สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 580

ตอนที่ 580 สาวใช้ตัวแสบ 484

ผู้หญิงของฉันเซี่ยชีหรั่นฉลาดกว่าคุณเป็นร้อยเท่า แต่มักไม่ชอบหลบเลี่ยง

ถ้าคุณคิดว่าคุณฉลาด งั้นคุณก็ฉลาดไปก่อนละกัน รอให้เด็กออกมา คุณจะต้องทนทุกข์ทรมาน!

เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่ากี่ครั้งแล้วที่เธอคิดถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตั้งแต่เที่ยงวันนี้ คำพูดของเย่เชินหลิน การแสดงออกของเย่เชินหลิน ทุกๆรายละเอียด

เธอคิดไม่ตก แม้แต่คนขับรถที่ขับตามเธอมาก็รู้ว่าเธอจะไม่ทำแบบนั้น แต่เย่เชินหลินกลับเชื่อ? เป็นเพราะเขาใส่ใจเด็กคนนั้นมากเกินไปหรือเปล่า?

ไม่ถูกต้อง! ถ้าเขาสนใจเด็กจริงๆ เขาจะยังปล่อยให้หลินต้าฮุยทำร้ายเด็กเหรอ?

เซี่ยชีหรั่น โง่! เขาจงใจขับไล่เธอ เธอก็เชื่อเขา! โง่! โง่จริงๆ!

ทำไมเธอถึงลืมไปว่าเมื่อเร็วๆนี้ ผู้ชายคนนั้นกำลังคิดอยากให้เธอจากไปตลอดเวลาเพราะเขาไม่อยากทำร้ายเธอ

ฮึ! เป็นเพราะเขาดูสมจริงมาก บางทีในใจเธอก็กลัวว่าส้งหลิงหลิงจะทำสำเร็จจริงๆ เธอจึงหลงกลเขา

เธอรีบกดปุ่มปลดล็อกโทรศัพท์มือถือของเธอ กดหมายเลขของเย่เชินหลินอย่างรวดเร็วและมีเสียงเพลงที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์ เย่เชินหลินเฝ้าดูหน้าจอสั่นไหวอย่างเงียบๆคิ้วของเขาขมวดแน่น

เขายังรับโทรศัพท์ของเธอในตอนเช้า ตอนนั้นตระกูลส้งยังไม่ได้ทำอะไรเขาจึงยังค่อนข้างลังเลในใจ

เขารู้ว่าเซี่ยชีหรั่นนอนไม่หลับแม้ไม่มีเขา หากไม่ใช่เพื่อความปลอดภัยของเธอ เขาต้องการให้เธออยู่ข้างๆ แทนที่จะขอให้เธอเผชิญหน้ากับเขาเช่นนี้ เขาจะได้ปกป้องเธอใกล้ ๆ

ตอนนี้เขาไม่คิดอย่างนั้นอีกแล้ว เขากดปิดโทรศัพท์อย่างเด็ดขาด เธอโทรอีกครั้งและเขาก็กดอีกครั้ง

หลังจากนั้นไม่กี่ครั้ง เซี่ยชีหรั่นก็เข้าใจว่าเขาตั้งใจที่จะไม่สนใจเธอ

เธอโทรหาหลินต้าฮุย เธอต้องการที่จะทำให้เย่เชินหลินรู้ชัดเจนว่าเธอรู้ว่าเขาไม่สนใจเธอโดยมีจุดประสงค์แอบแฝง นอกจากนี้เธอยังต้องรู้ด้วยว่าส้งหลิงหลิงถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลใด

อย่างไรก็ตามมันเป็นเพราะเธอไปหาส้งหลิงหลิง มีพฤติกรรมที่รุนแรงเกิดขึ้นและเธอต้องรับผิดชอบต่ออุบัติเหตุของเด็ก ตามหลักการแล้วเธอควรไปดู ตามความรู้สึกแล้วนั้นเด็กที่เจ็บคือลูกของเย่เชินหลิน หากเกิดอะไรขึ้นกับเด็ก เย่เชินหลินย่อมจะไม่สบายใจ เธอควรอยู่เคียงข้างเขากับเขา

โทรศัพท์มือถือของหลินต้าฮุยดังขึ้น เขาเหลือบมองไปที่เย่เชินหลิน เย่เชินหลิน ก็ขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา "บอกเธอว่าอย่ามาหานายอีกต่อไป"

"ครับ คุณเย่!" หลินต้าฮุยพูดจบก็รับโทรศัพท์

“ผู้ช่วยหลิน ตอนนี้คุณอยู่โรงพยาบาลไหนเหรอ ส้งหลิงหลิงสถานการณ์เป็นยังไง ฉันจะไปดู!”

หลินต้าฮุยไม่สามารถพูดแรงๆกับเซี่ยชีหรั่นได้ แต่นี่เป็นเพราะคำสั่งของเย่เชินหลิน เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากพูดตอบเธออย่างเย็นชาและเฉยเมย "ไม่ต้องหรอกครับ ต่อไปอย่ามาหาผมอีก คุณเซี่ย สิ่งที่คุณทำในวันนี้ไม่ใช่แค่พวกเรามองด้วยความหนาวสั่น แม้แต่ผมก็คิดว่าคุณไม่ควรทำ ถ้าในอดีตไม่ได้เป็นเพราะเคยมีความประทับใจดีๆให้กับคุณผมก็คงไม่รับสายนี้ ต่อไปอย่าโทรมาอีกนะครับ ลาก่อน!”

"เดี๋ยวก่อน!" เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างกังวล หลินต้าฮุยเกือบจะมีปฏิกิริยาตอบกลับตามธรรมชาติ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้วางสาย

“ผู้ช่วยหลิน คุณโกหกร่วมมือกับเขาหลอกฉันใช่ไหม ที่ฉันไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรสักพักก่อนหน้านี้ถึงได้เชื่อเขา เขารักฉันมาก จะไม่รู้ว่าฉันเป็นคนแบบไหนได้ยังไง ถ้าฉันเลวจริงๆ ฉันก็ไม่ได้โง่ถึงขนาดทำให้ลูกของเขาต้องลำบากอย่างโจ่งแจ้ง หลักง่ายๆเช่นนี้ใครๆก็รู้ดี คุณเย่ฉลาด เขาจะไม่เข้าใจได้ยังไง ผู้ช่วยหลิน โปรดช่วยฉันบอกเขาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะต้องเผชิญกับปัญหามากมายกับเขาและฉันจะไม่ยอมแพ้!"

หลังจากพูดจบเธอก็วางสายโทรศัพท์ ถ้าหลินต้าฮุยไม่บอกเธอว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่รู้อย่างแน่นอน

เธอไม่ใช่เซี่ยชีหรั่นคนเก่า สีเธอมีคนที่พร้อมจะช่วยเหลือขอแค่เธอเอ่ยปาก

ครั้งนี้เธอตระหนักอย่างชัดเจนว่าทั้งหลินต้าฮุยและเย่เชินหลินได้ตัดสินใจแล้วและจะไม่บอกเธออย่างแน่นอน เธอต้องคิดหาวิธีอื่น

หลังจากวางสายเธอก็โทรหาหลี่เหอไท้ทันที

“พี่เหอไท้ ฉันเพิ่งไปหาส้งหลิงหลิง ตอนนี้เธออยู่โรงพยาบาล ฉันอยากรู้ว่าเธออยู่โรงพยาบาลไหนหาได้ไหม” เธอถามและเธอเดาว่าหลี่เหอไท้น่าจะมีวิธี

"ได้ พี่จะลองพยายามดู เธอรอฟังพี่นะ" หลี่เหอไท้กล่าวสั้น ๆ

เซี่ยชีหรั่นกำลังรอข่าวจากหลี่เหอไท้ ในขณะนั้นเธอไม่ได้ว่าง เพราะเธอกำลังเขียนข้อความหาเย่เชินหลิน

ในเวลานี้เย่เชินหลินกำลังคุยกับหลินต้าฮุยและถามหลินต้าฮุยว่าเซี่ยชีหรั่นพูดอะไร

"คุณเย่ คุณนายเย่ยังฉลาดเหมือนเดิม เธอรู้ดีว่าคุณจงใจขับรถออกไป เธอยังบอกอีกว่าเธอจะไม่ถอยหลังและต้องเผชิญหน้ากับคุณ แถมยังบอกว่าคุณฉลาดมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจผิดเธอ ผมว่าดูนี่ท่าจะเป็นเรื่องยากที่จะปกปิดเธอแล้วนะ”

เย่เชินหลินทำหน้าบึ้งตึงเงียบและถอนหายใจในใจตลอดเวลา

ยัยตัวเล็กนี่ นี้เขาน่ะรู้เต็มอกว่าเธอมีหัวใจเหมือนแก้ว ฉลาดและใสซื่อ

เขาต้องการให้เธอโง่และโง่มากกว่านี้เพื่อที่เขาจะได้จัดเธอตามที่เขาต้องการ เขาต้องการให้เธออยู่เฉยๆในเวลานี้ มันยากมากที่จะทำเช่นนั้น

"หมอ ในสถานการณ์แบบนี้ผมอยากถามเธอว่าเธอต้องนอนโรงพยาบาลหรือไม่?" เย่เชินหลินถาม

"ไม่ต้องค่ะ ทารกในครรภ์ไม่ได้มีปัญหาใหญ่ ดูข้อมูลทั้งหมดแล้วสามารถกลับบ้านไปพักฟื้นได้ แต่ต้องจำไว้ว่าอารมณ์ของหญิงตั้งครรภ์ไม่ควรแปรปรวนอีก ไม่เช่นนั้นจะส่งผลกระทบต่อเด็ก ใครก็ไม่สามารถรับประกันได้!"

"ครับๆ หมอ ต่อไปจะไม่เกิดอีก ขอบคุณครับหมอ!" เย่เชินหลินตอบซ้ำแล้วซ้ำอีก ส้งหลิงหลิงตื้นตันใจไม่รู้เท่าใด

"ให้คุณคุยกับลูกของคุณ คุณได้ทำบ้างไหม" หมอถามอีกครั้งเพราะเธอยังจำครั้งสุดท้ายได้

"เขาโต้ตอบดีมากค่ะหมอ ขอบคุณมาก!" ส้งหลิงหลิงรีบพูดทำให้คนอื่นคิดว่าเธอปกป้องเย่เชินหลิน

"โอเค! งั้นก็ดีแล้วล่ะนะ! จะมีชั้นเรียนพ่อแม่ลูกฟรีในบ่ายวันเสาร์ถัดไป โดยส่วนใหญ่จะสอนวิธีดูแลลูกน้อยของพ่อแม่ ขอแนะนำให้คุณสองคนพาลูกของคุณมาเข้าร่วมได้ ไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ย ฉันจะได้ให้คนลงทะเบียนชื่อของคุณให้"

ส้งหลิงหลิงมองไปที่เย่เชินหลินอย่างคาดหวัง แม้ว่าเธอจะคาดหวัง แต่เธอก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเย่เชินหลินจะเห็นด้วย

ใครจะรู้ว่าเย่เชินหลินพยักหน้าและเห็นด้วยอย่างเคร่งขรึม

"ผมจะพาเธอไปด้วยครับ ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของคุณหมอ!"

"โอเค โอเค มาก็ดี แต่ต้องดูแลให้ดีๆหน่อยนะ" หมอชราเอ่ยอย่างซึ้งใจ

การเคลื่อนไหวของเย่เชินหลินทำให้ส้งหลิงหลิงเห็นการเปลี่ยนแปลงของเขาโดยสิ้นเชิง เด็กในท้องของเธอเป็นของเขา ในช่วงเวลานี้เด็กคนนี้ก็ประสบกับความยากลำบากมากเช่นกัน ในฐานะพ่อผู้ให้กำเนิดของเด็กเขาจะไม่รู้สึกผิดได้อย่างไร?

เมื่อใดก็ตามที่เห็นหมอชราคนนี้เย่เชินหลินมักรู้สึกถูกโจมตีอยู่เสมอ ในสายตาของหมอคนนี้ ชีวิตก็แค่ชีวิตและเธอก็เป็นห่วงแค่ชีวิตเท่านั้น

เขามักจะรู้สึกกระอักกระอ่วนต่อหน้าเธอ เป็นเพราะคนอย่างพวกเขาถูกแทรกซึมในสังคมมานานเกินไปจึงมักละเลยสิ่งที่สำคัญที่สุด

เด็กทุกคนมีค่าควรแก่การเคารพ แต่เขามักจะเกลียดเด็กคนนี้ซึ่งมันผิด

เซี่ยชีหรั่นยังยอมรับทั้งที่ไม่ใช่ลูกของเธอจริงๆ เธอดูรักเด็กมากกว่าเขาซึ่งเป็นความรักแบบไม่เห็นแก่ตัว

พอบอกลาหมอแล้ว เย่เชินหลินและส้งหลิงหลิงกับหลินต้าฮุยก็ออกจากโรงพยาบาล

แต่เมื่อเขาเดินไปที่ห้องโถงผู้ป่วยนอก เย่เชินหลินก็ได้รับสายรายงานว่า "คุณเย่ครับ ตอนนี้คุณนายเย่รออยู่ที่ประตูที่สองของโรงพยาบาลนะครับ"