สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 59

บทที่ 59 ให้ฉันจูบหน่อย

ในตอนที่เซี่ยซีหวั่นเด็กๆ เคยประสบการณ์ถูกหักหลัง ได้สูญเสียคนที่รักเธอ คนที่เธอรักไปทั้งหมด ฉะนั้นตอนนี้เธอรักษาคนที่อยู่ข้างกายเธอทุกคนมากๆ เช่นเย่หลิง คุณนายหญิงลู่....

เซี่ยซีหวั่นอุ้มกองขนมถุงใหญ่นั้นมาด้วยความดีใจ จากนั้นก็จับมือของคุณนายหญิงลู่ “ได้ค่ะคุณย่า พวกเราไปดูหนังทานขนมกันเถอะ!”

……

วันนี้ลู่หานถิงกลับมาเช้ามาก สาวใช้เปิดประตูใหญ่ของวิลล่าออก ลู่หานถิงเปลี่ยนรองเท้าตรงทางเข้า จากนั้นก็เข้าไปในห้องรับแขก เพียงแค่แวบเดียวเธอก็เห็นเซี่ยซีหวั่นที่นั่งอยู่บนพรมอย่างผ่อนคลายสบายในขณะนี้

หญิงสาวได้สวมใส่เดรสใส่เดี่ยวสีม่วงอ่อนข้างใน ข้างนอกมีเสื้อไหมพรมสีขาวตัวหนึ่งคลุมอยู่ ปลายกระโปรงได้ปิดข้างล่างเข่าของเธอไว้ ขาที่เรียวขาวสวยงามทั้งสองข้างของเธอประสานอยู่ด้วยกัน ลักษณะใสสะอาดสามารถบีบน้ำออกมาได้

ตอนนี้ในมือของเธอได้จับถุงขนมที่เปิดแล้ว ได้กัดแผ่นมันฝรั่งไปชิ้นหนึ่ง กำลังดูทีวีอยู่

คุณนายหญิงนั่งอยู่บนโซฟา “หานถิง วันนี้นายกลับมาเร็วมาก ยังไม่ถึงหกโมงเลย”

“คุณย่า ผมกลับมาอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าเช้าหน่อยยังไม่ดีหรอครับ?” ลู่หานถิงยกมือขึ้นปลดกระดุมที่เสื้อสูทออก

คุณนายหญิงลู่ป้อนมันฝรั่งชิ้นหนึ่งเข้าไปในปากของเขา “อย่างแกล้งคุณย่าแล้ว นายกลับมาอยู่เป็นเพื่อนหวั่นหวั่นสินะ?”

ลู่หานถิงมองไปทางเซี่ยซีหวั่น เซี่ยซีหวั่นในแสงไฟได้หันมาพร้อมดวงตาที่ดำมืดและเปล่งประกาย และมองไปทางเขา

ดวงตาสี่คู่สบตากัน เซี่ยซีหวั่นพูดเบาๆ ว่า “นายกลับมาแล้วหรอ?”

ลู่หานถิงพยักหน้า “อืม”

“ออ” เซี่ยซีหวั่นเหมือนว่าไม่มีอะไรจะพูด เธอได้หันดวงตากลับมา แต่ว่าไม่ได้ดูทีวีแล้ว แต่กลับปิดตาและขนตาที่ยาวดำลง กัดมันฝรั่งไปหนึ่งคำ

ลู่หานถิงเดินไปด้วยขาที่ยาวสูง นั่งลงตรงข้างหน้าเธอ เขารู้สึกว่าผู้หญิงที่ก้มหน้ากินมันฝรั่งทอดช่างเป็นเด็กดีจริงๆ ทั้งเด็กดีทั้งอ่อนนุ่ม ทำให้หัวใจของเขาอ่อนไปหมด

“กินอะไรอยู่หรอ?” เขาถามออกเสียง

เซี่ยซีหวั่นเงยหน้ามองเขาอีกครั้ง “มันฝรั่งทอด คุณย่าซื้อมา นายจะทานไหม?”

ลู่หานถิงรู้ว่านี่คือมันฝรั่งทอด ตอนที่เดินเข้าใกล้ก็ได้กลิ่นหอมของมันฝรั่งทอดแล้ว เขาไม่เคยมีความสนใจกับขนมของผู้หญิง แต่ว่าขนมในมือของเธอดูแล้วเหมือนจะไม่เลวเลย

ลู่หานถิงยักคิ้วที่หล่อเหลาและเข้ม “ฉันลองชิมดูสิ”

แววตาของเขาหยุดอยู่บนมือของเธอที่เหลือครึ่งชิ้น

เป็นความหมายที่เห็นได้อย่างชัดเจน จะชิมชิ้นที่เธอกำลังทานอยู่ อีกอย่างเขาไม่ได้มีความคิดที่จะลงมือเอง จะให้เธอป้อนเขา

แน่นอนว่าเซี่ยซีหวั่นรู้ถึงความหมายของเขา เธอได้นำแผ่นมันฝรั่งทอดครึ่งชิ้นนั้นยัดเข้าไปในปากของตัวเอง จากนั้นก็นำถุงขนมที่อยู่ในมือผลักไปยังอ้อมกอดของเขา “ให้นายหมดเลย”

แววตาของลู่หานถิงลึกซึ้งมาก

ขณะนี้คุณนายหญิงลู่ได้นำขนมวางอยู่บนที่วางชา จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องอาหาร “ ป้าอู๋ อาหารเย็นเรียบร้อยแล้วใช่ไหม ทานอาหารกันเถอะ หวั่นหวั่น มาทานอาหาร”

เซี่ยซีหวั่นลุกขึ้น แต่ว่าลู่หานถิงได้วางถุงขนมไว้บนพรม มือที่สวมใส่นาฬิกาแพงๆ ได้ล็อกศีรษะทางด้านหลังของเธอไว้แล้วกอดเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเอง เขายิ้มที่ริมฝีปาก “เป็นอะไร แม้แต่ขนมก็ไม่ป้อนฉันแล้ว?”

เซี่ยซีหวั่นยื่นมือเล็กๆ ออกมาผลักหน้าอกที่แข็งแรงของเขา ขยับศีรษะเล็กๆ ดิ้นรน “นายทำอะไร ปล่อยออก มีคนดูอยู่ คุณย่าเรียกไปทานอาหารแล้ว”

ในห้องรับแขกมีสาวใช้เห็นภาพนี้จริงๆ ชายหนุ่มธุรกิจที่หล่อเหลาดูเป็นผู้ใหญ่ได้โอบกอดหญิงสาวใสซื่ออ่อนโยนเข้ามาในอ้อมกอด ทั้งสองดึงไปดึงมา เป็นความรักที่พูดไม่ออก

สาวใช้หน้าแดงรีบวิ่งเข้าไปในห้องอาหารด้วยความเร็ว

……

เซี่ยซีหวั่นขึ้นรถโรลส์-รอยซ์ โฮลดิงส์ นั่งอยู่ที่ข้างๆ คนขับ

รถหรูได้ขับเข้าไปในเมืองที่เต็มไปด้วยจราจรด้วยความคงที่ เซี่ยซีหวั่นหันศีรษะมองออกไปทางนอกหน้าต่างที่สว่าง เมืองไห่ในยามค่ำคืนสวยจริงๆ

ขณะนี้ลู่หานถิงพูดออกเสียง “เธอกำลังโกรธฉันเพราะเรื่องหนึ่งพันสองร้อยล้านใช่ไหม?”

“ไม่หรอก นายเป็นคนหาเงินเอง ฉันไม่เคยช่วยนายออกแรงเลย ไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับการตัดสินใจของนาย”

“ถ้าหากฉันบอกว่าระหว่างฉันกับเซี่ยเหยียนเหยียนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ฉันกับเขาไม่สนิทกัน เคยเจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง เธอจะเชื่อไหม?”

เซี่ยซีหวั่นหันศีรษะไปทางลู่หานถิงที่กำลังขับรถอยู่ “คุณลู่ นี่คุณกำลังจะบอกฉันว่าเสน่ห์ของเซี่ยเหยียนเหยียนนั้นแรง หรือว่าฉันจะควรจะหัวเราะคุณที่ซื่อบื้อเงินเยอะ หนึ่งพันสองร้อยล้านก็ให้ไปแล้ว แม้แต่เตียงก็จะไม่ได้ขึ้น”

แววตาของลู่หานถิงเย็นชาลงเล็กน้อย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงต่ำว่า “คุณนายลู่ คุณสามารถโกรธ เอาแต่ใจกับฉันได้ แต่ว่าอย่าพูดไปมั่ว ฉันอยากขึ้นเตียงของใครไม่ใช่ว่าคุณจะไม่รู้”

เซี่ยซีหวั่นหันศีรษะกลับไป ไม่มองเขาอีก

ภายในรถหรูเริ่มเข้าสู่ความเงียบ

ลู่หานถิงพูดต่อว่า “ก่อนหน้านี้เซี่ยเหยียนเหยียนเคยช่วยฉันไว้ ฉันตกลงกับเธอไปสามเรื่อง เรื่องแรกคือเรื่องที่ส่งเธอเข้าไปในมหาลัยเซิ่งหลีประเทศF เรื่องที่สองคือลงเงินในบริษัทการแพทย์เซี่ยซื่อหนึ่งพันสองร้อยล้าน”

เซี่ยซีหวั่นยกมือจับผมไปไว้หลังหู จากนั้นก็ยิ้มที่ริมฝีปากด้วยความประชดไปหนึ่งที “ถ้าเป็นอย่างนี้ ขอแค่สิ่งที่เซี่ยเหยียนเหยียนพูดขึ้นมานายก็จะไม่ปฏิเสธ เพราะคือผู้มีบุญคุณไง สามารถเข้าใจได้ แต่ว่าถ้าหากเป็นอย่างที่ฉันคิดไว้แล้วก็ สิ่งที่สามที่เซี่ยเหยียนเหยียนจะขอนายคือการแต่งงานกับเธอ นายจะแต่งไหม”

ลู่หานถิงมองไปทางใบหน้าที่สง่างามน่าหวั่นไหวของเธอ “ฉันมีคุณนายลู่แล้ว จะแต่งยังไง หรือจะพูดว่า เธออยากจะผลักฉันไปให้ผู้หญิงอื่นอีก ไม่เอาฉันแล้ว อื้ม?”