So Sexy Girl สยบรักร้ายนายเจ้าชู้ นิยาย บท 27

-The most-

“ว้าย! ยังไงคะไหนเมื่อวานได้ยินข่าวว่าเลิก” พอเดินเข้ามาในผับโดยที่มีพี่เฮียเควินสุดหล่อโอบเอวน้องไว้ไม่ห่างเพราะกลัวมีคนมาเบียดน้องพี่แมนนี่ก็ทักพร้อมกับทำหน้าใส่

“ก็เลิกไง” พี่เควินตอบพร้อมกับนั่งลงที่โซฟาแล้วก็รั้งฉันให้นั่งข้างเขาชนิดที่มดก็เดินผ่านไม่ได้ แต่เดี๋ยวนะอะไรคือเลิกวะ!

“แล้วมึงควงลูกสาวกูมาทำไมอีวิน อีผี!” พี่แมนนี่ถามต่อด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้

“ก็เลิกเป็นแฟน แล้วเป็นอย่างอื่นแทน” พี่เควินตอบพร้อมยักคิ้วแบบกวนส้นเท้าพี่แมนนี่มากมายจริง ๆ ค่ะ

“ฮะ!” เสียงพี่ ๆ คนอื่นร้องออกมาพร้อมกันแทบจะทุกคน แต่ฉันนี่สิอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ไอ้เฮียนี่จะประกาศทำไมอีหนมอาย! ///“หนูจะดื่มอะไรคะ วันนี้เมาได้ตามสบายเดี๋ยวพี่ดูแลเอง” พี่เควินไม่ได้สนใจเสียงใครแต่กลับหันมายิ้มหวานถามฉันแทนซะงั้น

“มึงหันมาสนใจพวกกูก่อนอีวิน มึงพูดเมื่อกี้หมายความว่าไง มึงทำอะไรน้อง!” ตอนนี้พี่แมนนี่รีบย้ายที่นั่งมานั่งข้างพี่เควินแล้วก็ทำสีหน้ากระตือรือร้นที่จะรู้

“ทำอะไรมีแต่น้องทำเรา” กรี๊ด!!! เฮียหันไปทำหน้าซื่อตอบพี่แมนนี่แบบนี้ได้ยังไง ไอ้เฮียเควินคนแอ๊บใส!

“ลูกสาว! มันตอแหลใช่ไหมลูก หนูไม่ได้ตกหลุมพรางมันใช่ไหม” พี่แมนนี่เลิกสนใจพี่เควินแล้วก็ชะโงกหน้ามาถามฉันพร้อมน้ำเสียงกดดันทันที

“คือ...” อีหนมไม่รู้จะตอบยังไง ทั้งที่อุตส่าห์ปากดีทำตัวเชิดบอกพี่ ๆ ตลอดว่าเกลียดเขาแต่สุดท้ายแล้วหนมดันตกล่องปล่องชิ้นไปกับเขาเรียบร้อย -///-

“กรี๊ด! อีวิน! มึงยุ่งกับลูกสาวกูทำไม อีพวกกลุ่มจัญไร!” พี่แมนนี่กรี๊ดออกมาแล้วก็เอามือทุบพี่เควินเต็มแรง

“เอ้า! ฮ่า ๆๆ” แทนที่จะโกรธพี่เควินกลับหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี แต่หนมนี่สิก้มหน้าไม่กล้าสบตาใครแล้ว หนมอายแทบแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว -///-

“มึงจะกินลูกสาวกูเหมือนเพื่อนมึงทำไมฮะอีผี!”

“ก็ลูกสาวคุณแม่สวยนี่ครับ” งื้อ~ เฮียอย่าพูดหนูเขินมากแล้วนะ

“เออถ้าไม่สวยมึงก็ไม่กิน แต่มึงคิดยังไงกับน้อง กูขอบอกไว้ก่อนว่าห้ามมาหลอกฟัน!” พี่แมนนี่ชี้หน้าขู่พี่เควิน แต่ฉันรับรู้ได้ถึงความเป็นห่วงที่พี่แมนนี่มีให้กับฉัน

“เออ ถ้าไม่จริงใจกับขนมเราจะจัดการวิน” พี่มินตราเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาบ้าง

“ไม่หลอกหรอกน่า เราออกจะทะนุถนอมที่รักของเรา ใช่ไหมคะคนดี” พี่วินบอกทุกคนแล้วก็หันมากอดฉันพร้อมทำหน้าอ้อน

“พี่วิน! พอแล้วขนมอาย” ฉันกระซิบบอกพี่เควินเบา ๆ อันที่จริงไม่น่ามาเลยนะคืนนี้ T_T

“ลูกสาว! ทำไมถึงยอมมัน มันข่มขืนหนูรึเปล่า!” พี่แมนนี่เลิกเสวนากับพี่เควินแล้วก็หันมาจี้ขนมแทน

“ขนม เอ่อ...” อีหนมจะร้องไห้แล้ว ไม่รู้จะตอบยังไงดี T^T

“มึงใจเย็น อย่าจี้น้องสิ” พี่มิลานพูดขึ้นคงเพราะเห็นสีหน้าที่เหมือนจะร้องไห้ของฉัน ก็นะให้พี่ ๆ เขาช่วยคิดวิธีเอาคืนพี่เควินมาตั้งแต่ต้นแต่อยู่ดี ๆ ฉันดันมาคบกับพี่เควินโดยที่ไม่ได้บอกให้พี่ ๆ รู้เลยนี่นา

“ลูกสาว! คุณแม่ไม่ได้จะด่าหนูลูก คุณแม่แค่โมโหอีวินเพราะคุณแม่จะเอาหนูมาปราบมัน แต่มันได้ปราบหนูก่อนคุณแม่เลยขัดใจ อย่าร้องลูก” พี่แมนนี่รีบย้ายฝั่งมานั่งข้างฉันแล้วก็รีบดึงฉันไปกอดปลอบ

“อะไรนะคะ ขนมไม่เข้าใจ” ฉันเงยหน้ามองพี่แมนนี่เพราะไม่ค่อยเข้าใจคำพูดของพี่เขาเมื่อกี้

“ก็ที่จริงพวกเจ้ก็แอบเชียร์ให้หนูกับอีเลวนี่คบกันจริง ๆ นั่นแหละ แต่อยากให้หนูจัดการมันให้หลาบก่อนมันจะได้ไม่มาเล่น ๆ กับหนู” ฮะ! นี่แสดงว่าพวกพี่เขาไม่ได้แค่คิดจะช่วยฉันแก้แค้นพี่เควินแต่ซ้อนแผนจะจับคู่เหรอเนี่ย ร้ายกาจมากค่ะซิส!

“ฉันว่าไม่ว่ะ ขนมน่าจะปราบไอ้เควินมากกว่าท่าทางแถวนี้จะมีแมวเหมียว” พี่แอลฟ่าพูดขึ้นพร้อมกับกระดกเหล้าเข้าปากแล้วก็มองพี่เควินเยาะ ๆ

“ไอ้เชี่ยแอล พูดมาก” พี่เควินหันไปด่าพี่แอลแล้วก็หันมามองหน้าฉันตาหวาน

“พวกมึงเลิกพูดมากเลยเดี๋ยวแฟนกูร้องไห้” พี่วินยิ้มให้ฉันพร้อมกับกุมมือฉันแน่น

“มึงห้ามทำให้ลูกสาวของพวกกูเสียใจเข้าใจไหมอีแรดเค” พี่แมนนี่ยังคงไม่หยุด แต่ก็เข้าใจนะคะว่าพี่ ๆ คงเป็นห่วงฉัน พี่เควินเคยจริงใจกับใครที่ไหนกันล่ะ

“เออน่า คนนี้ตัวจริง” พี่เควินพูดแล้วก็รั้งฉันเข้าไปกอด บอกตรง ๆ นะคะว่าเขินมากแต่สุขมากกว่า อิอิ

“ถ้ามึงทำชั่วต่อลูกสาวกูขอให้สิ่งที่กูเคยแช่งมึงเป็นจริง” พี่แมนนี่สำทับมาอีก แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่แมนนี่เคยแช่งอะไรพี่เควินไว้ คงเป็นประโยคฮา ๆ ตามประสาของเจ้แกนั่นแหละ

“สาบานด้วยเกียรติของเควินอดีตผัวมโนของแมนนี่เลยจ้ะว่าจะดูแลขนมให้ดีที่สุด” พี่เควินยกมือขึ้นสาบานพร้อมกับยิ้มหวานให้พี่แมนนี่

“อร้าย~ ประโยคทิ่มแทงหัวใจกู! กูเสียผัวให้ชะนีลูกสาวอีกแล้ว! ชะนีน้อยแย่งผัวเจ๊ทำไม! หนูบังคับขืนใจทำเสน่ห์ใส่ผัวเจ๊ใช่ไหม! ผัวขาผัวหลงเสน่ห์มนต์ดำใช่ไหมบอกแมนนี่มา" พี่แมนนี่ทำท่าเสียใจแต่กลับเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนบนโต๊ะได้เป็นอย่างดี แต่ได้ยินพี่เควินพูดประโยคเมื่อกี้น้องมีความสุขมากกว่า หันไปมองคนข้าง ๆ แล้วอยากกระโดดฟัดจังเลย อิอิ

"ฮ่า ๆๆ มนต์ดำอะไรเรายอมเป็นของน้องด้วยความเต็มใจจ้ะแมนนี่ ทั้งตัวทั้งหัวใจยกให้ขนมน้อยของเควินคนเดียว"

“...” ไอ้...ไอ้คนบ้า ไอ้คนน่ารัก! ///-2 อาทิตย์ต่อมา-

“หนูอยู่ไหนครับ” เสียงปลายดังขึ้นทันทีที่ฉันกดรับสาย เพราะขณะนี้เวลา 19.30 น. อีน้องหนมคนสวยยังไม่ได้ลุกจากโต๊ะในห้องประชุมเลย นี่เป็นช่วงพักเบรกพอดีวันนี้มีเสนองานให้ลูกค้าเลยคุยโทรศัพท์ได้ งานใหญ่ที่เป็นงานสุดท้ายของน้องในการฝึกงาน

“ขนมยังไม่เลิกประชุมเลยค่ะ พอดีลูกค้าให้ปรับแก้งานเพิ่มเติม พี่วินล่ะคะ” ฉันคุยกับพี่เควินเสียงเบา เพราะถึงจะเป็นช่วงเบรกแต่ก็ไม่อยากคุยรบกวนคนอื่น

“พี่วิน!” จากซึ้ง ๆ เฮียดึงไปทะลึ่งเฉยเลยค่ะ แถมยังทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ใส่ฉันอีก

พอเขาพูดเรื่องนี้มาก็ไม่อยากจะโม้ เอ๊ย! /// ไม่อยากจะบอกว่าโดนกินทุกวัน ห้ามปรามไม่เคยฟังแล้วก็ไม่ใช่รอบเดียวเหมือนสองวันแรกด้วยนะแต่ไม่ต้องอยากรู้หรอกว่ากี่รอบรู้แค่ว่าเฮียเควินเขาเป็นผู้ชายที่ชอบกินขนมก่อนและหลังอาหารเย็นทุกวันแค่นั้นก็พอ อ้อ! ชอบกินขนมก่อนนอนด้วยนะคะ อิอิ

“อะไรครับอีหนู ไปดีกว่ารีบไปหาข้าวกินพี่จะได้กลับไปกินขนม นึกแล้วโมโหเฮียพอร์ชไม่ดูนาฬิการึไงว่ามันกี่โมง ลูกน้องมีลูกมีผัวให้ต้องกลับไปดูแลไม่รู้รึไงวะ” พี่เควินโอบไหล่ฉันให้เดินไปที่ลานจอดรถพร้อมกับบ่นพี่พอร์ชกับลูกค้าผู้เรื่องมากไปตลอดทางจนถึงรถก็ยังไม่หยุดบ่น

“เลิกบ่นเป็นตาแก่ได้แล้วค่ะ” ฉันหันมาจับแก้มทั้งสองข้างของเขาแล้วก็เขย่าเล่นเบา ๆ เพื่อให้พี่เควินเลิกบ่นสักที

“ก็มันเรื่องมาก ทำไมไม่นัดคุยกันใหม่พรุ่งนี้วะคนอื่นเขาเหนื่อยกับงานมาทั้งวันยังต้องมานั่งเหนื่อยนั่งหิวนั่งง่วงเพราะความเรื่องมากของมัน แม่งอยากเห็นหน้าฉิบหาย” พี่เควินดูจะมีอารมณ์มากขึ้น นี่จริงจังไปถึงขั้นไหนกันนะ

“ไง! อยากเจอกูเหรอ” จู่ ๆ ก็มีเสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น เสียงคุ้นหูเหมือนเพิ่งได้ยินมาเมื่อไม่นาน แล้วพอหันไปตามเสียงก็ช็อกยิ่งกว่าช็อกเพราะเสียงนั้นคือลูกค้าของบริษัท ลูกค้าคนสำคัญที่เพิ่งประชุมงานกันเสร็จ ลูกค้าที่เป็นเพื่อนสนิทกับเจ้าของบริษัทอีกด้วย

“...” พี่เควินก็หันไปมองเหมือนกัน พอหันไปพี่เขาก็ดูจะตกใจนิดหน่อยก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นนิ่ง ส่วนอีหนมนั้นเริ่มจะใจไม่ดีเพราะแฟนกำลังจะมีเรื่องกับลูกค้า แล้วท่าทางเขาจะได้ยินประโยคเมื่อกี้ของพี่เควินซะด้วยถึงได้เข้ามาทักแบบนี้

“มึงเองเหรอไอ้ลูกค้าโคตรเรื่องมากคนนั้น” พี่วินถามขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่ง ส่วนฉันก็ได้แต่รีบกระตุกแขนเขาไม่ให้พูดอะไรเดี๋ยวจะมีเรื่องกัน

“เออกูเอง เห็นหน้ากูแล้วพอใจรึยัง...ไอ้เควิน” ผู้ชายคนนี้ตอบพี่เควินไปยิ้มไป เหมือนเขาจะรู้จักกันเพราะเขารู้จักชื่อพี่เควินด้วย แต่เอาตรง ๆ อีหนมไม่ได้เข้าข้างแฟนนะ แต่หนมว่าการยิ้มไปพูดไปของเขาในตอนนี้นั้นมันกวนส้นตรีนมากค่ะ

“มึงจะเรื่องมากกับงานเหี้ยไรนักหนาวะ มึงไม่รู้เหรอว่ากว่าทีมงานเขาจะคิดงานให้มึงได้เขาใช้เวลากี่วัน แล้วมึงจะมาบังคับให้เขานั่งบีบสมองแก้งานให้มึงภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงจนค่ำมืดดึกดื่นนี่นะ” พี่เควินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เดือดจัด

ฉันว่าสองคนนี้ต้องเคยมีเรื่องกันแน่เลยค่ะเพราะแค่เห็นหน้าก็เดือดใส่กันแล้ว แต่ผู้ชายคนนี้ไม่ได้สนใจที่จะตอบพี่เควิน เพราะทันทีที่พี่เควินพูดจบเขาก็เลื่อนสายตามามองที่ฉันช้า ๆ แต่สายตาเขาน่าขนลุกจริง ๆ มันให้ความรู้สึกเหมือนปีศาจร้ายไม่มีผิด

“คุณ...ผมจำคุณได้ คุณเป็นเด็กฝึกงานที่ช่วยงานน้ำหวานนี่ คุณไม่พอใจลูกค้าอย่างผมเหรอ” เชี่ย! ไม่สนใจเฮียของหนมแต่หันมาเล่นอีหนมแทน เฮียจะหางานให้น้องใช่ไหมเฮียเควิน!

“เอ่อ...”

“น้องเขาไม่ได้บ่นอะไรทั้งนั้น กูไม่พอใจเองที่ลูกค้าเรื่องมากแบบมึงทำให้แฟนกูต้องทำงานจนดึก” พี่เควินบอกเสร็จผู้ชายคนนั้นก็กระตุกยิ้มแล้วมองหน้าพี่เควิน

“แฟน?...แฟนมึงน่ารักว่ะไอ้วิน ดีจังที่ได้ร่วมงานกัน” ผู้ชายคนนั้นตอบแล้วก็หันมามองฉันอีกครั้งด้วยรอยยิ้มที่ไม่ปิดบังความร้าย

“อย่ามายุ่งกับแฟนกู” พี่วินดึงฉันมายืนใกล้ ๆ แล้วก็ตอบกลับผู้ชายคนนั้นด้วยน้ำเสียงนิ่ง แต่ฉันรู้สึกเหมือนเขากำลังพยายามข่มอารมณ์โกรธเอาไว้

“กูไม่รับปากว่ะเพราะกูชักจะชอบแฟนมึงแล้ว”

“ไอ้เหี้ยคริช! หุบปากหมา ๆ ของมึงซะ แล้วจำไว้ว่าอย่าเสือกมายุ่งกับเมียกู!”