สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 297

ตอนที่297สาวใช้ตัวแสบ 201

“ท่านอย่าขยับ ฉันทำให้” เซี่ยชีหรั่นพูดเสร็จ แล้วก็ช่วยท่านใส่รองเท้าอย่างมีความอดทน และช่วยประคองท่านยืนขึ้น

ทั้งสองออกจากห้อง ฝู้เฟิ่งหยีถามเซี่ยชีหรั่นว่า “หลินเอ๋อร์ใช้ให้เธอมาหรือ?”

“อืม คุณชายเย่เป็นคนใช้ฉันมา”

ที่เซี่ยชีหรั่นโกหกก็เพราะว่าไม่อยากให้ฝู้เฟิ่งหยีรู้สึกสงสัยว่าเธอคิดจะประจบประแจง เธอดูไม่ดีในสายตาท่านไม่เป็นไร ปัญหาคือกลัวเมื่อกี้ที่หว่านล้อมไปจะเสียเปล่า

เย่เชินหลินจะหาคนมาพูดหว่านล้อม ก็ต้องเป็นให้ส้งหลิงหลิงมา ทำไมถึงเป็นเธอ รู้ทั้งรู้ว่าตนไม่ชอบผู้หญิงคนนี้อยู่ในคฤหาสน์

ฝู้เฟิ่งหยีคิดในใจ จิตใจของเด็กคนนี้ นับว่าอ่อนโยนมีเมตตา มองตรงจุดนี้ ส้งหลิงหลิงนับว่าสู้เธอไม่ได้

ส้งหลิงหลิงรอบคอบ ละเอียดอ่อน แต่ล้วนทำไปเพราะมีจุดประสงค์ เซี่ยชีหรั่นถือเป็นประเภทคนใสซื่อ

“ฉันอยากถามเธอหนึ่งคำถาม” ตอนที่ทั้งสองเดินมาถึงห้องโถง ฝู้เฟิ่งหยีหยุดเดินขึ้นมากะทันหัน มองดูใบหน้าเซี่ยชีหรั่นแล้วพูดขึ้นอย่างจริงจัง

“คุณน้า ท่านถามมาเลยค่ะ”

“เธอกับหลินเอ๋อร์.......” ฝู้เฟิ่งหยีครุ่นคิด ที่จริงคำถามนี้ไม่ค่อยเหมาะสมที่จะถาม ดูเหมือนก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของคนอื่น

“เอาอย่างนี้ ฉันรู้ว่าต้องไม่ใช่หลินเอ๋อร์ใช้ให้เธอมาเรียกฉันไปทานข้าวแน่ เธอมาทำไม? เป็นเพราะห่วงใยหลินเอ๋อร์ กลัวเขาเป็นกังวลเพราะฉัน?”

เซี่ยชีหรั่นโดนถามจนจุก เธอมาหาท่าน ที่จริงในใจมีความคิดที่ซับซ้อน ท่านอาจจะเป็นแม่ของโม่เสี่ยวจุน ในขณะเดียวกัน เธอก็ไม่อยากให้เย่เชินหลินไม่สบายใจ อีกอย่างทุกครั้งที่เธอเห็นมีคนที่กำลังตามหาคนของครอบครัวตัวเอง ในใจเธอจะรู้สึกเห็นใจเป็นอย่างยิ่ง คิดที่ซับซ้อนทั้งหมดนี้ทำให้เธอพูดอธิบายไม่ถูก ไม่รู้ว่าอันไหนคือส่วนสำคัญที่สุด

“คุณนาย ความรักของความเป็นแม่ของท่าน ทำให้ฉันซาบซึ้ง ส่วนเหตุผลอื่นๆก็อาจจะมีบ้าง”

คำตอบของเซี่ยชีหรั่นทำให้ฝู้เฟิ่งหยีไม่คาดคิด เธอไม่ได้ฉวยเอาโอกาสนี้บอกเธอว่า เธอรักเย่เชินหลิน ดังนั้นเธอจึงยอมทำเพื่อเธอได้ทุกอย่าง ส้งหลิงหลิงพูดแบบนี้มาตลอด เมื่อเทียบกันแล้ว เด็กผู้หญิงคนนี้ช่างดูยากที่จะคาดเดานัก

“เคยคิดไหมว่าสักวันหนึ่งอยากที่จะเป็นภรรยาของหลินเอ๋อร์ ลงเอยเป็นฝั่งเป็นฝากับเขา?” ฝู้เฟิ่งหยีถามขึ้นอีก เซี่ยชีหรั่นฉีกยิ้ม รอยยิ้มค่อนข้างขมขื่น

เมื่อกี้เย่เชินหลินเพิ่งออกคำสั่งย้ำว่าให้เธอห้ามลืมทานยาคุม คิดว่าชาตินี้ ในใจเขาของคงคิดเพียงว่าเธอเข้าใกล้เขาเพราะมีจุดประสงค์ เธอจะเพ้อหวังว่าพวกเขาจะลงเอยกันได้อย่างไร?

ฝู้เฟิ่งหยียิ้มเล็กน้อย ตบมือเธอเบาๆ “รีบนั่งเถอะ ความหวังดีของหนูน้าเข้าใจดี”

เมื่อรออาหารเย็นของฝู้เฟิ่งหยีอุ่นเสร็จแล้วยกกลับมา ทุกคนค่อยเริ่มทานข้าวกัน

จิ่วจิ่วแอบส่งสายตากระซิบเซี่ยชีหรั่น ในใจพูดว่า คิดไม่ถึงว่าเงียบๆอย่างเธอ จะเก่งได้ขนาดนี้ สามารถหว่านล้อมคุณนายได้ คราวนี้ดีละ หากท่านยืนอยู่ข้างเธอ คนแซ่ส้งก็จะกลายเป็นหมาหัวเน่า

หลังจากทานอาหารเย็นกันแล้ว เย่เชินหลินไปส่งแม่ของเขาที่ห้อง ในระหว่างนี้ก็ไม่ได้มองเซี่ยชีหรั่นเลย

หลังจากทานข้าวเสร็จแล้วครึ่งชั่วโมง จิ่วจิ่วกับหมอห่าวยกยาคุมของเซี่ยชีหรั่น มาให้เธอถึงที่ห้อง

“ชีหรั่น” จิ่วจิ่วมองดูเซี่ยชีหรั่นยกถ้วยยาสีน้ำตาล อยากจะห้าม

“ทำไมหรือ?” เซี่ยชีหรั่นถาม

“เธอไม่ดื่มได้ไหม? เธอไปพูดกับคุณชายเย่ว่า เธออยากที่จะมีลูกให้เขาดีไหม? อย่าดื่มเลย ฉันรู้สึกว่าแบบนี้โหดร้ายเกินไป”