สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 647

ตอนที่ 647สาวใช้ตัวแสบ 551

ไห่ลี่หมินเก่งขนานนั้นถ้าเกิดดึงดูดเธอจริงๆ เขาเชื่อว่าหลินหลิงต้องชอบไห่ลี่หมินมากกว่าชอบเขาแน่ๆ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ก็คงเป็นแฮปปี้เอนดิ้งของทุกคนเลย

นี่เย่เชินหลินอธิบายกับเธอหรือ！หลินหลิงรู้สึกซาบซึ้งมาก เธอก็พอจะเข้าใจได้ด้วยตัวเองว่าหลังจากเกิดเรื่องครั้งที่แล้ว

เย่เชินหลินปฏิบัติกับเธอไม่เหมือนแต่ก่อน

เขาคงรู้สึกผิดต่อเธอแหละมั้ง อันที่จริงเรื่องของเธอกับไห่ลี่หมินโทษเย่เชินหลินก็ไม่ได้ เธอคงพูดได้แค่ว่าเป็นความผิดพลาดเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับบุคคลอื่น

“ค่ะ คุณเย่ ฉันจะเตรียมให้ดี จากนี้ไปที่เมืองซิ่วเจียง ถ้าหากต้องการอ้อมไปไม่ให้คนรู้ละก็ คุณสามารถบอกกับคนอื่นได้ว่าคุณจะไปเมืองไห่”หลินหลิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นการเป็นงาน

พูดถึงคำว่าไห่ใจของหลินหลิงก็ล่องลอยอีกครั้ง

มีเรื่องบางอย่างที่เธอไม่ได้สง่างามอย่างที่ตัวเองคิด เธอหมกมุ่นทั้งคืน เธอเสียหายทั้งร่างกายและจิตใจ แต่เธอกลับลืมไม่ลง

หลายๆครั้งในความฝัน ถูกทาบทับไว้ใต้ร่างของชายคนนั้นฉากการกระทำที่ดุร้ายวนซ้ำมาอีกครั้งเธอมักจะตื่นขึ้นมาด้วยน้ำตา ความรู้สึกอับจนหนทางนั้นทำให้เธอเจ็บปวดอย่างไร้ที่พึ่งพิง โดยปกติเธอจะรู้อยู่แล้วว่าเย่เชินหลินอยู่ที่ไหนแต่ก่อนเขากับไห่ลี่หมินมักจะไปตกปลาที่เมืองซิ่วเจียงบ่อยๆ เธอคิดว่าไม่แน่ครั้งนี้เย่เชินหลินอาจจะไปเจอกับไห่ลี่หมินก็ได้ และไห่ลี่หมินก็อยู่ด้วยกันกับเซี่ยชีหรั่นคนนอกมักจะคิดว่าพวกเขาคบกัน ในฐานะที่เธอเป็นผู้ช่วยที่ใกล้ชิดกับเย่เชินหลินที่สุด แน่นอนว่าเธอรู้ดีอยู่แล้วว่าพวกเขาแค่เล่นละครเท่านั้น

ดูเหมือนว่าบางทีพวกเขาคงต้องการหนึ่งคนเพื่อลดความสนใจของทุกคนลง ในขณะเดียวกันเขาคงจะมีความตั้งใจที่จะจับคู่ให้ด้วยมั้ง?

เดิมทีหลินหลิงเป็นคนที่สามารถปฏิเสธคนอื่นได้ แต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงไม่ปฏิเสธไป บางทีเธอคงอยากไปเผชิญหน้ากับไห่ลี่หมิน การเผชิญหน้ากันโดยตรงคงลืมความทุกข์ใจได้ไวกว่าการหลบหน้า

เด็กจะคลอดแล้วเธอต้องกลัวเรื่องอะไรสักอย่างเปิดโปงออกมาแน่ ต่อไปเขาจะไม่ทำดีกับเธอและไล่เธอออกไปส้งหลิงหลิง อันที่จริงเธอกลบเรื่องพวกนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว ต่อให้เรื่องอื่นๆจะไม่ถูกเปิดโปง เด็กคลอดออกมา เขาก็ไม่มีทางให้เด็กได้สัมผัสกับเธอแน่ แม่แบบเธอ เมื่อเธอไม่ใช่คนเลี้ยงเด็ก นั้นก็คือผลดีต่อเด็ก

“คนเยอะขนานนี้ กลัวอะไร เด็กเป็นคนตระกูลเย่ ผมจะจัดการทุกอย่างเอง จะไม่ให้ใครมาทำให้คุณกับลูกต้องเดือดร้อน”เย่เชินหลินพูดอย่างอบอุ่น คำพูดนี้ของเขาถือว่าทำให้จิตใจของส้งหลิงหลิงสงบลงได้บ้าง

“เย่เชินหลินงั้นคุณรับปากฉันได้ไหมว่าจะรีบกลับมา? ฉันและลูกเฝ้ารอการกลับมาของคุณเสมอนะคะ”ตอนที่ส้งหลิงหลิงพูด เสียงของเธอแฝงไปด้วยการสะอื้นไห้

เย่เชินหลินไม่ได้มองเธอเขาไม่อยากให้ตัวเองมีความรู้สึกใดๆกับเธอแม้แต่น้อย ถ้าเกิดเขาหวั่นไหวเพียงนิด ก็รู้สึกผิดต่อความรักของเซี่ยชีหรั่นแล้ว

“ผมจะรีบกลับมาเรื่องราบรื่นละก็สองวันก็กลับมา ถ้าไม่ราบรื่น นานสุดสี่วันจะกลับมา คุณก็ดูแลครรภ์ให้ดีเถอะ ถ้าหากมีเรื่องเร่งด่วนที่จะคุยกับผม ก็ไปหาพ่อบ้านให้โทรหาผม”