สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 407

ตอนที่407 สาวใช้ตัวแสบ 311

เขากำลังพยายามควบคุม เธอก็ไม่ควรสูญเสียความคิด เธอก็ควรควบคุมเช่นกัน

เย่เชินหลินไปประเมินผลลับหลังเธออีกครั้ง ก็แสดงว่าเขาก็ฟังและเชื่อข้อเสนอของเธอ

ไม่ใช่สิ...เธอคิดได้ทันทีว่าเย่เชินหลินบอกว่าโม่เสี่ยวจุนได้เห็นรูปภาพนั้น และพวกเขายังประเมินผลจะต้องได้เจอกันแน่นอน

เขาจะทำให้โม่เสี่ยวจุนลำบากใจรึเปล่า?

น่าจะไม่มี เพราะหากทำให้ลำบากใจ จิ่วจิ่วไปดูโม่เสี่ยวจุนน่าจะเห็นเบาะแส

เย่เชินหลินยังคงนิ่งเงียบเป็นเวลานาน สุดท้ายก็พูดออกมาอย่างช้าๆ บอกกับเธอว่า: “เรื่องของวันนี้ เราจะคุยกันเป็นครั้งสุดท้าย ประเมินผลนี้เธอเห็นแล้ว ได้ไปทำที่เมืองไห่ ฉันเป็นคนเรียกให้หลินต้าฮุยไปทำอย่างลับๆ ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปทำประเมินผลที่ไหน ไม่มีใครที่อยู่เบื้องหลังการทำประเมินผล และอีกอย่าง รูปภาพที่เธอบอก โม่เสี่ยวจุนก็ได้เห็นแล้ว ตัวเขาเองก็รู้สึกว่าไม่ใช่ เมื่อก่อนเธอพูดซ้ำๆว่าเขาเป็นน้องชายของฉัน เธอทำไปเพราะดีกับฉัน และให้อภัยเธอ ไม่จุกจิก หากครั้งต่อไปเธอพูดถึงอีก ฉันก็จะคิดว่าเธอทำเพื่อเขา และจะไม่ให้อภัยเธอ”

เซี่ยชีหรั่นเงียบไป แต่เธอก็ไม่เห็นด้วย ก็ไม่กล้าพูดมาก เพียงแค่เงียบ

“โม่เสี่ยวจุนบอกว่าเธอเป็นคนดื้อมาก ตัวเธอเองก็คิดดูดีๆ รูปถ่ายอายุสองสามขวบแค่ใบเดียว เธอสามารถเห็นได้แม่นขนาดนั้นเลยเหรอ? โม่เสี่ยวจุนบอกว่ารูปถ่ายที่เก็บไว้ในสถานที่เลี้ยงเด็กกพร้า ก็ไม่ได้ชัดเจนมาก

และเขาพูดก็มีเหตุผล เด็กหลายคนก็มีลักษณะคล้ายกัน ตอนนี้เสี่ยวห้านของบ้านเราก็กลับมาแล้ว ฉันก็เคยไปประเมินผลกับเขา เป็นพี่น้องกันจริงๆ หากเธอเน้นย้ำว่าคนอื่นเป็นน้องชายของฉันอีก แล้วยังมองเขาด้วยสายตาแบบนั้น ความจริงแล้วก็เป็นการทำร้ายและไม่เคารพเขา เซี่ยชีหรั่น ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจบ้าง ฉันกำลังให้เธอ...” ให้เธอมาอยู่ในตำแหน่งที่สำคัญแล้ว

นับตั้งแต่ที่เซี่ยชีหรั่นบอกว่าโม่เสี่ยวจุนเป็นน้องชายของเย่เชินหลินตลอดจนถึงตอนนี้ ดูเหมือนว่าเขาก็ไม่เคยพูดแบบนี้กับเธอ

อารมณ์ที่สงบแบบนี้ของเขา และยังมีเนื้อหาในคำพูดของเขาทำให้ความคิดของเซี่ยชีหรั่นสั่นไหวเล็กน้อย

ถ้าหากโม่เสี่ยวจุนคิดว่ารูปถ่ายนั้นไม่ใช่รูปในวัยเด็กของเขาจริงๆ อย่างนั้นก็แสดงว่าเธออาจจะดูผิดไป

“พอแล้ว เธอกลับไปห้องของเธอ จำไว้ต่อไปอย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก หากพูดถึงอีก ฉันจะไม่สงบแบบนี้กับเธอ”

เย่เชินหลินไม่พูดให้ชัดเจนกับเธอ ว่าเขาเอาเธอมาไว้ตำแหน่งที่สำคัญ

และก็จะไม่บอกเธอ ว่าเขาจะทำดีกับเธอ

ใกล้ถึงวันเกิดของพ่อส้งหลิงหลิงแล้ว เขายังมีอีกหนึ่งความคิดที่ดี แต่ก็ต้องดูความประพฤติในระยะนี้ของเซี่ยชีหรั่นอีกที

เซี่ยชีหรั่นยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็กลับไปห้องของเธอ

นอนเล่นอยู่บนเตียง ในหัวสมองคิดแต่รูปถ่ายที่ถูกเก็บไว้ที่สถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้า และก็คิดถึงรูปถ่ายของเย่จื่อห้าน

หลังจากตั้งแต่ที่เธอคาดเดาว่าโม่เสี่ยวจุนคือเย่จื่อห้าน เหมือนว่าเธอได้ตัดสินใจแล้ว ก็ไม่เคยคิดว่าไม่ใช่อีก

รูปถ่ายที่สถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้าเธอก็เคยเห็นแค่สองครั้งเท่านั้น นั่นเป็นภาพที่เก่ามาก และยังภาพที่ไม่ค่อยชัดเจน เย่เชินหลินบอกว่า รูปถ่ายอายุสองสามขวบแค่ใบเดียวเธอดูได้แม่นยำขนาดนั้นเลยเหรอ?

เมื่อเธอได้คิด เกรงว่าเธอคงให้ความสนใจกับความรู้สึกแรกและการคาดเดาของเธอมากเกินไป

เธอตัดสินใจที่จะเชื่อการคาดเดาของเธอเอง ให้ตายยังไงก็ไม่เชื่อผลที่เย่เชินหลินเอาให้เธอดู

เธอยังตำหนิว่าคนอย่างเย่เชินหลินเลอะเลือน แต่ก็ไม่เชื่อผลของกระดาษกับหมึกดำของคนอื่น หรือว่าจะเชื่อความรู้สึกของเธอจริงเหรอ?

ทำไมเธอต้องดื้อคิดว่าโม่เสี่ยวจุนเป็นน้องขายของเย่เชินหลินล่ะ ความจริงแล้วความปรารถนาที่ใหญ่ที่สุดของโม่เสี่ยวจุนก็คือครอบครัว เธออาจจะใจร้อนเกินไปช่วยเขาตามหาครอบครัว ดังนั้นเธอจึงดื้อรั้น และ เชื่อมั่น

เย่เชินหลินพูดถูก เธอยึดมั่นแบบนี้ โม่เสี่ยวจุนไม่ใช่น้องชายของเย่เชินหลิน เธอก็กำลังทำลายเย่จื่อห้านที่กลับมาของตระกูลเย่ อีกอย่าง เธอยังทำร้ายเย่เชินหลิน ทำให้เขารู้สึกว่าเธอสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อโม่เสี่ยวจุน

ก่อนที่เธอจะออกจากห้องของเขา สีหน้าของเขาไม่ค่อยดี เกรงว่าคงกำลังโกรธเธออยู่?

เธอนึกคิดอย่างถี่ถ้วนอีกครั้งว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เธอบอกว่าโม่เสี่ยวจุนเป็นน้องชายของเย่เชินหลิน ศาลในที่สาธารณะเธอยังพูดออกมา และยังทำร้ายแม่ของเขาที่ป่วย

พวกนี้ เขาก็ให้อภัยแล้ว เวลาที่เธอเกิดอันตราย เขาได้วางข้อโต้แย้งลงแล้วรีบไปช่วยเธอเป็นเวลาแรก

ครั้งก่อนที่ได้รับผลของพวกเขา ว่าพวกเขาไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ ที่ศูนย์ประเมินเธอตื่นเต้นมาก ยังขู่เขาในที่สาธารณะ ว่าจะจากเขาไปสุดท้ายเขาก็ให้อภัย

หลังจากวันนั้นที่เขาระเบิดอารมณ์ออกมากับเธอแล้ว เขารู้สึกเสียใจภายหลัง ดังนั้นกี่วันมานี้เขากับเธอมากจริงๆ

หาเหตุผลพาเธอไปเดินเล่น ช่วยเธอเป็นข้อมูลอ้างอิง และจับคู่ให้คำแนะนำ และยังกลัวว่าเธออยู่แต่วิลล่าจะเบื่อ เขายังเป็นคนเริ่มพาเธอไปทานข้าวกับทางบ้านและเพื่อนของเขาก่อน

แม้ว่าวันนี้เธอยังเน้นย้ำว่าโม่เสี่ยวจุนเป็นน้องชายของเขาอีกครั้ง เขาไม่เพียงไม่โมโหใส่เธอ แต่ยังพูดเหตุผลกับเธออย่างสงบ

เขาดีกับเธอขนาดนี้ ทำไมเธอถึงไม่เห็นกัน?

เพียงเพราะแต่ก่อนเขาเคยทำไม่ดีกับเธอ เธอก็จะเพิกเฉยต่อการเปลี่ยนแปลงของเขา แล้วจะไม่เชื่อว่าเขาจะดีต่อเธอไปตลอดเหรอ?

สำหรับเธอแล้ว ก็เพื่อการเอาชนะ เขาพูดกับตัวเองแบบนี้

“เธอยังไม่ได้ตอบฉัน ว่ามีบางคนอยู่ในใจเธอสำคัญกว่าฉันเป็นหมื่นเท่าใช่ไหม?” เขาถามเธออีกครั้งด้วยใบหน้านิ่ง และหลีกเลี่ยงคำถามของเธอก่อน

เขามักจุกจิกกับสิ่งนี้ เธอไม่ต้องการให้เขาเดาคำตอบกับคำถามนี้อีกแล้ว

สองมือของเธอจับใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาขึ้นมาอย่างเบามือ และจ้องมองดวงตาของเขาอย่างตั้งใจ พูดอย่างมั่นคงว่า: “คำถามนี้ ไม่สามารถเปรียบเทียบได้ พี่ชายกับคนรัก สำคัญเท่ากัน คุณเข้าใจไหมคะ?”

“เธอพูดอะไร?” เขาขมวดคิ้ว คำสารภาพที่ลึกซึ้งของเธอ เขาจะสงบลงได้ยังไง อันที่จริงหัวใจได้เต้นแรงแล้ว

“ฉันบอกว่า พวกคุณสองคน เขาเป็นพี่ชายของฉัน ส่วนคุณเป็นคนรัก...”

คนรัก คนรัก เขาเป็นคนรักของเธอ

ในใจของเย่เชินหลินพูดวนไปมาเป็นร้อยเป็นพันครั้ง ไม่รอให้เธอได้พูดจบ ก็ได้กดริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง

เขาเป็นคนรักของเธอไม่ใช่เหรอ เขาก็จะทำในสิ่งที่มีแค่คนรักเขาทำกันให้ดีๆ

ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นถูกคำพูดของเขาทำให้แดงขึ้น เขาจูบเธอที่หน้าโต๊ะคอมไปหนึ่งครั้ง แล้วก็โยนเธอลงบนเตียง

หลังจากร่วมรักกันมานาน เย่เชินหลินสวมกอดเซี่ยชีหรั่นที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ นอนที่เตียงอย่างเงียบๆ

ทั้งสองหน้าเข้าหากัน เซี่ยชีหรั่นมองไปที่ผู้ชายที่ควบคุมร่างกายของเธอ ในใจก็ถอนหายใจอย่างอธิบายไม่ได้ เขาได้เปลี่ยนไปจริงๆ ไว้ใจเธออย่างกะทันหัน เธอควรจะพอใจและมีความสุข แต่ก็ยังไม่สบายใจอยู่บ้าง

อารมณ์ที่สงบนี้หากหมดความอดทนในครั้งต่อไป จะรุนแรงขึ้นหรือเปล่า?

เธอยื่นมือของเธอออกมาแล้ววางไว้บนใบหน้าของเขา และลูกเบาๆ พร้อมกับพูดเบาๆว่า: “ระหว่างเราสองคนหากเป็นแบบนี้ต่อไปได้ มันจะดีมากแค่ไหนกัน”

เย่เชินหลินคว้ามือเล็กของเธอไว้ กุมไว้ในมือใหญ่ของเขา ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าเล็กของเธอนิ่งๆ เพียงแค่มองเฉยๆ ไม่ได้พูดอะไร

คำพูดที่ระวังของเธอนั้นเบามาก แสดงว่าเธอกำลังกลัวเขา ความรู้สึกลึกๆในใจจริงๆของเขา

ที่ผ่านมา เขาหึงหวงอย่างบ้าคลั่งมาก มักปฏิบัติกับเธออย่างรุนแรง แม้กระทั่งลงโทษเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า