สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 84

หร่วนซิงหว่านบังอยู่ด้านหน้าโจวฉือเซินโดยอัตโนมัติ:"ไม่มีอะไรค่ะน้าสวี่ แค่เพื่อนคนหนึ่ง ฉัน..."

แต่ในช่วงเวลาเร่งรีบแบบนั้นเธอกลับลืมไปแล้วว่าโจวฉือเซินตัวสูงกว่าเธอมาก เธอจะบังเขาพ้นได้อย่างไรกัน

สวี่เยว่มองไปที่เธอแต่กลับไม่ได้มองเธออยู่แต่มองคนที่อยู่ด้านหลังเธอ

หลังจากเงียบไปหลายวินาที ทันใดนั้นหร่วนซิงหว่านก็ได้ยินเสียงของโจวฉือเซินดังขึ้นซึ่งมันเย็นไปจนถึงกระดูก:"ฉันไปก่อน"

"ฮะ?"

เมื่อครู่ไม่ว่าจะพูดอย่างไรเขาก็ไม่ยอมไป ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปเร็วขนาดนี้

โจวฉือเซินก้าวเท้ายาวเดินไปสองก้าวแล้วสวี่เยว่ก็พูดขึ้นอีกครั้ง "เสี่ยวเซิน..."

โจวฉือเซินทำเป็นทองไม่รู้ร้อนและเดินจากไป

หร่วนซิงหว่านอึ้งอยู่ตรงนั้นและไม่ทันได้คิดอะไรมากมายแล้วตามไป

หลินหนานที่รออยู่ด้านนอกเองก็สงสัยว่าตอนเข้าไปก็ยังดีๆ อยู่ ทำไมตอนออกมามีท่าทีเหมือนจะกินคนอย่างไรอย่างนั้น

ทั้งสองคนมีเรื่องอะไรนักหนาให้ทะเลาะกันทุกวันอย่างนั้นเหรอ?

โจวฉือเซินเดินมาถึงหน้ารถแล้วหร่วนซิงหว่านก็ตะโกนเรียก:"ประธานโจว!"

โจวฉือเซินไม่มีปฏิกิริยาแม้แต่น้อย เขาเปิดประตูรถและแทรกตัวเข้าไปนั่งทันที

หลินหนานมองไปที่หร่วนซิงหว่าน:"?"

หร่วนซิงหว่านมองกลับ:"?"

เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนไม่รู้เรื่องอะไรเลย

แต่โจวฉือเซินนั่งอยู่ในรถนานแล้ว หลินหนานเองก็ไม่กล้าจะอยู่นานจึงได้อ้อมไปที่นั่งคนขับ

หร่วนซิงหว่านทำได้เพียงยืนอยู่ตรงนั้นแล้วมอง Maybach สีดำจากไป

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เสียงที่เหนื่อยล้าของสวี่เยว่ก็ดังขึ้นจากด้านในประตู:"เสี่ยวหร่วน"

หร่วนซิงหว่านเก็บสายตาแล้วเดินไปตรงหน้าเธอ:"น้าสวี่"

สวี่เยว่มองไปทางที่โจวฉือเซินจากไป:"เสี่ยว...เขาเป็นเพื่อนหนูเหรอ?"

"...จะว่าไปก็ไม่ใช่" หร่วนซิงหว่านถามขึ้นเบาๆ "น้าสวี่คุณรู้จักเขาเหรอคะ?"

ไม่รู้ว่าสวี่เยว่กำลังคิดอะไร เธอใจลอยเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เธอตอบสนองและมีรอยยิ้มที่อ่อนแรง:"ประธานใหญ่แห่งโจวซื่อกรุ๊ป เคยเห็นในหนังสือพิมพ์"

เธอไม่พูดเรื่องนี้ หร่วนซิงหว่านก็อาจจะยังไม่คิดไปถึงจุดนั้น แต่...

จนถึงตอนนี้ เธอรู้ได้ว่าทำไมน้าสวี่ถึงได้ดูหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจอยู่ทุกวัน

ลูกชายที่อยู่กับพ่อและไม่ได้เห็นหน้ามายี่สิบปี

ยิ่งกว่านั้น โจวจู้นเหนียนยังเคยบอกเธอเรื่องลูกนอกกฎหมาย

หร่วนซิงหว่านเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูด "น้าสวี่ ในหนังสือพิมพ์ไม่เคยลงรูปของเขามาก่อน"

สวี่เยว่มีสีหน้ามึนงงเล็กน้อย:"งะ...งั้นเหรอ?"

"น้าสวี่ โจวฉือเซินเขา...เป็นลูกชายคุณใช่ไหมคะ?"

สวี่เยว่ไม่ตอบได้แต่หลบสายตา

หร่วนซิงหว่านไม่รู้ว่าควรจะปลอบอย่างไร ท่าทางของโจวฉือเซินเมื่อครู่นี้มันช่างทำร้ายจิตใจคนจริงๆ

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งจึงพูด:"น้าสวี่ เขาไม่ได้เป็นเพื่อนของหนูหรอกค่ะ เขาเป็น...สามีเก่าหนู"

สวี่เยว่ตกใจมองดูเธอแล้วก้มศีรษะลงเพื่อดูท้องที่โปนเล็กน้อยของเธอ

"..."

"..."

หร่วนซิงหว่านคิดไม่ออกเลยจริงๆ ว่าเธอหนีจากเมืองหนานเฉิงมาเป็นพันกิโลเมตร แต่แล้วก็มาพบกับแม่แท้ๆ ของโจวฉือเซิน

นี่มันไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ

สุดท้าย สวี่เยว่ก็ต้องกุมขมับ "นี่ก็ดึกมากแล้ว ไปพักผ่อนเถอะ"

"นิดหน่อย"

"งั้นฉันไม่รบกวนแล้วนะ เธอไปงีบเสียหน่อยเถอะ" น้าฉินยกตะกร้าแล้วเอนตัวกระซิบ "เรื่องจับคู่เสี่ยวหานกับเสี่ยวหร่วนที่ฉันบอกเมื่อกี้ เธออย่าลืมล่ะ"

สวี่เยว่รู้สึกยิ่งปวดหัวมากกว่าเดิม

น้าฉินไปได้ไม่นาน หร่วนซิงหว่านก็เดินลงมาจากชั้นสอง

สวี่เยว่จับหน้าผากของเธอแล้วพูดว่า:"อาหารเช้าอยู่ในหม้อ"

เธอนั่งอยู่ข้างๆสวี่เยว่ และพูดเบาๆ:"น้าสวี่ ไม่สบายตรงไหนรึเปล่าคะ?"

สวี่เยว่โบกมือไปมา:"ปวดหัว โรคเดิมๆ"

"ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวไปโรงพยาบาลตรวจดูหน่อยไหมคะ หนูไปเป็นเพื่อน"

"ไม่เป็นไร กินยาหน่อยก็หาย" สวี่เยว่มองไปที่เธอ "เธอจะออกไปข้างนอกเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพูด:"น่าจะ...ไม่ค่ะ"

"แล้วแต่เธอนะ ฉันจะเข้าไปนอนหน่อย" สวี่เยว่เดินเข้าไปครึ่งหนึ่งก็หันกลับมาถาม "กลางวันอยากกินอะไร?"

หร่วนซิงหว่านกัดซาลาเปาชิ้นเล็ก:"อยากกินซุปปลาค่ะ"

"น้าฉินเอาปลาตะเพียนมาให้เมื่อวานพอดี เดี๋ยวฉันทำให้นะ"

"ขอบคุณค่ะน้าสวี่"

สวี่เยว่ขยับริมฝีปากของเธอราวกับว่าเธอต้องการจะพูดอะไร แต่ในท้ายที่สุดเธอก็ถอนหายใจอย่างเงียบๆ และกลับห้องไป

หลังจากหร่วนซิงหว่านกินข้าวเช้าเสร็จ ก็รู้สีกว่าจะอาศัยกินข้าวของน้าสวี่เปล่าๆ ไม่ได้

เธอนั่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะโทรหาหลินหนาน

หลินหนานบอกว่า ตั้งแต่ประธานโจวกลับโรงแรมตั้งแต่เมื่อคืนจนป่านนี้ยังไม่ออกจากห้องและไม่ยอมกินอะไร

หร่วนซิงหว่านบอกเพียงว่าเข้าใจแล้ว แล้ววางสายไป