สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1203

บทที่ 1203 ตอนพิเศษ (77.2)

บทที่ 1203 ตอนพิเศษ (77.2)

ลู่จื่ออวิ๋นกดลงบนท้องของสตรีผู้นั้น

สตรีนางนั้นกระอักน้ำออกมา จากนั้นจึงค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

“เหตุใดต้องช่วยข้าไว้? เหตุใดต้องช่วยข้า?” หญิงสาวกระซิบเสียงแผ่วอย่างสิ้นหวัง

ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ย “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตายย่อมไม่สู้มีชีวิตอยู่”

“ในเมื่ออยู่ไม่สู้ตาย เหตุใดไม่ปล่อยให้ข้าตาย?” หญิงสาวกรีดร้องเสียงดัง

“ได้ เช่นนั้นตอนนี้ไปกระโดดอีกทีสิ พวกข้าจะต้องไม่ช่วยท่านเป็นแน่” ลู่จื่ออวิ๋นลุกขึ้นยืน

ชูอีเดินเข้ามา “เสื้อผ้าท่านก็เปียกแล้วเช่นกัน”

“อืม ข้าต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ท่านเล่า? ท่านยังจะอยู่ที่นี่อีกหรือไม่?”

ชูอีเอ่ย “ข้าก็จะกลับแล้วเช่นกัน”

เพียงแต่วันนี้เกรงว่าจะไม่ได้กินปลาแล้ว

ลู่จื่ออวิ๋นเหลือบมองเขาที่เปียกโชกไปทั้งตัวแวบหนึ่ง

ถึงแม้จะผอมกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อย ทว่ารูปร่างของเขาก็ยังดูกำยำเช่นเคย

เสื้อผ้าเปียกโชก ลู่ติดไปกับร่างกาย เรือนร่างที่สมบูรณ์แบบจึงเผยออกมาให้เห็นด้วยประการฉะนี้

ชูอีรู้สึกว่าแววตาของลู่จื่ออวิ๋นแปลกไปจึงมองตามสายตานางและเห็นตนเอง…

ใบหน้าของเขาชะงักค้าง รีบใช้ตะกร้าสะพายหลังบังร่างกายด้านหน้าเอาไว้

ลู่จื่ออวิ๋นพึมพำ “ยามนี้แล้วถึงจะรู้จักปกปิด ท่านช้าไปแล้ว”

“ฮูหยินลู่ โปรดระงับตน” ชูอีขัดเคือง

ลู่จืออวิ๋นมองเขาด้วยความประหลาดใจ

โปรดระงับตน?

เขาหมายความว่านางไม่ระงับตนหรือ?

นางสาวเท้าจากไปทันที เมินเฉยต่อบุรุษที่เดินตามหลังนางไปติด ๆ โดยสมบูรณ์

“ฮูหยินลู่…” ชูอีตามไป “ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น…”

เหตุการณ์นี้เป็นเพียงฉากหนึ่ง ลู่จื่ออวิ๋นขุ่นมัวอยู่ชั่วครู่ ทว่าไม่นานก็สงบลง ไป๋จื่อกับติงเซียงมองอยู่ข้าง ๆ อย่างจนปัญญา เพียงแต่ก็รู้เช่นกันว่าเซี่ยเฉิงจิ่นไม่รู้สิ่งใดทั้งสิ้น แม้เจ้านายพวกนางจะโมโหเขา เขาก็ไม่รู้สึกรู้สาอะไร แทนที่จะทะเลาะกัน ยังไม่สู้จดเรื่องเหล่านี้ไว้ รอเขาฟื้นความทรงจำแล้วค่อยชำระในภายหลัง

มีเสียงดังครื้นเครงมาจากบ้านข้าง ๆ ฟังจากเสียงคงเป็นหลี่ซานที่ขายเสือได้ราคาสูงกว่าที่คาดการณ์ไว้ถึงห้าตำลึง เสือตัวนั้นถูกขายไปหนึ่งร้อยห้าตำลึงเงิน! นี่แสดงให้เห็นถึงความสามารถของชูอี

“พี่ชูอี พาพวกเราขึ้นเขาไปสู้กับสัตว์ตัวใหญ่ ๆ สักตัวเถอะ!” หลี่ซานตามติดชูอีแจ “ข้าขอร้องท่านละ ขอร้องท่านเถิดนะ พรุ่งนี้เป็นเส้นตายแล้ว หากข้าไม่ได้เงินมา เสี่ยวหลานจะไม่แต่งกับข้า”

“สตรีเช่นนั้นแต่งกลับมาก็เป็นปัญหา” ชูอีกล่าว “หากนางไม่อยากแต่ง เช่นนั้นก็ไม่ต้องแต่ง โลกนี้มีสตรีเป็นพันเป็นหมื่นคน สตรีที่มีคุณธรรมยิ่งไม่รู้มีมากน้อยเพียงใด เหตุใดต้องให้นางข่มขู่เจ้า?”

“นี่ไม่ใช่การข่มขู่ นี่เป็น… นี่เป็นความรักระหว่างบุรุษสตรี” หลี่ซานเอ่ย “พี่ชูอี ท่านมีสตรีที่พึงใจหรือไม่? หากท่านมีก็จะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกนั้น ความรู้สึกที่ถูกผู้อื่นกัดกินตาย แม้รู้ทั้งรู้ว่ากำลังถูกจูงจมูกก็ยังคงยินยอมพร้อมใจที่จะทำเช่นนั้น”

“ข้ารู้”

“คืออย่างนี้ ท่านป้า” หญิงสาวกล่าว “วันนี้ข้าลื่นไถลตกน้ำไป โชคดีพี่ชูอีเดินผ่านมาจึงช่วยข้าขึ้นมาจากน้ำ ดังนั้นข้าจึงมาที่นี่เพื่อขอบคุณเขาโดยเฉพาะ”

“เขากระโดดลงน้ำไปช่วยเจ้าหรือ?” ป้าหลินประหลาดใจ “เช่นนั้นพวกเจ้าสองคน… ได้… ได้…”

“ท่านป้า เขาช่วยข้าขึ้นมาจากน้ำ จะไม่แตะเนื้อต้องตัวได้อย่างไร… เพียงแต่ข้าไม่ถือสา ข้าซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่ง ถึงแม้จะถูกผู้อื่นรู้เข้าแล้วแต่งออกไปไม่ได้ นั่นก็ไม่ได้สำคัญ ข้าจะไม่ให้กระทบต่อชื่อเสียงผู้มีพระคุณเป็นอันขาด”

“จะปล่อยให้เป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?” ป้าหลินกล่าว “เจ้าเป็นแม่นางดี ๆ ผู้หนึ่ง เสื่อมเสียชื่อเสียงเพราะเขา นั่นไม่ใช่การช่วยเจ้า รอเขากลับมา ข้าจะพูดคุยกับเขาดี ๆ ให้เขารับผิดชอบเจ้า”

ลู่จื่ออวิ๋นได้ยินเช่นนี้จะสงบสติอารมณ์ได้อย่างไรกัน?

นางเปิดประตูเดินไปยังบ้านข้าง ๆ เอ่ยกับสตรีข้างในว่า “ท่านขอบคุณผิดคนแล้ว ตอนนั้นท่านหมดสติจึงไม่รู้ว่าเป็นข้าที่ช่วยท่านไว้”

“จะเป็นไปได้อย่างไร?” หญิงสาวผู้นั้นเอ่ย “ฮูหยิน ท่านชอบล้อเล่นเสียจริง ท่านเป็นสตรีอ่อนแอผู้หนึ่งจะเคลื่อนย้ายข้าได้อย่างไร?”

“หากท่านไม่เชื่อ ข้าสามารถอุ้มท่านให้ดูได้” ลู่จื่ออวิ๋นกล่าว “ท่านบอกแล้ว ตอนนั้นท่านลื่นไถลตกลงไปในน้ำ คนที่ช่วยท่านก็คือข้า หากท่านไม่เชื่อ ยืนกรานจะบอกให้ได้ว่าเป็นชูอีลูกชายป้าหลิน นั่นจะไม่แปลกไปหน่อยหรือ? ท่านคงไม่ได้ชอบพอชูอีจึงคิดจะตามเกาะติดเขากระมัง?”

“จะเป็นไปได้อย่างไร…” หญิงสาวบีบมือตนเอง

เหตุที่นางฆ่าตัวตายเป็นเพราะถูกบุรุษทอดทิ้ง นอกจากนี้ บุรุษผู้นั้นยังทำให้ท้องนางโตขึ้นมาแล้ว ดังนั้นก่อนที่จะถูกพบเข้า นางต้องหาคนโง่ ๆ สักคนมาแต่งงานและให้บุรุษโชคร้ายผู้นั้นกลายเป็นพ่อราคาถูก*[1] ของลูกในท้อง

อย่างไรก็ตาม นี่แตกต่างจากที่นางคิดฝันไว้มาก

ชูอีในฐานะบุรุษที่อัปลักษณ์ที่สุดในหมู่บ้านย่อมไม่มีสตรีผู้ใดเต็มใจแต่งให้เขา จู่ ๆ นางก็ปรากฏตัวออกมา แสดงความยินยอมพร้อมใจที่จะแต่งให้ชูอี ป้าหลินควรจะต้อนรับนาง จากท่าทีกระตือรือร้นเมื่อครู่นี้ของหญิงชราแสดงให้เห็นว่า ชูอีกำลังขาดแคลนสตรี อย่างไรก็ตาม แขกไม่ได้รับเชิญผู้หนึ่งกลับปรากฏตัวขึ้นมาภายในพริบตา

สตรีผู้นี้คือใคร? เหตุใดต้องมาทำลายแผนการของนาง?

บุรุษที่อัปลักษณ์ขนาดนั้น คงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีสตรีที่สวยงามเพียงนี้เป็นหญิงรู้ใจกระมัง?

[1] พ่อราคาถูก : หมายถึง บุรุษที่แต่งงานแล้วภรรยาตั้งท้องกับผู้อื่น เพราะคิดว่าเป็นลูกตนจึงอุทิศตัวเลี้ยงดูลูก