ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 273

ท่านผู้หญิงกริฟฟินขมวดคิ้วเมื่อได้ฟังคำพูดนั้น

“ตอนนี้พวกเขายังไม่ยอมแพ้กับการตามหาอีกหรือ? ทำไมตอนนี้พวกเขายังตามหาอยู่อีก?”

ท่านผู้หญิงควินตันโบกมือของเธอ

“ลืมมันไปเถอะ ฉันคิดว่าท่านการ์เร็ตต์เหลือเวลาอีกไม่มากแล้วและไม่อยากจากไปด้วยความเสียใจ”

ด้วยเรื่องที่ตึงเครียดเช่นนี้ทำให้ทุกคนเงียบไปชั่วขณะ

สุดท้ายแล้วเนลล์เป็นผู้ทำลายบรรยากาศนั้นลง

“ดูเหมือนว่าอาหารเย็นกำลังจะเสิร์ฟนะคะ คุณย่าคะ ฉันขอเข้าไปดูในครัวก่อนะคะ”

ท่านผู้หญิงควินตันพยักหน้ารับ

เมื่อถึงมื้อกลางวัน ตระกูลการ์เร็ตต์ได้ยินมาว่านายท่านกริฟฟิน และภรรยาของเขากลับมาแล้ว และพาคนอื่น ๆ มาด้วยเช่นกัน

เป็นปกติที่มันจะไม่สะดวกที่นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์จะมาเพราะเขามีสุขภาพไม่ดี ดังนั้นโจเซฟ การ์เร็ตต์ จึงได้นำเด็ก ๆ รุ่นลูกสองสามคนมาทักทาย ในฐานะผู้หญิงคนเดียวจากรุ่นลูก เป็นปกติที่ สเตฟานี่ การ์เร็ตต์ จะมาด้วยเช่นกัน

นอกจากพวกเขาแล้ว จีน ลีย์ ที่ไม่ค่อยกลับมาที่คฤหาสน์ลีย์ ก็กลับมาเช่นกัน

ทันทีที่เธอเข้าไป เธอก็ดึง สเฟานี่ การ์เร็ตต์ และท่านผู้หญิงกริฟฟินออกมาคุยกันเสียงดัง

ท่านผู้หญิงควินตันให้กำเนินลูกเพียงสองคน อย่างไรก็ตามเพราะลูกชายของเธอเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย เธอจึงต้องร่วมงานศพของลูกของเธอ

เธอควรจะดีใจกับลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอ ทว่าเธอไม่ค่อยชอบนิสัยของลูกสาวเลยจริง ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่ค่อยสนใจเกี่ยวกับเธอด้วยเหมือนกัน

อย่างที่คาดเอาไว้ ทุกคนอยู่รับประทานอาหารร่วมกัน

อาหารถูกจัดเตรียมเอาไว้อย่างหรูหรา และจีนดูแลทุกคนในนามท่านผู้หญิง

เมื่อเลือกที่นั่ง ไม่มีใครรู้ว่าเป็นการตั้งใจหรือไม่ แต่เธอดึง สเตฟานี่ การ์เร็ตต์ ให้มานั่งข้าง ๆ กิดเดียน

“กิดเดียน เธอไม่ได้กลับมาที่เมืองหลวงนานแล้ว พวกเราทุกคนรวมถึงสเตฟานี่คิดถึงเธอ เธอยุ่งกับงานมาก แต่เพราะพวกเธอเป็นเพื่อนเก่ากัน มันนานมาแล้วตั้งแต่เธอทั้งคู่นั่งด้วยกันและพูดคุยกัน วันนี้ฉันเปิดโอกาสให้พวกเธอพูดคุยกันดี ๆ เนลลี่ คุณคงไม่รังเกียจใช่ไหม?”

เธอมองไปที่เนลล์อย่างปลุกปั่นขณะที่พูดเช่นนั้น

คนอื่น ๆ บนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความอึดอัด

เนลล์กำลังจะพูด เมื่อท่านผู้หญิงพูดขึ้นอย่างไม่มีความสุข “จีน ทำไมเธอถึงจัดการสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้? ถ้าสเตฟานี่นั่งตรงนั้นแล้วเนลล์จะนั่งตรงไหน?”

จีนยิ้มแสร้งยิ้ม

“เนลลี่นั่งถัดไปจากฉันได้ มันบังเอิญมากที่ฉันไม่ได้คุยกับเนลลี่มานานแล้ว”

“ไร้สาระ!”

ท่านผู้หญิงดูเหมือนกันว่าเธอกำลังโกรธ เมื่อนึกถึงสมาชิกคนอื่น ๆ จากตระกูลการ์เร็ตต์ และการ์เร็ตต์และลีย์ เป็นมิตรต่อกันมาเป็นเวลานาน มันคงไม่ใช่เรื่องดีที่จะทำลายความสนิทสนมของพวกเขาลงจากเรื่องเพียงเล็กน้อย

เนลล์ยิ้มออกมา “คุณย่าคะ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันได้ยินมาว่าคุณการ์เร็ตต์ และกิดเดียนเป็นเพื่อนร่วมห้องกันสมัยมัธยม ดังนั้นมันคงดีที่พวกเขานั่งด้วยกันและพูดคุยกันค่ะ ตรงนี้ไม่มีใครนั่งใช่ไหมคะ? ฉันจะได้นั่งตรงนี้”

จากนั้นเธอก็นั่งลงที่ฝั่งซ้ายของกิดเดียน

ในตอนนี้ ความโกรธของท่านผู้หญิงลดลงบ้างแล้ว

คุณนายการ์เร็ตต์รู้สึกอึดอัดใจ แต่ในที่สุดเธอก็ไม่ได้หยุด เธอกลับหัวเราะด้วยความกระดากอายแทน

“ท่านผู้หญิง ดูสิ เด็กนี่ช่างโง่เขลา”

ท่านผู้หญิงควินตันไม่ได้พูดอะไรออกมา สิ่งที่เธอทำคือส่งยิ้มด้วยความสุภาพ

“ไม่เป็นไร พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน ถูกแล้วที่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน”

เมื่อเรื่องนั้นเริ่มสงบลง งานเลี้ยงต้อนรับก็เริ่มขึ้น

ในระหว่างที่รับประทานอาหาร ภายใต้การที่จีนส่งสัญญาณให้สเตฟานี่พยายามมีส่วนร่วมในบทสนทนาของกิดเดียน แม้ว่าเธอจะรู้สึกเขินอาย

ทั้งสองคนนั่งใกล้กันและร่างกายส่วนบนของสเตฟานี่เกือบจะเอียงเข้าไปหาเขา

เสื้อสเวตเตอร์คอวีของเธอเผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่บอบบาง ในสายตาของคนนอก พวกเขาให้ความรู้สึกถึงคู่ที่เหมาะสมกัน

ราวกับรู้ถึงสายตาที่จ้องมองของเนลล์ สเตฟานี่ยิ้มให้เธอ “คุณเจนนิงส์ ฉันได้ยินมาว่าคุณชอบกิน เพรียงหัวหอม คืนนี้คุณควรจะกินเยอะ ๆ นะคะ”

จากนั้นเธอก็ตักเพรียงหัวหอมขึ้นจากจาน และวางลงในจานของเนลล์

เนลล์เลิกคิ้วด้วยสีหน้านิ่งเฉย

เธอไม่รู้ว่าสเตฟานี่เคยได้ยินมาจากที่ไหนว่าเธอชอบกินเพรียงหัวหอม เพราะเธอแพ้อาหารทะเลและไม่เคยกินมันเลย

ขณะที่เธอกำลังจะปฏิเสธ จีนผู้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอยิ้ม “เอาสิ กินเลย! ฉันได้ยินว่าเธอเติบโตในจินเฉิงไม่ใช่เหรอ? แม้ว่าสถานที่นั้นจะอยู่ไม่ไกลจากทะเล มันยังถือว่าเป็นเขตท้องถิ่น และคุณคงไม่เคยกินเพรียงทะเลที่คุณภาพดีเช่นนี้ วันนี้คุณต้องลองดู”

“ถูกต้องแล้ว สิ่งเหล่านี้สเตฟานี่เป็นคนนำมา! ลองดูสิ! ถ้าคุณชอบมัน ถ้าคุณชอบ จากนั้นคุณสามารถขอให้สเตฟานี่หามันมาให้คุณได้ทุกครั้งในอนาคต เธอมีหลายวิธีในการหามันมา”

มุมปากของเนลล์กระตุกเบา ๆ จู่ ๆ เธอก็ไม่อยากพูดคำพูดปฏิเสธออกไป

ดวงตาที่สวยงามของเธอชำเลืองมอง และเธอพูดขึ้นเบา ๆ “ตกลงค่ะ”

หลังจากนั้นเธอก็วางจานที่มีเพรียงทะเลลงข้าง ๆ และพูดขึ้น “ขอบคุณค่ะคุณการ์เร็ตต์ ฉันทานมันหลังจากที่มันเย็นลงแล้วนะคะ”

สเตฟานี่ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอเพียงแค่กันไปพูดคุยกับกิดเดียน

แม้ว่าจะเป็นการ ‘พูดคุย’ แต่เธอก็เป็นผู้ดำเนินบนสนทนา เพราะกิดเดียนไม่ได้ตอบเธอนอกจากส่งเสียงตอบรับในลำคอเป็นครั้งราว

“เอ่อ คุณรู้หรือเปล่าว่าพี่ชายของฉันจะกลับมาวันนี้?”

ครั้งนี้ในที่สุดกิดเดียนก็มีปฏิกิริยาและมองไปที่เธอ “ผมรู้”

“เขาติดต่อคุณไปแล้วใช่ไหม? ดีแล้ว เพราะคุณสองคนสนิทกัน เขาต้องบอกคุณอย่างแน่นอนเมื่อเขากลับมา”

สเตฟานี่ครุ่นคิดเกี่ยวกับมันและพูดขึ้น “คืนนี้เขาจะได้เจอจินกับไซม่อน วิลเบิร์น เขาโทรมาบอกฉันก่อนที่ฉันจะมาที่นี่และบอกให้ฉันตามไปทีหลัง ทำไมพวกเราไม่ไปด้วยกันล่ะ?”