ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 247

ในมุมมองของสกายลาร์เกี่ยวกับการช่วยเหลือทำให้เซลีนหลุดจากความคิดของเธอ

เซลีนพึมพำ “โอ้ใช่ ฉันยังคงเป็นสะใภ้ของครอบครัวมอร์ตัน ตราบเท่าที่ฉันยังคงแต่งงานกับพี่เจย์ พวกเขาจะไม่ทอดทิ้งฉัน พี่สกายลาร์ช่วยโทรหาพี่เจย์ให้ฉันหน่อย”

สกายลาร์พยักหน้าแล้วเดินออกไป

ใช้เวลาไม่นานก่อนที่การโทรจะจบลง

เธอเดินเข้ามาและบอกเซลีนว่า “คุณชายมอร์ตัน และคนอื่น ๆ กำลังมา เขาได้ยินมาว่าคุณถูกจับ เขาบอกว่าเขาเกือบจะถึงที่นี่แล้วตอนฉันโทรหาเขา”

ในที่สุดเซลีนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

เธอขอบคุณโชคชะตาของเธอที่เธอยังคงเป็นคุณนายมอร์ตัน

แม้ว่าเจสันจะไม่รักเธออีกต่อไป แต่เขาก็ไม่ปล่อยให้เธอกลายเป็นอาชญากรหรอก เพราะเห็นแก่ชื่อเสียงที่ดีของมอร์ตัน

สกายลาร์รอเธอสักพักไม่นานเจสันและโทมัสก็มาถึงที่เกิดเหตุ

ความคับข้องใจที่เกิดขึ้นภายในเซลีนระเบิดช่วงเวลาแห่งการปรากฏตัวของพวกเขา

เธอร้องไห้ออกมาว่า “พ่อ! พี่เจ!”

โทมัสที่มีมุมมองที่ห่างเหินเหมือนกันพยักหน้า

“พวกเธอควรจะคุยกัน ให้ฉันไปที่นั่นเพื่อคุยกับพวกเขา”

เจสันก้มหน้า

ครอบครัวมอร์ตันมีความสัมพันธ์ในจินเฉิง และเนื่องจากเซลีนอยู่ในอาชีพที่ละเอียดอ่อนทุกคนจึงให้พื้นที่กับพวกเขา

ห้องสอบปากคำถูกเคลียร์เพื่อให้พวกเขาพูดเป็นการส่วนตัว

เซลีนนั่งอยู่บนเก้าอี้ปลดปล่อยความขมขื่นและความเสียใจที่เก็บไว้ผ่านการร้องไห้

เจสันนั่งตรงข้ามเธอและจ้องกลับไปอย่างห่างเหิน

“คุณคิดว่าการร้องไห้จะช่วยแก้ปัญหาอะไรได้บ้าง หลังจากที่คุณสร้างปัญหานี้ขึ้นมา”

หน้าอกของเซลีนจุกแน่นไปหมด

เธอบีบน้ำตาออกมาและเงยหน้าขึ้นจ้องมองเขาท่ามกลางน้ำตาที่เอ่อล้น

“ฉันขอโทษพี่เจ ฉันทำให้พี่เดือดร้อน ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉัน ฉันสัญญาว่าต่อไปนี้ ฉันจะไม่สร้างปัญหาอีก”

เจสันดึงมุมริมฝีปากของเขาอย่างเยาะเย้ย

“จากนี้ไป?”

เขาเย้ยหยัน “จำไว้ด้วยแล้วกัน ตอนนี้บอกผมทีว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร?”

ด้วยความเสียใจเซลีนพยักหน้าทันทีและตอบว่า “พี่สกายลาร์จะประกันตัว แต่พวกเขาไม่ให้ประกัน พี่เจ พี่ต้องทำอะไรสักอย่างนะ”

เจสันพยักหน้า

“ผมช่วยคุณออกจากที่นี่ได้ แต่คุณต้องร่วมมือกับผมเข้าใจไหม?”

เซลีนรีบบอกเธอ

“พี่เจย์ คุณอยากให้ฉันร่วมมือยังไง? บอกมาฉันมาสิฉันจะทำ”

เจสันเม้มริมฝีปากของเขาอย่างประชดประชัน “เนลล์อยู่ไหน?”

เซลีน “ ... ”

ความรู้สึกบนใบหน้าของเธอที่เปลี่ยนไปเซลีนก็ได้ยินเสียงในหัวของเธอเหมือนมีอะไรบางอย่างอยู่ข้างใน

ตัวเธอเหมือนจะระเบิด

เธอจ้องมองเจสันด้วยความไม่เชื่อเธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “แล้วคุณเชื่อไหมว่าฉันซ่อนเนลล์ไว้?”

เจสันจ้องมองเธออย่างเย็นชา “ผมรู้ว่าคุณเป็นคนแบบไหน ผมรู้ด้วยว่าคุณเกลียดเนลลี่มากแค่ไหน เซลีนแต่เราเป็นสามีภรรยากัน ผมจะช่วยคุณได้ก็ต่อเมื่อคุณบอกผมว่าเธออยู่ที่ไหน คุณคิดอะไรอยู่?"

เซลีนพบว่ามันไร้สาระ

เธอทุบเจสันทำให้ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาจางหายไปตามเฉดสีต่างๆ

เขากำมือแน่นจนได้ยินเสียงข้อนิ้วที่มาการจากกำมือ

ในที่สุดเขาก็หายใจเข้าลึก ๆ และยืนขึ้น

ในสายตาของเขามีแต่สายตารังเกียจขณะที่เขามองไปยังที่ผู้หญิงคนนั้นที่หัวเราะและร้องไห้พร้อมกับทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้าม

“เสียสติไปแล้วหรือไง!”

เขาจึงเดินออกไปอย่างไม่ลังเล

ในที่สุดเจสันก็ไม่ได้ประกันตัวเซลีนออกมา

แม้ว่าสกายลาร์จะไม่เข้าใจกับสถานการณ์ แต่เธอก็บอกได้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ดีเลย

เธอมีสายตาที่เฉียบแหลม หลังจากหลายปีที่ผ่านมาในธุรกิจเธอสามารถรับมือกับสถานการณ์ได้ดีที่สุด

ตอนนี้ไม่ได้ดีขึ้นเลย เซลีนไม่ตำหนิตัวเธอเอง เมื่อมอร์ตันยอมแพ้เรื่องเธอ สกายลาร์ในฐานะผู้จัดการก็ไม่มีอำนาจที่จะประกันตัวเธอออกไปแม้ว่าเธอจะต้องการก็ตาม

ดังนั้น สกายลาร์จึงรีบพูดคำสองสามคำก่อนที่จะแก้ตัว

ตอนนี้เซลีนดูราวกับว่าวิญญาณของเธอออกจากร่างไปแล้วแตกต่างจากที่เธอเคยเป็น

แม้ว่าสกายลาร์จะเคลื่อนไหว แต่เซลีนก็ไม่ได้กระตุ้นให้เธออยู่ต่อหรือขอความช่วยเหลือ

เธอเพียงแค่นั่งอยู่ที่นั่นโดยก้มหน้าลงและแสดงความรับรู้อย่างว่างเปล่า

สกาาร์สามารถบอกได้ด้วยรูปลักษณ์ที่เซลีนทำมาตลอดชีวิตของเธอ เธอมีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้า แต่เธอก็ต้องเจอกับความไม่พอใจเล็ก ๆ ระหว่างพวกเขา ในท้ายที่สุดมันทำให้เธอต้องเสียทุกอย่าง

แม้ว่าสกายลาร์จะหยิบยกแนวคิดและแผนการมากมายมาใช้ แต่เธอก็ต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับ เซลีนเท่านั้น เธอไม่คาดคิดว่าเซลีนจะลงเอยด้วยวิธีนี้

ในที่สุดเธอก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และหันหลังจากไป

เมื่อทุกคนหายไปเจ้าหน้าที่สองคนก็เข้ามาและพาเธอไปที่ห้องขังชั่วคราว