สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 351

ตอนที่351 สาวใช้ตัวแสบ255

น้ำตาของเธอบีบใจเขาให้เจ็บ ทำให้คิ้วเขาขมวดเข้ามาอย่างแน่น

เขากางแขนทั้งสองข้างออก อยากจะกอดเธอเข้ามาในอ้อมกอดนัก แต่ก็หยุดไว้

ระหว่างที่ไม่สามารถยืนยันได้ว่าเธอพูดโกหกไหม เขาไม่ควรจะหวั่นไหวกับเธอแล้ว ไม่อย่างนั้นจะทำให้เขาดูโง่กว่าเดิม

……

คืนนี้ไห่ลี่หมินไม่มีการนัดบอดแล้ว ไห่ฉิงฉิงบอกว่าจะเลี้ยงเขาทานข้าว สองพี่น้องเลือกร้านอาหารที่สวยสง่า

“พี่！”

ไห่ฉิงฉิงเรียก ไห่ลี่หมินตอบอืมคำเดียว ว่า มีอะไร　

เธอหัวเราะ ส่ายหัว พูด ไม่มีอะไร

เธออยู่ดีดีก็ไม่อยากพูด ไห่ลี่หมินแย่งผู้หญิงกับเย่เชินหลิน ก็เหนื่อยมากพอแล้ว ถ้าให้เขารู้ว่ายังมีชายรูปหล่อที่คล้ายโจรสลัดกำลังหาเซี่ยชีหรั่น เธอกลัวว่าจะกระตุ้นพี่ชายเธอจนเป็นบ้าจริงๆ

ผู้ชายคนนั้นถามเธอ เธอรู้จักเซี่ยชีหรั่นไหม?หรือว่าเคยได้ยินชื่อนี้ไหม เธอนึกถึงสิ่งที่พี่ชายเธอเคยพูด บอกว่าเซี่ยชีหรั่นคือกำพร้า เธอเป็นผู้หญิงให้เย่เชินหลินในตระกูลเย่ก็เป็นเพราะเธอไม่มีทางเลือก เธออยากจะแก้แค้นให้กับแฟนหนุ่มที่จากไปของเธอ

ไห่ฉิงฉิงคิด เซี่ยชีหรั่นน่าจะไม่มีครอบครัวหรือญาติอะไร เพราะฉะนั้นคนที่หาเธอ ก็คงจะเป็นคนที่ตามจีบเธอ และอาจจะเป็นไปได้ที่เป็นฝั่งศัตรู

ยังไงก็ตามผู้ชายคนนั้นดูแล้วน่ากลัว ถ้าไม่ใช่คนดี แล้วเธอเปิดเผยเรื่องของเซี่ยชีหรั่นให้เขา จะให้พี่ชายโทษเธอให้ตายหรอ

ตอนนั้นเธอจึงพูดอย่างไม่ลังเล:“เซี่ยชีหรั่นอะไร ไม่เคยได้ยินนะ!”

เธอพึ่งตอบไป มือถือของผู้ชายคนนั้นก็ดังขึ้นมาแล้ว เขารับสายแล้วพูด:“ตระกูลโม่หาเจอแล้ว?ได้!”

ไห่ฉิงฉิงรู้สึกตัวเองไม่ถนัดการโกหก คิดว่าอีกฝ่ายจะถามเธอต่อ ไม่รู้ทำไม ผู้ชายคนนั้นเรียกรถแล้วไปอย่างรีบร้อน　　

“มีเรื่องอะไรก็พูด ทำไมต้องลังเล ไม่เหมือนนิสัยเธอเลย”คำพูดของไห่ลี่หมินยังไม่จบ มือถือก็ดังขึ้น

“ฮัลโหล”

“ที่เธอมีรูปภาพเย่จื่อห้านไหม?ฉันจำได้เธอถ่ายกับฉิงฉิงรูปหนึ่ง”

เย่เชินหลินพูดถึงเย่จื่อห้านเอง ไม่เหมือนปกติ ไห่ลี่หมินรีบจริงจังขึ้นมาทันที

“มี จะเอาตอนนี้?ฉันรีบส่งไปให้!”

“ได้”เย่เชินหลินก็ไม่เกรงใจ แค่พูดคำว่าได้ก็วางสายแล้ว

ตระกูลเย่ไม่มีรูปภาพเย่จื่อห้าน แต่ตระกูลไห่มี ตอนนั้นเวลาที่ไห่ฉิงฉิงและเย่จื่อห้านเกิดก็ไม่ต่างกัน คุณนายไห่และฝู้เฟิ่งหยีก็หยอกเล่นว่าจะ จับหมั้น ระหว่างที่เด็กทั้งสองอายุระหว่างสองขวบ ได้ถ่ายรูปด้วยกันรูปหนึ่ง

เรื่องนี้จนถึงตอนนี้เย่เชินหลินก็ยังจำได้ หลังจาก บ้านเขานำรูปภาพทั้งหมดของเย่จื่อห้านไปทำลายหมดนั้นบางครั้งเขาก็คิดถึงเย่จื่อห้านนัก ยังแอบไปถึงตระกูลไห่เพื่อไปดู แต่มันเป็นความลับระหว่างเขาและไห่ลี่หมิน

รูปนั้น ก็โดนไห่ลี่หมินเก็บไว้แล้ว ไม่ให้คนอื่นเห็น

“เธอทานคนเดียวนะ ฉันจะไปตระกูลเย่”ไห่ลี่หมินลุกขึ้น ไม่หยุดรอ

ไห่ฉิงฉิงไม่ถามอะไร ปกติไห่ลี่หมินไม่ค่อยชอบที่คนอื่นถามเขาว่าเขาไปทำอะไร โดนเฉพาะเขาตอนนี้ดูเร่งรีบมาก เธอก็ยิ่งไม่พูดมากแล้ว

เซี่ยชีหรั่นโดนเย่เชินหลินพามาที่ห้อง ประตูห้องปิดไว้แน่น เขากำลังดูดบุหรี่ ส่วนเธอก็มองเขาอย่างสงบ

เธอได้ยินเขาคุยโทรศัพท์ เขาไม่เชื่อคำพูดเธอ เขาต้องการหลักฐาน แต่เธอก็เข้าใจ

มองคิ้วของเขาที่ขมวดเข้ามา เธออยากจะไปลูบให้มันไม่ต้องขมวดจริงๆ แต่เธอไม่ทำอะไร แค่ยืนอยู่กับที่อย่างสงบ

สองคนต่างอยู่ในความสงบแบบนี้จนกระทั่งไห่ลี่หมินมา เย่เชินหลินได้ยินพ่อบ้านพูด:“รถคุณไห่อยู่หน้าประตู”　

“ให้เขาเข้ามา !”เย่เชินหลินกดบุหรี่อย่างแรง แล้วมองเซี่ยชีหรั่นอย่างเย็นชาอีกรอบ

“ดีสุดอย่าโกหกฉัน!”

เขาพูดจบ เดินถึงหน้าประตู เปิดประตูออก รอไห่ลี่หมินเข้ามา

เซี่ยชีหรั่นก็อยากเห็นรูปภาพนั้นก่อน เดินไปข้างเขา

ตอนไห่ลี่หมินเข้ามา ส้งหลิงหลิงออกมาจากห้องเธอพอดี ยังมีสาวใช้ที่ติดตัวอยู่หลังสองคน

“เอามาหรือยัง?”เสียงเย่เชินหลินมีความรีบ แบมือให้ไห่ลี่หมิน

ทางเดินฉนวนมีเสียงฝีเท้าของเย่เชินหลิน และเสียงที่กำลังสั่งพ่อบ้าน

ก่อนไป เซี่ยชีหรั่นตรวจสอบสิ่งของอย่างเคยชิน ที่จริงของไม่เยอะ แค่กระเป๋าใบเดียว เธอเปิดกระเป๋า อยากจะดูว่ารูปภาพยังอยู่ไหม

รูปภาพหาย!

เธอไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย หาไปทั้งนอกและในของกระเป๋าหลายหลายรอบ ไม่เห็นแล้วจริงด้วย!

เธอยืนขึ้น เริ่มหาไปทั่ว ที่ที่เธอเคยไปทุกที่ และห้องอาบน้ำ ห้องน้ำ และใต้หมอน แม้แต่ตู้เสื้อผ้าในห้อง ใต้เตียง .....หาไปทุกที่ทุกทาง ก็หาไม่เจอ

ระหว่างที่เธอก้มตัวลงหา ประตูเปิดออก เย่เชินหลินอยู่หน้าประตู

“ไปกันเถอะ!”เสียงของเขามีความเหนื่อยล้า ฟังออกว่านอนไม่พอ แต่ตอนนี้เซี่ยชีหรั่นไม่สนใจพวกนี้แล้ว

“เธอกำลังหาอะไร?”เห็นเซี่ยชีหรั่นไม่ตอบ เย่เชินหลินเข้ามา มองเธออย่างใจร้อน

จนถึงตอนนี้ ที่จริงแล้วเขายังไม่ยอมเชื่อว่าโม่เสี่ยวจุนคือเย่จื่อห้าน เขาหวังแค่ไหนที่อยากให้น้องชายเขามีชีวิตอยู่บนโลกดีดี ฉะนั้นอารมณ์เขาตอนนี้ไม่ดีนัก แม้แต่ไปบ้านกำพร้าก็ไม่อยากจะไป

แต่เขาเข้าใจเรื่องนี้ไม่มีทางจะย้อนกลับไปได้แล้ว ต้องเผชิญหน้าอย่างเดียว

“รูปภาพ.....รูปภาพหาย”เซี่ยชีหรั่นลุกขึ้นยืนตัวตรงแล้วมองเขา พูดเสียงต่ำ ใจก็รู้สึกกระวนกระวายขึ้นมาทันที

รูปภาพหาย เย่เชินหลินเป็นคนขี้สงสัย จะคิดว่าเธอตั้งใจทำหายไหม

แปลกมากจริงๆ เธอตรวจรูปภาพหลายครั้งมาก จะหายได้อย่างไร ใครจะเอารูปภาพรูปเดียวทำอะไร

“อะไรนะ?”เย่เชินหลินทำสีหน้านิ่งหมอง เดินมาถึงหน้าเธอ

“รูปภาพ เมื่อคืนฉันตรวจดูหลายรอบ เก็บไว้ในกระเป๋านี้ ว่าจะเอาไปเช้านี้ แต่ จะหายได้ยังไง?”

หรือว่ามีคนเข้ามาระหว่างที่เธอไม่อยู่?เธอไม่มีกุญแจห้องจริง ฉะนั้นเธอเข้าออกก็ไม่มีทางล็อคประตูห้องได้แค่ปิดประตู ตั้งแต่เมื่อคืนถึงตอนนี้ เธอก็ออกไปไม่กี่ครั้ง ระหว่างที่อาบน้ำก็ใช้เวลานานหน่อย

“เซี่ยชีหรั่น!เธอบอกฉัน โม่เสี่ยวจุนเป็นเย่จื่อห้าน เป็นเรื่องจริงหรือปลอม?เธอมีโอกาสนี้ครั้งเดียวที่พูดความจริงกับฉัน ฉันยังให้อภัยเธอได้ ถ้าเธอยังดึงดัน แล้วตรวจสอบออกมาว่าเขาไม่ใช่ ฉัน....”สายตาเย่เชินหลินมีความเย็นชาพริบเดียว แล้วพูดอย่างเยือกเย็นต่อ:“ฉันจะทำให้เธอเจ็บไม่ต่างจากตาย!”

ใช่ ไม่มีใครสามารถนำเรื่องเย่จื่อห้านมาล้อเล่น โดยเฉพาะเธอ ถ้ากล้านำเหตุผลที่โม่เสี่ยวจุนเป็นเย่จื่อห้านมาแก้แค้นให้เธอ เขายิ่งไม่ให้อภัยกับการโกหกของเธอ