สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 120

ตอนแรกไม่มีใครสนใจลุงฝูมาก ถึงแม้รีสอร์ทโยวหลานจะลึกลับ แต่อย่างไรก็ไม่ใช่ตระกูลร่ำรวย คนชนชั้นสูงที่นี่ต่างไม่เห็นอยู่ในสายตาอยู่แล้ว รู้สึกว่ารีสอร์ทโยวหลานกับตัวเองไม่ใช่ระดับเดียวกัน

แต่ว่าเมื่อสักครู่สายตาเคร่งขรึมของลุงฝูนั้น จะต้องคลุกคลีกับตระกูลร่ำรวยมีอำนาจหลายสิบปีอย่างแน่นอน ถึงได้แผ่รัศมีความห้าวหาญออกมา ทุกคนหวาดกลัว ต่างหุบปากอย่างรวดเร็ว

ทุกคนเองก็แปลกใจมากเช่นกัน ชายชราคนหนึ่งของรีสอร์ทโยวหลาน ไม่น่าเชื่อจะห้าวหาญเพียงนี้

เวลานี้ได้ยินลุงฝูเรียกเซี่ยซีหวั่นขึ้นอย่างนอบน้อม——คุณนายน้อย

ไม่รู้ว่าใครที่สูดลมหายใจเข้าหนึ่งฟอด

——คุณได้ยินไหม ชายชราคนนี้เรียกเซี่ยซีหวั่นว่า…คุณนายน้อย!

——หมายความไง เขาไม่ใช่สามี…ของเซี่ยซีหวั่นเหรอ

——นี่มันคืออะไรกัน

เซี่ยเจิ้นกั๋ว หลี่หยู้หลันกับเซี่ยเหยียนเหยียนหน้าถอดสี พวกเขาไม่เคยสงสัยเรื่องที่ลุงฝูคือสามีของเซี่ยซีหวั่น ตอนนี้เหมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางวันแสก ๆ 

หลี่หยู้หลันรีบเปล่งเสียงกล่าว “เซี่ยซีหวั่น ชายชราเรียกลูกว่าอะไรนะ พวกเราเคยไปที่รีสอร์ทโยวหลาน เห็น ๆ อยู่ว่าชายชราคนนี้อยู่ด้านใน เขาเป็นสามีของลูกนี่ หนูสมคบกับชายชรมมาหลอกพวกเราใช่ไหม”

สีหน้าของเซี่ยเหยียนเหยียนเปลี่ยน เธอก็เปล่งเสียงขึ้นกล่าวด้วย “หวั่นหวั่น เธอแต่งกับคุณลุงนั้นเป็นเรื่องจริง ตอนนี้เธอไม่จำเป็นต้องมาโกหกพวกเราแล้ว”

เซี่ยซีหวั่นยกริมฝีปากแดงขึ้น เธอเดินมาด้านหน้า คู่ดวงตากวาดมองฝูงชนรอบ ๆ อย่างเป็นประกาย สุดท้ายมองเซี่ยเหยียนเหยียนยิ้มแล้วกล่าวขึ้น “ทำไม คนที่ปรากฏตัวในรีสอร์ทโยวหลาน ต้องเป็นสามีฉันเหรอ เป็น…พ่อบ้านไม่ได้เหรอ

ลุงฝูยืนอยู่ด้านหลังเซี่ยซีหวั่นอย่างนอบน้อม “คุณนายน้อยบ้านกระผมพูดถูกต้อง ผมคือพ่อบ้านของรีสอร์ทโยวหลาน”

พ่อบ้านเหรอ

พระเจ้า!

เซี่ยเหยียนเหยียนคาดไม่ถึงว่าละครเรื่องนี้จะมีการพลิกผัน ชายชราคนนี้ไม่ใช่สามีของเซี่ยซีหวั่น แต่เป็นพ่อบ้าน!

วุ่นวายมาครึ่งค่อนวัน นี่เป็นเพียงแค่เรื่องเข้าใจผิดเหรอ

“แม่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น แม่บอกเองไม่ใช่เหรอว่าเขาเป็นสามีของเซี่ยซีหวั่น” เซี่ยเหยียนเหยียนเหลือบมองหลี่หยู้หลันแวบหนึ่ง

หลี่หยู้หลันถอยหลังไปสองก้าว เธอเองก็ลนลานแล้ว “นี่…นี่…”

เซี่ยซีหวั่นมองหลี่หยู้หลัน “ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ เรื่องนี้ทำให้พวกคุณผิดหวังกัน แต่ว่าไม่ใช่สามีก็คือไม่ใช่ หรือว่าพวกคุณยังอยากจะยัดเยียดสามีให้กับฉัน” 

ทุกคนซุบซิบกัน “นี่มันคืออะไรกัน ค้นหาเวยป๋อตั้งหลายวัน ที่แท้ชายชราคนนี้เป็นเพียงพ่อบ้าน งั้นสามีของเซี่ยซีหวั่นคือใครกันแน่”

หลี่หยู้หลันตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าตัวเองอาจจะถูกหลอกแล้ว เซี่ยซีหวั่นจงใจทำให้เข้าใจผิดเธอ น่ารังเกียจนัก!

“เซี่ยซีหวั่น ชายชราคนนี้เป็นพ่อบ้าน งั้นสามีของเธอเป็นใคร ทำไมเขาถึงไม่มางานเลี้ยงวันเกิดของเธอ” หลี่หยู้หลันรีบถามเค้นกลับอย่างรวดเร็ว

วันนี้เซี่ยซีหวั่นสวมเดรสชีฟองยาวสีชมพู เดิมทีผิวพรรณของเธอก็ขาวนวล ตอนนี้ใส่ชุดชมพูก็ยิ่งดูเปล่งประกาย อ่อนโยนยิ่งขึ้นไปอีก ชีฟองเป็นชั้น ๆ ลากอยู่บนพื้นพรมแดง บุคลิกงดงามสุด ๆ

เผชิญหน้ากับผู้คนมากมายเช่นนี้ เธอนิ่งสงบไม่ใจร้อน รอยยิ้มที่สดใสประกายอยู่ในใบหน้าและดวงตาที่ประณีต “เห็นทีพวกเขาจะสนใจในตัวสามีของฉันอย่างมาก อย่าใจร้อน เดี๋ยวก็มาแล้วค่ะ”

ทุกคนในห้องโถงต่างพากันหัวเราะ

เซี่ยเจิ้นกั๋วรู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย เขาเองก็คิดว่าชายชราคนนี้ก็คือลูกเขยของเขา สุดท้ายกลับเข้าใจผิด เขาไม่ชอบสิ่งใด ๆ ที่สอดแทรกเข้ามาที่สุด ตอนนี้ได้ยินลุงฝูคุยโวโอ้อวด เขาจะรีบกล่าวขึ้นด้วยความหงุดหงิด “หวั่นหวั่น ไม่ว่าสามีของลูกจะเป็นใคร พวกหนูก็อย่ามาทำเป็นเรื่องตลกมาคุยอยู่ตรงนี้กันเลย มันจะขายหน้ากันเปล่า ๆ”

หลี่หยู้หลันเมื่อกี้หน้าเสียไปนิดหน่อย ตอนนี้เผยสีหน้ากระหยิ่มใจอีกครั้ง เธอดึงมือน้อย ๆ ของเซี่ยเหยียนเหยียนไว้“หวั่นหวั่น ชั้นบนสุดของโรงแรมตี้เหานี้ หนูไม่มีทางขึ้นไปได้หรอก เหยียนเหยียนของฉันขึ้นไปยังมีโอกาสมากกว่าอีก เหยียนเหยียน คุณหานถิงใกล้จะมาฉลองวันเกิดให้หนูแล้วสินะ ถึงตอนนั้นบอกกับคุณหานถิงสักหน่อย ให้คุณหานถิงพาหนูขึ้นไปเด็ดดวงดาว”

หัวใจของเซี่ยเหยียนเหยียนเต้นนกระตุก เมื่อได้ยินทุกคนกล่าวเช่นนี้ หัวใจของเธอก็เต้นแรง เที่ยงคืนวันนี้ลู่หานถิงได้จุดโคมลอยส่องประกายทั่วเมืองไห่ หากว่าคืนนี้ลู่หานถิงพาเธอขึ้นไปเด็ดดวงดาวบนชั้นสูงสุด นั่นจะต้องเป็นหัวข้อสนทนาที่ดีที่สุดแน่นอน

หัวใจของเซี่ยเหยียนเหยียนในที่สุดก็สงบลง ดูจากลักษณะการพูดของลุงฝู สามีคนนั้นของเซี่ยซีหวั่นก็อาจจะเป็นบุคคลถ่อมตนที่มีหน้ามีตา แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ใช่ลู่หานถิงอยู่ดี

ลู่หานถิงเป็นนักธุรกิจรุ่นใหญ่ที่โดดเด่นที่สุดในเมืองไห่ พลิกฝ่ามือก็เป็นก้อนเมฆหงายมือก็เป็นฝน

เซี่ยเหยียนเหยียนมองไปทางเซี่ยซีหวั่น “หวั่นหวั่น ถ้าฉันสามารถขึ้นไปได้ละก็ จะต้องมาเล่าให้เธอฟังอย่างแน่นอน เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องมา…ฝันกลางวันอยู่ตรงนี้”

เซี่ยซีหวั่นเลิกคิ้วใบหลิวหนึ่งทีแล้วยิ้ม ไม่มีความโกรธสักนิดเดียว

เวลานี้ ประตูห้องโถงถูกผลักออก ลมเย็นจากด้านนอกพัดโชยเข้ามา ตามมาด้วยร่างตรงสูงโปร่ง ลู่หานถิงมาแล้ว

วันนี้ลู่หานถิงมาในชุดสูทงานฝีมือสีดำ รูปร่างสูงตรง ผมหน้าม้าตรงหน้าผากเสยขึ้น เผยให้เห็นถึงใบหน้าที่หล่อเหลาแลเห็นหน้าผากที่ประณีต

เขาสาวเท้าก้าวยาวเดินเข้ามาอย่างมั่นคง ท่าทางของเขาดูเชิดสูงส่ง ราวกับเจ้าชายที่ตกลงมาจากสวรรค์ ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะเคารพหมอบกราบ

ลู่หานถิงมาแล้ว! เซี่ยเหยียนเหยียนราวกับผีเสื้อตัวหนึ่งวิ่งเข้าไปต้อนรับอย่างรวดเร็ว “คุณหานถิง คุณมาแล้วเหรอคะ ฉันกำลังรอคุณอยู่ค่ะ”