สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 631

ตอนที่ 631 สาวใช้ตัวแสบ 535

เขารู้แค่เพียงว่าตอนนี้เขาไม่สามารถที่จะใจอ่อนได้ เขาจะต้องทำให้ถึงที่สุด มิฉะนั้นแล้วมันคงไม่ใช่การถ่ายรูปธรรมดาอย่างแน่นอน คนเหล่านั้นกล้าทำในทุกๆเรื่อง แม้ว่าเขาจะระมัดระวังแค่ไหน ผู้หญิงของเขาก็อาจจะถูกทำร้ายได้

“ฉันรู้แล้ว ไม่เป็นไรหรอก ไปก็ไป ก็แค่กลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงสักครั้งหนึ่ง หลิน คุณคิดว่ายังไงล่ะ หากฉันใช้โอกาสนี้ตกเป็นข่าวที่คนอื่นให้ความสนใจ ไม่ช้าก็จะมีชื่อเสียง？”

เซี่ยชีหรั่นแลบลิ้นเล่นอย่างซุกซน เธอต้องการที่จะแสดงออกว่าตนนั้นไม่แยแส แต่เย่เชินหลินจะดูไม่ออกได้อย่างไรว่าเธอนั้นก็แคร์เรื่องนี้อยู่

เขาคิดใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตัดสินใจให้คนไปนำรูปเหล่านั้นมา ไม่อนุญาตให้เผยแพร่อย่างเด็ดขาด อนาคตหากมีเรื่องยุ่งยากเกิดขึ้น เขาจะเป็นคนรับผิดชอบเอง เขายอมไม่ได้ที่จะให้ผู้หญิงของตนต้องรู้สึกว่าตนนั้นไม่ได้รับความเป็นธรรม แม้แต่จะเป็นเพียงแค่ความคิดก็ไม่ได้

เซี่ยชีหรั่นนั้นเข้าใจเย่เชินหลินเป็นอย่างดี เขาเพียงแค่ขมวดคิ้วเล็กน้อยเธอก็เข้าใจความหมายของเขาได้ทันที

เธอมองไปที่ดวงตาของเขาอย่างตรงไปตรงมา และพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า：“ทำมาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันจะไม่ยอมให้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้นอีกเด็ดขาด ฉันไม่สนใจว่าคนอื่นนั้นจะพูดยังไง ฉันหวังเพียงว่าเราสองคนจะได้อยู่ด้วยกันในเร็ววัน ฉันหวังแค่เท่านี้ คุณเข้าใจใช่ไหม？คนอื่นกล่าวหาเช่นนั้นเป็นเพราะไม่เข้าใจสถานการณ์ แม่ฉันพูดเช่นนี้ ซึ่งฉันก็คิดว่าคำพูดของท่านนั้นมีเหตุผล”

เย่เชินหลินนิ่งเงียบอยู่นาน ประเมินถึงผลที่จะเกิดขึ้นระหว่างการปล่อยให้รูปนั้นเผยแพร่ออกไปกับไม่ยอมให้เผยแพร่ เพราะเขาต้องการเพียงแค่ให้เซี่ยชีหรั่นเสียหายน้อยที่สุด

เช้าตรู่เขาห่มผ้าให้กับเซี่ยชีหรั่น จากนั้นก็โทรหาไห่ลี่หมิน

“หากจัดการกับพวกสัตว์เดรัจฉานเรียบร้อยแล้ว ก็เข้ามาที่ห้องของเธอ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ！”เย่เชินหลินพูดจนจบอย่างไม่สบอารมณ์ ไห่ลี่หมินเปิดไฟ ขณะที่รีบไปหาเสื้อผ้า เขาก็พบว่าบนเตียงสีขาวนั้นเต็มไปด้วยคราบเลือด

ขณะที่ไห่ลี่หมินเดินออกจากประตู เขาก็มองไปที่ระเบียงอย่างระมัดระวัง ไม่มีใครแอบสอดส่องเขา จากนั้นเขาก็รีบเขาไปในห้องของเซี่ยชีหรั่นที่อยู่ข้างๆทันที

เย่เชินหลินนั่งรอเขาที่ห้องรับแขกอยู่นานแล้ว ใบหน้านั้นไร้ซึ่งความรู้สึก

“เธอหลับแล้วเหรอครับ？”ไห่ลี่หมินถามเย่เชินหลิน

“อึม”

“เธอโอเคใช่ไหมครับ？”ไห่ลี่หมินถามเย่เชินหลิน แท้ที่จริงแล้วคำถามนี้ ถามก็เหมือนไม่ถาม แต่ว่าเขาก็ยังอยากได้ยินจากปากเย่เชินหลินอยู่ดีว่าเซี่ยชีหรั่นนั้นไม่ได้เป็นอะไรมาก

เขาก็แค่คิดเล่นๆครู่หนึ่ง และตั้งใจที่จะกลับไปถามหลินหลิงในภายหลัง เขารู้เป็นอย่างดีว่าเรื่องที่ไห่ลี่หมินไปข้องเกี่ยวกับผู้หญิงขายตัวนั้น ไห่ลี่หมินคงไม่อยากให้คนรู้มากนัก ดังนั้นเขาไม่อยากที่จะพูดออกไปว่าเขาให้หลินหลิงเป็นคนไปจัดการเรื่องนี้

“ได้”เขาตอบอย่างตรงไปตรงมา

“แล้วก็ยังมีอีกนะ ตอนนั้นผมได้ยินว่าผู้หญิงคนนั้นอยากจะพูดอะไรบางอย่างกับผม ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะพูดอะไร เสียงของเธอนั้นคุ้นหูมาก ไม่รู้ว่าผมฟังผิดหรือเปล่า หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน สมองของผมในตอนนั้นมึนงงจนคิดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ”ไห่ลี่หมินนั้นไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้เลยจริงๆ แต่ภายในใจของเขานั้นรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

สีหน้าของเย่เชินหลินนั้นไม่แสดงอารมณ์ใดใดทั้งสิ้น คิดในใจว่าท่าไม่ดีแล้ว หรือว่าผู้หญิงที่เขาจัดการนั้น……คือหลินหลิง？

เขาพยายามเรียกสติกลับคืนมา และพูดขึ้นเบาๆว่า：“ในเมื่อคุณบอกว่าสมองของคุณนั้นเริ่มเบลอ แล้วจะมาบอกว่าเสียงนั้นมันคุ้นเคยได้อย่างไรกัน เพราะในเวลานั้นหากเป็นเสียงหมูตัวเมียคุณก็ต้องรู้สึกคุ้นเคยเช่นกัน พอได้แล้ว ไม่ต้องพูดเรื่องนั้นของคุณอีกแล้ว เรามาพูดเรื่องสำคัญกันเถอะ”

เย่เชินหลินใช้น้ำเสียงไม่แยแสในการเปลี่ยนเรื่อง แต่ในใจของเขานั้นกลับไม่ได้รู้สึกเมินเฉยเหมือนสีหน้าที่แสดงออกมา หลินหลิงเป็นคนอย่างไรนั้นเขารู้เป็นอย่างดี เธอเป็นผู้หญิงที่แข็งนอกอ่อนใน ดูเหมือนว่าเธอนั้นจะเก่งกาจ แต่ความจริงแล้วภายในใจของเธอนั้นช่างละเอียดอ่อน หากเธอถูกทำร้าย และคิดว่าฝั่งตรงข้ามนั้นไม่ได้ทำรุนแรงจนเกินไป เธอก็จะเลือกที่จะอดทนอดกลั้น อีกทั้งจะไม่ยอมบอกเรื่องที่เกิดขึ้นกับคนอื่นด้วย

หากว่าเธอนั้นถูกไห่ลี่หมิน……จริงๆ เธอก็คงเลือกที่จะจากไป และไม่ยอมที่จะให้ใครรับรู้เรื่องนี้ เธอเป็นผู้หญิง แม้ว่าจะถูกทำร้ายแต่ก็ไม่ยอมปริปาก แล้วตัวเขาเองเย่เชินหลินจะถือวิสาสะเปิดเผยความลับนี้ได้อย่างไรกัน