สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 301

ตอนที่301 สาวใช้ตัวแสบ 205

“อย่าค่ะ ตรงนั้นมันจั้กกะจี้ อย่า……อื้อ จั้กกะจี้อ่า……”เสียงของเธอช่างหวานออดอ้อน เกรงว่าถ้าเป็นผู้ชายปกติทั่วๆไป ก็คงจะอ่อนระทวย ไปจนถึงกระดูกก็เป็นได้

แต่กลับเป็นใครบางคน เขาดุเธออย่างป่าเถื่อนเสียงดังว่า “เธออย่าร้องแบบนี้อีกเด็ดขาด ไม่งั้นฉันจะจัดการเธอซะ！”

มันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย แต่ทว่าเป็นการโดนกดขี่ที่ทำให้เธอรู้สึกดีและมีความสุข เธอจึงต้องอดทน

เซี่ยชีหรั่นหลับตาปี๋พลางกัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้ ถึงหยุดตัวเองไม่ให้ร้องออกมาได้ เขาคนนี้ก็ทำอย่างกับว่าเอวของเธอเป็นศูนย์กลางอย่างงั้นแหละ เขาถึงได้นวดถูอยู่อย่างนั้น เธอทั้งจั้กกะจี้ ทั้งรู้สึกหวิวๆในใจ ร่างกายร้อนผ่าว เธออยากจะร้องออกมาเหลือเกิน

เธอใช้แรงที่มีทั้งหมดเพื่อกลั้นเอาไว้ไม่ให้ตัวเองร้องออกมา เธอกลั้นจนหน้าแดงไปหมด เมื่อมือใหญ่ของเขาเลื่อนมายังเอวเธอ เธอทนไม่ไหวแล้วจึงพลิกตัวกลับมาด้วยความตกใจ ทำให้เธออยู่ในท่านอนหงาย

“ขอโทษค่ะ มันจั้กกะจี้น่ะค่ะ ฉันกลั้นไว้ไม่อยู่เลย......”เซี่ยชีหรั่นพูดเสียงต่ำ สีหน้าลำบากใจ

เธอรู้ดีว่าถ้าเขาต้องการเธอเองก็ไม่สามารถที่จะขัดเขาได้ แต่ว่าขาของเธอนั้นแทบจะเป็นตะคริวอยู่แล้ว เขาเองก็ไม่ได้อยากจะโหดเหี้ยมกับเธอมากนัก

“หันไป！แล้วอย่าร้องเสียงเอแบบนั้นออกมาอีกล่ะ”เขาออกคำสั่งมาเสียงแข็ง

“ค่ะ！”เธอรีบรับปากและรีบหันกลับไปทันที อย่างรวดเร็ว

เย่เชินหลิน สูดหายใจเข้าลึกและผ่อนลมออกอยู่หลายครั้ง ถึงจะสามารถดับความร้อนรุ่มในร่างกายไว้ได้เล็กน้อย

แต่ว่าเมื่อมือของเขาเลื่อนลงไปที่เอวของเธออีกครั้ง เขากลับรู้สึกตึงแน่นไปทั่วทั้งร่างกาย

“รอผมแปปนึงนะ”

เขาพูดจบ ไม่รอให้เธอตอบกลับแต่อย่างใด ก็ลุกขึ้นไปเปลี่ยนเป็นชุดอาบน้ำและรีบเดินเข้าไปยังห้องน้ำทันที

เซี่ยชีหรั่นมองไปยังประตูที่ปิดลงตรงมุมห้องอย่างงงๆ ในใจกลับรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา เธอคือผู้หญิงที่เขาแลกเปลี่ยนมาได้ เขาสามารถที่จะไม่สนใจความรู้สึกเธอและฝืนใจเธอได้ แต่เขากลับไม่ทำ ไม่เพียงเท่านี้ เขายังทาน้ำมันพิมเสนให้เธอเองกับมือแถมยังช่วยนวดให้เธออีก

เขาคนนี้ ไม่ว่าภายนอกเขาจะดูเย็นชาแค่ไหน แต่จริงๆแล้วภายในใจเขาเป็นคนที่อ่อนโยนเอามากๆเลยทีเดียว

เย่เชินหลิน ฉันสามารถทำอะไรเพื่อคุณได้มั้งนะ？

เขาใช้เวลาอาบน้ำค่อนข้างนาน ทำให้เซี่ยชีหรั่นที่ทั้งง่วงทั้งเหนื่อยนั้น รอจนเผลอหลับไป

พอเธอรู้สึกตัวขึ้นมาอีกที ก็มีมือที่อุ่นๆคู่หนึ่งกำลังค่อยๆนวดไปมาอยู่ที่ร่างของเธอ เธอเองก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะลืมตาขึ้นมาดู

ในความสุขที่อบอุ่นไปถึงขั้วหัวใจแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความรักความเป็นห่วงที่ไม่เคยได้รู้สึกมาก่อน ถึงแม้ว่าจะอยู่ในฝันเธอยังรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น

ในคืนนี้เซี่ยชีหรั่นฝันดีเกินกว่าปกติ ฝันว่าเย่เชินหลินนั่งอยู่ใต้ต้นร่มจีนต้นใหญ่ เธอนอนหนุนตักเขาอยู่ พวกเขามีลูกน้อยด้วยกัน2คน ผู้ชายคน ผู้หญิงคนวิ่งเล่นกันไปมา เหมือนกับว่าความทุกข์กทั้งหมดที่ผ่านมาตลอด20กว่าปีนั้นมันเป็นเพียงแค่อดีต ชีวิตของเธอไร้ซึ่งความทุกโศก และไม่ต้องอดทนกับอะไรอีก เหลือเพียงแค่ชีวิตที่มีความสุข

เธอไม่รู้ว่า ความฝันที่สวยงามที่เธอฝันอยู่นี้ มันเป็นเพราะร่างที่อบอุ่นของเขากำลังโอบกอดร่างเธออยู่

เย่เชินหลินนอนอยู่ได้ไม่นาน เขาโอบกอดเธออยู่ได้แค่พักเดียว พอเขาเห็นว่าเธอหลับสนิทดีแล้ว เขาก็ลุกขึ้นไปดูฝู้เฟิ่งหยี

ฝู้เฟิ่งหยียังคงไม่หลับ พอตกดึกอุณหภูมิร่างกายเธอก็เริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ เย่เชินหลินจะเรียกหมอให้มาดูอาการ ฝู้เฟิ่งหยีกลับไม่ยอม ยืนกรานเสียงแข็งว่าทนได้

ไม่ว่าเย่เชินหลินจะพูดอย่างไร ไม่ว่าจะใช้ไม่อ่อนหรือไม้แข็งเธอก็ไม่ยอม เมื่อก่อนมีครั้งนึงที่ เขาฝืนเอาหมอมาเจาะใส่สายให้น้ำเกลือ ฝู้เฟิ่งหยีเธอก็ดึงออก ในครั้งนั้นทำให้มือเธอได้รับบาดเจ็บ เส้นเลือดที่หลังมือโดนฉีกขาด เพราะฉะนั้นบทเรียนในครั้งนั้นเองทำให้เย่เชินหลินไม่กล้าที่จะรั้นเรียกหมอมาดูอาการให้เธออีก

ทุกครั้งเมื่อเธอรั้นหัวแข็งขึ้นมา เขาก็จะนั่งทำงานอยู่ข้างๆเธออยู่อย่างนั้นอย่างใจเย็น พูดกับเธอจนเธอยอมที่จะรับการรักษา

จนกระทั่งถึงเช้า ฝู้เฟิ่งหยีก็ยังไม่ยอมให้คนเข้ามาดูอาการ ตอนนี้หน้าผากและจมูกของเธอร้อนจี๋

เย่เชินหลินเดินไปมาอย่างเป็นกังวล ฝู้เฟิ่งหยีหลับตาลง ไม่ให้ความร่วมมือ

“แม่ครับ ไม่ฉีดยาก็ได้ แต่ยอมให้ผมเช็ดตัวให้เถอะนะครับ โอเคไหมครับ？”เย่เชินหลินพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม เหมือนกับปะเหลาะเอาใจเด็กน้อยอย่างไงอย่างงั้น ฝู้เฟิ่งหยีส่ายหน้า

“งั้นก็ดื่มน้ำสักหน่อยนะครับ？เดี๋ยวผมไปรินน้ำร้อนมาให้ ดื่มสักหน่อยก็ยังดี” ฝู้เฟิ่งหยียังคงส่ายหน้า

เย่เชินหลินออกมาจากห้องของมารดา แล้วโทรหาพ่อบ้าน ให้เขาคอยสแตนบายอยู่รอบๆ รอรับคำสั่ง เผื่อต้องการอะไร

“คุณพอจะมีวิธีลดไข้วิธีอื่นไหม？เธอไม่ยอมให้เช็ดตัว”เย่เชินหลินถามพ่อบ้าน

“คุณเย่ครับ ยังจะพอมีใครที่สามารถจะช่วยเตือนคุณท่านได้อีกไหมครับ？ไข้สูงขนาดนั้น ไม่ทำอะไรเลยเห็นท่าจะไม่ดีแน่ และถึงแม้ว่าคุณท่านจะยอมให้เช็ดตัวแต่ก็คงช่วยอะไรได้ไม่มาก”

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังปรึกษากันอยู่นั้น ในหูฟังของพ่อบ้านพนักงานรักษาความปลอดภัยบอกมาว่า “ประธานเย่มาถึงแล้ว รถของท่านอยู่ที่หน้าประตู”

หลังจากที่เย่เชินหลินออกจากห้องไป ฝู้เฟิ่งหยีก็กล่าวเตือนเย่เฮ่าหรันเสียงเบา “คุณพยายามอย่านุ่นก็ไม่เข้าที นี่ก็ไม่เข้าตา คุณก็รู้ว่าที่หลินทำไปนั้นก็เพราะจงใจยั่วคุณ ถ้าคุณยิ่งจะไปตำหนิเขา มันก็จะยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ของคุณกับลูกแย่ลงไปอีก”

เย่เฮ่าหรันเพียงแค่นึกถึงบ้านของเย่เชินหลินขึ้นมาใจเขาก็เริ่มรู้สึกโมโหแล้ว ข้างในมีทั้งพ่อบ้าน ไหนจะคนรับใช้ และก็ยังจะมีหมออีก

“เธอก็ดูมันสิ มีที่ไหน？บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ ไม่ใช่เป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากร？ยังจะมาทำพูดกับผมว่าที่นี่มีหมอ！”

“เอาล่ะ เลิกพูดเถอะ ถ้าคุณอยากให้ฉันดีขึ้นจริงๆล่ะก็ อดทนหน่อยละกัน ฉันไม่อยากเห็นพวกคุณเป็นแบบนี้อีกแล้ว”สีหน้าของฝู้เฟิ่งหยีเคร่งขรึม อารมณ์เธอขึ้นจนถึงขั้นหอบ　　

เย่เฮ่าหรันรีบเข้าไปลูบหลังให้เธอทันที“โอเค ผมรับปากคุณ คุณก็ยอมให้หมอดูอาการเถอะ”

เย่เชินหลินยืนรออยู่ตรงทางเดิน ยืนพิงผนัง สูบบุหรี่รอหมอมา

“คุณเย่ครับ พวกเรามาแล้วครับ！”ไม่นานนักทั้งแพทย์แผนจีนและแผนปัจจุบันก็เดินมาด้วยกัน ด้านหลังก็ยังมีพยาบาลตามมาอีกหนึ่งคน

“ตามผมเข้าไปเลยครับ”

หมอแผนปัจจุบันกำชับให้พยาบาลวัดไข้ให้ฝู้เฟิ่งหยี แล้วเขาก็ตรวจดูต่อมทอนซิลและฟังเสียงการทำงานของปอ ส่วนหมอแผนจีนก็จับชีพจรแล้วก็ถามอาการเล็กๆน้อยๆและสุดท้ายทั้งคู่ก็ให้การรักษาที่ไม่แตกต่างกันสักเท่าไหร่

อุณหภูมิร่างกายขอเธออยู่ที่ 39.5 องศาเซลเซียสแพทย์แผนปัจจุบันก็เลยให้ทานยาลดไข้ ส่วนเรื่องพักฟื้นก็ให้หมอห่าวรับผิดชอบไป

พอฝู้เฟิ่งหยีทานยาลดไข้แล้ว แพทย์และพยาบาลต่างก็พากันกลับ ในห้องเหลือเพียงพวกเขาสามคน ไม่มีใครยอมพูดอะไรเลย

“อาหลิน แกเองก็นั่งลงคุยอะไรกับพ่อแกบ้างสิ มัวยืนอยู่ตรงนั้นอยู่ได้ เห็นแล้วเมื่อนแทน”ฝู้เฟิ่งหยี เริ่มทำลายความเงียบงันนั้นก่อน

เย่เชินหลินดึงเก้าอี้มานั่งลงแต่ไม่พูดจา เย่เฮ่าหรันมองไปยังฝู้เฟิ่งหยี ในใจพลางพูด เธอดูเอาเถอะเจ้าเด็กคนนี้มันไม่ใช่ว่าผมไม่สนมัน แต่มันไม่สนผม

สายตาของฟู่เฟื่งหยีโกรธเย่เฮ่าหรันเป็นนัยย์ๆ ความหมายก็คือ ลูกไม่สนใจคุณ คุณก็จะเริ่มพูดก่อนไม่ได้งั้นหรอ？

เย่เฮ่าหรันกระแอมออกมา ก่อนจะพูดเสียงหนัก “เรื่องของหวีหงทาวแกเป็นคนส่งคนไปสืบและตรวจสอบมาใช่ไหม？อ่และอีกอย่างลูกสาวของเขาหวีซานซานเองก็ถูกจับไปแล้ว เรื่องนี่แกเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยสินะ？”

“ถ้าใช่แล้วยังไง คุณยังจะปกป้องพวกเขางั้นหรอ？”เย่เชินหลินถามประชด

เขารู้ดีว่าเย่เฮ่าหรันไม่มีทาง ที่จะปกป้องคนผิด เขาเที่ยงตรงซื่อสัตย์มาโดยตลอดแต่ก็ยังตั้งใจที่จะยั่วโมโหเขา เย่เฮ่าหรันมองไปที่ฝู้เฟิ่งหยีอีกครั้ง เขาสูดหายใจเข้าลึกแล้วค่อยๆพูด“เขาทำผิด ฉันก็ไม่มีทางที่จะปกป้องคนผิดหรอก”