สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 258

ตอนที่ 258 สาวใช้ตัวแสบ 162

เขารีบร้อนออกมาจากข้างหลังภูเขาจำลอง เขาถือห่อแป้งเล็กๆในมือเขาอย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงเดินไปเดินมา ก่อนที่จะทำเป็นว่าเดินผ่านมายังโซนคนรับใช้

พ่อครัว แม่บ้านและหน่วยรักษาความปลอดภัยต่างพักอยู่ในโซนของคนรับใช้ เขาเดินตรงไปเคาะประตูห้องของพ่อครัวเลี่ยว

พ่อครัวเลี่ยวเขาพักอยู่คนเดียว พอเขาได้ยินเสียงเคาะที่ประตู เขาก็สะดุ้งตกใจเหมือนหนูเล็กๆจากนั้นจึงไปเปิดประตู

ผู้ชายสองคนยื่นจ้องกัน สีหน้าดูไม่สู้ดีนัก พ่อบ้านดันประตูเข้าไปแล้วปิดมันลงในทันที จากนั้นเขาก็หยิบห่อยาออกมา ด้วยมือสั่นๆยื่นให้พ่อครัวเลี่ยว

“ผม…...พ่อบ้าน ผมกลัวมาก” พ่อครัวเลี่ยวพูดด้วยเสียงสั่นๆ

“ถ้าพวกเราทำมัน คุณ….คุณชายใหญ่คงไม่ปล่อยเราไว้แน่ ผมกลัว” พ่อครัวเลี่ยวยิ่งพูดก็ยิ่งกลัว ตาของเขาเริ่มแดงก่ำ น้ำเสียงของเขายิ่งพูดก็ยิ่งสั่นเครือ

“เราต้องทำ! ไม่ต้องกลัว! ลูกๆของเราอยู่ในมือของผู้หญิงคนนั้นนะ” ตอนนี้พ่อบ้านใจเย็นลงแล้ว

เขาคิดจริงๆว่าส้งหลิงหลิงกับคนแซ่หวีคนนั้นทั้งเลวและบ้าไปแล้ว สามารถจับตัวลูกชายของเขากับลูกของพ่อครัวเลี่ยวได้ในเวลาสั้นๆ ไม่ควรตุกติกกับคนประเภทนี้

“พ่อบ้าน คุณคิดว่าถ้าเราบอกคุณชายเย่หล่ะ? ไม่แน่คุณชายเย่พอจะมีทาง….”

“ไม่ได้! อย่าคิดเลย ตอนนี้เขาอยู่ห่างออกไปเป็นพันไมล์ ลูกของพวกเรามีดเล่มเดียวก็ไปแล้ว ถ้าถึงเวลานั้นเซี่ยชีหรั่นไม่ตาย ลูกพวกเราก็ไม่รอด เราต้องทำมัน! พรุ่งนี้นายก็เอามันใส่ลงไปในมื้อเช้าของหล่อน เมื่อกี้ฉันลองดมดูแล้ว ยานี้ไม่มีกลิ่น คนแซ่หวีคนนั้นพูดแล้ว หลังจากที่วางยาต้องรอเป็นเดือนกว่าหล่อนจะตาย ถึงเวลานั้นถึงจะชันสูตรศพก็ไม่แน่ว่าจะได้ผลอะไรออกมา ตอนนี้เราก็ทำได้แค่นี้แหละ”

“นั่นใคร?” พ่อบ้านพูดจบ เขาก็ได้ยินเหมือนมีเสียงฝีเท้ามาจากด้านนอก เขาจึงตะโกนถามออกไปอย่างตกใจ

“ทำไมฉันไม่เห็นได้ยิน ไม่มีใครหรอกมั้ง นายอย่าทำให้เราตกใจเลย” เมื่อพ่อครัวเลี่ยวได้ยินที่พ่อบ้านพูด เขาก็เริ่มตกใจกลัวขึ้นมา

พ่อบ้านรู้สึกไม่วางใจ เขาจึงเปิดประตูออกและมองไปรอบๆ ดูให้แน่ใจว่าไม่มีคน จากนั้นจึงปิดประตูลง

“พ่อบ้าน นายคิดว่าพอเราทำตามแผนเสร็จแล้วเราหนีไปด้วยกันดีมั้ย?” พ่อครัวเลี่ยวถามเสียงเบา

“ไม่ได้! ถ้าหล่อนไม่เกิดสงสัยแล้วกินเข้าไป ถ้าเกิดมันเป็นไปตามแผน เราก็ไม่ต้องหนี ไม่เป็นไร ถ้าเราหนีกันตอนนี้มันก็ชัดเจนว่าเราเป็นคนทำ พรุ่งนี้นายใส่ยาลงไป จากนั้นนายก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วกัน รอให้ผ่านไปอีกไม่กี่วัน ฉันจะหาเหตุผล ให้คุณเย่ไล่นายออกแล้วกัน”

พอเย่เชินหลินวางสายไปได้ไม่นาน ส้งหลิงหลิงก็มาหาเขา เพื่อที่จะบรรลุสิ่งที่ต้องการ หล่อนจึงไปอาบน้ำที่ห้องของฝู้เฟิ่งหยี แล้วสวมชุดนอนกระโปรงสีสันสวยงาม พร้อมกับฉีดน้ำหอมไปทั่วทั้งเรือนร่าง

เมื่อกี้เธอได้รับข้อความจากหวีซานซาน เธอบอกว่าให้พ่อบ้านกับพ่อครัวเลี่ยวลงมือ วางยาเซี่ยชีหรั่น แถมยังบอกให้เธอวางใจ นอกจากที่คุยโทรศัพท์กับพ่อบ้านมีเอ่ยถึงตัวเธอแล้ว ก็ไม่มีหลักฐานที่จะสาวถึงตัวเธอได้เลย เธอจะไม่โดนอ้างถึงแน่นอน

เรื่องเกี่ยวกับยาตัวนั้น หวีซานซานก็ได้พิมพ์รายละเอียดส่งมาบอกเธอในข้อความเช่นกัน หล่อนบอกว่าพอเธอกลับไปถึงบ้าน เซี่ยชีหรั่นร่างกายก็จะทรุดลงไปเรื่อยๆ จนเธอตาย เพราะอวัยวะในร่างกายล้มเหลว

ส้งหลิงหลิงเห็นหวีซานซานแบบนี้ ขนาดโม่เสี่ยวจุนก็ยังโดนหล่อนจัดการจนตาย หล่อนไม่มีทางงอมือให้เซี่ยชีหรั่นแน่

ตัวเธอก็ไม่ต้องลงมืออะไร แถมยังได้เพลิดเพลินไปกับมัน แน่นอนว่ามันเป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้ว

“เชินหลิน!” หล่อนเรียกเขาเสียงอ่อย

“ทำไมยังไม่นอน?” เย่เชินหลินถามส้งหลิงหลิงอย่างไร้ความรู้สึก หล่อนหน้าแตกไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหัวเราะออกมา “คนเดียวนอนไม่หลับอ่า อยากจะคุยกับนายหน่อย ได้มั้ย?”

ยังไม่ทันที่เย่เชินหลินตอบว่าได้หรือไม่ได้ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เย่เชินหลินขมวดคิ้วขึ้น ไม่ต้องมองข้างนอก ก็รู้ว่าใครมา