สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 623

ตอนที่ 623 สาวใช้ตัวแสบ 527

เย่เชินหลินสามารถแสดงออกเหมือนที่ทุกคนเห็น ตอนนี้เขารู้สึกว่าจงหยุนซางดีกว่าส้งหลิงหลิง แต่เขาไม่ได้พูด

เขาไม่ต้องการโกหกคนที่ดีกับเขาและเซี่ยชีหรั่น ดังนั้นจึงเลือกที่จะเงียบ

จงหยุนซางได้พูดในสิ่งที่เธอควรแล้ว พูดหลังจากที่เธอพูดแล้วเธอก็หยุด กล่าวคำอำลาและจากไป

ส้งหลิงหลิงได้ยินว่าจงหยุนซางมาที่นี่ วันนี้เธอได้เห็นสีหน้าของเย่เฮ่าหรันแล้วและไม่ต้องการให้ความสำคัญอีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงอยู่เฉยๆบนชั้นสองและนอนหลับตาต่อไปในขณะที่คุณนายส้งและเซียวเสี่ยวลี่นั่งอยู่ข้างๆกัน คุยกันด้วยเสียงเบา พูดถึงงานแต่งงาน

แม้ว่าเธอจะไม่ได้ขยับ แต่หัวใจของเธอก็ไม่สามารถสงบลงได้ ทำไมจงหยุนซางถึงมาหาเย่เชินหลิน? ครั้งสุดท้ายที่เขาบาดเจ็บเธอก็รีบร้อนมาเยี่ยมเขา เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอชอบเย่เชินหลิน แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าจงหยุนซางชอบเย่เชินหลิน

เกรงว่าประธานจงต้องการช่วยเธอเพราะแบบนี้เองสินะ

เธอวางมือบนท้องของเธอและคิดต่อไป ทันใดนั้นหัวใจของเธอก็สั่น

แย่จัง ดูเหมือนว่าลูกของเธอยังตกอยู่ในอันตราย หากเป็นความจริงที่ว่าประธานจงไม่ได้เป็นเพียงเพื่ออำนาจ แต่เพื่อให้ลูกสาวของเธอเลือกลูกเขย ในระยะยาวเขาจะยอมให้ลูกสาวแต่งงานกับผู้ชายที่มีลูกแล้วเหรอ?

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้หนังศีรษะของส้งหลิงหลิงรู้สึกชาเล็กน้อยและความรู้สึกกลัวที่รุนแรงของเธอทำให้หัวใจของเธอรู้สึกเหมือนตกอยู่ในนรกและเหน็บหนาว

ประธานจงไม่ดีไปกว่าคนอื่นๆ มันง่ายเกินไปสำหรับเขาที่จะโจมตีเธอ เขาไม่จำเป็นต้องทำเองด้วยซ้ำ เขาขู่อนาคตของพ่อเธอและขอให้พ่อทำ พ่อของเธออาจจะช่วยเขาโดยไม่ลังเล

ท่าทีของเย่เชินหลินไม่ชัดเจน ว่าเต็มใจที่จะช่วยเด็กเพื่อเธอได้หรือไม่?

ส้งหลิงหลิงรู้สึกกังวลมากจนไม่สามารถนอนลงได้อีกต่อไปแล้วก็พลิกตัว

"ทำไมถึงขึ้นลุกขึ้นมาล่ะ หลิงหลิง นอนสักพักสิ!" คุณนายส้งกล่าว

"ไม่นอนแล้วค่ะ หนูจะไปหาเชินหลิน แม่นั่งรอที่นี่ก่อนนะคะ อีกเดี๋ยวก็ทานอาหารค่ำแล้ว พ่อบ้านจะจัดคนมาเชิญแม่เอง หนูจะลงไปก่อน"

"ไม่ได้ค่ะ พี่หลิงหลิงฉันจะช่วยประคองพี่ลงไป ฉันจะปล่อยให้พี่ไปคนเดียวได้อย่างไร" เซียวเสี่ยวลี่ลุกขึ้นยืนอย่างคล่องแคล่วแล้วช่วยประคองส้งหลิงหลิง แต่ส้งหลิงหลิงปฏิเสธ

ที่ชั้นหนึ่ง เธอขอให้เซียวเสี่ยวลี่กลับไปอยู่กับแม่ก่อน แล้วเธอก็ไปที่ห้องของเย่เชินหลินด้วยตัวเอง

เธอต้องไม่ให้ตระกูลส้งรู้เรื่องที่เธอสงสัย มิฉะนั้นด้วยนิสัยของพ่อเธอ เขาจะไม่ช่วยอะไรเธอเลย

เด็กเป็นของเขา เป็นไปไม่ได้ที่จะพูดว่าเขาไม่มีความรู้สึกเลย

ส้งหลิงหลิงน่าสงสาร เด็กนั้นบริสุทธิ์ ทำไมเขาจะไม่รู้

“เอาล่ะ รีบไปไหน คุณก็รู้ด้วยว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของผมและถ้าฉันบอกให้เก็บเขาไว้ เขาก็จะได้อยู่ต่อ หรือว่าลูกของเย่เชินหลินใครคิดจะทำอะไรก็ทำได้? " เย่เชินหลินขมวดคิ้วและกล่าวด้วยความไม่อดทน

ส้งหลิงหลิงจ้องมองเขาอย่างว่างเปล่า ในตอนนี้จู่ๆเธอก็รู้ว่าเธอรักเขามากขึ้น

เขาจะยังคงปกป้องเธอ ปฏิบัติต่อเธอในฐานะผู้หญิงของเขา หรือรับว่าเป็นลูกของเขา

"เชินหลิน!" ส้งหลิงหลิงร้องออกมาด้วยความรักและเธอก็หลั่งน้ำตาออกมา

"โอเค! แม่ของคุณยังอยู่ที่นี่ คุณร้องไห้ทำไม ท่านคงคิดว่าผมกำลังแกล้งคุณแน่ๆ ดังนั้นไปอยู่กับเธอเถอะ แล้วก็รีบไปทานอาหารเย็นได้แล้ว"

"อืม! เชินหลิน คุณใจดีกับฉันมาก ฉันจะจำเอาไว้" ส้งหลิงหลิงเช็ดน้ำตาของเธอ พูดด้วยเสียงเบา ไปด้วยความพึงพอใจ

เย่เชินหลินรู้ว่าเธอตั้งใจจะเลียนแบบเซี่ยชีหรั่น แต่ผู้หญิงของเขาไม่มีใครสามารถเรียนรู้เสน่ห์ของเธอได้