ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 15

“ผู้จัดการเนลล์!”

“เนลล์ คุณ…อย่าใจร้อนสิ!”

"คุณเจนนิงส์ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ประธานมอร์ตันหมายถึง!”

การแสดงออกของผู้บริหารระดับสูงทั้งหมดของเฟิงฮัวเปลี่ยนไปตามคำพูดของเนลล์

ต่างก็เปิดปากห้ามเธอ

ท้ายที่สุดอาจมีบางคนไม่พอใจที่เนลล์ เป็นผู้จัดการแผนก แต่นั่นเป็นเพียงเพราะพวกเขาอิจฉาที่เด็กสาวอย่างเธอสามารถก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูงเช่นนี้ได้ด้วยฝีมือของเธอเอง

อย่างไรก็ตามไม่มีใครต้องการให้เธอจากไปอย่างแท้จริง

ท้ายที่สุดความสามารถของเธอก็ดี เป็นเพราะเนลล์ที่แผนกประชาสัมพันธ์ของพวกเขาพัฒนาขึ้นมากในช่วงสองปี

เมื่อแผนกประชาสัมพันธ์มีความเข้มแข็งก็จะช่วยให้แผนกศิลปินและฝ่ายบริหารลดปัญหาได้มาก

ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฝ่ายบริหารคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับศิลปินภายใต้พวกเขา ในอดีตทันทีที่เกิดอุบัติเหตุมันจะได้รับการแก้ไขถ้าพวกเขาไปที่เนลล์ มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะพลิกโต๊ะและกลับมาจากสถานการณ์ที่ดูเหมือนจะถึงวาระ

อย่างไรก็ตามตอนนี้เธอต้องการลาออก!

ทิ้งปัญหาว่าใครทั้งสองแผนกจะไปแก้ปัญหากันเองอย่างไร หากเธอจากไปแม้ว่าพวกเขาจะเคยได้ยินชื่อ สกายลาร์ เทอร์เรลมาก่อน แต่พวกเขาก็ไม่เคยทำงานร่วมกันกับเธอและไม่เข้าใจเธอ

จะเป็นอย่างไรถ้าเธอไม่มีความสามารถเท่าเนลล์?

ทุกคนตื่นตระหนกทันทีและการแสดงออกของเจสันก็มืดมนลงเช่นกัน

“เนลล์! หยุดก่อน! นี่ไม่ใช่เรื่องตลก!

เนลล์หัวเราะเยาะ “คุณคิดว่าฉันล้อเล่นเหรอ? ประธานมอร์ตันใช้ปัญหาในการเดินเป็นวงกลมใหญ่เพียงเพื่อบังคับให้ฉันริเริ่มที่จะลาออกเพื่อแสดงให้เห็นว่าคุณไม่ใช่คนที่กำจัดใครบางคนอย่างไร้ความปราณีเมื่อพวกเขาทำตามวัตถุประสงค์ ฉันแค่ทำตามความปรารถนาของคุณ คุณต้องการอะไรอีก?”

สีหน้าของเจสันมืดลงอย่างสิ้นเชิง

“ผมบอกคุณแล้วว่า ผมไม่ได้พยายามบังคับให้คุณลาออก! สกายลาร์มีประสบการณ์มากกว่าคุณดังนั้นตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ควรเป็นของเธออย่างถูกต้อง”

เนลล์ยักไหล่อย่างไม่แยแส

“คุณสามารถให้ใครก็ตามที่คุณต้องการนั่งตรงนั้น! นอกจากนี้แม้ว่าวันนี้คุณจะไม่ได้พาเธอมาที่นี่ แต่ฉันก็ลาออก! ประธานมอร์ตันฉันขอให้คุณและเฟิงฮัวโชคดี!”

จากนั้นเธอหัวเราะเยาะเย้ยและปิดสมุดบันทึกของเธอด้วยท่าทางที่มั่นใจและจากไปโดยไม่หันหลังกลับ

ประตูห้องประชุมปิดลงพร้อมเสียงอื้ออึง

ออร่าที่เยือกเย็นและเด็ดขาดของผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะยังคงอยู่ในห้อง

เจสันกัดฟันแน่นและกำหมัดแน่น

ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้คาดหวังผลลัพธ์นี้ก่อนที่เขาจะนำ เซลีน และ สกายสาร์ เข้ามาในวันนี้

เขาไม่ได้คาดหวังให้เธอจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว

ดวงตาของเขาเย็นชาเมื่อมองไปที่จดหมายลาออกข้างมือ จากนั้นความพึงพอใจจาง ๆ ก็โผล่ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ

ในช่วงสองปีที่ผ่านมาแม้ว่าเนลล์จะทำงานหนักเพื่อ บริษัท แต่เธอก็กดดันเขามาตลอด

เธอเป็นเพียงผู้จัดการแผนกประชาสัมพันธ์ แต่เธอมักจะพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับแผนการพัฒนาในอนาคตของ บริษัท ตลอดจนสถานการณ์ปัจจุบันของ บริษัท เป็นการส่วนตัว

บางครั้งเขาพบว่ามันน่ารำคาญจริง ๆ อย่างไรก็ตามการแกล้งไม่ได้เป็นเพราะเธอผิด แต่เป็นเพราะเธอถูกเสมอ!

เขาไม่อยากรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าผู้หญิงในการบริหาร บริษัท

ใช่มันเป็นเรื่องดีที่เธอจากไป

อย่างน้อยในอนาคตเขาจะไม่รู้สึกว่าความสำเร็จและความสำเร็จของเฟิงฮัวเป็นเพราะเขายืมความช่วยเหลือจากผู้หญิงคนหนึ่ง

หลังจากนั้นไม่นานการแสดงออกของเจสันก็ค่อย ๆ คลี่คลายลง

ผู้ช่วยข้าง ๆ เขาถามด้วยเสียงเบา“ ประธานมอร์ตัน ตอนนี้เราควรทำอย่างไร”

เขาหายใจเข้าลึก ๆ และหันไปเผชิญหน้ากับผู้บริหารระดับสูง

“เนื่องจากเธอยืนยันที่จะจากไปเราไม่สามารถบังคับให้เธออยู่ต่อไปได้ ในอนาคตแผนกประชาสัมพันธ์จะอยู่ภายใต้การดูแลของสกายลาร์ เธอจะยังคงทำหน้าที่เป็นตัวแทนของเซลีนต่อไป ลินดา พาสกายลาร์เดินผ่านขั้นตอนการเข้า”

“อย่าบอกคนอื่น ฉันจะไม่สามารถทำสำเร็จได้หากมีคนรู้เยอะเกินไปก่อนที่ฉันจะเริ่ม อย่าเพิ่งทำให้ฉันลำบาก”

ฮันนาห์จ้องมองเธอและพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

“ฉันรู้คุณเจนนิงส์ เมื่อคุณเริ่มต้นบริษัท คุณต้องการคนอย่างแน่นอนใช่ไหม? เมื่อถึงเวลาฉันจะตามคุณไป!”

เนลล์หยุดชั่วคราวแปลกใจเล็กน้อย

พูดตามตรงนิสัยปกติของเธอเย็นชาและห่างเหินดังนั้นเธอจึงไม่มีคนใกล้ชิดในหมู่เพื่อนร่วมงานของเธอ

ฮันนาห์ค่อนข้างภักดีกับเธอเพียงเพราะเธอเป็นมือใหม่ที่เพิ่งจบการศึกษาจากวิทยาลัยและไม่มีแผนอื่น

ดังนั้นเนลล์จึงไม่คาดคิดว่าฮันนาห์จะร้องขอเช่นนี้

เธอมองเข้าไปในดวงตาที่จริงใจของฮันนาห์สักครู่แล้วยิ้ม

“มันจะเหนื่อยยากนะในบริษัทใหม่ มันอาจจะหนักหนากว่าที่เฟิงฮัวอย่างน้อยร้อยเท่า เธอไม่กลัวเหรอ?”

ฮันนาห์ส่ายหัวอย่างแน่วแน่

"ไม่ค่ะ"

หลังจากหยุดชั่วขณะเธอพูดต่อด้วยเสียงกระซิบ “คุณเจนนิงส์ แม้ว่าคุณจะไม่ได้สนิทกับทุกคน แต่ฉันก็บอกได้ว่าคุณเป็นคนดี หากใครมีปัญหาในการทำงานคุณจะสอนและช่วยเหลือพวกเขาเสมอ แม้ว่าการติดตามคุณจะยากและเหนื่อย แต่ฉันก็จะสามารถเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ได้อย่างแน่นอน”

“อย่างไรก็ตามคุณเทอร์เรล นั้นแตกต่างออกไป ฉันถามเมื่อเช้านี้และได้ยินว่าเธอเห็นแก่ตัวและมีจิตใจเย็นชา เธอชอบเอารัดเอาเปรียบพนักงานและทุกอย่างที่ได้รับจากการทำงานหนักของเธอเป็นของคนอื่น ฉันไม่อยากทำงานกับหัวหน้าแบบนั้น”

เนลล์มองดูการแสดงออกของเธอที่เต็มไปด้วยความรังเกียจแล้วยิ้ม

“เอาล่ะ แต่คงต้องใช้เวลาสักพักในการจัดตั้งบริษัทใหม่ฉันจะแจ้งให้เธอรู้ หากตอนนั้นเธอยังเต็มใจ”

ฮันนาห์ยิ้มกว้างทันที

"ตกลงค่ะ"

“อืม ตกลง”