ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 277

เนลล์มองไปที่เอลียา ตาเขายังมองตามหญิงสาวไปจนถึงประตู แม้ว่าคน ๆ นั้น จะจากออกไปสักพัก แต่เขาก็ยังคงไม่เลิกมองหา สายตาแบบนั้นนั้นเนลล์ไม่สามารถช่วยได้จึงส่ายหัวของเธอ

"มันดึกมากแล้ว เราควรจะกลับกันได้แล้ว คุณยังจะดื่มอีกไหม?"

เนลล์ถาม

เอลียาที่ดวงตาตอนนี้กลายเป็นหมอกเล็กน้อย มองเธอไปที่ก่อนจะพยักหัวของเขา

"จากนั้นเราจะไปส่งคุณที่บ้าน"

“โอเค”

กว่าเนลล์และกิดเดียนจะส่งเขากลับบ้านก็เป็นเวลา 23.00 น. เมื่อพวกเขามาถึงที่บ้านพักเดวิส

นายและนางเดวิสได้เข้านอนแล้วดังนั้นจึงเป็นแม่บ้านที่มาเปิดประตูให้ เนลล์กับกิดเดียน ไม่ได้เข้าบ้าน พวกเขาส่งเอลียาให้แม่บ้านหลังจากที่แบกมา

หลังจากออกจากวิลล่าพวกเขาขับรถไปในทิศทางของวิลล่าของเฟิงเฉียว

เนลล์นั่งที่ข้างคนขับและถามอยากรู้อยากเห็นว่า "ทำไมคุณไม่ให้ฉันพูดก่อนหน้านี้ล่ะ?"

กิดเดียนอธิบายในขณะที่เขากำลังขับรถ "ทั้งสองคนเคยมีคบกัน แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเลิกกัน"

"ฮะ?"

เนลล์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

กิดเดียน กล่าวในเสียงต่ำ "เอลียามีความรู้สึกผิดที่ทำไมดีต่อเธอในหัวใจของเขา เป็นเรื่องปกติที่เขาจะหดหู่ในวันนี้"

เนลล์ขมวดคิ้ว

"แล้วความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอยังเหลืออยู่ไหม? เมื่อเขาชอบเธอมากขนาดนั้น ทำไมเขาถึงเลิกกับเธอตั้งแต่แรกล่ะ?"

"ผมได้ยินมาว่าเพราะมีมือที่สาม ผมไม่แน่ใจเกี่ยวกับข้อมูลจริง ๆ แต่ดูเหมือนว่าเป็นใครสักคนที่อยู่กับธารา นามสกุลแจ็คแมน เรียกผู้ชายคนนั้นว่าอะไรนะ ... "

กิดเดียนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะจำได้

"ชื่อของเขาคือ เลียม แจ็คแมน"

เนลล์ตกตะลึงอย่างจริงจัง

เลียม แจ็คสัน?

'ไม่ใช่ว่า ... '

ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง เธอคิดถึงเจเน็ตและเด็กในท้องของเธอ

อย่างไรก็ตามเธอส่ายหัวของเธออย่างรวดเร็วแล้วสะบัดความคิดที่ไม่เป็นจริงในหัวของเธอทิ้งไป

มันเป็นไปไม่ได้

เด็กไม่น่าใช่ของ เลียม แจ็คแมน หรอก

ท้ายที่สุดแล้ว เจเน็ตเคยบอกว่าเลียมเป็นไอดอลของเธอ ไอดอลคนที่ตั้งใจมองดูจากระยะไกลดังนั้นจึงไม่มีความเป็นไปได้ที่จะมีความสัมพันธ์อะไรเกิดขึ้น

นอกจากนี้ถ้า เจเน็ตอยู่ด้วยกันกับเขาจริง ๆ เธอจะบอกเนลล์อย่างแน่นอน มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเก็บความลับไว้นานนี้

ในที่สุดเนลล์ก็ใจเย็นลงตามที่เธอคิดถึงเกี่ยวกับเรื่องนี้

เห็นจากการเปลี่ยนสีหน้าของเธอและเธอก็สบัดหัวของเธอ กิดเดียนคิดว่าเธอเป็นห่วงเอลียาเขาอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

"ไม่ต้องกังวลไป เขาไม่ใช่คนที่จะตกหลุมพลางกับสิ่งนี้พวกนี้ เขาจะไม่เสียใจนานหรอก"

เนลล์พยักหน้า รู้สึกว่าบรรยากาศในรถตึงขึ้นเล็กน้อยเธอเลยเปลี่ยนเรื่องคุย

"คุณกำลังจะเดินทางไปทำธุรกิจวันพรุ่งนี้ใช่ไหม"

มันเป็นเพราะว่าเนลล์ไม่มีแผนที่จะมีลูก และถึงแม้ว่ากิดเดียนจะอยากได้สักคน แต่เขาก็ต้องเคารพเธอในเรื่องนี้

ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาได้สนิทสนมพวกเขายังคงใช้การป้องกัน

เนลล์ดูที่กล่องดำและมองออกไปนอกหน้าต่างแทนอย่างรวดเร็วแกล้งทำเป็นไม่เห็น อย่างไรก็ตามการพยายามปกปิดความลำบากใจของเธอดูเหมือนจะทำให้มันแย่ลงไปอีก

เมื่อกิดเดียนเห็นใบหน้าสีแดงของเธอ เขาก็ยิ้มอย่างเงียบ ๆ ก่อนขับรถไปยังทางของวิลล่า

ประตูรถเปิดอย่างแรง

ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในอาคารชายคนนั้นก็อุ้มเธอขึ้นมาแล้วกระแทกประตูเปิด จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นหลังตรงแล้วกดเธอไว้กับประตู

คืนนี้อากาศข้างนอกเป็นหมอกลงจัด แต่ไม่ได้ทำอะไรเลยที่จะขัดขวางทั้งสองที่แสดงความรักกันอ่างดื่มด่ำกันและใช้เวลาอันโรแมนติกนี้และทำให้เบิกบานใจไปด้วยกัน

กิดเดียน ไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำในขณะที่เขาออกมาเขาพันผ้าเช็ดตัวรอบเอวของเขา ผมของเขายังเปียกและหยดเมื่อเขาเอนตัวไปดูเธอและยิ้ม "ผมจะพาคุณไปอาบน้ำ"

ดวงตาของเนลล์กว้างขึ้น เธอมองเขาก่อนที่จะขยี้หัวของเขา "ไม่ ฉันจะไปเอง"

อย่างไรก็ตามชายคนนี้เหมือนจะไม่ได้ยินที่เธอพูด

เขาก็มาห่อเธอในผ้าเช็ดตัวแทนและพูดเบา ๆ ว่า "ทำตัวดี ๆ ผมจะพาคุณไปที่นั่นเอง "

เนลล์รับรู้ถึงความร้อนจากอกของชายคนนี้ในขณะที่เธอถูกกอดอยู่ในอ้อมแขนของเขา รู้สึกมั่นใจและสบายด้วยบรรยากาศที่ผ่อนคลายและโอบกอดเธอ เธอหยุดพยายามที่จะต่อต้านเขาและอนุญาตให้เขาพาเธอไปอ่างอาบน้ำที่เต็มไปด้วยน้ำร้อนแล้ว กิดเดียน วางเธอในอ่างและทดสอบอุณหภูมิอีกครั้ง "คุณต้องการให้ผมอาบให้ไหม?"

เนลล์ตัวสั่นทันที เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยดวงตาที่ได้รับการดูแลก่อนที่จะส่ายหัวของเธอไร้สติ

"ไม่เป็นไร ฉันอาบเองได้ คุณออกไปข้างนอกได้แล้ว"

กิดเดียนพยักหน้าและยิ้มอีกครั้งก่อนเดินออกไป

เช่นเดียวกัน เธอกำลังจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก คนที่เพิ่งก้าวออกไปทันทีก็กลับมาและอุ้มเธอขึ้นมาจากน้ำ