สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 89

หร่วนซิงหว่านกลับไปแปลกใจที่โจวอานอานเป็นเหมือนหมาบ้า เธอเงียบและพูดขึ้น:"ประธานโจวเชื่อไหมล่ะคะ?"

"ผมจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ก็ต้องดูว่าคุณจะตอบยังไง"

"ไม่ใช่" ดูเหมือนหร่วนซิงหว่านไม่ต้องการจะอธิบายอะไรที่ไม่มีความหมาย พูดเพียง "ประธานโจวสามารถไปตรวจดูระยะเวลาการตั้งท้องของฉันได้ รวมทั้งเวลาที่จี้หวยเจี้ยนกลับประเทศ"

โจวฉือเซินไม่ได้พูดอะไรและเก็บสายตาเรียบเฉย

หร่วนซิงหว่านอ้าปากแล้วคิดจะพูดอะไรบางอย่างกลับรู้สึกว่ามันเปล่าประโยชน์

ใช้เวลาไม่กี่วินาทีก่อนที่เสียงของโจวฉือเซินจะดังขึ้น:"ฉันไม่ได้เชื่อเธอ เพียงแต่ฉันไม่เชื่อโจวอานอานก็เท่านั้น เธออย่าเพิ่งดีใจไป"

"..."

นี่มันเรื่องไร้สาระอะไรกัน?

โจวฉือเซินพูด:"หร่วนซิงหว่าน ตระกูลโจวไม่มีใครดีหรอก"

รวมทั้งเขาด้วย

หร่วนซิงหว่านไม่เถียง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถูกต้อง เขานี่มันไม่ใช่เลย

เพียงแต่...

เธอพูดขึ้นเบาๆ:"ฉันรู้สึกว่าพี่ชายคุณไม่เหมือนกับพวกเขา"

โจวฉือเซินพูด:"เธอรู้แล้ว"

"ฉันคุยกับเขาหลายครั้ง คนคนหนึ่งจะดีหรือเลว ก็รู้สึกได้จากคำพูดและพฤติกรรม"

"งั้นทำไมผมถึงไม่เห็นจะคำพูดและการกระทำของคุณว่ามีคนชอบคุณมากมายขนาดนั้น?"

หร่วนซิงหว่าน:"..."

หร่วนซิงหว่านถอนหายใจ:"ประธานโจว ว่าตามเนื้อผ้า คุณอย่าโจมตีเรื่องส่วนตัวได้ไหมคะ!"

ริมฝีปากของโจวฉือเซินยกขึ้นอย่างไม่มีร่องรอย:"ผมก็ว่าตามเนื้อผ้าเท่านั้น นอกจากใบหน้าของคุณแล้วยังมีอะไรอีก? หรือจะบอกว่าพวกเขาโง่เกินไป และไม่รู้ใบหน้าที่แท้จริงของคุณที่แฝงอยู่?"

"ประธานโจว ฉันรู้สึกว่าถ้าหากมีคนที่ไม่เห็นด้วยกับคุณในเรื่องเรื่องหนึ่ง คุณก็ควรจะคิดดูหน่อยว่าปัญหามันอยู่ที่ตัวคุณรึเปล่า"

"งั้นคุณจะบอกว่า ฉันโทษคุณงั้นเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านเงียบ ไม่ว่าจะเป็นการตั้งครรภ์ การบังคับแต่งงาน หรือขอเงินเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า หรือใช้การตั้งครรภ์เพื่อให้เขาหย่า แม้ว่ามันอาจจะไม่ได้อุบายอย่างที่เขาคิด แต่มันก็เกิดขึ้น

เธอไม่อาจจะโต้เถียงได้

โจวฉือเซินเย้ยหยันและไม่พูดอะไร

หร่วนซิงหว่านพูด:"นี่ก็ดึกแล้ว ประธานโจวยังจะเดินเล่นต่อไหมคะ ถ้าไม่เดินต่อแล้ว ฉันจะกลับแล้ว"

"แล้วแต่เธอ"

หร่วนซิงหว่านอยากจะให้เขาพูดแบบนั้นแหละ:"งั้นฉันขอตัวก่อน แล้วเจอกันค่ะประธานโจว"

เมื่อเห็นเธอจากไปโดยไม่แม้แต่จะหันมามอง โจวฉือเซินมีความไม่พอใจอยู่เต็มใบหน้า

เป็นผู้หญิงที่ไม่มีใจเอาเสียเลย

หลังจากหร่วนซิงหว่านจากไป โจวฉือเซินจึงเก็บสายตาและในตอนที่เขาจะไปก็มีใคนคนหนึ่งเดินออกมาจากสถานที่ไม่ไกล

"เสี่ยวเซิน"

......

หลังจากหร่วนซิงหว่านกลับไปแล้วไม่เห็นสวี่เยว่ จึงเดาว่าคงจะไปหาโจวฉือเซินแล้วจึงขึ้นข้างบนแล้วเข้าห้องไป

เมื่อเธออาบน้ำเสร็จออกมากำลังเตรียมตัวจะนอนนั้น โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เป็นข้อความของหานหยู่

หานหยู่:[ซิงหร่วน คุณออกมาหน่อยได้ไหม? ผมอยากจะคุยกับคุณเป็นครั้งสุดท้าย]

หร่วนซิงหว่านถอนหายใจ หยิบโทรศัพท์แล้วลงไปข้างล่าง

ตอนที่เธอออกไป หานหยู่ก้มหน้าและยืนอยู่ริมแม่น้ำ

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า เขาก็เงยหน้า:"ซิงหร่วน ขอโทษจริงๆ นะที่ให้คุณออกดึกขนาดนี้"

"ไม่เป็นไรค่ะ มีอะไรคะ?"

โจวฉือเซินมองหร่วนซิงหว่านอย่างพินิจพิเคราะห์ ฝ่ายหลังหลีกเลี่ยงสายตาด้วยความรู้สึกผิด:"ประธานโจว คุณดูสิคะพระจันทร์กลมสวยดีนะคะ"

"วันนี้เป็นวันแรกของเดือน ไม่มีพระจันทร์เต็มดวง"

หร่วนซิงหว่านถูจมูกและพูดอะไรด้วยความกระดากอาย

โจวฉือเซินขี้เกียจที่จะสนใจเธอ เขาหันหลังและเดินกลับไป

หร่วนซิงหว่านตามไป:"ประธานโจว?"

"ซุปแก้เมา"

"...เอาเถอะ"

หร่วนซิงหว่านไม่ได้ปฏิเสธและเดินเข้าไปในครัวอย่างเงียบๆ

ดูแบบนี้ โจวฉือเซินมาแล้วแต่น้าสวี่ยังไม่กลับมา น้าฉินบ้านข้างๆ ก็ไม่อยู่ คาดว่าคงจะถูกดึงตัวไว้ที่บ้านลูกบ้านสักคนเพื่อกล่าวลา

ส่วนผสมในครัวนั้นมีครบครัน และหร่วนซิงหว่านก็ทำซุปแก้เมาค้างได้อย่างรวดเร็ว

ตอนที่เธอถือถาดออกมาโจวฉือเซินยั่งอยู่หน้าโต๊ะหิน ถือถุงเท้าครึ่งถักในตะกร้าของสวี่เยว่โดยไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

หร่วนซิงหว่านพูด:"ประธานโจว เสร็จแล้วค่ะ"

โจวฉือเซินวางของในมือและรับชามที่เธอส่งมา

หลังจากเห็นเขากินหมดแล้ว หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นเบาๆ:"หากประธานโจวไม่มีธุระอะไรแล้ว ฉันไปนอนก่อนนะคะ?"

โจวฉือเซินมองเธอแล้วส่งเสียงเบาๆ:"อือ"

หร่วนซิงหว่านถอนหายใจเบาๆ แล้วรีบขึ้นข้างบน

วันที่แสนโชคร้าย ในที่สุดก็หมดวันเสียที

ดีที่เรื่องการซื้อขายเหลืออะไรไม่มากและใกล้จะจบแล้ว โจวฉือเซินคงจะอยู่อีกไม่นานและจากไปอย่างรวดเร็ว

หร่วนซิงหว่านไม่รู้ว่าพวกน้าสวี่กับน้าฉินจะคุยกันถึงกี่โมง วันนี้ก็ใช้พลังงานไปเยอะ เธอล้มตัวลงนอนไม่นานก็หลับ