เมื่อเธอคิดเช่นนั้นวิกกี้ก็รู้สึกโล่งใจ
“เอาล่ะ ในเมื่อคุณพูดอย่างนั้นฉันก็จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง พวกคุณจะลองอยู่นิ่ง ๆ เหมือนที่พวกคุณบอกก่อนก็ได้ และถ้าหากว่าเขาเริ่มเคลื่อนไหว พวกคุณรีบบอกพวกเราได้ทันที เกรกอรีกับฉันจะรีบไปหา”
"ตกลง"
หลังจากที่พวกเขาคุยเรื่องนั้นจบแล้ว เนลล์ก็ถามขึ้นว่า “พวกคุณอยู่ที่ยูนนานทางตอนใต้เป็นยังไงบ้าง?”
ใบหน้าของวิกกี้ดูสดใสและมีความสุข
“พวกเรามีข่าวดี ข้อมูลที่ได้รับนั้นเป็นความจริง หยกอาถรรพ์มีอยู่จริง แต่กระบวนการอาจติดปัญหาเล็กน้อย แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร มันแค่ต้องใช้เวลาก็เท่านั้นเอง”
เนลล์พยักหน้า "เป็นเรื่องที่ดี"
พวกเขาสนทนากันอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะวางสาย
หลังจากที่วางสายไป เนลล์ก็มองไปยังรูปวาดในโทรศัพท์อย่างไม่เชื่อสายตา
“ไม่อยากจะเชื่อเลย ตอนแรกฉันเพียงแค่ต้องการให้วิกกี้ตรวจสอบเรื่องนี้ดูเฉย ๆ แต่ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเขาจริง ๆ!”
กิดเดียนเองก็ประหลาดใจเช่นกัน
ก่อนหน้านี้พวกเขารู้สึกว่าคนคนนั้นจะต้องมีบางอย่างแอบแฝง เขาดูไม่ธรรมดา แต่กิดเดียนเองก็ไม่คิดว่าเขาคือเจฟฟ์ฟลินเดอร์จริง ๆ
เมื่อเขานึกถึงช่วงเวลาที่เจฟฟ์ ฟลินเดอร์ จงใจเข้าหาเนลล์และลิซซี่ ดวงตาของกิดเดียนก็มืดมนลงในทันใด
เนลล์ถามว่า “เขาพยายามอย่างมากที่จะเข้าหาเรา คุณคิดว่าทำไมเขาถึงทำอย่างนั้น?”
กิดเดียนส่ายหน้า
“ผมเองก็ไม่รู้” จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เอาล่ะ อย่าคิดมากเลย ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง ตกลงไหม?”
เนลล์พยักหน้า
กิดเดียนโทรออกและสั่งให้ใครบางคนสืบหาที่อยู่ของเจฟฟ์ ฟลินเดอร์
เมื่อกิดเดียนและเนลล์พาลูกทั้งสองคนมาที่นี่ เนลล์จึงรู้ได้ว่าในความเป็นจริง กิดเดียนมักจะมีคนของเขาที่คอยติดตามพวกเขาอยู่อย่างเงียบ ๆ เพื่อคอยปกป้องพวกเขา
และถ้าหากว่าพวกเขาประสบกับปัญหาใด ๆ บุคคลนั้นก็จะกระโดดออกมาเป็นกำบังให้พวกเขาทันที
เมื่อกิดเดียนออกคำสั่งคนของเขาแล้ว เนลล์จึงไม่คิดอะไรอีก เธอรีบอาบน้ำและเข้านอน
ในอีกด้านหนึ่ง
ชายหนุ่มรูปงามยืนอยู่ริมหน้าต่างภายในห้อง
หน้าต่างถูกเปิดกว้าง อยู่บนพื้นที่สูงกว่าสิบชั้น ลมกลางคืนพัดผ่านเข้ามาจนทำให้เกิดความรู้สึกหนาวเย็นและว่างเปล่าของทะเลทราย
เขาหลับตาลงสายลมพัดพากลิ่นของทรายเข้ามา เขาสูดหายใจเข้ายาว
นานแล้วที่เขาไม่ได้กลิ่นนี้
ไม่มีใครรู้ว่าชายผู้นี้ไม่เพียงแต่เคยมาที่นี่เท่านั้น แต่เขายังเคยมาที่นี่ในตอนที่ไม่มีผู้คนอยู่ที่นี่แม้แต่คนเดียว
ในช่วงเวลานั้น สถานที่แห่งนี้ยังคงรกร้าง เขามาที่นี่โดยบังเอิญและได้พบเห็นก้อนหินขนาดใหญ่ที่แตกร้าว
ถึงแม้ว่าทุกคนจะบูชาตำนานและก้อนหินก้อนนั้น แต่ก็ไม่มีใครเชื่อว่าก้อนหินก้อนนั้นมีอยู่จริง
แต่เขากลับเห็นมันด้วยตาตัวเอง หญิงสาวผู้นั้นนั่งเปลือยกายอยู่ตรงกลางก้อนหินด้วยใบหน้าที่ตกใจ
เธอดูเหมือนดั่งกวางน้อยที่ซึ่งสูญเสียคู่หูไปก่อนหน้านี้
ดวงตาของเธอเป็นประกายกลมโตแต่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา ดวงตาคู่นั้น สามารถทำให้หัวใจของผู้ที่ได้เห็นอ่อนลงได้
แต่ไม่ว่าชายผู้นั้นจะถามถึงที่มาของเธออย่างไร เธอก็หลีกเลี่ยงคำถามเหล่านั้นโดยสิ้นเชิง
หรือเธออาจจะไม่รู้ว่าต้องตอบอย่างไร
เขาถามเธอนุ่มนวล
ชายผู้นั้นเลี้ยงดูเธอให้อยู่ในที่พักของเขา เพราะว่าที่พักของเขาอยู่ค่อนข้างไกลจึงเหมาะแก่การให้เธอได้พักอาศัยอยู่ที่นั่น ในละแวกที่พักของเขามีคนไม่มากนัก และทุกคนก็ถูกสั่งห้ามไม่ให้พูดถึงเรื่องนี้ ทุกคนต่างก็นิ่งเงียบและไม่มีใครสามารถบอกบุคคลภายนอกเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ จึงเป็นเหตุผลที่ไม่ค่อยมีผู้ใดรับรู้เรื่องนี้
ในช่วงเวลานั้น ทั้งชายและหญิงต่างก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน หญิงสาวต้องพึ่งพาอาศัยเขาและดูเหมือนว่าบนโลกใบนี้ จะมีเพียงชายผู้นั้นเท่านั้นที่คอยสนับสนุนเธอและเป็นคนที่เธอไว้ใจได้มากที่สุด
ทุกวันเมื่อเขาออกไปที่ราชสำนัก เธอจะอยู่รอการกลับมาของเขาที่บ้านอย่างใจจดใจจ่อ
หลังจากที่เขากลับมาแล้ว เธอก็จะได้อยู่เคียงข้างเขาและคอยติดตามเขาไปทุกหนแห่ง
ดั่งแมลงเต่าทองตัวเล็ก
ชายผู้นั้นเองก็รู้สึกมีความสุขในการให้เธอได้พึ่งพาโดยที่ไม่มีใครรู้ แม้ในตอนกลางคืนทั้งคู่ก็ยังนอนกอดกันไม่ห่าง
บางวันเขาจึงคิดกับตัวเองว่า 'ควรจะปล่อยให้มันเป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น'
เพราะสำหรับผู้ชายที่อายุเท่าเขาแล้ว มันเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะต้องการหาความสุขให้ตัวเอง
ถึงแม้ว่าหญิงสาวผู้นั้นจะมีภูมิหลังที่ลึกลับ แต่เธอก็ไม่ใช่ภัยคุกคามต่อเขา และเธอก็ยังต้องพึ่งพาเขาและทำให้เขามีความสุข หลังจากกลับมาจากเรื่องวุ่นวายภายในราชสำนักแล้ว ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีที่จะมีเธอที่เป็นเหมือนดั่งดอกไม้ที่ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย
อยู่มาวันหนึ่งเขากลับค้นพบความลับโดยบังเอิญ
ในตอนนั้นเขาได้เป็นนายกรัฐมนตรีแล้ว สถานการณ์ในราชสำนักกลับพลิกผัน สถานการณ์แตกต่างไปจากเมื่อตอนที่อดีตนายกรัฐมนตรียังอยู่
จักรพรรดินีล้มป่วยหนักและไม่มีทายาทสืบราชบัลลังก์และเธอเองก็ยังไม่เคยเห็นนายกรัฐมนตรีเลยนับตั้งแต่ที่ เจฟเฟอร์สัน ฟลินเดอร์เข้ารับตำแหน่ง เธอแอบครุ่นคิดว่าเธออยากจะควบคุมอำนาจของนายกรัฐมนตรี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก