สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 109

ตอนที่ 109 สาวใช้ตัวแสบ13

เหมือนเมื่อกี้ เย่เห้าหรันอาจตั้งใจกลับบ้านมาเพื่อพบลูกชาย แต่เขากลับไม่เห็นใจ ตั้งใจให้เขารู้สึกอึดอัดใจ

และมีแต่เขาที่รู้ว่า ตอนที่เย่เห้าหรันเข้ามานั้น เขามีความรู้สึกดีเกิดขึ้น เขาเกลียดความรู้สึกดีแบบนี้ เขารู้สึกว่าหากเขามีความสัมพันธ์อันดีแบบพ่อลูกกับเย่เห้าหรันแล้วเจาจะรู้สึกผิดกับน้องชายที่หายไปของเขา

เย่เชินหลินเดินเข้าร้านติ่งสือเซวียอย่างคุ้นเคย เซี่ยชีหรั่นก็เดินตามเข้ามาด้วย

“สวัสดีค่ะ! กี่ท่านคะ”

เย่เชินหลินเม้มปากไม่พูดจา เซี่ยชีหรั่นจึงช่วยตอบด้วยมารยาทกับบริกรเบาๆ “สองท่านค่ะ”

“เชิญทางนี้ค่ะ !” บริกรนำสองคนมานั่งตรงโต๊ะสำหรับสองท่านริมหน้าต่าง จากนั้นนำเมนูมาแจกให้บนโต๊ะ

เย่เชินหลินนำเมนูขึ้นมาแล้วโยนไว้ตรงหน้าเซี่ยชีหรัน “สั่ง!” เขาพูดอย่างเย็นชา ท่าทีเย็นชาของเขาทำเอาบริกรหดไหล่แล้วหดไหล่อีก

แต่เซี่ยชีหรั่นชินกับสีหน้าแย่ๆของเขาแล้ว เธอไม่พูดอะไร และเปิดเมนูสั่งอาหารมาหลายอย่าง

“รับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อะไรไหมคะ?” บริกรเอ่ยถาม

“ไม่รับค่ะ” เซี่ยชีหรั่นตอบเสียงเบา

“ใครบอกไม่รับ?” เย่เชินหลินทำหน้าไม่พอใจ น้ำเสียงแย่มาก

“เอาเหล้าที่ดีกรีสูงสุดในร้านมาให้ฉันสามขวด !”

สามขวด?...เขาบ้าไปแล้วเหรอ?

เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วเล็กน้อย อยากห้ามเขา แต่ก็คิดถึงเรื่องที่เขาทำไม่ดีกับเธอเมื่อคืนขึ้นมา

เขาเมาร่างพังแล้วเกี่ยวอะไรกับเธอ? เธอไม่ขอยุ่ง

ตอนนั้นเย่เชินหลินอายุห้าขวบกว่าแล้ว รู้เรื่องสิ่งที่ผู้ใหญ่คุยกันแล้ว เขาจำได้ตอนนั้นแม่เข้าไปเขย่าตัวเย่เห้าหรันเหมือนคนเสียสติ ถามว่าทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เย่เห้าหรันก็เล่าเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฝู้เฟิ่งหยีฟังแบบตรงไปตรงมา

ที่แท้คนรักเก่าของเย่เห้าหรันมาหาเขาที่บ้าน อยากกลับมาสานสัมพันธ์กับเขาต่อ เย่เห้าหรันก็ยังรักเธออยู่ แต่เพราะเขามีครอบครัวแล้วและมีความรับผิดชอบ จึงไม่เคยทำผิดกับฝู้เฟิ่งหยีเลย ในวันนั้นคนรักเก่าขอให้เพื่อนร่วมงานมาบอกเย่เห้าหรันว่าเธอจะไปโดดแม่น้ำและอยู่ริมแม่น้ำแล้ว เย่เห้าหรันตอนนั้นตกใจมาก ยังไงก็ชีวิตหนึ่ง เขาไม่อาจทำเป็นไม่รู้ร้อน แต่เขากลัวผู้หญิงคนนั้นจะเอะอะจนลูกชายตกใจ เขาจึงฝากเย่จื่อห้านไว้กับเพื่อนบ้านที่รู้จักกัน

ไม่คาดคิดเลยว่าพอกลับมาก็มาเจอว่าเพื่อนบ้านกำลังกุลีกุจอช่วยกันตามหาลูกของเขาอยู่ เพื่อนบ้านเธอบอกว่ากำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว เลยให้ลูกชายเธอพาเย่จื่อห้านไปเล่นในสวน ใครจะคาดคิดว่าลูกชายเธอกลับเล่นอยู่คนเดียว ไม่ได้สนใจเย่จื่อห้านเลย

เย่เห้าหรันตามหาลูกชายตามซอยต่างๆใกล้บ้านจนหมดแล้ว ก็ยังหาเย่จื่อห้านไม่เจอ จึงตัดสินใจแจ้งตำรวจ สมัยนั้นยังไม่มีกล้องวงจรปิดที่จะทำให้ตามรอยได้ง่ายเหมือนตอนนี้ หลังลูกชายหายไป ตำรวจก็ช่วยออกตามหา อีกทั้งเย่เห้าหรันยังขอให้เพื่อนร่วมงานช่วยอีกหลายคน แต่เย่จื่อห้านเหมือนคนที่จู่ๆก็หายสาบสูญไป ไม่มีข่าวคราวใดๆให้เจอตัวเลย

ช่วงนั้นครอบครัวเขาตามหาเย่จื่อห้านทั้งเช้าค่ำ แต่ก็ได้แต่ผิดหวัง

หลังความเจ็บปวดนั้นผ่านพ้นไป ฝู้เฟิ่งหยีจึงขอหย่า ในใจเย่เห้าหรันรู้สึกผิด จึงกลั้นใจยอมหย่าให้ แต่ทั้งสองตกลงกันว่าเพื่อให้เย่เห้าหรันมีครอบครัวที่สมบูรณ์ พวกเขาจะยังอยู่ด้วยกัน และมีแต่พวกเขาสองคนที่รู้ว่าหย่ากันแล้ว

ตั้งแต่ที่เย่จื่อห้านหายตัวไป เย่เชินหลินก็กลายเป็นเด็กเงียบขรึม เขาจะคุยกับแม่ดีกับแม่เขาเท่านั้น แต่จะเย็นชากับเย่เห้าหรัน

เด็กแค่นั้นทำไมจะไม่อยากได้ความรักจากพ่อ ทุกครั้งที่เขาอยากเข้าใกล้คุณพ่อตามธรรมชาติของเด็ก เขาก็จะบอกกับตัวเองว่า น้องชายเขาคงตายไปแล้ว และอาจกำลังตกทุกข์อยู่ที่ไหนสักที่ เขาเป็นพี่ชาย ถ้าน้องทุกข์ เขาจะมาเสวยสุขรับความรักจากพ่อแม่อยู่คนเดียวได้ยังไง? เขาคิดว่า เย่จื่อห้านต้องไม่ยอมยกโทษให้คุณพ่อแน่ ดังนั้นเขาก็จะไม่ยกโทษให้เหมือนกัน!