สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 36

ตอนที่ 36 ออกไป

จ้าวเทียนอั้ยคิดไม่ถึงว่าคุณชายจะโมโหขนาดนี้ เธอว่าเธอเองก็สวยแล้ว

หรือว่าการกระทำของเธอที่แสดงออกมายังยั่วยวนไม่พอ?

เธอยิ้มอย่างมีเสน่ห์และเดินไปข้างหน้าสองก้าว สะบัดกระโปรงที่มีกลิ่นน้ำหอมและพูดเบาๆว่า “คุณชาย ฉันคือ...”

“ออกไป!”

ใบหน้าของเย่เชินหลินแสดงให้เห็นถึงความน่าเกรงขาม ทำให้จ้าวเทียนอั้ยตกใจรีบขอโทษและรีบออกไป

“ทราบ คุณชาย ฉันผิดไปแล้ว”

หลังจากที่จ้าวเทียนอั้ยออกจากห้องของเย่เชินหลินแล้ว ไม่นานนักพ่อบ้านก็ได้รับโทรศัพท์จากเย่เชินหลิน

“สาวใช้ที่ให้อยู่กะดึกในคืนนี้ จากนี้จะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในบ้านใหญ่ในตอนกลางคืนอีก รีบหาคนมาแทนที่เธอ และไล่เธอออกไป!”

“รับทราบ คุณชายเย่!”

พ่อบ้านคิดไม่ถึงว่าจ้าวเทียนอั้ยจะแย่อะไรขนาดนั้น ว่ากันตามเหตุผลแล้วเย่เชินหลินนอนคนเดียวในตอนกลางคืนและเหงาเกินกว่าจะนอนหลับ มีหญิงสาวไปยั่วยวนเขาก็ควรจะง่ายต่อการเริ่มต้นเรื่องเช่นนั้น

การทำให้สำเร็จไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ อีกนิดเกือบทำให้เขาลำบากแล้ว

พ่อบ้านรีบลุกขึ้น และมุ่งตรงไปยังห้องโถงและนำตัวจ้าวเทียนอั้ยมาดุด่าตรงข้างถนน

จ้าวเทียนอั้ยขอโทษซ้ำไปซ้ำมา ขอร้องให้พ่อบ้านปกป้องเธอ อย่าไล่เธอไป

ฟางลี่น่าก็โง่ พ่อบ้านไม่ต้องการให้เธอไปอย่างแน่นอนและพูดกับเธอ “จากนี้ไปเธอต้องฟังฉันทุกอย่าง ฉันจะพยายามหาวิธีช่วยเธอให้อยู่ที่นี่ต่อ”

ประโยคนั้นเหมือนจะได้เตือนสติจ้าวเทียนอั้ย เธอหยุดการเคลื่อนไหว หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีก็พูดออกมา “เธอจะต้องไม่ได้เป็นที่ปลาบปลื้มตลอดหรอกนะ เธอจะต้องโดนพ่อบ้านแกล้งจนตัวดำ ฉันจะรอดูอีกไม่กี่วันหรอกคุณชายจะไม่แยแสเธอ นังด*ก!”

เซี่ยชีหรั่นหมุนตัวกลับมา และหันหลังให้กำแพง ไม่สนใจเธออีกต่อไป จ้าวเทียนอั้ยยังอารมณ์ไม่ดีขึ้น เธอด่าจนเหนื่อยและหลับไป

"วันที่ 12 สิงหาคมเป็นวันเกิดของนาย Ye และแม่ของเขามาวันเกิดเขาทุกปี คุณชายเย่เป็นคนที่กตัญญูต่อแม่มากๆ ใครก็ตามที่ได้รับการอนุมัติจากแม่ของเขา ก็จะสามารถอยู่ที่นี่ได้เป็นเวลานาน เข้าใจไหม?“

“ฉันดูแล้วนะ ฉันเลือกพวกเธอ5คนออกมาจัดงานเต้นรำให้กับคุณชายเย่ เพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้เขา”

พ่อบ้านมองไปยังใบหน้าของทุกคน ราวกับว่ากำลังคิดว่าใครควรได้และไม่ควรได้

เซี่ยชีหรั่นเข้าใจความหมายของพ่อบ้านอย่างทันใด เนื่องจากเป็นการแสดงต่อหน้าแม่ของคุณชายเย่ ดังนั้นจึงไม่อยากให้เธอเข้าร่วม จึงเน้นพิเศษไปที่5คน

เธอมองไปที่พ่อบ้านอย่างสงบและพูด “ฉันไม่สามารถเต้นได้ พ่อบ้าน เชิญคุณจัดให้พวกเธอทั้งห้าคนเถอะ”