ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 220

“เซลีนคิดว่ามันพอแล้วที่จะปิดปากของฉัน แต่ไม่ค่อยมีใครรู้ว่าความผิดพลาดที่เธอเคยทำมาก่อนนั้นเหมือนกับตาข่าย ที่ไม่สามารถแก้ไขได้ทั้งหมด

เธอจะรู้เองว่าการสูญเสียทุกอย่างมันรู้สึกอย่างไร! การสูญเสียสองครั้งน่าจะทำให้เสียใจมากกว่าการเสียชื่อเสียงโดยตรง!”

แนนซี่อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเมื่อเห็นเนลล์พูด คำพูดที่ดูเย็นชาด้วยน้ำเสียงที่เฉยเมย แม้อุณหภูมิในห้องจะลดลงไม่กี่องศา

“เนลลี่คุณน่ากลัว”

เนลล์เลิกคิ้วมองอีกฝ่าย “ฉันเสียใจที่ได้ยินแบบนั้น การแสดงความเมตตาต่อศัตรู เป็นทำร้ายตัวคุณเองไม่ใช่เหรอ?”

แนนซี่กลืนน้ำลายอย่างยากลำบากและพยักหน้า "ใช่ฉันเข้าใจแล้ว ผู้สอนกล่าวเช่นนั้นในการฝึกอบรมด้วย”

เนลล์ฉายแววยิ้ม "ดีแล้ว นี่มันดึกแล้ว คุณควรไปพักผ่อนบ้าง”

แนนซี่พยักหน้าและจากไป

วันถัดไป

การสนทนาออนไลน์ถึงจุดสูงสุด

เดิมทีเนลล์มีแฟน ๆ สะสมถึงสามล้านคนในบัญชีเวยป๋อของเธอ อย่างไรก็ตามแฟน ๆ บางคนได้กดยกเลิกการติดตามเธอทันทีหลังจากเห็นโพสต์บทสัมภาษณ์ของเซลีน

ไม่สำคัญว่าเนลล์จะสวยแค่ไหนบุคลิกที่ร้ายกาจของเธอ ก็ทำให้เธอดูไม่สวยแล้ว!

เป็นเรื่องหนึ่งที่จะทำลายความสัมพันธ์ของน้องสาวของเธอ แต่อีกสิ่งหนึ่งที่ตำหนิเหยื่อ เธอต้องโหดร้ายแค่ไหนถึงต้องทำอย่างนั้น?

อย่างไรก็ตามยังคงมีพวกเขาจำนวนมากที่ยึดพื้นที่ของพวกเขาไว้

พวกเขาจะไม่เชื่อข่าวลือเพียงอย่างเดียวเว้นแต่เนลล์จะก้าวไปข้างหน้าด้วยคำสารภาพเป็นการส่วนตัว

นอกจากนี้คำพูดเหล่านั้นออกมาจากปากของเซลีนซึ่งทำให้พวกเขาไม่น่าเชื่อถือมากยิ่งขึ้น

สำหรับผู้ที่ไม่ใช่แฟนคลับบางคนเข้าข้างเนลล์และบางคนเข้าข้างเซลีน

ในขณะที่บางคนก็สนุกกับการดูละคร

บ้านพักเจนนิงส์

พ่อและลูกจากมอร์ตัน เช่นเดียวกับเจนนิงส์นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยความตึงเครียดจนได้ยินเสียงรอบข้าง

“ฉันได้บอกเงื่อนไขไปแล้วดังนั้นจึงขึ้นอยู่กับคุณว่าจะยอมรับหรือไม่ ฉันเชื่อว่าพวกคุณทุกคนรู้ดีถึงความสำคัญของชื่อเสียงของเซลีน คุณควรชั่งน้ำหนักค่าใช้จ่ายและผลประโยชน์สำหรับข้อตกลงนี้”

โทมัสกล่าว

ซิลเวียที่กำลังความโกรธเข้าครอบงำ เธอเขวี้ยงกาน้ำชาลงกับพื้น “ช่างเป็นคนทรยศต่ำช้า!”

ณอร์นพูดซ้ำ

“อันที่จริง คุณมอร์ตันไม่ได้ให้บริษัททั้งสาม เพื่อเป็นการปิดปากเธอหรอกเหรอ? คราวนี้เธอยังมาคุกคามเราได้ยังไง?

ถ้าเรายอมรับเงื่อนไขของเธอก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะแบล็กเมล์เราในอนาคตได้หรือไม่?”

ด้วยความรำคาญโทมัสมองเขาราวกับว่าอีกฝ่ายเป็นคนงี่เง่า

เห็นได้ชัดสำหรับทุกคนที่ริเริ่มการต่อสู้ครั้งนี้

เนลล์คงไม่ต้องมาไกลขนาดนี้ถ้าเซลีนไม่พูดเรื่องไร้สาระกับสื่อในระหว่างการสัมภาษณ์

โดยปกติแล้วเขาไม่สามารถแสดงความคิดเห็นต่อฝูงชนนี้ได้

ในที่สุดเขาก็ตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า“ ก่อนอื่นเรามาพูดถึงเงื่อนไขเดียวที่เธอเสนอ ฉันแนะนำให้คุณตัดสินใจโดยเร็วที่สุด มันเป็นเพียง 10% ที่มีอยู่ นอกจากนั้น เนลล์ยังเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเจนนิงส์ ดังนั้นเธอจึงสมควรได้รับผลประโยชน์นี้

ยิ่งไปกว่านั้นเธอไม่สามารถตัดสินใจครั้งสำคัญด้วยหุ้นส่วนอันน้อยนี้ได้อยู่ดี กล่าวอีกนัยหนึ่งไม่ส่งผลกระทบต่อครอบครัวของคุณมากเกินไป แต่เซลีนในฐานะบุคคลสาธารณะจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างน่าอนาถหากเธอถูกตราหน้าว่าเป็นมือที่สามที่ทำลายความสัมพันธ์ของใครบางคน”

ฌอร์นยังคงไม่เต็มใจที่จะประนีประนอม

“เธอไม่สามารถพูดอะไรที่ต้องการได้! ใครจะเชื่อเธอ? เธอไม่มีหลักฐานหรือทะเบียนสมรสใด ๆ มีเพียงสิ่งเดียวที่เธอสามารถทำได้ตราบเท่าที่ คุณชายมอร์ตันไม่ยอมรับคำพูดใด ๆ ของเธอ”

โทมัสปฏิเสธที่จะแสดงความคิดเห็น

หลังจากนั้นไม่นานพ่อก็หัวเราะอย่างสนุกสนาน

“ท่านผู้หญิง ท่านไม่รีบเร่งในการจัดงานแต่งงานของพวกเขาหรือ?”

“ไม่จริง ทั้งสองคนยังเด็ก คุณเคยได้ยินเรื่องการบังคับเกี่ยวกับงานแต่งงานหรือไม่? พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้วดังนั้นจึงไม่ใช่การตัดสินใจที่เร่งรีบ สิ่งนี้สามารถทำให้ฉันหมดภาระได้เช่นกัน คุณคิดอย่างไร?"

ความเงียบเกิดขึ้นในห้องนั่งเล่น

ใบหน้าของ เซลีนซีดลงเล็กน้อย บางทีเจนนิงส์คนอื่นอาจไม่รู้เกี่ยวกับการเลิกรา แต่ซิลเวียต้องสืบบางอย่าง

นั่นอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอกังวลอยากให้คนหนุ่มสาวแต่งงานโดยเร็วที่สุด

เซลีนเหลือบมองเจสันอย่างประหม่า เขาดูเฉยเมยไม่เผยความดีใจแม้แต่น้อย

จากนั้นความรู้สึกขมขื่นก็เข้าครอบงำหัวใจของเธอ เธอกำลังจะยกเลิกข้อเสนอแนะนี้เนื่องจากเห็นได้ชัดว่าชายคนนี้ไม่เต็มใจ

ทันใดนั้นเสียงของโทมัสก็ดังขึ้นในอากาศ

“โอเค พวกเขาจะแต่งงานกันในอีกสองวัน”

เซลีนตกตะลึงอย่างมาก

เจสันก็เช่นกัน

ทั้งสองจ้องไปที่โทมัสอย่างไม่เชื่อ

โทมัสลุกขึ้นยืนและยื่นมือไปทางท่านผู้หญิง “เนื่องจากทั้งสองฝ่ายได้ตกลงกันแล้วเราจะพบกันใหม่ในอีกสองวันข้างหน้า ฉันขอโทษนะเซลีนที่รีบตัดสินใจ แต่โปรดอย่ากังวลเราจะจัดงานแต่งงานที่งดงามให้เธอหลังจากนี้อย่างแน่นอน”

เช่นเดียวกับที่ซิลเวียและคนอื่น ๆ ยืนขึ้นเพื่อจับมือชายคนนั้นด้วยความยินดี

“ประธานมอร์ตัน คุณสุภาพเกินไป เรากำลังจะเป็นญาติกันในไม่ช้าหลังจากแต่งงาน เราต้องรบกวนคุณในการดูแลเซลีนของเรา”

“อย่าพูดถึงมัน”