ศึกเดือด มหากาฬ นิยาย บท 56

หลี่เจ๋อรู้สึกภาคภูมิใจมาก

เมื่อเทียบกับหลี่เอ๋าที่ทระนงตัว อีกแร้งและคนอื่นๆที่ไม่มีสิทธิ์แนะนำฐานะของคุณชายตระกูลเฉิน และมีแค่เขาที่ได้รับการโปรดปรานที่สุดของคนที่อยู่ด้านหลัง

เวลานี้ เขานั่งรอวังจ่างหลิน เซียวเทียนหู่สองคนคุกเข่ายอมจำนนด้วยความเชื่อฟัง ต่อให้ไม่ใช่ยอมจำนนตัวเอง ก็เพียงพอที่จะทำให้หลี่เจ๋อตื่นเต้นมากแล้ว

"ยังไงคนๆนี้เป็นนักธุรกิจใหญ่ที่สามารถต่อสู้กับตระกูลหลินในอดีต คือฮีโร่ที่ครองโลกใต้ดินทั้งเมืองฉือ สามารถทำให้พวกเขาคุกเข่าลงต่อหน้านั้นเป็นเรื่องที่ดีงามอย่างหนึ่ง"

ความคิดของเขา ทุกคนที่อยู่ในนี้ก็มองเห็นได้ชัดเจน ถึงแม้หลี่เอ๋าจะดูหมิ่นแต่ก็ไม่มีทางหักหน้าเฉินฝูอยู่แล้ว และกลุ่มทะเลแดงก็มองวังจ่างหลินและเซียวเทียนหู่อย่างเงียบๆ

"เหอะ ยังคงเป็นพวกหมาแมวที่กล้าหอนไปเรื่อยจริงๆ"

เซียวเทียนหู่ยิ้มอย่างเย็นชาด้วยเสียงเดียว

ถ้าคนที่นั่งอยู่ที่นี่คือพ่อหลี่เจ๋อ ผู้คุมหางเสือของตระกูลหลี่ เขายังจะรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

นับภาษาอะไรกับหลี่เจ๋อเพียงคนเดียวล่ะ

เขาเซียวเทียนหู่เป็นถึงผู้นำของวงการใต้ดิน สามารถทัดเทียมกับหลี่เอ๋อเพียงคนเดียว และเป็นหัวหน้าตระกูลหลี่ในตอนนี้ และหลินเทียนหลงหัวหน้าตระกูลหลี่ที่ตายไปแล้ว หลี่เจ๋อก็แค่รุ่นผู้น้อยที่ไม่เข้าพวกเท่านั้น

วังจ่างหลินก็มีความคิดเดียวกันแบบนี้ แล้วมองหลี่เจ๋อด้วยสายตาเรียบเฉยเพียงปราดเดียว แล้วดึงสายตากลับมา

"พวกนาย!"

สีหน้าของหลี่เจ๋อดูย่ำแย่เป็นพิเศษ

เขานึกไม่ถึงเลยว่าวังจ่างหลินและเซียวเทียนหู่จะฟังคำพูดของตัวเอง ไม่เพียงแต่ไม่ยอมจำนน กลับยังดูหมิ่นตนเองอีก

"หุบปาก!"

เวลานี้ เฉินฝูพูดขึ้น เขามองเซียววังทั้งสองด้วยความเกลียดชังเล็กน้อย

"หัวหน้าเซียว เถ้าแก่วัง เมื่อกี้หลี่เจ๋อก็ได้แนะนำฉันแล้ว คิดว่าพวกคุณก็รู้ดีว่าตระกูลเฉินแห่งเมืองอสูรนั้นศักดิ์สิทธิ์แค่ไหน"

"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกนายคือคนของฉัน กฎระเบียบก็ง่ายมาก ธุรกิจที่ทำกำไร ฉันได้ห้าส่วน ส่วนที่เหลือพวกนายก็ไปแบ่งกันเอง"

ห้าส่วน

เวลานี้ แม้กระทั่งหลี่เจ๋อก็ยังทำสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เฉินฝูมองเขาเพียงชั่วพริบตา ดวงตาเปล่งประกายแสงอันเย็นชา "ทำไม คุณชายหลี่เจ๋อไม่ยินยอมเหรอ?"

"ไม่ๆๆ อย่าว่าแต่ห้าส่วนเลย ต่อให้เป็นเจ็ดส่วน พวกเราตระกูลหลี่ก็ยินยอม!"

หลี่เจ๋อสุนัขรับใช้อย่างแท้จริงดั่งที่คาดจริงๆ เขาพูดถึงขั้นนี้โดยตรง ทำให้วังจ่างหลินเครียดจนหัวเราะอย่างสะใจขึ้นมา

"ห้าส่วน เจ็ดส่วน!"

"ต่อให้เป็นพวกนายที่มาจากตระกูลเฉินแห่งเมืองอสูร ก็ไม่ควรเป็นสิงโตอ้าปากกว้างขนาดนี้หรือเปล่า ไม่งั้นพวกเรายังจะทำธุรกิจอะไรอีก?!"

วังจ่างหลินเข้าใจในความคิดของเฉินฝูอย่างดี อยากจะหลอกใช้โลกธุรกิจของเมืองฉือและวงการใต้ดินมาหาเงินให้เขา

ถ้าเป็นที่ผ่านมาวังจ่างหลินก็คงจะพิจารณาอยู่ ทว่าวันนี้ตระกูลหลินเจอกับหายนะ ไม่ง่ายเลยที่เขาจะเห็นโอกาสทางออก แล้วจะยอมแพ้อย่างง่ายดายได้ยังไง?!

เซียวเทียนหู่ก็พยักหน้าเล็กน้อย แล้วพูดขึ้น "ยิ่งไปกว่านั้น ฉันกลุ่มเสือฟ้าที่เป็นผู้นำของกลุ่มใต้ดิน ได้ร่วมมือเชิงกลยุทธ์กับประธานวังแห่งวังซื้อกรุ๊ป และยิ่งมีการสนับสนุนจากกองทุนมูลนิธิโตว๋โนว่ ฉันคิดว่าสิ่งที่ท่านเสนอ น่าจะไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น"

"เพี๊ยะ!"

เฉินฝูตบโต๊ะพลางลุกขึ้น แล้วมองทั้งสองด้วยความเลือดเย็น พร้อมพูดอย่างเย็นชา "ฉันเฉินฝูเรียกพวกนายมาไม่ใช่เสนอความเห็นให้พวกนาย แต่เป็นการบอก เป็นคำสั่ง"

"ฉันจะก่อตั้งบริษัทลูกของเฉินซื่อกรุ๊ปที่เมืองฉือ และสิ่งที่พวกนายต้องทำคือประกาศออกไปว่าวังซื่อกรุ๊ปพวกนายและกลุ่มเสือฟ้าจะรวมอยู่ภายใต้ชื่อของฉัน แล้วเอากำไรเจ็ดส่วนออกมา ไม่งั้นเรื่องนี้พวกนายทั้งสองตระกูลจะกลายเป็นประวัติศาสตร์"

ข่มเหง ข่มเหงกันซึ่งๆหน้า

หลี่เจ๋อสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ภายในใจคิดว่าโชคดีที่ตนเองฉลาด หลังจากที่รู้ฐานะของเฉินฝูปุ๊บก็มุ่งไปพึ่งพาอาศัยทันที ไม่งั้นก็จะกลายเป็นเจ็ดส่วนเหมือนกัน

ดูเหมือนแค่ขาดไปสองส่วน แต่ก็เพียงพอที่จะเปลี่ยนแปลงฐานะของวังซื่อกรุ๊ปและกลุ่มเสือฟ้า

อนาคต นอกจากเฉินฝูแล้ว แค่นับตระกูลหลี่และกลุ่มทะเลแดงคือระดับผู้นำของเมืองฉือ และวังซื่อกรุ๊ปและกลุ่มเสือฟ้าก็ดิ่งลงอย่างฮวบฮาบ!

"ส่งแขก!"

วังจ่างหลินเหมือนยกภูเขาออกจากอกแล้วพูดขึ้น "ครั้งที่แล้วที่เขาติ้งจุน เรื่องของตำหนักมังกรหยก นายก็ได้เห็นแล้ว ปรมาจารย์ที่อยู่ในกำมือของเถ้าแก่นับไม่ถ้วน ต่อให้หน่วยทหาร

ต่อให้เป็นพวกชนชั้นนำที่เคยผ่านสนามรบของหน่วยทหารยังไม่ใช่คู่แข่งเลย นับภาษาอะไรกับญาติห่างๆกับตระกูลเฉินคนหนึ่ง"

"เหอะๆ ก็ใช่"

เซียวเทียนหู่เห็นด้วยเป็นอย่างมาก

แต่ในเวลานี้ พ่อบ้านเฉินฝูซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายกิโลเมตร จู่ๆ ก็เปลี่ยนสีหน้า

"คุณชาย แย่แล้ว สิบปรมาจารย์ที่เราส่งไปติดตามวังเซียวสองคน ไม่ได้ข่าวคราวอะไรจากพวกเขาเลย"

"หา?"

เฉินฝูที่อยู่ในสายก็ขึ้นเสียงสูงขึ้น "คนพวกนั้นกำลังแอบขี้เกียจอยู่หรือเปล่า?"

"ไม่ ไม่ใช่ครับ จู่ๆก็เหมือนหายไปจากโลก อีกอย่างเวลายังห่างจากแค่สิบนาทีเท่านั้น"

"เป็นไปไม่ได้!"

น้ำเสียงของเฉินฝูเต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ

"คนพวกนั้นเป็นยอดฝีมือของตระกูลเฉินฉันที่แม่ส่งมา ทุกคนต่างเคยให้บริการที่ต่างประเทศ แล้วยังเป็นผู้โหดเหี้ยมที่สร้างชื่อเสียงในหมัดดำใต้ดิน จะสามารถจัดการได้ภายในสิบนาทีได้ยังไง!"

"แต่ว่า!"

พ่อบ้านยังอยากจะพูดอะไรต่อกลับถูกเฉินฝูพูดแทรก

เขาพูดขึ้นอย่างไม่พอใจมาก "แกคงไม่คิดว่าไอ้สวะนั่นจะมีปัญหาจัดการปรมาจารย์ของตระกูลเฉินพวกเขาใช่ไหม?"

"เหอะๆ โคตรตลกเลย"

"ตอนนั้นมันเป็นหมากลางถนน ตอนนี้ก็เหมือนกัน"