ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 156

"ถูกต้อง เธอกล้าที่จะเกเรและดูถูกคุณอย่างเปิดเผย เธอจะไม่เหยียบหัวคุณจริงเหรอเมื่อเธอได้รับความนิยมในเวลาต่อมา”

“ใช่แล้วคุณเดบิวต์ก่อนเธอหลายปีและถือว่าเป็นรุ่นพี่ของเธอดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องน่าอับอายสำหรับเธอที่ทำแบบนี้” คริสตัลให้พวกเขาดู

“คุณกำลังบอกว่าคุณต้องการให้ฉันจัดการกับเธอหรือเปล่า” พวกเขารีบพยักหน้าพร้อมกัน ทันใดนั้นคริสตัลก็หัวเราะอย่างเย็นชา

“คุณคิดว่าฉันโง่เหรอ? นายน้อยฟอสเตอร์กำลังปกป้องเธอ แต่คุณต้องการให้ฉันสร้างปัญหาให้เธอเหรอ? คุณต้องการให้ฉันรุกรานนายน้อยฟอสเตอร์หรือทำลายอาชีพของฉันเหรอ?” สาว ๆ หน้าซีดกับคำพูดของเธอทันที

“พี่คริสตัลนั่นไม่ใช่สิ่งที่เราหมายถึง”

“คุณรู้ดีว่าคุณหมายถึงอะไร!” เธอหัวเราะเยาะ

“ฉันอยู่ในแวดวงนี้มานานกว่าพวกคุณทุกคน ดังนั้นอย่าคิดว่าคุณจะใช้วิธีทางอ้อมแบบนั้นเพื่อใช้ฉันเป็นเครื่องมือได้ คุณยังเด็กเกินไป!”

จากนั้นเธอเย้ยหยันพวกเขาและหันไปจากไป

เนลล์และลูซี่ถูกโจเอลลากไปที่สวนกลางแจ้ง

“ฟิ้ว - ในที่สุดฉันก็รอดจากเงื้อมมือพวกนั้นได้ ขอบคุณคุณทั้งสองคนมาก!” โจเอลไม่ยอมหยุดก้มหัวให้พวกเขาทำให้เนลล์และลูซี่หัวเราะ

“พวกเขาทุกคนบอกว่านายน้อยฟอสเตอร์ ผู้ยิ่งใหญ่โชคดีที่สุดกับผู้หญิงและดอกไม้ที่เบ่งบานอยู่รอบ ๆ ตัวคุณก็เหมือนกับต้นกล้าต้นหอมเล็ก ๆ ที่ผุดขึ้นมาทีละต้น จากสิ่งที่ฉันได้เห็นในวันนี้ดูเหมือนว่าข่าวลือจะเป็นจริง” โจเอลยิ้มอย่างเบี้ยวและลูบหัวของเขา

“พี่สะใภ้หยุดแกล้งผม มันไม่ใช่อย่างที่ผมต้องการ ผมยอมสละความงามเพื่อธุรกิจ ทุ่มเทแค่ไหน? คุณยังทำให้ผมสนุกแทนที่จะปลอบผม” เนลล์กลอกตา

“ใช่คุณยอมสละความงามเพื่อธุรกิจ? เห็นได้ชัดว่าคุณชอบสนุกสนาน แต่แทนที่จะเก็บดอกไม้คุณกลับมีกลิ่นตัวเหมือนโคลนแทน” นับตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่กิดเดียนแนะนำเธอให้รู้จักกับ โจเอล ฟอสเตอร์และคนอื่น ๆ เนลล์ก็ยังคงติดต่อกับพวกเขาเสมอ ไซมอน วิลเบิร์นได้จัดตั้งกลุ่มวีแชทกับพวกเขาทั้งหมดและลากเธอเข้าไปด้วย

พวกเขาทุกคนคุยกันเป็นครั้งคราวในเวลาว่างดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงไม่ใช่คนแปลกหน้าอีกต่อไป โจเอลไม่โกรธที่เธอล้อเล่นและหัวเราะแทน สายตาของเขาจ้องไปที่ลูซี่ข้างหลังเธอ เขาลูบคางแล้วยิ้ม

“ลูซี่ตัวน้อยมันก็นานแล้ว วันนี้คุณดูดีทีเดียว คุณให้ความรู้สึกเย็นชา แต่สวยงาม” เขายังขยายขนาดเธออย่างชื่นชมในขณะที่พูด อย่างไรก็ตามลูซี่มองออกไปอย่างเย็นชา

“นายน้อยฟอสเตอร์ อย่ายิงประกายไฟใส่ฉัน ฉันเป็นฉนวน” โจเอล

“ ... ” โดยมีพระเจ้าเป็นพยานของเขา เขายิงประกายไฟใส่เธอตั้งแต่เมื่อไหร่? เขาแค่ยกย่องเธอ! เนลล์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ

“แล้วคุณสองคนรู้จักกันเหรอ? ฉันคิดว่าคุณสองคนไม่คุ้นเคยกันมาก่อน แต่ดูเหมือนว่าคุณใกล้ชิดกันมากกว่าที่ฉันคิด!” ลูซี่มองโจเอลอย่างอึดอัดเล็กน้อย

หลังจากหยุดพักชั่วคราวเธออธิบายว่า

“เราเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนเมื่อนานมาแล้วและเล่นด้วยกันตอนเด็ก ๆ ” เนลล์ประหลาดใจเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามเธอจะจบภารกิจของเธอได้อย่างไรเมื่อเขาติดตามเธอแบบนี้? ทุกคนรู้ดีว่าในแวดวงบันเทิงโจเอล ฟอสเตอร์เป็นแม่เหล็ก เดินไปไหนก็ออกสื่อตามไปด้วยและสายตาของดาราสาวเหล่านั้นก็ติดตามไปด้วย ราวกับว่าพวกเขาแต่ละคนไม่สามารถรอที่จะตะครุบตัวเขาได้

เมื่อพวกเขาพบว่าเขากำลังตามลูซี่ดวงตาของพวกเขาก็กลายเป็นมีดแทงเธอ ลูซี่รู้สึกเจ็บปวดจากมีดทั้งหมดที่แทงเข้าที่หลังของเธอ หลังจากโปรโมตละครด้วยบทสัมภาษณ์จากสื่อหลายแห่งในที่สุดลูซี่ก็เตรียมตัวอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามในขณะนี้มีร่างหนึ่งวิ่งเข้ามา ลูซี่ไม่รู้สึกตัวและถูกตีร่างเล็กจิ๋วของเธอก็ล้มลงกับพื้น

“อ่า ฉันขอโทษ ฉันขอโทษด้วย” คนที่ตีเธอคือพนักงานเสิร์ฟพร้อมขวดไวน์ในมือ เขารีบวางขวดลงและเดินมาข้างหน้าเพื่อช่วยเธอขึ้นมา

ลูซี่กัดฟันด้วยความเจ็บปวด โชคดีที่สถานที่แห่งนี้อยู่ใกล้กับทางเข้าซึ่งมีผู้คนค่อนข้างน้อยดังนั้นแม้ว่าจะมีคนได้ยินเสียงและมองข้ามไปก็ไม่ได้ดึงดูดความสนใจมากเกินไป เธอรีบลุกขึ้น บริกรหยิบกระเป๋าถือขึ้นมาและขอโทษ

“คุณผู้หญิงเป็นอะไรไหม? ฉะ ฉะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ฉันขอโทษ" พนักงานเสิร์ฟกำลังจะตายด้วยความวิตกกังวล ลูซี่ลูบแขนที่เจ็บแล้วยิ้ม

"ฉันไม่เป็นอะไร คราวหน้าก็ระวังให้มากขึ้น”

“แน่นอน โปรดอย่ายื่นเรื่องร้องเรียนเกี่ยวกับฉัน” ลูซี่มองไปที่สีหน้ากังวลของเขา เป็นไปได้มากที่สุดเพราะคืนนี้ยุ่งมากและพวกเขาพนักงานเสิร์ฟจึงรีบ

ลูซี่เคยทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟในบาร์สำหรับงานฤดูร้อนในอดีตเธอจึงรู้ว่าสายงานนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย เนื่องจากเธอสบายดีเธอจึงไม่พูดอะไรเพิ่มเติมและโบกมือให้

“ไม่ต้องกังวลฉันจะไม่ยื่นเรื่องร้องเรียน คุณสามารถกลับไปทำงานได้”

"ขอบคุณ ขอบคุณ" บริกรแสดงความขอบคุณและหันไปจากไป