สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 10

มาร์ชรู้ตารางงานของณนนมาก่อนอยู่แล้ว จึงไม่แปลกที่พ่อเขากับคนพวกนั้นจะกลับมาถึงบ้านตระกูลธวัชพลังกร

ทันทีที่เขาลงจากรถของชาร์วี ก็พลันเปลี่ยนสีหน้า เผยแววตาเหม่อลอย ก่อนจะเงยหน้ามองไปยังประตูบ้านตระกูลธวัชพลังกรที่โอ่อ่าหรูหรา

ก่อนหน้าเขาอายุสิบขวบ ที่นี่ยังนับว่าเป็นครอบครัวแสนสุขสำหรับเขา

ตอนนี้ก็เป็นเพียงบ้านหลังใหญ่ที่เย็นเฉียบเท่านั้น แต่อีกไม่นานทุกอย่างก็จะจบสิ้นลงแล้ว

เขาก้าวเข้าไปในบ้าน พลันกระโดดฝีเท้าเดินอย่างเลื่อนลอย ก่อนจะเหลือบตาเห็นแม่ลูกวรรณกำลังนั่งอยู่ในห้องโถง บนหน้าผากของธารณ์มีผ้าก๊อซพันเอาไว้

เขาแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร พลางยิ้มเอ๋อขานเรียกว่า “คุณน้า พี่ใหญ่”

วรรณเดินไปหาเขาทันที ก่อนจะง้างมือ แล้วเอ่ยเสียงโกรธว่า “ดูเรื่องดีๆที่เมียนายทำซะสิ! มาอ่อยธารณ์ไม่พอ ยังมาฟาดหัวลูกฉันอีก!”

มาร์ชเอามือมาบังฝ่ามือของวรรณอย่างลุกลน ถอยกรูดไปด้านหลัง เอ่ยว่า “ผมไม่รู้ ไม่รู้อะไรทั้งนั้น!”

วรรณพุ่งตัวเข้าไปหาเขาอย่างไม่คิดจะจบ พลันใช้ปลายส้นสูงแหลมถีบมาร์ชทีหนึ่ง “เจ้าคนปัญญาอ่อน ไปเรียกยัยนั่นลงมาเดี๋ยวนี้ มาคุกเข่าขอโทษธารณ์ซะ!”

มาร์ชโค้งตัวเอามือบังศีรษะและผลักวรรณออก พลันวิ่งหนีขึ้นไปชั้นสองอย่างเร่งรีบเหมือนเด็ก ปากก็ตะโกนเอ่ยไปพลางว่า “ไม่เกี่ยวกับผม......ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้น ไม่รู้ๆ......”

วรรณถูกผลักจนเกือบล้ม ยังดีที่ธารณ์พยุงเธอไว้ได้อย่างหวุดหวิด ก่อนจะเอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “แม่จะไปเอาจริงเอาจังกับคนปัญญาอ่อนทำไม พูดพวกนี้กับมันไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก รอพ่อกลับมา ให้พ่อมาสั่งสอนพวกมัน!”

“มันปัญญาอ่อนเหรอ? ฉันว่ามันจงใจแสร้งทำเป็นบ้าเป็นเอ๋อซะมากกว่า ทุกครั้งผลักฉันทีอย่างกับใช้แรงควาย มันเคยเสียเปรียบซะที่ไหน!” วรรณยืนเองได้แล้วก็ผลักธารณ์ออก

เธอรู้สันดานลูกชายตัวเองดี พลันเอ่ยอย่างโมโหว่า “แกก็อีกคน เมียคนปัญญาอ่อนก็ยังจะไปยุ่งด้วย! ทำตัวให้มีประโยชน์หน่อย สนใจเรื่องบริษัทให้มากกว่านี้ซะบ้าง แกดูคนอื่นๆในตระกูลธวัชพลังกรสิ แต่ละคนจ้องจะเสียบตำแหน่งพ่อแกเหมือนหมาป่ากันทั้งนั้น ถ้าถูกคนอื่นแย่งไป เราสองคนแม่ลูกจะยังมีที่ยืนอยู่ในบ้านหลังนี้ต่อไปยังไง!”

ธารณ์โกหกว่า “ผมไม่ได้ไปยุ่งกับหล่อน หล่อนจงใจมาอ่อยผมต่างหาก......”

“จะเหม็นจะเน่าขนาดไหนแกก็ยังจะเอา มีข่าวฉาวเพราะเรื่องผู้หญิงกี่ครั้งแล้ว จนพ่อแกโมโหซ้ำแล้วซ้ำเล่า!” วรรณไม่ฟังเขาเอ่ยอะไร ใช้นิ้วมือจิ้มหัวเขาอย่างฉุนเฉียว หวังเพียงให้ลูกชายเพียงคนเดียวเอาการเอางานกว่านี้

ตอนนี้มาร์ชนั่นไม่พอที่จะเป็นภัยต่อพวกเขาแล้ว แต่พี่น้องคนอื่นๆของณนน รวมถึงลูกหลานของพวกเขา ต่างรับมือยากไม่ใช่เล่นๆกันทั้งนั้น

รากฐานเก่าแก่กว่าศตวรรษของTP Group ผู้ที่มีอำนาจจะต้องเป็นคนที่มีความสามารถมากพอ

ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะมิ้มเสียชีวิตโดยบังเอิญ ณนนใช้ OA Groupขยายตระกูลธวัชพลังกรจนใหญ่โต จนทำให้คนอื่นๆพูดอะไรไม่ออก ถึงจะสามารถกุมอำนาจของTP Groupไว้ในมือได้

เธอเองก็เคยคิด ว่าถ้าธารณ์มาลวนลามเธออีก บ้านหลังนี้คงไม่มีใครช่วยเธอแน่ ๆ มีแต่ต้องสู้กับธารณ์สุดชีวิต หนีออกไปขอความช่วยเหลือที่นายท่าน หรือรอจนมาร์ชกลับมา เธอถึงจะปลอดภัย

ธารณ์ใจกล้าขนาดไหน ก็คงไม่คิดจะกลั่นแกล้งน้องสะใภ้ต่อหน้าน้องชายหรอกนะ

เธอเปิดประตู ก่อนจะเห็นมาร์ชที่ยืนรออยู่ เป็นเขาจริงๆด้วย เธอกัดริมฝีปาก จ้องเขาไม่วางตา ลูกตาแดงก่ำอีกครั้ง “นายกลับมาแล้วเหรอ”

มาร์ชเห็นเธอน่าสงสาร ผมเผ้ายุ่งเหยิง แขนเสื้อถูกดึงจนฉีก พลันแอบรู้สึกปวดใจเล็กน้อย เขาสะกดกลั้นความรู้สึกที่ไม่ควรมี สายตายังคงเผยแววเย็นชา

มีนาพลันรู้ตัวว่าตัวเองช่างน่าขันขนาดไหน ที่ในใจลึกๆยังคิดจะพึ่งพาเขา หวังให้เขาช่วยเธอ คิดว่าเขาจะเป็นที่พึ่งพิงให้เธอได้ในบ้านหลังนี้

ก่อนหน้าเมื่อวาน พวกเขาก็เป็นแค่คนแปลกหน้าที่ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน มีความสัมพันธ์ทางกายไม่ได้แปลว่าจะมีความรู้สึกด้วย เธอไม่อาจพึ่งใครได้ ไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรก็พึ่งได้แค่ตัวเองเท่านั้น

“ฉันก็แค่ง่วงไปหน่อย ก็เลยเผลอมาหลับตรงนี้......”

มาร์ชผลักเธอชิดกำแพง ก่อนจะใช้เท้าเตะประตู นั่นทำให้เธอตั้งตัวไม่ทัน!