ท่านประธานไร้ใจ นิยาย บท 2

สวัสดีค่ะดิฉันชื่อมาเรีย ฉันมีตำแหน่งเป็นเลขาของท่านประธานชาคริต โวลตูรี่

ท่านประธานเป็นคนที่จิตใจดีมากซื้อคอนโดและซื้อรถประจำตำแหน่งให้ฉัน ท่านเห็นใจที่ฉันมาทำงานสายท่านจึงซื้อคอนโดที่อยู่ใกล้กับบ้านของท่านและซื้อรถประจำตำแหน่งที่มีความเร็วสูงให้ด้วย เพราะท่านต้องการความช่วยเหลือฉันต้องไปให้ถึงที่นั่นโดยเร็วที่สุด ท่านจึงเลือกรถสปอร์ตที่มีความเร็วสูงให้กับฉัน (แต่สภาวะรถติดของกรุงเทพมหานครเร็วแค่ไหนก็ต้องติดไฟแดง 555)

ฉันได้เงินเดือนเดือนละ 100,000 บาท แต่ฉันทำงานไม่เป็นเวล่ำเวลาหรอกนะ เพราะว่าท่านประธานเรียกใช้ฉันตลอดแทบจะ 24 ชั่วโมงเลยก็ว่าได้

งานหลักของดิฉันก็คือเก็บกวาดซากของท่านประธานเมื่อท่านมีอะไรกับบรรดาสาวสาวของท่าน ไม่ว่าจะเป็นคอนโดหรือแม้กระทั่งออฟฟิศที่ทำงานห้องประธานเอง

งานรองของฉันก็คือประสานงานเกี่ยวกับบริษัททั้งหมดดูแลเรื่องประชุมและเอกสารที่จะให้ท่านประธานเซ็น การเดินทางต่างประเทศการพบปะลูกค้าก็คือฉันทั้งหมดที่ต้องเดินทางไปพร้อมกับท่านประธาน ฉันแทบจะเป็นมือขวาของท่านประธานเลยทีเดียว

ท่านประธานไว้ใจฉันมากเพราะฉันเคยมาฝึกงานที่นี่เป็นเวลาหนึ่งปีก่อนที่จะเรียนจบระดับชั้นปริญญาตรี และท่านประธานยังใจดีมีทุนการศึกษาให้ไปต่อในระดับชั้นปริญญาโท

ในทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ฉันมาทำงานที่นี่และวันเสาร์อาทิตย์ฉันไปเรียนในระดับชั้นปริญญาโท

สำหรับฉันแล้วมันไม่เหนื่อยเลย ถ้าจะเหนื่อยก็เป็นเพราะว่าบรรดาหนุ่มหนุ่มที่เข้ามาจีบฉันเพราะเห็นฉันขับรถยนต์หรูไปเรียนนั่นเอง แต่ทุกคนไม่รู้เลยว่าที่ฉันได้มาเพราะว่าเป็นตำแหน่งหน้าที่การงานแต่ทุกคนกลับมองว่าฉันเป็นลูกคนคนรวยซะงั้น (นี่ละนะสายตาชาวบ้าน)

"มาเรียเข้ามาพบฉันหน่อย"

เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นเพราะท่านประธานกด โทรศัพท์ประจำสำนักงานมาหาฉัน

"ค่ะท่านประธาน"

ฉันลุกทันทีเมื่อท่านประธานเรียกใช้

มาเรียเปิดประตูเข้าไปในห้องโถงใหญ่ซึ่งมีโต๊ะของท่านประธานตั้งตระหง่านหรูหราอยู่ตรงกลางห้อง

"ค่ะท่านประธาน"

ฉันทำความเคารพทันทีเมื่อเข้ามาภายในห้องทำงานของท่านประธาน

"วันนี้ฉันมีนัดใครบ้าง?

ท่านประธานถามเลขาสาว

"เวลา 10.00 น. ท่านประธานมีประชุมกับบอร์ดผู้บริหารของแผนกการตลาดค่ะ

"ช่วงบ่ายคุณเจนนิเฟอร์ขอเข้าพบท่านประธานค่ะ แต่ดิฉันยังไม่ได้ให้คำตอบค่ะ

"ช่วงเย็นท่านประธานมีนัดกับคุณพ่อคุณแม่ของท่านประธานเรื่องการแต่งงานของท่านประธานกับคุณน้อยหน่าค่ะ"

มาเรียรายงานท่านประธานเกี่ยวกับกิจกรามต่างๆของท่านในวันนี้

"เจนนิเฟอร์ขอเข้าพบผมหรือ?

"ใช่ค่ะท่านประธาน "

"เธอได้บอกไหมว่าอยากพบผมเรื่องอะไร?

"เธอบอกว่าท่านประธานไม่ไปหาเธอหลายวันแล้วค่ะ เธอคิดถึงท่านประธานคะ"

ฉันเรียนท่านประธานตามตรง

"บอกไปว่าผมไม่ให้เข้าพบ !

"ค่ะท่านประธาน"

ฉันรับคำสั่งของท่านประธานชาคริต

"เย็นนี้คุณว่างไหม ?

ท่านประธานถามฉัน

"ว่างค่ะ...ท่านประธานมีอะไรให้ดิฉันรับใช้เหรอคะ "

ฉันถามท่าน

"ไปกับผมตอนเย็น"

"ได้ค่ะ"

ดิฉันรับปากท่านประธานโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก เมื่อท่านเรียกใช้ฉันตอบตกลงทันที ทั้งที่จริงแล้วฉันเองก็มีนัดทานข้าวกับพ่อแม่ฉันเหมือนกัน

แต่เรื่องของท่านประธานต้องมาก่อนเพราะทุกครั้งที่ท่านประธานเรียกใช้นอกเหนือเวลางานท่านจะมีเงินเดือนพิเศษให้ ฉันจึงไม่อาจปฏิเสธได้

"เลิกงานคุณไปกับผมเลยนะ!

"ได้ค่ะท่านประธาน"

"ออกไปได้ละ"

เมื่อท่านประธานบอก ฉันจึงเดินออกจากห้องท่านทันที

เมื่อฉันเดินออกมาจากห้องท่านประธานก็ได้พบกับคุณเจนนิเฟอร์

"คริตอยู่ไหม ?

เจนนิเฟอร์ถามมาเรีย

"ท่านประธานไม่อยู่ค่ะ"

มาเรียตัดสินใจโกหก

"แกอย่ามาโกหกฉันนะ...เมื่อตะกี้ฉันได้ยินแกพูดคุยกับคริตอยู่เลย !?

"ต้องขอโทษคุณเจนนิเฟอร์ด้วยนะคะท่านประธานไม่อยากพบคุณค่ะ"

มาเรียบอกอย่างใจเย็นและสุภาพ

"หลีกไปนะนังขี้ข้าฉันจะไปหาคริต !

"ไม่ได้นะคะคุณเจนนิเฟอร์ท่านประธานไม่อนุญาตค่ะ"

"หลีกไปเดี๋ยวนี้นะ ... กรี้ดดดด หลีกไป !!!

ชาคริตพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยอำนาจและบารมีจนมาเรียที่นั่งฟังอยู่ด้วยยังรู้สึกหวาผวา

ถึงเธอจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยแต่หญิงสาวก็ยังรู้สึกเสียวสันหลังกับคำพูดที่ออกมาจากท่านประธานของเธอ

ถ้าเกิดวันหนึ่งหญิงสาวทำผิดขึ้นมาแล้วท่านประธานพูดแบบนี้กับเธอเธอจะทำยังไงนะมาเรียได้แต่คิดในใจ

"ก็ได้ค่ะคริต...เจนยอมรับผิดทุกอย่าง...แต่คุณสัญญาแล้วนะว่าจะให้รถกับคอนโดของฉัน ฉันยอมเลิกยุ่งเกี่ยวกับคุณก็ได้ แต่ฉันขอนะคะว่าคุณอย่าเลิกสนับสนุนฉันนะ ฉันไม่อยากดับในวงการ ฉันอยากคงอยู่ต่อไป "

เมื่อเจนนิเฟอร์ยอมรับผิดชาคริตได้แต่พยักหน้า

"กลับไปได้แล้ว...แล้วอย่ากลับมาให้เห็นหน้าอีก...เจอกันที่ไหนก็ไม่ต้องมาทัก !

เขาออกคำสั่ง

"ค่ะ"

เจนนี่เฟอร์ได้แต่รับคำแล้วยอมเดินออกไปแต่โดยดี

เมื่อเดินดาราสาวเดินจากไปแล้วชาคริตก็หันกลับมาหาเลขาของตัวเองด้วยความเป็นห่วง

มาเรียใช้กระดาษทิชชูซับเลือดแล้วแต่ก็ยังไม่หยุดไหล ชาคริตได้แต่มองเลขาสาวด้วยความเป็นห่วง

"เป็นอะไรมากไหมไม่ ?

"ไม่เป็นรัยคะท่านประธาน...ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง"

มาเรียตอบเสียงเรียบ

"เลือดไหลไม่หยุดเลยไปหาหมอหน่อยจะดีกว่านะ"

ชาคริตได้บอกกับมาเรีย

"ค่ะท่านประธาน...ถ้าอย่างนั้นดิฉันขออนุญาตไปโรงพยาบาลนะคะ...แล้วขอกลับมาทำงานอีกครั้ง ในช่วงบ่ายนะคะ"

มาเรียพูดแล้วก็หยิบกระเป๋าสะพายส่วนตัวของตัวเองเดินออกจากโต๊ะทำงานตัวเอง

เมื่อมาเรียเดินมาที่ลิฟท์ท่านประธานก็เดินตามมาด้วย เมื่อเห็นว่าชาคริตเดิมตามมาหญิงสาวจึงคิดว่าเค้าอาจจะเดินมาถามอะไรเธอ หญิงสาวจึงรีบรายงานท่านประธานออกไป

"ตอนนี้เวลา 9 โมงกว่าแล้วนะคะท่านประธาน 10 โมงท่านประธานมีประชุมนะคะ เดี๋ยวดิฉันจะแจ้ง คุณแป้งให้มาทำหน้าที่แทนดิฉันชั่วคราวนะคะ"

มาเรียได้บอกกับท่านประธานตาใสซื่อ

"ไม่ต้องประชุมละ...คุณบอกผู้บริหารการตลาดได้เลยว่ายกเลิกการประชุมในวันนี้"

"อ้าวทำไมล่ะคะท่านประธาน ?

มาเรียถามด้วยสายตางุนงงและสงสัย

"ก็เพราะว่าผมจะพาคุณไปโรงพยาบาลน่ะสิ !