สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 98

ตอนที่98สาวใช้ตัวแสบ2

เธอหวังถึงเขาอย่างโง่ๆก่อนที่จะจากไปยังได้เห็นเขาด้วยตารู้สึกตื่นเต้นและเต็มใจ

เธอตั้งสติได้ทันทีได้เปิดเผยความรู้สึกของตนเองออกไปกังวลเขาจะดูออกจึงรีบก้มหน้าเก็บเสื้อผ้าลุกจากเตียงแสร้งทำเป็นปกติเดินผ่านตัวเขาไปในเวลาที่ยิ่งอยู่ใกล้ไม่ไกลจากเขาในใจยิ่งเต้นแรงสวรรค์รับรู้เธออยากเห็นหน้าเขามากจดจำโครงร่างเงาของเขาแล้วจะไม่เห็นชีวิตประจำวันของเขาอีกคิดถึงอยู่เงียบๆ

เย่เชินหลินมองเธออย่างเย็นชาตอนที่เธอเดินผ่านตัวเขาไปคว้าจับมือเธออย่างฉับไวใช้แรงบีบสิ่งของในมือเธอเหวี่ยงหลุดมือร่วงหล่นพื้น

“ไปกับใครไห่ลี่หมิน”เขาขมวดคิ้วมุ่นน้ำเสียงเก็บกดซ่อนความโกรธเอาไว้ไม่อยู่

เซี่ยชีหรั่นมองเขาอย่างตกตะลึงสัมผัสดวงตาเต็มด้วยไปความโกรธที่ไม่เข้าใจทำไมเขาต้องโกรธมากอย่างนี้หรือว่าเขารู้แล้วว่าเธอไปกับแม่ของเขาไม่ไม่ถูกต้องเขาถามเธอจะไปกับไห่ลี่หมินใช่ไหม

เขาคว้าข้อมือเธอเจ็บปวดมากท่าทีหยาบคายของเขาทำให้เธอยิ่งบาดใจใจหนึ่งเธอก็อยากหลุดพ้นจากความกดขี่ของเขาใจหนึ่งอยากอธิบายโดยด่วน“เจ็บนะคุณปล่อยฉันซิฉันไม่ได้ไปกับเขา”

“จริงหรือ”เขาดึงเธอเข้ามาใกล้หรี่ตาจ้องมองตาของเธอ

ท่าทีสงสัยของเขายิ่งทำให้เซี่ยชีหรั่นเป็นทุกข์มากขึ้นทำไมเขาถึงคิดเสมอว่าเธอมีความสัมพันธ์กับไห่ลี่หมินหรือถึงขนาดนี้แล้วเขายังไม่รับรู้ถึงความรู้สึกที่เธอชอบเขาใช่ไหม

“ไม่มี”ในเวลาที่เธอพูดสองคำนี้ออกไปมันมีความขับข้องใจทำอะไรไม่ได้แล้ว

ดูเหมือนว่าเขาจะรับรู้ความรู้สึกอารมณ์ของเธอแล้วใจของเย่เชินหลินอ่อนลงอย่างน่าประหลาดใจ

เธออาจจะแค่เก็บของเท่านั้นเขาสงสัยเธอในทางที่ผิดไปแล้วไหม

เป็นไปตามสัญชาตญาณเขาเหยียดแขนสองข้างต้องการสกัดกั้นเธอถามเธอช้าๆฟังเธออธิบาย

ซึ่งในเวลานี้เสียงประตูจากข้างนอกของพ่อบ้าน“คุณเย่”

“พูด”

“รถของคุณไห่จอดรอที่ประตูข้างนอกครึ่งชั่วโมงแล้วน่าจะจอดรอคนผมเข้ามาถามจะให้เชิญเขาเข้ามาไหมครับ”

มือแข็งแกร่งของเย่เชินหลินอยู่กลางอากาศความอ่อนโยนในตาของเขาถูกแทนทีด้วยความเกลียดรุนแรงเขาจ้องหน้าเซี่ยชีหรั่นอย่างเอาเป็นเอาตายตะโกนเกรี้ยวกราด“ไสหัว”

เขาเกือบถูกเธอหลอกซะแล้วผู้หญิงใจร้ายคนนี้เขาฉุนใช้อารมณ์บีบคางของเธอถามว่า“ยังไม่พูดอีก”

เธอมองเขาชั่วครูเพื่อให้ตัวเองจดจำเอาไว้เขาทำร้ายเธออย่างไรจากวันนี้จะไม่ชอบเขาอีก

ใจของเขาเปลี่ยนไปจนแข็งกระด้านเขาจะไม่ยอมใจอ่อนให้กับผู้หญิงคนนี้อีกจะไม่ยอมให้ความอ่อนโยนอีกต่อไป

เขาเข้าใจเธอเจ็บเขาต้องการทำให้เธอเจ็บเจ็บถึงได้จำ

ผ่านมานานเกือบจะเป็นศตวรรษแล้วการลงโทษได้สิ้นสุดลงในที่สุด

เซี่ยชีหรั่นเจ็บไปทั่วทั้งร่างกายนอนอยู่บนเตียงเหมือนถูกระบายด้วยพลังอารมณ์ทั้งหมดเหมือนชีวิตจะขาดดิ้นเธอหลับตาไม่มองเขาอีก

เลือดสีแดงสดเป็นหลักฐานความบริสุทธ์ของเธอปฏิกิริยาของเธอขัดขืนมาโดยตลอดดังนั้นเขาจึงไม่สงสัยนี้เป็นครั้งแรกของเธอสามารถพรากครั้งแรกของเธอเขารู้สึกผ่อนคลาย

เขาจัดระเบียบกางเกงนอนของตัวเองกวาดตามองอย่างเย็นชา

　　“ไม่ได้รับอนุญาตของฉันเธอคิดเลื่อนลอยไปเถอะจะไปออกจากบ้านตงแม้ครึ่งก้าว”เขาทิ้งประโยคอย่างเย็นชาเดินออกไปทางประตู