ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 299

เลียมวางมาดแล้วถามกลับว่า “มีอะไรเหรอ?”

โจเอลยิ้มขณะเดินเข้ามาหาเขา “แกคุยกับใคร? แล้วทำไมแกต้องคุยข้างนอกด้วย?”

ในทางกลับกันเลียมจ้องเข้าไปในดวงตาของโจเอลโดยไม่พูดอะไรสักคำ การจ้องมองของเขาลึกมาก และลึกลับราวกับจะตกเหว

โจเอลไม่กลัวเขา จึงไม่กลัวการจ้องมองที่คุกคามของเลียม

เขาขยับเข้ามาใกล้และแอบดู “เมื่อกี้ฉันได้ยินคำสองสามคำเกี่ยวกับผู้หญิง เฮอะ เพื่อนอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ความจริงที่ว่าแกรู้จักคุณแฮนค็อก ทำไม? เปลวไฟเก่าเหรอ?”

การจ้องมองของเลียมดุดันขึ้น

โจเอลส่ายหัว และดิ้นอีกครั้ง

“ดี ไม่เป็นไรถ้าแกไม่บอกฉัน แต่ในฐานะเพื่นฉันขอเตือนแก คุณแฮนค็อกเพิ่งให้คลอดลูกของเธอกับผู้ชายคนหนึ่ง ระวัง กรณีนี้แกอาจจะโดนผู้หญิงนอกใจ”

ริมฝีปากของเลียมกระตุกอย่างไม่คาดคิด

ดวงตาของเขาดูเหมือนจะแสดงความเย้ยหยันและเหยียดหยาม

"ฉันรู้"

"ฮะ?"

“ฉันบอกว่าฉันรู้”

โจเอลตาเบิกกว้างมองเขาราวกับเห็นผี

“แล้วแกยังชอบเธออยู่ไหม?”

เลียมขมวดคิ้ว

“ใครบอกว่าฉันชอบเธอ”

โจเอลหัวเราะอย่างเย็นชา

“ฮึ่ม! อย่านึกว่าฉันไม่เห็น ตอนที่เราทานอาหารกัน แกก็ยังคงมองเธอและไม่มองไปที่อื่นเลย แกคิดว่าพวกเราที่เหลือตาบอดหรือไง”

เลียมกำลังสูญเสียคำพูด

เขายังคงเงียบ

ก่อนที่โจเอลจะเพิ่มคำแนะนำสองสามคำเลียมก็พูดขึ้นอย่างกะทันหันว่า “ใช่ฉันมองเธอ แต่ไม่ใช่เพราะฉันชอบเธอ”

โจเอลรู้สึกประหลาดใจ "แล้วทำไม?"

“เพราะฉันเป็นพ่อของลูกเธอ”

โจเอลพูดไม่ออก

คำตอบที่สั้น และเรียบง่ายของเลียมเป็นเหมือนกระสุนปืนใหญ่สำหรับโจเอล

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็รู้สึกตัว และเข้าใจอะไรบางอย่าง

เขาเงยหน้าขึ้นมองชายตรงข้ามด้วยความไม่เชื่อ ตรงกันข้ามเลียมมีสีหน้าสงบราวกับว่าเขาไม่ได้พูดคำเหล่านั้น

สิ่งที่น่ากลัวกว่าคือ เลียมดูเหมือนจะมองว่าโจเอลเป็นศัตรู

โจเอลปิดปากทันทีและแสดงออกว่า “ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น ฉันไม่ได้ยินอะไร อย่าทำให้ฉันตกใจ”

เขาหยุดชั่วคราวแล้วพูดว่า “เอ่อ…เนลล์และพวกผู้หญิงต้องการเริ่มสร้างห้อง และมีการแข่งขันกัน แกต้องการเข้าร่วมกับเราหรือเปล่า?

เลียมไม่ได้เล่นเกมและไม่รู้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร เขาถามว่า "แข่งขันอะไร"

“อ่อ มันเป็นเกมที่ได้รับความนิยมมากในตอนนี้ หากแกต้องการเข้าร่วมกับเรา เราจะช่วยแกเอง”

เลียมพิจารณาและตกลงในครั้งนี้

“เอาล่ะ ฉันเข้าด้วย”

ดังนั้นพวกเขาจึงมุ่งหน้ากลับไปที่ห้อง

เลียมดาวน์โหลดเกม เพื่อรวบรวมผู้คนให้เพียงพอธารา และกิดเดียน ก็ถูกดึงเข้ามาในเกมด้วยเช่นกัน จากนั้นพวกเขาก็เริ่มก่อตั้งทีม

เนื่องจากเลียมและธารายังใหม่สำหรับการเล่นเกม พวกเขาจึงถูกแบ่งออกไปทีมต่าง ๆ เพื่อความยุติธรรม

โจเอลพูดไม่ออก

'คุณจะฆ่าผมยังไง ถ้าคุณไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้น!'

มันทำให้หัวใจของเขาแตกสลาย

ในวินาทีถัดมาเนลล์พุ่งออกจากพุ่มไม้ และพยายามเข้าโจมตีไซมอน อย่างไรก็ตามเขาเร็วเกินไป เลียมที่ต้องการปกป้องไซมอนถูกฆ่าแทน

เนลล์ยิ้ม “ ขอโทษนะสุดหล่อ”

เลียมเหน็บแนม "ไม่เป็นไร จากการปรากฏตัวของใครบางคนเราจะไม่มีวันชนะ”

นี่เป็นการโจมตีโจเอลโดยตรง และเขาเกือบตายจะพอดี

เขาคราง “เอ๊ะทำไมต้องพูดแบบนั้นล่ะ? ทำไมแกถึงมาเล่นงานกับฉันล่ะ?"

เลียมไม่สนใจเขามองไปด้านข้างและพึมพำ “ทำไมแกถึงเล่นไม่ดีล่ะ? จะมีใครอีกล่ะที่อยากรุมเล่นงาน นอกจากแก”

“เฮอะ! แกหยาบคายมาก ดูเหมือนว่าฉันต้องพิสูจน์ตัวเองให้พวกคุณทุกคนรู้ก่อนว่าฉันมีพลังมากแค่ไหน?”

กิดเดียนซึ่งรับบทเป็นนักฆ่าแสดงความคิดเห็นว่า “อืมก็ดี ถ้านายแพ้ นายจะวิ่งข้างนอกสามรอบ…ไหม?”

เนลล์หัวเราะเยาะ “ฉันเห็นด้วย”

ในขณะเดียวกันลูซี่ก็ร้องเสียงแหลม“ อ๊ะ !!! ช่วยฉันด้วย!"

มันสายเกินไปแล้ว ผู้เล่นของเธอถูกฆ่าโดยกิดเดียน

เธอถอนหายใจและส่ายหัว

ต่อจากนั้นผู้เล่นของเธอถูกสังหารโดย กิดเดียน หรือ เนลล์ นักรบเนลล์ ยังสังหารผู้เล่นของ ลูซี่ ถึงสองครั้ง

ลูซี่หงุดหงิดมากจนกัดฟัน “เอาล่ะ คุณกำลังทำให้ฉันต้องใช้ท่าไม้ตาย!”

โอเวนหัวเราะ “คุณแคทซ์มันเป็นแค่เกมอย่าจริงจังขนาดนั้น”

แม้จะพูดอย่างนั้น แต่เขาก็ไม่เคยหยุดยั้งการเล่นเกม ในไม่ช้า เขาก็ไปถึงคริสตัลของทีมตรงข้าม