ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 326

เจเน็ตพิจารณาถึงสิ่งที่เธอพูดคุยกับเนลล์ก่อนหน้านี้

ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าการเดินทางกลับไปที่จินเฉินเป็นเรื่องจำเป็น

เธอเท่านั้นที่สามารถกลับไปได้ ทว่าเด็กไม่ควรเดินทางไปด้วย

ประการแรก เด็กเพิ่งจะหายป่วยและยังเป็นทารก มีความเป็นไปได้ที่อาการจะกลับมาทรุดลง

ประการที่สอง เจเน็ตกังวลว่าอีธานจะไม่ยอมรับเด็กเข้าตระกูล เด็กที่เป็นผู้รับจะต้องอยู่ตรงกลางหรือเกิดความขัดแย้งขึ้นระหว่างพวกเขา

เนลล์ฟังความกังวลของเจเน็ต และเข้าใจความรู้สึกเดียวกันนั้น

เนลล์พยักหน้าและพูดขึ้น “เจน ไม่ต้องกังวล ฉันจะดูแลซันนี่อย่างดี กลับไปและจัดการธุระของเธอให้เรียบร้อย ฉันรับรองกับเธอได้เลยว่าลูกของเธอจะอยู่ครบเป็นชิ้นเป็นอันเมื่อเธอกลับมา”

เจเน็ตยิ้มด้วยความพอใจ

“ฉันไว้ใจเธอ”

เธอหยุดชั่วขณะและจ้องมองเด็กคนนั้นด้วยความโหยหาก่อนจะส่งเขาให้กับคาเรน เจเน็ตลุกขึ้นและตอบ “มันดึกแล้ว ตอนนี้ฉันควรต้องไปแล้ว ให้คาเรนอยู่และช่วยเธอดูแลเขา เธอเคยดูแลเด็กและเข้าใจลักษณะอาการของซันนี่ เธอเป็นคนมีประสบการณ์”

เนลล์พยักหน้ารับ เธอสั่งให้ป้าจอยซ์ให้เตรียมการสำหรับคาเรนและเด็กก่อนจะลุกขึ้นไปส่งเจเน็ตไป

“พรุ่งนี้ไฟล์ทบินของเธอกี่โมง?”

“แปดโมงเช้า”

“เธออยากให้ฉันไปส่งที่นั่นไหม?”

“ไม่ต้องหรอก”

เจเน็ตลังเลชั่วครู่และถอนหายใจ

“ฉันหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นสำหรับการเดินทางไปในครั้งนี่ บอกตรง ๆ เลยนะ ว่าฉันเบื่อจริง ๆ ที่ปีที่ผ่านมาต้องอยู่เงียบ ๆ แต่ฉันไม่ยอมอ่อนข้อเพราะเด็กคนนี้ ฉันจะไม่ขอให้พ่อยกโทษให้ฉัน แต่ฉันหวังว่าเขาจะสามารถปล่อยวางและยอมให้ฉันเลือกทางของฉันเอง”

เนลล์รับฟังด้วยหัวใจอันหนักอึ้ง

อย่างไรก็ตาม เธอโอบกอดเธอเพื่อเป็นกำลังใจ

“เดินทางปลอดภัย ฉันเชื่อในตัวเธอ”

หลังจากส่งเจเน็ตไปแล้ว เนลล์กลับไปที่ห้องและไปดูป้าจอยซ์โดยเฉพาะ

ป้าจอยซ์พาคาเรนและเด็กไปที่ห้องพักแขกที่จัดเตรียมเอาไว้สำหรับให้พวกเขาเข้าพัก

โชคดีที่บ้านของเขามีอุปกรณ์ของใช้ของเด็กอยู่มากมายเพราะลิซซี่มาอยู่ที่นี่บ่อยครั้ง

ยิ่งไปกว่านั้น เจเน็ตยังสั่งให้คาเรนนำของใช้ที่จำเป็นเพื่อการมาเยือนที่ไม่ได้บอกล่วงหน้านี้ด้วย

เมื่อเตรียมการทั้งหมดแล้ว เนลล์ก็มาดูเจ้าตัวน้อย

เจ้าตัวน้อยกำลังนอนหลับสนิทจนถึงตอนนี้ เขาไม่มีท่าทางว่าจะตื่นขึ้นมาเลย

มันชกินส์ตัวเล็ก ๆ วางอยู่บนเปลเหมือนนางฟ้าตัวน้อยที่น่ารัก

ด้วยสายตาที่กระทบกับจุดอ่อนของเธอ เธออุ้มเขาเอาไว้ และบอกกับคาเรน “คาเรน ฉันต้องรบกวนคุณให้ดูแลเขาในคืนนี้ด้วย ฉันจะให้แม่บ้านที่มีประสบการณ์เลี้ยงเด็กมาช่วยคุณในวันพรุ่งนี้ ด้วยวิธีนี้ คุณสองคนจะได้ผลัดกันดูแลเขา”

คาเรนยิ้ม “ตกลง ฉันอยู่กับซันนี่มาสักพักแล้ว และฉันเคยชิน ไม่เป็นไรถึงจะมีแค่ฉันที่ดูแลเขาเพียงคนเดียว”

เนลล์ยิ้มออกมาโดยไม่ได้พูดคุยอะไรต่อ

เมื่อการจัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เธอจึงขึ้นไปหากิดเดียน

กิดเดียนอยู่ในห้องทำงาน เขาถามเมื่อเธอเขามาภายในห้อง “ทุกอย่างเรียบร้อยหรือยัง?”

“ค่ะ”

เนลล์ทำท่าคิดก่อนจะพูดขึ้น “อีกสองวันก็จะถึงปีใหม่ ฉันเดาว่าเจนคงจะกลับมาหลังจากฉลองปีใหม่ค่ะ และฉันมีเวลาว่างอีกสองสามวันข้างหน้า ฉันคิดว่าจะให้ลิซซี่มาอยู่กับเรา เธอจะได้มาอยู่เป็นเพื่อนซันนี่ด้วย”

กิดเดียนไม่มีความคิดเห็นอะไรกับข้อเสนอนี้

“ได้ คุณจัดการได้เลย”

เนลล์ถอนหายใจออกมาเบา ๆ เธอคุกเข่าลงและกอดเด็กหญิงเอาไว้ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “ค่ะ จริง ๆ เมื่อร่างกายของหนูดีขึ้น หนูก็ไปอยู่กับคุณแม่ทุกวันและเราจะไม่ห่างกันเลย ตกลงไหมคะ?”

ลิซซี่ดีใจมาก

“ตกลงค่ะ หนูรู้ว่าคุณแม่ดีที่สุด”

ท่านผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านข้างมองภาพนั้นด้วยน้ำตาที่คลอหน่วยในดวงตาของเธอ

เธอขอบอกเลยว่า เนลล์นั้นสุดยอดมาก

ในตอนแรก เธอคิดว่าเนลล์จะพบว่ามันยากที่จะยอมรับเด็กคนนี้

อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนว่าเธอไม่เห็นแก่ตัวกลับเห็นลิซซี่เป็นลูกของเธอ

ขณะที่จมอยู่ในความคิดของเธอ ท่านผู้หญิงก็พูดขึ้น “เนลลี่ มากับฉันหน่อยสิ”

ด้วยเหตุนี้เธอจึงลุกขึ้นและขึ้นไปข้างบน

เนลล์ลุกขึ้นแม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจ ทว่าเธอก็ตามไป

ท่านผู้หญิงพาเธอไปที่ห้องนอนของเธอ

มีสาวใช้เก่าแก่นามสกุลลินด์บลูม ผู้ที่ดูแลท่านผู้หญิงในลีย์ เรสซิเด้นแห่งนี้ ทุกคนเรียกเธอว่า มาม่าลินด์บลูม เธออยู่เคียงข้างท่านผู้หญิงมาตั้งแต่สมัยเธอยังเด็กและได้รับความไว้วางใจจากท่านผู้หญิงเป็นอย่างมาก

ในระหว่างนี้ เธอกำลังจัดห้องของท่านผู้หญิงอยู่

มาม่าลินด์บลูมหยุดอยู่กับที่เมื่อพวกเขาเข้ามาในห้อง เธอยิ้ม “ท่านผู้หญิง คุณผู้หญิง คุณอยู่ที่นี่ด้วย”

ท่านผู้หญิงพยักหน้า ปราศจากความเคอะเขิน ท่านผู้หญิงควินตันสั่งกับเธอ “ช่วยฉันเอากล่องไม้จันทร์ออกมาจากลิ้นชักที”

มาม่าลินด์บลูมรับทราบและไปทำตามคำสั่ง

ท่านผู้หญิงดึงมือของเนลล์และนั่งลงบนเก้าอี้ก่อนจะพูดขึ้น “เนลลี่และกิดเดียนรู้จักกันเร็วและไม่ได้จัดงานแต่งงาน ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถให้อะไรหนูได้ อย่างไรก็ตาม จากก้นเบื้องหัวใจของฉัน ฉันชอบหนูจริง ๆ หลานสะใภ้ของฉัน เมื่อหนูอยู่กับฉัน ฉันสามารถวางใจเรื่องของกิดเดียนและลิซซี่ได้ด้วยความบริสุทธิ์ใจ”

วิธีการพูดคุยที่ดำเนินไปทำให้เนลล์ขมวดคิ้ว