ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1016

ทันทีที่เนลล์ตั้งคำถามนั้นขึ้นมา ทุกคนต่างก็พากันตกตะลึง

เห็นได้ชัดว่าปัญหาดังกล่าว พวกเขาไม่เคยคิดถึงมันเลยเช่นกัน

เกรกอรีขมวดคิ้วแน่น

“ได้ฟังเธอพูดแบบนี้แล้ว ฉันก็อดสงสัยถึงแรงจูงใจของ เจฟฟ์ ฟลินเดอร์ ไม่ได้เลยเหมือนกัน แต่หลังจากที่ได้สังเกตเขามาระยะหนึ่ง ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าแผนการสุดท้ายของเขามันคืออะไรกันแน่”

วิกกี้ก็ขมวดคิ้วตาม

“พอพูดถึงเรื่องนี้แล้ว มันก็ไม่ใช่เรื่องเดียวหรอกที่แปลก ฉันยังมีเรื่องอื่นที่รบกวนจิตใจอยู่ด้วยเหมือนกัน”

เนลล์ถามว่า “เรื่องอะไรเหรอ?”

“เกรกอรีกับฉันได้ไปพบกับเจฟฟ์เป็นการส่วนตัวมา ตามหลักแล้ว ถ้าคนอย่างเขามีพรสวรรค์และมีอำนาจมากถึงขนาดนั้น เขาคงจะไม่อยู่นิ่งเฉยและใจเย็นได้ในตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา แต่ว่าเขากลับควบคุมครอบครัวฟรินเดอน์ไว้ทั้งหมด แม้แต่หลุยส์ก็ยังอ่อนน้อมถ่อมตนเหมือนทาสเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา ฉันคิดว่าเรื่องนี้มันจะต้องมีอะไรมากกว่าที่เห็นแน่ ๆ”

หลังจากได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนต่างก็พากันครุ่นคิด

หลุยส์ ฟลินเดอร์ เป็นคนแบบไหนกันแน่นะ?

เขาสามารถรักษาตำแหน่งของเขา ในฐานะผู้อาวุโสของตระกูล ท่ามกลางการแข่งขันได้ แสดงว่าเขาจะต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน

ถึงอย่างนั้น ผู้ชายที่ไม่ธรรมดาคนนี้ก็อายุใกล้จะหกสิบปีแล้ว ทำไมเขาถึงเต็มใจยอมจำนนต่อชายหนุ่มที่อายุเพียงแค่สามสิบปี จนกลายเป็นหุ่นเชิดของเขาด้วย?

ทุกคนต่างก็เงียบ

ในที่สุดเลียมก็พูดขึ้นมา

“คน ๆ นี้คงจะไม่ธรรมดาจริง ๆ เขาสามารถทำให้หลุยส์เชื่อฟังเขาได้ หรือจริง ๆ แล้วเขาอาจจะมีอิทธิพลเหนือคนอื่นก็ได้”

แต่ทว่ากิดเดียนกลับไม่เห็นด้วยกับเขา

“เป็นไปไม่ได้หรอก หลุยส์อาจดูเหมือนคนธรรมดาทั่วไป แต่เขาก็ไม่เหมือนกับคนอื่น ตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวของตระกูลฟรินเดอร์นั้น เป็นที่น่าดึงดูดใจมาก คงไม่น่าจะเป็นไปได้ ที่เขาจะยอมสละสิทธิ์ในฐานะของหัวหน้าของครอบครัวเพื่อบางสิ่งบางอย่าง ยกเว้นแต่ว่า มันจะมีความเป็นไปได้แค่เพียงอย่างเดียว”

คนทั้งโต๊ะพากันมองมาที่เขา “เป็นไปได้ว่าอะไรล่ะ?”

“ถ้าเขาไม่ทำตามที่เจฟฟ์สั่ง เขาจะตาย”

กลุ่มคนต่างพากันตกตะลึง

เกรกอรีขมวดคิ้วขึ้นมา พลางพูดว่า “ลูกปัดสีทองอยู่กับเจฟฟ์เหรอ? สมาชิกในครอบครัวฟรินเดอร์จะตาย ถ้าหากว่าพวกเขาไม่ได้กินยานั้นใช่ไหม? นี่เป็นเหตุผลที่หลุยส์ยอมเชื่อฟังเขาอย่างงั้นเหรอ?”

กิดเดียนส่ายหน้า

"ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจ ตามหลักแล้ว ครอบครัวฟรินเดอร์ก็อยู่มานานหลายปีแล้ว และลูกปัดสีทอง ก็เปรียบเหมือนกับเป็นชีวิตของพวกเขา มันจึงไม่ควรถูกใครคนใดคนหนึ่งควบคุมง่าย ๆ”

รอยย่นบนใบหน้าได้ปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของเขา

“เราจำเป็นต้องตรวจสอบเรื่องนี้เพิ่มเติม และค้นหาจุดอ่อนของเจฟฟ์มาให้ได้ หากเราไม่ศึกษาภูมิหลังของเขาอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้วละก็ เราก็จะต้องตามหลังเขาอยู่แบบนี้ไปตลอด”

เกรกอรีพยักหน้า เขาเห็นด้วยกับคำพูดของกิดเดียน

“ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง แล้วถ้าฉันได้ข้อมูลอะไรมา ฉันจะมาบอกพวกเธอ”

คนที่เหลือต่างก็พากันพยักหน้า

พวกเขานั่งพูดคุยกันต่ออยู่ตรงนั่นสักพัก หลังจากทานอาหารกลางวันเสร็จ พวกเขาก็ต่างพากันแยกย้ายกลับไป

แน่นอนว่ากิดเดียนและเนลล์ ต้องกลับไปพร้อมกับเจเน็ตและเลียมที่บ้านกริฟฟิน

เนื่องจากงานเลี้ยงวันเกิดจะถูกจัดขึ้นในค่ำคืนนี้ มันจึงไม่เหมาะสมสักเท่าไหร่ หากวิกกี้ และเกรกอรีที่จะไปที่นั่นในตอนนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงจะไปที่นั้นในตอนกลางคืนแทน

ณ เวลาสองทุ่ม

งานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นตามแบบแผนทุกอย่างที่ได้วางเอาไว้

เนื่องจากว่างานเลี้ยงในครั้งนี้ ถูกจัดขึ้นมาอย่างเป็นทางการ เนลล์และกิดเดียนจึงสวมชุดที่ดูสง่างาม เช่นเดียวกับพวกเด็ก ๆ ที่เปลี่ยนเป็นชุดที่ดูดีไม่แพ้กัน

ลิชซี่สวมชุดตัวโปรดของเธอ ขณะที่วีมอนด์น้อยสวมชุดทักซิโด้ตัวจิ๋วที่ช่วยเติมเต็มใบหน้าที่อวบอิ่มของเขา จนทำให้เขาดูน่ารักขึ้นมากกว่าเดิม

เจเน็ตเผยยิ้มออกมา "ยินดีจ้ะ แต่ฉันยังไม่ได้บอกเขานะ ว่าทำไมเธอถึงอยากจะเจอเขา ให้เธอไปบอกกับเขาเองก็แล้วกันนะ”

วิกกี้พยักหน้า

พวกเขาเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง กิดเดียนและเนลล์ก็ตามไปด้วยเช่นกัน

เมื่อพวกเขาเปิดประตูห้องรับรองเข้าไป พวกเขาก็เห็นชายวัยกลางคนอายุห้าสิบปี กำลังนั่งรออยู่ข้างใน

เมื่อสังเกตเห็นกลุ่มของพวกเขา ชายวัยกลางคนก็รู้สึกประหลาดใจในตอนแรก เขาไม่คิดว่าจะมีคนจำนวนมากเข้ามาในห้องแบบนี้

ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังมีความเป็นนักธุรกิจ ที่ได้พบปะกับผู้คนทุกประเภทมาแล้ว เขารีบลุกขึ้นยืน และยิ้มออกมาอย่างรวดเร็ว "พวกคุณมากันแล้ว นั่งก่อนสิ”

ขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั้น เขาก็ได้สำรวจดูเกรกอรี และกิดเดียนตั้งแต่หัวจรดเท้า

เกรกอรีไม่ค่อยทำตัวโดดเด่นเท่าไหร่นัก ถึงแม้ว่าเขาจะมีทรัพย์สินมากมาย แต่เขาก็ไม่ค่อยเปิดเผยตัวตนในแวดวงธุรกิจมากนัก

ส่วนกิดเดียนกลับเป็นคนที่ตรงกันข้ามกับเขาทุกอย่าง

เขาเป็นประธานของบริษัทลีย์ ใครก็ตามที่อยู่ในแวดวงธุรกิจ จะต้องรู้จักเขาอย่างแน่นอน

แววตาของลุงเอียนเกิดเป็นประกายขึ้นมาทันทีที่เขาเห็นกิดเดียน

“คนนี่คือท่านประธานลีย์ใช่ไหม? ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”

เขาเดินเข้ามาใกล้กับกิดเดียน พลางจับมือกัน

กิดเดียนยิ้มตอบ เลียมได้แนะนำชายวัยกลางคนให้รู้จักกับเกรกอรี วิกกี้ และเนลล์ ลุงเอียนจึงเอ่ยคำทักทายพวกเขาด้วยความอบอุ่น

หลังจากทักทายกันเสร็จแล้ว พวกเขาก็พากันนั่งลง

ลุงเอียนดื่มชาที่อยู่ในมือของเขา ก่อนจะหัวเราะออกมา “คุณบอกว่าคุณมีเรื่องจะคุยกับผมเหรอ พ่อหนุ่มน้อย บอกฉันสิว่ามันคือเรื่องอะไร?”

เลียมตอบว่า “มันเกี่ยวกับเรื่องบางอย่าง และผมก็เกรงว่าคุณอาจจะต้องแยกจากสิ่งที่คุณรัก ลุงเอียน ผมจะให้เกรกอรีเป็นคนอธิบายเรื่องนี้ละกันนะครับ”