สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 200

ตอนที่200 สาวใช้ตัวแสบ104

“ฉันกำลังเบื่อๆอยู่พอดี ไปเถอะ เข้าไปข้างในกัน”

“คุณป้าค่ะ？นี่คือคุณน้าหลี่ใช่ไหมคะ？”ส้งหลิงหลิงถามฝู้เฟิ่งหยี

ฝู้เฟิ่งหยีตบมือแล้วพูด “เธอดูสิ พอฉันได้เจอเธอ ฉันก็ลืมที่จะแนะนำว่าที่ลูกสะใภ้เลย นี่คือส้งหลิงหลิง เป็นลูกสาวของเลขานุการส้งก่อนหน้านี้ได้หมั้นกับอาหลินแล้ว แต่พอดีว่าเธอกับอาไห่เธอไปเที่ยวกันเลยไม่ทัน”

นายหญิงไห่ลองมองเชิงส้งหลิงหลิงตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่ครู่นึง แล้วยังชมเธออีกเป็นการใหญ่

ไห่ฉิงฉิงก็เลยแนะนำตัวเองกับฝู้เฟิ่งหยี ฝู้เฟิ่งหยีก็ชมเธอเหมือนกัน

ไห่ลี่หมินยืนอยู่อีกฝั่ง พยายามกวาดสายไปทั่วๆแต่กลับมองไม่เห็นเซี่ยชีหรั่น

“ไปเถอะ อย่ามายืนคุยกันข้างนอกเลย”

ฝู้เฟิ่งหยีจูงมือนายหญิงไห่ ทั้งคู่พากันเดินเข้าไปยังห้องโถงในตึก

“นายหญิงค่ะ เชิญทางนี้ครับ！”พ่อบ้านพูดอย่างมีสัมมาคารวะ

“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันกับฉางหลิงไปห้องรับแขกเล็กเอง หลิงหลิงเธอก็พาลี่หมินกับฉินฉินเดินเล่นรอบๆนะ คนแก่อย่างพวกเราสองคนของคุยเป็นการส่วนตัว พวกเธอฟังกันไปก็ไม่รู้เรื่อง”

เด็กๆเองก็ไม่อยากที่จะได้รับสิทธิพิเศษนั้น คงไม่มีใครยอมเข้าไปนั่งฟังคนแก่พูดคุยเรื่องเก่าวันวานสมัยพระเจ้าสามเหาหรอก

ส้งหลิงหลิงได้เจอไห่ลี่หมินครั้งนี้ ในใจรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

เธอเคยได้ฟังพานหยูร้องห่มร้องไห้ บอกว่าเป็นเพราะว่าเซี่ยชีหรั่นไห่ลี่หมินจึงขอเลิกเด็ดขาดกับเธอ ไม่มีแม้แต่เวลาที่จะคุยกันก่อนให้เข้าใจยัง

แต่ว่าครอบครัวของไห่ลี่หมินมีรากฐานที่มั่นคง ในใจส้งหลิงหลิงถึงจะมีข้อคิดเห็นต่อเขา แต่เธอก็ไม่แสดงออก

เธอยังคงเรียกเขาว่า ไห่ เหมือนเดิม

“ไห่ ฉินฉิน วันนี้อากาศดีทีเดียว เราออกไปเดินเล่นกันเถอะ”

“ไปสิคะ”ยังไงซะไห่ฉินฉินก็เป็นพวกที่อยู่ว่างๆไม่ได้ดังนั้นจึงตอบรับ และอีกอย่าเธอทั้งสองก็เคยเจอกันมาก่อนแล้ว เคยเที่ยวเล่นด้วยกัน ไม่ได้แปลกหน้ากันมากนัก

ส้งหลิงหลิงคล้องแขนไห่ฉินฉินอย่างเป็นกันเอง กวาดสายตามองไปยังที่ไห่ลี่หมินเห็นว่าเข้าใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“ไห่ ฉันว่าคุณเดินดูรอบไปก่อนคนเดียว เดี๋ยวผู้หญิงอย่างเราสองคนขอตัวแยกไปเมาท์กัน”

……

วันนี้ในช่วงเช้าเซี่ยชีหรั่นไม่มีอะไรทำเธอก็เลยเดินเล่นไปรอบๆ ดูปลาเสร็จ ก็ไปดูต้นไม้ใบหญ้าดอกไม้เสร็จก็กลับไปดูปลา

ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นนิ่งๆเฉยๆ แต่ถ้าไม่มีอะไรทำเลยแบบนี้ ก็รู้สึกอึดอัดไม่น้อย

เธอหวังว่าตัวเองจะมีงานที่เธอสามารถทำได้สักอย่าง ไม่ใช่ว่าไม่มีอะไรทำ สิ้นเปลืองพลังงานชีวิตไปเฉยๆแบบนี้ ทำได้แค่รอรับใช้เขา

เมื่อวานนี้ที่เขาทำกับเธอ เขาก็คงจะพอใจ หวังว่าความพยายามของเธอจะทำให้เขานับวันยิ่งพอใจมากขึ้น แล้วสักวันเขาจะอนุญาตให้เธอออกไปหางานทำ เพื่อเพิ่มคุณค่าให้กับตัวเอง

มันก็อาจจะเป็นแต่ความหวังของเธอ เขาอาจจะไม่ยอมก็ได้

ตอนที่เธอยืนอยู่ริมบ่อปลา เธอเหมือนว่าได้ยินเสียงในตึกฟังดูคึกคักมาก เหมือนจะมีใครมา　

เธอนั่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับไปไหน ถึงจะมีใครมาก็เถอะแต่เพราะสถานะของเธอจึงไม่เหมาะที่จะไปปรากฏตัวอยู่ที่นั่น

“นั่งอยู่บนนั้นได้ยังไงกัน ถ้าตกลงมาจะทำยังไง？”จู่ๆก็มีเสียงถามมาจากข้างหลัง พอหันไปก็เห็นไห่ลี่หมินกำลังเดินมาหน้าระรื่น