สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 786

หร่วนซิงหว่านรอจนกระทั่งตาจะปิดเพราะง่วง โจวฉือเซินก็ยังไม่กลับมา

เธอดื่มยาจีนอุ่น ก่อนจะเข้านอน

แต่เมื่อเธอนอนบนเตียงได้ครู่หนึ่ง ก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวจากข้างนอก

หร่วนซิงหว่านลุกขึ้นมานั่งบนเตียงช้าๆ ก่อนจะขยี้ตา

โจวฉือเซินเข้ามาในห้องนอน ก่อนพูดเสียงทุ้มต่ำ "ยังไม่นอนอีกเหรอ?"

น้ำเสียงของหร่วนซิงหว่านแฝงความเหนื่อยล้า "เตรียมจะนอนแล้วค่ะ แต่คุณกลับมาพอดี"

โจวฉือเซินเดินมายืนข้างหน้าเธอ พลางลูบศีรษะของเธอเบาๆ "ขอโทษนะที่ปลุกคุณให้ตื่น นอนเถอะ"

หร่วนซิงหว่านพูดอย่างง่วงงุน "คุณยังไม่พูดเลย"

โจวฉือเซินเม้มปาก เงียบไปสักพักก่อนจะพูดว่า "หรือรอให้คุณตื่นแล้วค่อยพูดกันไหม?"

พูดไป เธออาจจะนอนไม่หลับ

เธอพูดอย่างขุ่นเคือง "คุณจงใจหลอกฉันสินะ"

ใครที่กำลังวนเวียนอยู่ระหว่างประตูของความจริง จะสามารถนอนหลับลงได้กันล่ะ

โจวฉือเซินพูด "อยากรู้จริงๆเหรอ?"

หร่วนซิงหว่าน "......"

หร่วนซิงหว่านพูด "แต่คุณบอกเอง ว่ากลับมาแล้วจะบอกฉันนี่คะ"

โจวฉือเซินไม่พูดอะไร เพียงแค่ดึงเธอเข้ามากอด

ศีรษะของหร่วนซิงหว่านซบอยู่ตรงอกของเขา เธอไม่ได้เร่งเร้า เพียงแค่รออย่างเงียบเชียบ

ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มก็ดังเข้ามา "คุณจำได้ไหม หลังจากที่โจงเสียนตาย เกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "เจ้าตัวเล็กป่วย เข้าไปเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งของตระกูลเจียง......"

เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมานี้ ดูเหมือนว่าจะสามารถเอ่ยประโยคสั้นๆเช่นนี้จะไม่เป็นอะไร แต่พูดขึ้นมาทีก็ช่างสะกิดใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตอนแรกๆที่เจ้าตัวเล็กเริ่มป่วย เธอไม่กล้ากลับไปนึกถึงตอนนั้นเลยด้วยซ้ำ

ทุกครั้งที่คิด แค่หายใจเธอก็ยังเจ็บปวด

โจวฉือเซินพูดอีกว่า "คุณคิดว่า คนที่ตายไปแล้ว จะมีความสามารถทำเรื่องแบบนี้ไหม"

หร่วนซิงหว่านชะงัก ไม่เข้าใจเล็กน้อย "แต่ฉันจำได้ว่า ก่อนเธอตายเธอพูดว่า......"

"เคยพูดก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่ความสามารถของโจงเสียนนั้นจำกัด ถ้าเธอมีความสามารถในการเปลี่ยนแปลงตระกูลเจียงได้ละก็ เธอก็คงใช้มันกับผมนานแล้วล่ะ"

หร่วนซิงหว่านเม้มปากเบาๆ ไม่พูดอะไร

ราวกับเธอค่อยๆเข้าใจ ว่าทำไมโจวฉือเซินไม่พูดออกมาตรงๆ และพูดได้ไม่เต็มปาก

ในเมืองหนานเฉิง โจวฉือเซินมีศัตรูมากมาย แต่คนที่รู้เรื่องเขากับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตระกูลโจว รวมถึงรู้ถึงการมีอยู่ของตระกูลเจียงนั่น มีแค่ไม่กี่คน

พูดขึ้นมาแล้ว ความจริงเหล่านั้นที่เกี่ยวข้องกับตระกูลเจียง พวกเขาเองก็ถูกลากให้ไปสืบเจอเช่นเดียวกัน

คนคนนี้รู้ความจริง แต่ไม่บอกด้วยตัวเอง แต่กลับให้พวกเขาไปหากันเอง งั้นจุดมุ่งหมายของเขาก็มีเพียงหนึ่งเดียว

สิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่ปฏิกิริยาของโจวฉือเซินหลังจากที่ความจริงถูกเปิดเผย แต่สิ่งที่เขาต้องการคือ ความรู้สึกผิดในขณะที่โจวฉือเซินกำลังงมหาความจริงเหล่านี้อยู่ต่างหาก

และตัวเลือกสุดท้ายของโจวฉือเซิน ก็อยู่ในความคาดเดาของเขา

เขารู้จักโจวฉือเซินมาก

และหลังจากเหตุการณ์นี้ มันง่ายมากที่เขาจะได้สิ่งที่วางแผนไว้โดยไม่ต้องลงแรงอะไรเลย

นานกว่าที่โจวฉือเซินจะพูดต่อ "โจวจู้นเหนียน"

เธอจินตนาการไม่ออกเลยว่า โจวจู้นเหนียนจะยิ้มด้วยสีหน้าอ่อนโยนและสั่งให้พวกเขาไปทำเรื่องนี้ได้อย่างไร

ไม่ง่ายเลยที่เจ้าตัวน้อยจะรอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ และเติบโตอย่างแข็งแรง เธอยังไม่ทันได้ดูแลเขาให้ดีเลย ก็ดันผลักเขาเข้าไปยังขุมนรกที่ไม่มีจุดสิ้นสุดอีกครั้ง

หร่วนซิงหว่านคิดพลางน้ำตารื้นของตา พูดด้วยเสียงสะอื้นว่า "เขายอมรับเรื่องพวกนี้หรือยังคะ"

"ยังเลย" โจวฉือเซินพูด "แต่ตาเฒ่านั่นมีหลักฐาน"

"หลักฐานอะไรคะ?"

โจวฉือเซินพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ผมรู้ว่าคุณให้เซ่หรงไปหาอแมนด้า เธอเป็นหมอที่ช่วยเหลือโจวจู้นเหนียนเสริมประสิทธิภาพเข็มสารอาหาร ตอนแรกคนที่ช่วยหลินจื้ออานและวางแผนเรื่องราวเหล่านี้ก็คือโจวจู้นเหนียน ตอนนี้อแมนด้าเธอตายไปแล้ว และตายโดยไม่มีหลักฐาน"

หร่วนซิงหว่านอ้าปาก อยากจะพูดอะไรแต่ก็รู้สึกไร้เรี่ยวแรง

เรื่องที่โจวจู้นเหนียนรู้จักอแมนด้าได้อย่างไร รวมไปถึงสุดท้ายแล้วอแมนด้ากับโจวจู้นเหนียนตกลงธุรกิจอะไรกัน รวมไปถึงอแมนด้าตายได้ยังไงนั้น เธอไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

เรื่องพวกนี้ มีความหมายอะไรกับเธออย่างนั้นหรือ

ลูกของเธอถูกคนพวกนี้จ้องตะครุบมาตั้งแต่อยู่ในท้อง

พวกเขาทุกคนต่างก็มีจุดประสงค์ที่ต่างกันออกไป

สิ่งที่พวกเขาคิดก็คือ จะทำร้ายเขาอย่างไรเพื่อแลกกับผลประโยชน์ของตนเอง

ไม่ว่าจะเป็นโจงเสียน ท่านใหญ่โจว หรือ......โจวจู้นเหนียนก็ตาม

เด็กน้อยดูเหมือนจะเป็นเพียงเครื่องมือสำหรับแก้แค้นของพวกเขา

จู่ๆหร่วนซิงหว่านก็พลันเข้าใจในทันที ว่าทำไมตอนแรกโจวฉือเซินถึงไม่อยากให้เขาเกิดมา

ถ้ารู้ก่อนหน้าว่าผลมันจะเป็นอย่างนี้แต่ทีแรก เธอก็คงไม่ยืนกรานที่จะมีเขาอย่างแน่นอน

โจวฉือเซินรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร เขากอดปลอบเธอพลางพูดเสียงเบา "เอาล่ะ ทุกอย่างต้องดีขึ้น อย่าไปคิดเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้นเลย ผมจะจัดการเรื่องอื่นเอง"