สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 615

ตอนที่ 615 สาวใช้ตัวแสบ 519

ไห่ลี่หมินไม่ได้ก้าวไปข้างหน้า แต่ยืนอยู่ที่ประตูโดยไม่ขยับ เขาเปิดโอกาสให้พวกเขาพูดคุยกัน

เขายังต้องอยู่ในห้อง ถ้าเขาออกไปทุกคนจะรู้ว่าเย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นไม่ได้จบกันจริงๆ

เย่เชินหลินจ้องไปที่ใบหน้าเล็กๆของเซี่ยชีหรั่น ความกังวลบนใบหน้าของเธอนั้นยากที่จะซ่อน ถ้าเขาไม่ให้เธอรู้ความจริงเธอคงเป็นห่วงเขาทั้งวันทั้งคืน

เขาต้องการให้เธอออกไปพักผ่อนและปล่อยให้เธอลืมความกังวลเหล่านี้ไปสักพัก

"โธ่ ฉันถามคุณว่า สรุปแล้ว... อืม ... " จู่ๆเย่เชินหลินก็ยื่นมือออกมาแล้วรวบเซี่ยชีหรั่นไว้ในอ้อมแขนของเขา กดเธอไว้ที่ขาของเขา จากนั้นก็จูบที่ปากน้อยๆของเธอ

เขาไม่เจ็บเหรอ? เธอคิดอย่างโง่ๆ พยายามดิ้นรน แต่กลับถูกเขาจูบรุนแรงขึ้นเรื่อยๆจนเธอไม่สามารถผลักเขาออกไปได้

ใช้เวลานานกว่าจะรู้ตัวว่าจุดที่เธอกดอยู่นั้นคือจุดที่เขา"บาดเจ็บ" ทำไมเขาถึงไม่เจ็บเลย หรือว่าเขาแกล้งบาดเจ็บงั้นเหรอ?

ขอบคุณพระเจ้า!

เซี่ยชีหรั่นรู้สึกมีความสุขอย่างมากในหัวใจของเธอ กลัวว่าเธอจะไม่เข้าใจ ขาของเขาจึงถูร่างกายของเธอมากยิ่งขึ้น คราวนี้เซี่ยชีหรั่นก็เข้าใจว่าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บ

แม้ว่าไห่ลี่หมินจะอยู่ในห้อง และเธอก็อายมาก แต่เมื่อคิดว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการมองเขาอีกครั้ง เธอก็อดไม่ได้ที่จะยืดแขนออกและโอบรอบคอของเขาอย่างกระตือรือร้นและจูบกลับอย่างร้อนแรง จูบอีกสองครั้งก็ถอนตัวออกมา

ไห่ลี่หมินได้ยินเสียงแปลกๆในห้อง จึงไม่กล้ามองไปในทิศทางของพวกเขา

เย่เชินหลินช่างร้ายกาจนัก กล้าจูบเธอต่อหน้าเขา ลืมไปหรือเปล่าว่าเขาก็ชอบเธอเช่นกัน จำไว้ว่าถ้าคุณปฏิบัติกับเธอไม่ดีในอนาคตฉันจะแย่งเธอไป ไห่ลี่หมินคิดอย่างร้ายกาจ

เย่เชินหลินรู้ว่าไห่ลี่หมินอยู่ตรงนั้น ไม่เช่นนั้นเขาจะจูบเธออย่างร้อนแรงยิ่งกว่านี้ ในระดับนี้เขาพยายามอย่างเต็มที่แล้วที่จะอดทนต่อมัน

เขาผลักเซี่ยชีหรั่นออกไปและกระซิบข้างหูของเธอ "ผมไม่ได้รับบาดเจ็บ ผมรู้ล่วงหน้า ดังนั้นจึงไม่ได้รับบาดเจ็บ ไม่ต้องกลัว"

เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา

“ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายที่ฉันพาเธอมาที่นี่ ในวันนี้ที่มาเพื่อบอกลานาย ฉันจีบเธอติดแล้ว วันนี้เธอจะไปเที่ยวกับฉันและเธอก็แค่มาเอาของของเธอไป และจะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว"

“งั้นก็ดีแล้ว" หลังจากที่เย่เชินหลินพูดจบ เขาก็ส่งเสียงไปยังพ่อบ้านซึ่งยืนอยู่ตรงทางเดินและรออยู่ไม่ไกลจากประตู

เมื่อได้ยินเสียงของเย่เชินหลิน เขาก็รีบเข้ามาทันทีและถามว่า: "คุณเย่ ต้องการอะไรครับ?"

"ผู้หญิงคนนี้เธอ ตอนที่เธอเข้ามาที่นี่เอาอะไรมาหยิบให้เธอไป จำไว้ว่าต่อไปเธอจะไม่ได้รับอนุญาตให้ก้าวเข้ามาในบ้านของฉันอีก" เสียงของเย่เชินหลินเย็นชาราวกับเหล็ก แต่เซี่ยชีหรั่นจะไม่ถูกทำร้ายด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นนี้อีก

แต่เพื่อที่จะโน้มน้าวส้งหลิงหลิงมากขึ้น เธอยังคงมองไปที่เย่เชินหลินอย่างเศร้าสร้อยและกล่าวอย่างเศร้าๆว่า "ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังต้องขอบคุณคุณ เพราะคุณฉันถึงเข้าใจว่าความรักคืออะไร แม้ว่าไม่มีวาสนาที่จะอยู่ด้วยกันแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเพื่อทำร้ายกันอีกไม่ใช่เหรอ ฉันขออวยพรให้คุณ ลาก่อน! "

หลังจากพูดจบ เธอก็จับมือไห่ลี่หมินแล้วหันกลับไป

ส้งหลิงหลิงปรบมือเบาๆ เมื่อพวกเขาหันกลับมาเธอก็ทักทายทั้งสองคนแล้วยิ้มและพูดว่า "นี่คือตอนจบที่ดีที่สุดแล้วไม่ใช่หรือ? คุณอวยพรให้เราและฉันก็ขออวยพรให้คุณด้วย! ฉันหวังว่ารักของพวกคุณจะสุกงอมโดยเร็วที่สุดเช่นเดียวกับเรา" หลังจากส้งหลิงหลิงพูดจบ เธอก็เอามือปิดหน้าท้องของเธอเบาๆด้วยท่าทางภาคภูมิใจ

เซี่ยชีหรั่นมองเธออย่างเย็นชาและเม้มริมฝีปากอย่างเยาะเย้ย