สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 922

บทที่ 922 การแข่งขันรอบที่สอง

บทที่ 922 การแข่งขันรอบที่สอง

“ข้าไม่คุ้นเคยกับศิษย์พี่หญิงของพวกท่าน คราก่อนนางพบคนไม่ดี ข้าผ่านไปจึงยื่นมือช่วยเหลือ” ขณะที่คุณชายอี้หรานกล่าวเช่นนั้น สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่ลู่จื่อชิง

“คุณชายอี้หรานเย็นชาต่อพวกเรา ทว่าต่อแม่นางน้อยท่านนั้นกลับค่อนข้างใส่ใจทีเดียว หรือว่าคุณชายอี้หรานชอบเด็กน้อยเช่นนี้” ศิษย์หญิงผู้นั้นกล่าวด้วยสีหน้าบึ้งตึง

เมื่อลู่จื่อชิงขึ้นไปบนสนามประลอง สตรีชาวเหมียวผู้หนึ่งก็ขึ้นมาเช่นกัน

เมื่อเห็นสตรีชาวเหมียวผู้นี้ เหล่าบุรุษล้วนส่งเสียงกึกก้อง

สตรีชาวเหมียวสวมใส่เครื่องแต่งกายแปลกตา เอวของพวกนางบางเสียจนหักได้ด้วยสองมือ ยามย่างเท้าเดินเกิดเสียงกรุ๊งกริ๊ง ดึงดูดความสนใจของผู้คนเป็นพิเศษ

“น้องหญิง ขออภัยแล้ว”

ลู่จื่อชิงดึงชักกระบี่ออกจากข้างเอว

“กระบี่” มีคนเอ่ยขึ้นมา “แม้กระบี่นี้ไม่ได้นับว่าเป็นกระบี่ลือชื่ออะไร ทว่าเมื่อพิจารณาจากเสียงที่ดาบถูกชักออกมาและประกายของมันยามต้องแสงแดดก็เห็นได้ว่าเป็นกระบี่ดีที่หาได้ยาก”

“หมู่นี้ผู้เยาว์ที่ข้าไม่เคยได้ยินชื่อเสียงในยุทธภพโผล่มาไม่น้อย หรือว่ามีเรื่องใหญ่อะไรเกิดขึ้น? สกุลในยุทธภพที่เร้นกายเหล่านั้นจึงส่งผู้เยาว์ออกมาสั่งสมประสบการณ์?”

ลู่จื่อชิงกวัดแกว่งกระบี่ในมือทักทายสตรีชาวเหมียว

มีกลิ่นแปลกประหลาดลอยมากระทบจมูกนาง

กลิ่นประหลาดนั้นมีบางอย่างผิดปกติ มันทำให้ลู่จื่อชิงมึนงงไปชั่วขณะ

ท่าไม่ดีแล้ว! สตรีชาวเหมียวเก่งกาจเรื่องการใช้พิษ

สตรีชาวเหมียวผู้นั้นส่ายกระดิ่งที่ข้อมือนาง จากนั้นกระดิ่งก็ส่งเสียงที่ดังเสียดหูขึ้นมา

คนนอกสนามประลองไม่รู้ มีเพียงลู่จื่อชิงในสนามเท่านั้นที่รู้ว่านางปวดหัวเพียงใดเมื่อได้ยินเสียงนี้

นึกไม่ถึงว่าแค่รอบแรกก็จะพบความลำบากเข้าเสียแล้ว

ดูเหมือนนางจะมั่นใจในตนเองมากเกินไป ไม่ได้รู้ซึ้งถึงอันตรายในใต้หล้าแม้แต่น้อย

ลู่จื่อชิงกัดปลายลิ้นเพื่อดึงสติให้กลับคืนมาอย่างรวดเร็ว นางเหวี่ยงกระบี่แล้วกระโจนเข้าหาสตรีชาวเหมียวผู้นั้น

สตรีชาวเหมียวนึกไม่ถึงว่าแม่นางน้อยที่อยู่ตรงข้าม อีกทั้งยังดูเยาว์วัยถึงเพียงนี้จะตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว อีกฝ่ายค้นพบปัญหาแทบจะในทันที จากนั้นจึงกัดปลายลิ้นของตนเพื่อดึงสติกลับคืนมา แล้วใช้กระบี่แทงมาที่นาง

วิชากระบี่ของคู่ต่อสู้นั้นร้ายกาจเป็นอย่างยิ่ง

เดิมทีสตรีชาวเหมียวคิดจะใช้พิษควบคุมแม่นางน้อยที่อยู่อีกฝั่ง แต่ในเมื่อแม่นางน้อยจิตใจแข็งแกร่งเพียงนี้ เช่นนั้นก็ไม่มีโอกาสชนะการต่อสู้แล้ว

สตรีชาวเหมียวถูกกระบี่เล่มหนึ่งพาดอยู่บนคอ

นางเอ่ยด้วยความเสียใจ “น้องหญิงช่างลงมือได้รวดเร็วนัก ข้าแพ้แล้ว เลื่อมใสจากใจจริง”

การต่อสู้สี่ครั้งถัดจากนั้นจบลงอย่างรวดเร็ว

เมื่อลู่จื่อชิงกลับลงมาด้านล่าง ฉินโม่ถงก็ยื่นถ้วยน้ำให้นาง

ลู่จื่อชิงดื่มมันในอึดใจเดียว จากนั้นก็ตาสว่างขึ้นมาในที่สุด

ฉินโม่ถงหยิบยาออกจากแขนเสื้อของเขายื่นให้นาง “สตรีชาวเหมียวพกยาพิษติดตัว ถึงแม้เจ้าจะไม่ได้ถูกพิษ ทว่ายังมีสารพิษตกค้างอยู่ในร่างกาย ทานยาถอนพิษเสีย”

“ขอบคุณ”

หลายร้อยคนต้องการประลองในรอบแรก ทว่าเพียงวันเดียวนั้นไม่เพียงพอ

วันที่สอง วันที่สาม วันที่สี่ หลายวันถัดจากนั้นติดต่อกันเป็นการแข่งขันแบบคัดออกของการแข่งในรอบแรก

ผู้ที่ผ่านการคัดเลือกไปรอบหน้าต่างคอยอย่างใจจดใจจ่อมาเป็นเวลานาน เพียงเพื่อรอให้การแข่งขันรอบที่สองเกิดขึ้นอีกครั้ง เขาหนึ่งกระบี่ให้การดูแลเป็นพิเศษและมอบอาหารและเครื่องดื่มที่ดีที่สุดให้พวกเขา นี่ทำให้ผู้คนในยุทธภพได้ดื่มด่ำกับตนเอง

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้นางจะไม่ได้สนใจว่าสตรีอาภรณ์น้ำเงินสังหารหยางเจียจวงทั้งหมดหรือไม่ ก็ไม่ได้หมายความว่านางต้องการโหมกระพือไฟ ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงว่า นางไม่จำเป็นต้องร่วมมือกับอีกฝ่ายด้วยซ้ำ

“พี่หญิงอาภรณ์น้ำเงิน ข้าคงต้องขอปฏิเสธ ข้าชอบเล่นกับสหายข้าเพียงเท่านั้น”

หมีควายตัวหนึ่งพุ่งเข้ามา

ลู่จื่อชิงเห็นหมีควายอยู่เบื้องหน้าคนแคระ จึงดึงฉินโม่ถงให้กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ต้นหนึ่ง

“อันตรายยิ่งนัก” ลู่จื่อชิงมองเหตุการณ์ตรงหน้า

สตรีอาภรณ์น้ำเงินมีสีหน้าไม่น่าดูชมขึ้นมาทันที

เมื่อคนแคระเห็นดังนั้น เขาก็วิ่งหนีไปแล้ว สตรีอาภรณ์น้ำเงินกลับกลายเป็นเป้าหมายของหมีควายแทน

อย่างไรเสียคนแคระผู้นั้นก็ตัวเล็ก ด้วยคำแนะนำเพียงเล็กน้อย เขาจึงสามารถล่อสัตว์ร้ายเหล่านั้นไปที่อื่นได้

“อะแฮ่ม…” ชายหนุ่มขี้โรคกระแอมไอ โบกสะบัดพัดในมือไปมา

ฟิ้ว! งูที่อยู่บนพื้นถูกสับเป็นชิ้น ๆ ด้วยพัดในมือของเขา

ลู่จื่อชิงสั่นเทิ้มไปทั้งตัว “น่าขยะแขยงยิ่งนัก”

แน่นอนว่า ยิ่งคนผู้นั้นดูจืดจางเพียงใด ยิ่งไร้ความปรานีมากเท่านั้น ชายหนุ่มร่างผอมท่าทางราวกับจะตายเมื่อใดก็ได้ ผลที่ได้คืออีกฝ่ายลงมือได้โหดร้ายเป็นอย่างยิ่ง

“คุณชาย เหตุใดท่านจึงกลับมาหรือขอรับ?” คนของคุณชายอี้หรานเห็นเขาหวนกลับมาจึงเอ่ยถาม

สายตาของคุณชายอี้หรานจับจ้องไปที่ลู่จื่อชิง “จัดเตรียมคนสองสามคนคอยปกป้องนาง”

“คุณชาย ของที่ท่านต้องหาในครานี้สำคัญยิ่ง จะเสียสมาธิเพื่อผู้อื่นได้อย่างไรขอรับ ขณะที่คนอื่น ๆ ยังติดอยู่ที่นี่ ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะลงมือ ท่านรีบไปเถอะขอรับ!”

คุณชายอี้หรานมองไปทางลู่จื่อชิงอีกครั้ง แล้วกำชับให้คนของเขาคอยปกป้องนางอย่างลับ ๆ ส่วนตนเองรุดไปยังขั้นถัดไป