ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 224

ทันใดนั้นฝูงชนก็รวมตัวกันรอบตัว เซลีนเพื่อแสดงความยินดีกับเธอ

“เซลีน ฉันอิจฉาความโชคดีของคุณมาก!”

“ดูเหมือนว่าคุณชายมอร์ตันจะทำให้คุณดูเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อย! ฉันคิดว่าคงไม่มีใครพูดอะไรถ้าคุณเลิกถ่อมตัวว่ารวยนะคุณผู้หญิง”

"ถูกต้อง เราจะได้รับพรด้วยความโชคดีเช่นนี้ด้วยหรือเปล่า? เจ้าชายมีเสน่ห์ของเราอยู่ไหนกันนะ?”

โดยปกติพวกเขาบางคนฉวยโอกาสนี้เพื่อเยาะเย้ยเนลล์

“ฉันก็คิดอย่างนั้น! แน่นอนว่าต้องมีคนเพ้อฝันถึงคุณชายมอร์ตัน เซลีนมีคนบางคนคิดว่าตัวเองสูงเกินไปและเอาแต่พูดพล่ามว่าเธอจะคบกับคุณชายมอร์ตันได้อย่างไง”

“เฮอะ คุณไม่เคยได้ยินอะไรที่เรียกว่าโรคประสาทเหรอ? นี่คือโรคร้าย เซลีนคุณควรอยู่ห่างจากเธอจะดีกว่า”

“แน่นอน เธอคิดว่าเธอเหนือกว่าคนอื่นเพียงเพราะเธอใช้วิธีที่ไม่ถูกต้องในการรับบทเป็นนักแสดงนำ”

“พาเธอไปดูสิ! แสดงให้เธอเห็นว่าคุณชายมอร์ตันปฏิบัติต่อเซลีนได้ดีแค่ไหน มาดูกันว่าเธอยังมีอะไรให้เถียงอีกหรือเปล่า?”

ท่ามกลางกลุ่มผู้หญิงความรู้สึกที่เลือนลางเต็มไปด้วยหัวใจของเซลีน ขณะที่ฝูงชนอวยเธอด้วยคำชมมากมาย

คำประจบสอพลอไปที่เธอ และเธอยิ้มหวานด้วยความพึงพอใจ

“อย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะ”

จากนั้นเธอก็ปกป้องเนลล์อย่างรวดเร็ว

“พี่ก็เหมือนกัน บางทีสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตเป็นเพียงความผิดพลาดที่ไม่ตั้งใจ ฉันให้อภัยแล้วดังนั้นโปรดหยุดด่าโอเคไหม?”

“เซลีน คุณใจดีเกินไป! ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะทำลายคุณในไม่ช้านี้”

“เฮ้อ ลืมไปเถอะ เราจะแสดงความเคารพและเมตตาต่อเธอ”

ทุกคนส่งเสียงอื้ออึงในเวลาเดียวกัน ในขณะที่พนักงานที่กำลังจะจากไปพร้อมกับหลักฐานใบเสร็จก็หันกลับมา

เขาขมวดคิ้วและเดินไปหา เซลีนพร้อมกับคำถาม “คุณ คุณไม่ใช่ คุณเนลล์ เจนนิงส์ ใช่ไหม?”

สิ่งนี้ทำให้เซลีนประหลาดใจ

คนอื่น ๆ ก็ตกใจเช่นกัน

มีคนตะโกนว่า “คุณกำลังพูดอะไร? นี่คือ เซลีน เจนนิ่งส์!”

พนักงานคนนั้นถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

“คุณควรจะพูดมันก่อนหน้านี้สิ! ดอกไม้เหล่านี้มีไว้สำหรับ คุณเนลล์ เจนนิ่งส์ ไม่ใช่คุณ”

ในขณะที่เขาพูดเขาขีดฆ่าลายเซ็นของเซลีนบนหลักฐานใบเสร็จต่อหน้าทุกคน

“ …”

เซลีนพูดไม่ออก ฝูงชนไม่รู้จะพูดอะไรด้วยเช่นกัน

ในขณะเดียวกัน เนลล์กำลังเดินไปยังทิศทางของพวกเขา เมื่อเห็นสีหน้าแปลก ๆ เธอถามด้วยความสับสนว่า

“เกิดอะไรขึ้น?”

พนักงานคนนั้นเดินเข้าไปหาเธอ “สวัสดี คุณรู้ไหมว่า คุณเนลล์ เจนนิ่งส์ อยู่ที่ไหน?”

เนลล์รู้สึกงุนงง

"ฉันเอง ทำไมเหรอ?"

ดวงตาของพนักงานคนนั้นเป็นประกายแวววาวราวกับว่าเขาพบขุมทรัพย์ เขารีบส่งหลักฐานใบเสร็จเดียวกันซึ่งมีลายเซ็นของ เซลีน ขีดฆ่า

“ดอกไม้เหล่านี้มาจากคุณลีย์ กรุณาเซ็นชื่อของคุณที่นี่”

“ …”

เนลล์สูญเสียคำพูดทันที

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกปวดหัวเมื่อเห็นทะเลดอกกุหลาบอยู่ตรงหน้าเธอ

กิดเดียนทำบ้าอะไรเนี้ย?

จากการพิจารณาของฝูงชนเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรับการ์ด

อย่างไรก็ตามเธอรู้ว่ามีการลงนามไปแล้วก่อนหน้านี้

แม้ว่าลายเซ็นก่อนหน้านี้จะถูกขีดฆ่าโดยใช้เครื่องหมายสีดำ แต่ชื่อยังคงมองเห็นได้อย่างคลุมเครืออยู่

เธอเลิกคิ้วโดยไม่รู้ตัว

เซลีนที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็หน้าแดงด้วยความโกรธเคือง!

จริงจัง? ผู้ชายคนนี้…

การ์ดได้รับการออกแบบอย่างประณีต วัสดุสีชมพูที่ให้ความรู้สึกหยาบเล็กน้อยทำจากคุณภาพสูง ขอบของมันถูกล้อมรอบด้วยด้ายสีทองและมีประโยคสั้น ๆ หนึ่งประโยคอยู่ตรงกลางของมัน

“ความรักของผมที่มีต่อคุณนั้นเหมือนโรคหวัดเรื้อรังที่รักษายังไงก็ไม่หาย - แอล”

เธอยื่นมือออกไปพร้อมกับนิ้วมือของเธอเพื่อสัมผัสตัวอักษรสีทอง ในที่สุดเสียงหัวเราะก็หลุดออกจากปากของเธอ

อืมแม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำตามที่เธอสั่ง แต่เขารู้ว่าจะลงชื่อของเขายังไง เขารักษาคำพูดของเขา

ในความคิดที่สอง เนลล์ต้องโทรหาเขา

ระหว่างนั้นกิดเดียนอยู่ในการประชุม

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าโทรศัพท์มือถือของเขาสั่น เขาหยุดเดินชั่วคราวเพื่อประกาศไปที่ห้อง “พักสิบนาที เราจะดำเนินการต่อหลังจากหยุดพักอย่างรวดเร็ว”

เขารีบดูโทรศัพท์มือถือของเขาอย่างรวดเร็ว

พนักงานเคยประหลาดใจที่เห็นเจ้านายรับสายกลางที่ประชุม แต่ตอนนี้พวกเขาเริ่มคุ้นเคยกับมันแล้ว

แม้กระทั่งข่าวลือเกี่ยวกับเจ้านายที่แอบเก็บเมียน้อยอย่างลับ ๆ ที่เขาแอบชอบ

บอสทำผิดกฎสำหรับผู้หญิงคนนี้ดังนั้นการรับโทรศัพท์ในการประชุมจึงไม่ใช่เรื่องใหม่อีกต่อไป

โดยปกติแล้วบางคนเริ่มขมขื่นด้วยความไม่พอใจเมื่อคำนินทาแพร่กระจายออกไป

เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ของพวกเขาเคยเป็นคนที่มีรากสัมผัสทั้งหกของเขาบริสุทธิ์และสะอาด เขากลายเป็นคนเผด็จการที่มีความต้องการทางเพศที่ไม่แข็งแรงสำหรับผู้หญิงได้อย่างไร?

ความหลงใหลในผู้หญิงอาจทำลายประเทศได้ เจ้านายโปรดคิดทบทวน!

อย่างไรก็ตามความคิดเห็นเหล่านี้ไม่มีทางเข้าหูของกิดเดียนแน่ ๆ

เขายืนอยู่ข้างทางเดินและพูดกับโทรศัพท์เบา ๆ ว่า

“เนลลี่คุณได้รับดอกไม้หรือยัง?”

“อืม” เนลล์พึมพำอย่างไม่ไยดี

“คุณกำลังพยายามทำอะไรกิดเดียน? ทำไมถึงส่งดอกไม้จำนวนมากถึงฉัน ฉันไม่ทันได้ตั้งตัวเลย”