สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 540

ตอนที่540 สาวใช้ตัวแสบ 444

“คุณบอกให้ผมทำต่อ งั้นผมทำต่อจริงนะ”เขาเลิกคิ้ว เย้ายวนเธอด้วยเสียงแหบ ใจของเซี่ยชีหรั่นก็บีบแน่นขึ้นมา

เธอกัดริมฝีปากแน่นกว่าเดิม แต่ก็ถูกเย่เชินหลินประกบลงมา ดันปากเธอเปิดออก ไม่อนุญาตให้เธอทำร้ายริมฝีปากตัวเธอเองอีก

จูบครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าเขาอ่อนโยนลง เปลี่ยนเป็นหน้ามือเป็นหลังมือเลย ราวกับกิ่งไม้เรียวบางพัดผ่านผิวน้ำ

แต่ดูจากท่าทางแล้ว ทำให้คนรู้สึกว่าเขารักเธอ ถ้าไม่ได้รัก ทำไมถึงทะนุถนอมแบบนี้ล่ะ

ความคิดนี้วาบผ่านในใจขอเซี่ยชีหรั่น แต่ก็แค่วาบผ่านเท่านั้น ไม่นานเธอก็นึกถึงฉากที่เห็นในโรงพยาบาล ถ้าหากสิ่งที่เขาทำต่อเธอคือรัก แล้วการโกหกของเขาล่ะจะอธิบายยังไง?เขาลูบท้องเธออย่างอ่อนโยน คุยกับลูกอีก จะอธิบายยังไง?

เขาจูบไปสักพัก รู้สึกได้ว่าตัวเธออ่อนลงเยอะเลย เขาถึงเอาปากออกจากริมฝีปากเธอ แล้วรุกขึ้นอีกครั้ง

เซี่ยชีหรั่นพยายามใช่แรงทั้งหมดผลักเขาออก พูดกับเขาเสียงต่ำและหอบ “นายอย่าเข้าใจความหมายฉันผิด ฉันไม่ได้หมายถึงให้นายทำต่อ ฉันก็แค่......”

ท่าทางของเธอดูดีมาก เซ็กซี่มาก ปฏิเสธอย่างอ่อนช้อย ใบหน้าแดงๆ และท่าทางที่หายใจหอบเล็กน้อย ราวกับทำให้เลือดทั้งหมดในร่างกายเขาปะทุขึ้น

“หยุดไม่ได้แล้ว ที่รัก”เสียงเขาแหบจนไม่สามารถแหบได้อีก

ไม่รู้ว่าเขาทำได้ยังไง ด้านหนึ่งพยายามต่อต้านความปฏิเสธของเธอ อีกด้านก็ปลดเสื้อบนตัวเขาออกแล้ว

“เย่เชินหลิน นายโปรดรักนวลสงวนตัวหน่อย!”เซี่ยชีหรั่นไม่รู้จะพูดอะไรถึงให้เขาหยุดการกระทำเรื่องนี้แล้วจริงๆ

ใครจะรู้ว่าคำพูดของเธอกลับทำให้เขาหัวเราะเบาๆ ถามเธอกลับว่า “สามีนอนกับภรรยาของตัวเองเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ให้ผมรักนวลสงวนตัว?”

“นายปล่อยฉัน ใครเป็นภรรยานาย นั่นเป็นแค่เรื่องอดีตไปแล้ว ฉันจะเลิกกับนาย!”เธอกลัว เธอกลัวว่าเธอจะยอมให้เขาจริงๆ

นั่นเป็นเรื่องตลอดชีวิต เธอไม่ควรมายอมแพ้ เธอจะไปจากเขาอย่างมีศักดิ์ศรี ไม่ใช้ผู้ชายร่วมกับคนอื่นแน่นอน

คำว่าเลิกทำให้ร่างกายของเย่เชินหลินชะงัก สีหน้าเขาดูไม่ดีอีกครั้ง

“คุณพูดอีกครั้งสิ คุณพูดอะไรกับผม?”เย่เชินหลินถามเสียงเย็นชา

“เลิก!ครั้งนี้ได้ยินชัดเจนหรือยัง?”ในขณะที่เธอตะโกนคำพวกนี้ออกมาด้วยเสียงต่ำ มีแค่ฟ้าที่รู้ ว่าใจเธอก็แตกสลายเหมือนกัน

ตั้งแต่ที่เธอเป็นของเขา ตั้งแต่ที่เธอมองใจให้เขา เธอก็คิดแล้วว่านี่เป็นเรื่องทั้งชีวิต เธอไม่คิดว่าจะมีวันหนึ่งเธอจะพูดคำว่าเลิก ความรักของเธอ จะสับสนในเรื่องเลิก ผู้ชายที่สำคัญที่สุดในชีวิตเธอ กำลังจะกลายเป็นแค่ทางผ่าน

ทั้งชีวิตนี้ เธออาจจะไม่เรี่ยวแรงไปรักผู้ชายคนไหนอีก แม้จะเป็นแบบนี้ เธอก็ไม่ยอมให้ตัวเองเสียเปรียบเหมือนกัน

“ฝันไปเถอะ!”

......

เธอกัดปาก ร่างกายตอบรับคล้อยตามไปกับเขา แต่ความคิดเธอกลับไม่ได้ยอมแพ้

เขามองเธออย่างร้ายกาจ พูดเสียงแหบว่า “เห็นไหมว่าใครครอบครองคุณ?ร่างกายคุณชอบผม......”

สายตาของเซี่ยชีหรั่นเริ่มเบลอ เธอพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อให้ตัวเองตั้งสติ

เธอยิ้มอย่างประชดประชัน แล้วมองเขากลับ พูดอย่างเรียบเฉยว่า “นายเชื่อไหม?ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นมาครอบครอง ฉันก็จะเป็นแบบนี้เหมือนกัน นี่คือปฏิกิริยาของสัญชาตญาณของร่างกาย”

คำพูดที่เธอพูดเบาๆนี้ ทำให้เย่เชินหลินระเบิดทันที

การต่อสู้ทางร่างกาย ลิขิตไว้แล้วว่าเธอแพ้เขาแน่นอน แต่ใจกลับไม่ยอม

นี่ทำให้เย่เชินหลินรู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก เขาคิดว่าแค่พิชิตร่างกายเธอได้สำเร็จ เธอก็จะอ่อนโยนขึ้นมาใหม่อีกครั้ง สามารถฟังเขาอธิบายให้เธอดีๆ

การมอบรักให้ครั้งนี้กินเวลาไปนานมาก ตอนที่เสร็จร่างกายของเซี่ยชีหรั่นราวกับไม่มีเรี่ยวแรงสักนิดเลย

เธอพยายามบังคับให้ตัวเองลุกครั้ง เอากระโปรงที่ถูกเขากระชากมาล้อมรอบตัว กะว่าจะไปล้างตัวเสร็จก็ออกจากห้องนี้ ไปนอนที่ห้องต้อนรับแขกในชั้นหนึ่ง

“ผมอุ้มคุณไปอาบน้ำ”เย่เชินหลินเดินไปเอาชุดนอนในตู้เสื้อผ้า จากนั้นก็เดินมาข้างเตียงกะจะอุ้มเธอ

ปกติพวกเขาก็เป็นแบบนี้ ทุกครั้งที่มอบรักกันเสร็จ เขาก็จะอุ้มเธอไปอาบน้ำทุกครั้ง เขากลัวเธอเหนื่อย ตอนนั้นเขาเอาใจใส่มากจริงๆ เซี่ยชีหรั่นก็ยังกลับไปนึกถึงช่วงนี้เขาทำดีกับเธอ พวกนั้นเธอไม่สามารถปฏิเสธได้เลย ก็เหมือนกับตอนนี้ที่ในท้องของผู้หญิงคนอื่นมีลูกของเขาแล้วไม่สามารถปฏิเสธได้เหมือนกัน

“ทำไมนายถึงทำดีกับฉันต่อล่ะ?หวังว่าฉันจะใจอ่อน กลับตัวกลับใจงี้เหรอ?เป็นไปไม่ได้แล้ว เย่เชินหลิน นายมีลูกแล้ว ฉันจะไม่อยู่กับนายหรอก ไม่ว่านายจะทำอะไรก็ไม่มีประโยชน์หรอก”เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างเย็นชาเสร็จ ก็เดินไปข้างหน้าต่อ แต่กลับถูกเขาโอบเอวไว้ก่อน

ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร ทำอะไร เขารู้แค่ว่า มีแค่เขาที่รักเธอที่สุด

เธอยอมให้คนอื่นว่าเธอเห็นแก่ตัว เธอจะเห็นแก่ตัว ตัวเธอเป็นลูกนอกไส้ของพ่อเธอ ลูกนอกไส้มักไม่มีความสุข จริงๆแล้วมีเด็กอีกเยอะ ที่รู้ว่าคุณพ่อยังมีลูกคนอื่นอีก พวกเขาจะมีความสุขได้ไงล่ะ

ในขณะ เธอใจเย็นสุดขั้ว เธอไม่รู้ว่าเย่เชินหลินจะพูดอะไรกับเธอ

เธอก็พอรู้คร่าวๆว่าเขารักเธอมากกว่าส้งหลิงหลิง ดังนั้นเขาเลยไม่อยากให้เธอไปจากเขา เขาเลยเลือกโกหกเธอ

ถ้าหากเธอให้อภัยกับการโกหกของเขา งั้นก็ลิขิตไว้แล้วว่าเธอต้องสู้กับส้งหลิงหลิงไปทั้งชีวิต เธอหาทุกวิธีทางมีลูก แอบอยู่ที่เมืองนอกนานขนาดนี้ ไม่กี่เดือนก็กลับมาอย่างกะทันหัน ความคิดที่อยากจะเย่เชินหลินไปจากเธอนั้นชัดแจ้งไปแล้ว

เมื่อก่อนเธอที่ยังไม่มีลูก เธอก็ไม่ยอมปล่อย จากนี้เธอจะเป็นคุณแม่คนอีก เพื่อลูกแล้วเธอยิ่งไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอก

เธอไม่มีใจที่ซับซ้อนแบบเธอ เธอไม่รู้ด้วยว่าในอนาคตความรู้สึกของเย่เชินหลินยังจะลำเอียงมาให้เธออยู่ไหม

ดังนั้นเธอยอมใจร้ายไปจากเขาตอนนั้น ก็ไม่อยากสู้กับผู้หญิงที่จิตใจเลวทรามแบบนั้น

ที่แท้เธอคิดได้ชัดเจนแบบนี้แล้ว เย่เชินหลินนึกว่าเธอแค่โกรธเท่านั้น กำลังใจร้อน เลยบอกจะไปจากเขา

สิ่งที่เธอพูดนั้นไม่ได้ผิดเลย ชั่วครู่หนึ่ง เขารู้สึกว่านี่เป็นทางเลือกของเธอ เธอมีสิทธิ์ที่จะเลือก ถ้าหากเขาจะให้เธอดีจริง เขาควรจะปล่อย แต่ความคิดแบบนั้นค้างอยู่ประมาณสองสามวิ จากนั้นเขาก็เริ่มคิดภาพ คิดภาพที่เธอจูงมือผู้ชายคนอื่น กอด จูบ ขึ้นเตียง เขารับไม่ได้!

เขาไม่ยอมปล่อยเด็ดขาด!

“เซี่ยชีหรั่น คุณเคยพูดว่าคุณรักผมไม่ใช่เหรอ?ถ้าหากว่าผมเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ผมลูกคนหนึ่ง คุณก็ไม่รักผมแล้วเหรอ?”

เย่เชินหลินจ้องมองตาเธอไม่กะพริบเลย สายตาเขาเต็มไปด้วยความเศร้าเสียใจ เธอสังเกตได้ ความรู้สึกนั้นทำให้ใจของเธอเจ็บปวดขึ้นมา

เธออยากจะกอดเขาไว้แน่น บอกกับเขาว่า เธอรักเขา เธอจะไม่รักเขาได้ยังไง

แต่เธอกลั้นไว้ ไม่ขยับ เพราะว่าเธอรู้ว่าถ้าเธอพูดคำว่ารักในตอนนี้ ทั้งชีวิตของเธอก็จะกลายเป็นโศกนาฏกรรม เธอจะโง่ไปไม่ได้ เธอลำบากหน่อยไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าเธอยืนยันที่จะไปต่อ จะส่งผลให้ลูกของส้งหลิงหลิง และลูกในอนาคตของเธอเจ็บไปทั้งชีวิต เธอจะเบลอไม่ได้นะ

“ขอโทษนะ ฉันไม่รักแล้ว ตั้งแต่ที่ฉันเห็นนายเอามือไปวางบนท้องเธอแล้วสื่อสารกับลูก ฉันก็ไม่รักนายแล้ว”

ที่แท้แล้ว ความรักก็มีเงื่อนไข ใจของเย่เชินหลินรู้สึกเย็นวาบขึ้นมา

เธอดูความคิดเขาออก เธอยิ้มอย่างอ้างว้าง ถามเขา “ถ้าเป็นนายล่ะ ถ้านายมารู้ว่าฉันมีลูกกับผู้ชายคนอื่นอย่างกะทันหัน นายจะรับได้ไหม?”