สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 62

บทที่62อยากจะกอดเขา2

เธอทำได้เพียงยืนขึ้นแล้วตะโกนเสียงดัง“ไอหยาฉันนี่มันควรตายจริงแม้แต่เรื่องนี้ก็ลืมไปเลย”

ในใจเย่เชินหลินกลับเริ่มคิดเกลียดแล้วถ้าหากเธอกล้าลงมือกับเธอนั่นถึงจะจะสมควรตายจริงๆ

ทำไปแล้วก็อย่ามาโทษว่าฉันใจร้ายใจดำกับเธอก็แล้วกัน！

เพียงแค่คนยังไม่ออกมาเข้าต้องใจเย็นแม้จะกังวลสักเท่าไหร่ทว่าสิ่งที่เขาคิดเอาไว้ล้วนแต่เป็นเรื่องแปลกๆที่คิดมากไปเรื่อยเปื่อย

“น้องหรั่น！รีบลุกมาเร็วเชินหลินจะรีบพาเธอกลับไปยังหลับอยู่รึเปล่าน่ะ?รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าดีๆเถอะ！”

ส้งหลิงหลิงยืนอยู่หน้าประตูตอนที่เคาะประตูก็เตือนให้ส้งซูหาวรีบใส่เสื้อผ้าให้เธอดีๆ

ตอนนี้ส้งซูหาวเสียใจจริงๆที่ลงมือช้าไปทั่วทั้งตัวเขาร้อนแล้วแต่ก็ยังทำอะไรเธอไม่ได้แล้วยังจำต้องปล่อยเธอไปหลังจากที่เย่เชินหลินมาเซี่ยชีหรั่นก็เหมือนกับโดนสารกระตุ้นพลังมากขึ้น

ตรงนี้เขาอยากจะถอดเสื้อผ้าเธอทางเธอก็จะกัดมือของเขา

ดิ้นรนถึงตอนสุดท้ายเสื้อผ้าเธอก็ไม่ได้ถูกถอดออกมีเพียงผมเฝ้าและตะเข็บกระโปรงที่ยุ่งเหยิงไปเท่านั้น

　　“ตอนนี้ฉันจะปล่อยเธอไปถ้าเธอกล้าเอาเรื่องที่ฉันทำกับเธอไปพูดออกมาฉันจะทำให้เธอตายอย่างเวทนา！”ส้งซูหาวพูดขู่ข้างหูเซี่ยชีหรั่น

มีที่ปิดปากของเขาค่อยๆคลายออกให้เธอสบโอกาสพูดขึ้น

　　“ฉันไม่พูดแน่นอนไม่พูดแน่นอนขอให้คุณปล่อยฉันเถอะฉันรู้ว่าคุณทำเพื่อพี่สาวของคุณฉันไม่โทษคุณหรอก”

　　เซี่ยชีหรั่นรีบสัญญาทำให้ส้งซูหาววางใจลงไป เปลาะหนึ่ง

พอเขาปล่อยเซี่ยชีหรั่นรีบคลานออกจากเตียงทันทีรีบสางผมเผ้าอย่างรวดเร็วดึงกระโปรงให้เท่ากัน

เย่เชินหลินที่อยู่ข้างนอกเซี่ยชีหรั่นสงบขึ้นมากอย่างน้อยตอนนี้ก็คิดได้ว่ารู้ว่าเย่เชินหลินจะต้องปกป้องเธอไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

ท่าทางที่เธอกำลังจัดการกับสภาพนั้นทำให้ส้งซูหาวรู้สึกว่าเซ็กซี่มากเขาจ้องมองไล่ไปตั้งแต่กระดุมไปจนถึงขาเล็กๆที่โผล่ออกมา

ทว่าเซี่ยชีหรั่นจ้องมองไปยังรูปภาพที่เขาถ่ายเอาไว้ในโทรศัพท์ก็ทำให้เขารู้สึกลุ่มหลงในตัวเธอตอนที่เธอดึงกระโปรงจึงตั้งใจดึงกระโปรงให้สูงขึ้นนิดหน่อย

ตอนที่สายตาร้อนแรงของเขาหันมองมาที่ต้นขาของเธอเธฮก็ยื่นมือไปด้วยความกล้าหาญแล้วคว้าโทรศัพท์บนเตียงของเขาเอาไว้

ในที่สุดเซี่ยชีหรั่นก็เจอเขาเขานั่งอยู่ที่โซฟาสายตามองกลับมามีสายตาเป็นห่วงที่ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความปลอบโยนในช่วงขณะหนึ่ง

ทั้งสองจ้องมองกันสักสองนาทีเย่เชินหลินก็เปิดปากพูดเย็นชา“เธฮนี่กล้าจริงๆรู้ๆอยู่ว่าถ้านายหญิงห่างจากเธอแล้วจะนอนไม่หลับแต่ก็ยังจะกล้ามานอนค้างคืนข้างนอก”

　　“ทีหลังถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฉันก็ห้ามก้าวออกจากบ้านตระกูลเย่ไปเด็ดขาด！ได้ยินรึยัง？”

เย่เชินหลินกล่าวโทษเธอไปไม่น้อยแต่กลับไม่มีครั้งไหนที่การดุด่าติเตียนของเขาจะน่าปลื้มใจเท่าวันนี้

เธฮก้มหน้ายอมรับผิด“ขอโทษค่ะคุณเย่ทีหลังจะไม่ทำแล้ว！”

เย่เชินหลินยืนขึ้นพลางบอกลานายท่านส้งและนายหญิงส้งตามมารยาท

เขาปรายตามองเธฮครู่หนึ่งไม่ได้พูดอะไรในใจของเธอยังยินดีเบิกบานอยู่

เรื่องนี้จะไม่มีทางหายไปได้ตอนนี้เธอยังรู้สึกเหมือนฝันไปคิดไม่ออกว่าทำไมเย่เชินหลินถึงมาโปรดได้ทันเวลา

แม้ว่าเธอจะเชื่อแล้วว่าส้งซูหาวคงจะคาดโทษเซี่ยชีหรั่นไว้แล้วตราบใดที่ยังอยู่ในสายตาเย็นๆนี้เธอก็ยังคงไม่เกรงกลัวอะไร