สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 183

ตอนที่183 สาวใช้ตัวแสบ 87

ฝู้เฟิ่งหยีเงียบไม่พูด เธอรู้ว่าสิ่งที่ลูกชายพูดเกี่ยวกับเรื่องที่ไม่พอใจส้งหลิงหลิง ให้น้องชายตัวเองข่มขืนผู้หญิงคนอื่น ไม่ว่าจะเริ่มต้นด้วยดีสักแค่ไหน ก็ยังเลวร้ายเกินไป

คนอย่างเย่เชินหลิน เมื่อได้ฝังลึกเข้าไปแล้วยากที่จะเปลี่ยนความรู้สึกนั้นได้ ถึงเธอจะบิดเบือนความสนใจของเขา ก็จะไม่มีผลอะไร

เงียบไปครู่หนึ่ง ฝู้เฟิ่งหยีถึงพูดว่า “ ไม่เป็นไร แม่เชื่อว่าลูกสามารถจัดการเรื่องเหล่านี้ได้ แต่เนื่องจากลูกยังมีสัญญาการแต่งงานกับเขา ก็อย่าได้เย็นชาเกินไป นอกจากนั้น แม่ยังอยากอุ้มหลายเร็วๆ”

“ผมรู้ว่าแม่อยากอุ้มหลาน แต่เรื่องแบบนี้รีบร้อนไม่ได้ แม่ของลูกมีผลต่อลูกทั้งชีวิต เรื่องที่ส้งหลิงหลิงเคยทำ เธอพยายามอธิบายกับท่านด้วยวิธีต่างๆมากมาย พูดตามตรง เพราะเรื่องนั้นผมถึงไม่เข้าใกล้เธอ ไม่ได้ยุติการแต่งงาน ผมให้โอกาสเธอแล้ว ผมจะค่อยๆดูอีกที เด็กก็ใกล้คลอดแล้ว ผมก็หวังว่าจะให้ครอบครัวที่สมบูรณ์กับลูก และแม่ของลูกควรเป็นคนใจดีและซื่อตรง ใช่ไหมครับแม่”

เย่เชินหลินพูดขนาดนี้ ฝู้เฟิ่งหยีก็ไม่อยากฝืน เร่งให้เขากับส้งหลิงหลิงมีลูก

“แม่ครับ ถ้ายังไม่อยากพักผ่อนก็นั่งพักสักครู่”

“ได้ ลูกหลิน ไปทำงานเถอะ แม่ไม่เป็นไร”

“ท่านหลับก่อน ผมจะไปเอาโน๊ตบุ๊คมา นั่งทำงานข้างๆแม่” หลังเย่เชินหลินพูดจบ ไปห้องหนังสือ หยิบโน๊ตบุ๊คมา นั่งเฝ้าแม่อยู่ข้างๆ

เปิดโน๊ตบุ๊ค เย่เชินหลินส่งอีเมลล์ให้หลินต้าฮุยหนึ่งฉบับ ให้เขาไปหารูปถ่ายตอนเด็กของโม่เสี่ยวจุนที่คล้ายๆกับเขา

　　……

ตอนบ่ายวันนี้เซี่ยชีหรั่นจะไปช่วยหมอห่าวต้มยา เพราะฝู้เฟิ่งหยีมา เธอจึงไม่ได้ไป

เธออยู่ในห้องของเธอ คิดว่าถ้าฝู้เฟิ่งหยีอารมณ์เสียให้เย่เชินหลิน อาจจะให้เธอย้ายกลับไปที่ห้องคนงาน หรืออาจจะถูกไล่ออกจากทาวน์เฮาส์นี้ได้ เธอจึงพร้อมรับทุกสถานการณ์

รออยู่นาน เธอได้ยินเย่เชินหลินกลับมาแล้ว การคาดการณ์ว่าคุณแม่จะด่าลูกชายนั้นไม่ได้เกิดขึ้น

นึกถึงเรื่องที่เธอจะถูกฝู้เฟิ่งหยีไล่ออกไป เย่เชินหลินพูดไม่กี่คำก็ทำให้เธอสามารถอยู่ต่อได้ บางทีครั้งนี้เขาอาจจะเกลี้ยกล่อมแม่ได้

เธอเปิดหน้าต่าง มองไปที่ท้องฟ้าสีฟ้าข้างนอก คิดในใจ อิสรภาพที่คาดหวังเริ่มจะหายไป

เหอเหวินเรียกเซี่ยชีหรั่นด้วยความสนิท แต่สำหรับเซี่ยชีหรั่น ไม่ต้องการเข้าใกล้ผู้หญิงคนอื่นๆ ของเย่เชินหลินมากเกินไป มีความรู้สึกอึดอัดใจมาก

นี่คือสังคมสมัยใหม่ ผู้หญิงที่มีผู้ชายคนเดียวกันคงไม่มีมิตรภาพที่จริงใจ

แม้ในสมัยโบราณ จะมีสักกี่คนที่นับเพื่อนกับผู้หญิงของผู้ชายตัวเอง

ถ้าจะมีความรู้สึกเชิงลบ เธอก็ไม่ชอบความไม่จริงใจที่ต่อหน้าอย่างลับหลังอีกอย่าง

เซี่ยชีหรั่นมีท่าทีเฉื่อยชา มีความสุภาพแต่เหินห่างบ้าง เหอเหวินรู้สึกได้ เธอไม่สนใจ เดินเข้ามา พูดกับเธอว่า “ชีหรั่น เวลาของฉันไม่มาก ยังไม่มีเวลาพูดคุยกับคุณ พวกเราไปนั่งในศาลาสักครู่ได้ไหม”

เซี่ยชีหรั่นครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เธอไม่อยากไปเลย ไม่อยากไปแม้แต่นิดเดียว แต่สีหน้าของเหอเหวินดูมีความจริงใจบ้าง ไม่เหมือนส้งหลิงหลิง ไม่เคยยิ้มเลย

ตั้งแต่ที่เหอเหวินเข้ามา เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าเธอไม่เหมือนผู้หญิงที่จะทรยศต่อตัวเองเพื่อเงิน บางทีเธออาจจะหมดหนทางแล้ว อาจจะมาที่นี่ด้วยความไม่เต็มใจ การยิ้มให้เย่เชินหลิน บางทีอาจจะเหมือนเธอก็ได้ คือจำเป็นต้องทำเพื่อใครบางคน