สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 28

ตอนที่ 28 รีบๆกิน

โชคดีที่ฉันยังไม่ได้เจอคุณเย่​ หากเป็นเช่นนี้ต่อหน้าเขา​ คงจะ​ต้องอับอายตายแน่

เธอใช้มือข้างที่ได้รับบาดเจ็บของเธอเคาะที่ประตูห้องนอนของเย่เชินหลิน และเขาตอบด้วยเสียงที่หนักแน่น​ว่า "เข้ามา!"

เซี่ยชีหรั่นเดินเข้ามาพร้อมถาดอาหารอย่างระมัดระวังและพูดเบา ๆ ว่า​ "คุณ​เย่ อาหารว่าง​ของคุณค่ะ!"

"อืม!" เขาตอบรับด้วยเสียง​ในลำคอ และเซี่ยชีหรั่นก็ก้าวไปข้างหน้าและวางถาดอาหาร​ลงบนโต๊ะใกล้กำแพง

เธอหยิบหูฉลามถ้วยหนึ่งขึ้นมาแล้วส่งไปยังมือของเย่เชินหลิน​ เขาค่อย ๆ หยิบช้อนแล้วตักกินเล็กน้อย

เซี่ยชีหรั่นไม่เคยอิจฉาใครเลยที่ได้กินของอร่อยมาก่อนเลยในชีวิต แต่นี่คือสัญชาตญาณอัตโนมัติ​ของร่างกาย​ เมื่อมองดูอาหารอร่อยที่ตักเข้าปากของเขา​นั้นเธอรู้สึกว่าท้องของเธอหมดแล้วซึ่งความอดทน​ และต้องการกินอะไรก็ได้อย่างเร่งด่วนในเวลานี้

เธอคิดว่าผู้ชายคนนี้ต้องได้ยินเสียงร้องจากท้องของเธอ​ นี่คงจะเป็นความคิดใหม่ที่เขาต้องการทรมานเธอสิน่ะ

มันเป็นอะไรที่โหดร้ายมากที่เขาจะกินของอร่อยต่อหน้าผู้ที่หิวโซ แต่เขาก็สามารถคิดได้

แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เขาเป็นถึงทายาท​ผู้ที่ปกครองคนมากมาย​ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะทำสิ่งที่เกินไปเช่นนี้หรือมากกว่านี้ร้อยเท่าพันเท่าก็ยังได้

เย่เชินหลินกินได้แค่สองคำแล้วพูดออกมาอย่างเฉยเมยว่า "กินคนเดียวมันไม่อร่อย​ เธอมากินเป็นเพื่อนฉัน"

เห็นได้ชัดว่าคำเชิญของเขาได้รับการต้อนรับอย่างทันทีจากท้องของเธอ​ที่ร้องจ๊อกจ๊อกขึ้นมา เธอเพียงแค่พูดว่า "ฉันไม่... " พูดได้เพียงแค่นั้นท้องของเธอก็ส่งเสียงประท้วงอย่างดุเดือดอีกครั้งดังกว่าเมื่อกี้ที่เธออยู่ในห้องโถง

ทันใดนั้นใบหน้าของเธอก็ร้อนผาวราวกับไฟไหม้​ เหลือบดูใบหน้าเย่เชินหลินด้วยความอับอาย

ใบหน้าที่ปกติจะดูเหมือนจะเป็นอัมพาตเพราะเขานั้นทำหน้านิ่งตลอดเวลา​ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะกลั้นยิ้มเอาไว้ และกระตุกยิ้มตรงมุมปากเล็กน้อย​ เวลานี้เธออยากจะตีเขาสักทีเหลือเกิน  ทำแบบนี้กับเธอที่กำลังหิวโซอยู่ตอนนี้​มันสนุกมากหรือไงกัน

รอยยิ้มบนใบหน้าของเย่เชินหลินนั้นเป็นเพียงรอยยิ้มจางๆ​ จากนั้นเขาก็จ้องมองเธออย่างจริงจังและพูดกับเธออย่างเคร่งขรึมว่า  "มันน่าอายมากหรือไงที่จะบอกว่าหิว​ ไม่ว่าคนจะทำอะไรก็ตามควรจะต้องกิน​ให้​อิ่มก่อน"  ไม่ว่าการอยู่ที่นี่ของเธอนั้นเป็นเพราะต้องการที่จะ​หาหลักฐานอะไรก็ตาม​ หรือจะเป็นเพราะ​ต้องการที่จะทำร้ายฉัน แต่อย่าลืมว่าเธอต้องไม่อดอาหารตายเสียก่อน

นี่ก็เป็นเวลาหนึ่งปีเต็มแล้วที่เสี่ยวจุนเสียชีวิต​ ในหนึ่งปีที่ผ่านมานี้ไม่มีมื้อไหนเซี่ยชีหรั่นได้กินอิ่มเลยสักมื้อ​ เป็นเพราะเธอไม่ค่อยอยากกินอะไร

บางทีอาจ​เป็น​เพราะ​ขนมหวานของที่นี่อาจจะอร่อยเกินไปหรือเปล่า​ หรือบางทีอาจเป็นเพราะเธอนั้นทนหิวนานเกินไป​ ในมุมมองของเย่เชินหลินนั้น​ ภาพที่เธอกำลัง​กินอยู่​นั้นช่างดูน่าเอร็ดอร่อย​เหลือเกิน

เขายังคงดื่มซุปอยู่​อีก​ แต่เธอกำลังจะหยิบขนมชิ้นสุดท้ายเข้าปาก​ เธอเพิ่งจะกัดขนมชิ้นสุดท้าย​ได้คำนึง ก็โดนมือของเขาเอื้อมเข้ามาแย่งมันไปจากปากของเธอ

“ ใครใช้ให้เธอกินหมดกัน​ ฉันยังหิวอยู่เลย!” เมื่อพูดจบเขาก็โยนขนมชิ้นสุดท้ายที่แย่งจากปากของเธอเข้าไปในปากของเขาเคี้ยวตุ๋ย ๆอย่างหน้าตาเฉย​

ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้กินอาหารอร่อย ๆ อย่างนี้มานานหลายปีแล้ว​ เขาเลียที่ริมฝีปากด้วยความพึงพอใจ​  การแสดง​ออก​ของเขาดูราวกับเด็กน้อย

เซี่ยชีหรั่นตะลึงกับพฤติกรรมที่ไร้เดียงสานี้ของเขาหลังจากจ้องเขาอยู่พักนึง​แล้ว  ใบหน้าของเธอถึงได้เปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นมา​

ขนมนั่นมันคือขนมที่เธอเคยกัดเข้าปากไปแล้ว​ ทำไมเขาถึง ...