ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 338

สุดท้ายแล้วเนลล์ก็รู้ว่าเจเน็ตต้องทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหนในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา

ก่อนหน้านี้เธอด่าผู้ชายคนนี้มาโดยตลอด เธอสงสัยว่าเขาเป็นใครและเขาขาดความรับผิดชอบเพียงใดที่ละเลยลูกของเขาและทิ้งเจเน็ตไว้ตามลำพัง

สีหน้าของเนลล์หดหู่เมื่อเธอมองเลียม

แม้จะรู้ว่าปัญหาและความขัดแย้งบางอย่างยังคงพัวพันอยู่รอบตัวของพวกเขา ทว่าเนลล์ก็ยังพูดเชิงต่อต้านอยู่เล็กน้อย

เลียมไม่ได้รังเกียจ เขารู้ว่าเนลล์และเจเน็ตเป็นเพื่อนสนิทกัน เขาจึงไม่ได้ใส่ใจคำพูดของเนลล์

หลังจากไปรับซันนี่แล้ว เลียมก็พาเจเน็ตกลับบ้าน

เนลล์ไม่ค่อยพอใจนักที่เจเน็ตอยู่กับเลียม แต่สุดท้ายแล้วมันคือปัญหาส่วนตัวของเพื่อน และเธอก็ไม่อยากไปยุ่งเกี่ยว

โชคดีที่เจเน็ตได้สัญญาของเธอกลับมาแล้ว เธอเตรียมที่จะคัมแบ็คในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ด้วยความช่วยเหลือของอัลริก สัญญาที่ลงนามภายใต้บริษัทแฮนค็อกอาจจะเป็นโมฆะ ทว่าอีธานก็แทบจะเป็นบ้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขารู้ว่าลูกสาวของเขาแต่งงานโดยไม่ได้แจ้งให้เขาทราบล่วงหน้า เขาเคยประกาศด้วยซ้ำว่าใครก็ตามที่กล้าเซ็นสัญญากับเธอจะต้องเป็นศัตรูกับแฮนค็อก!

มีความเป็นไปได้มากว่าอีธานต้องการขัดขวางเธอ

ส่งผลให้บริษัทที่เธอสนใจในตอนแรกเปลี่ยนใจ

อย่างไรก็ตามแม้เจเน็ตจะมีชื่อเสียง ทว่าเป็นที่รู้กันดีว่าเธอมีบุคลิกที่ค่อนข้างไม่ใส่ใจและเอาแต่ใจตัวเอง มากไปกว่านั้นเธอปฏิเสธที่จะทำตามแผนที่บริษัทวางเอาไว้ให้เธอ ดังนั้นผู้คนจึงไม่ค่อยมั่นใจว่าควรเซ็นสัญญากับศิลปินอย่างเธอจะเป็นความคิดที่ดีหรือไม่

ประการที่สองแม้ว่าเจเน็ตจะปิดข่าวเรื่องการคลอดลูกของเธอที่ต่างประเทศเป็นอย่างดี ทว่าข่าวลือบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ยังคงแพร่กระจายอยู่

ทุกคนคิดว่าไม่จำเป็นต้องทำให้อีธานโกรธเพราะสาเหตุที่อาจจะเป็นอันตรายในอนาคตอย่างเธอ

ดังนั้นการกลับมาของเจเน็ตจึงต้องพบกับอุปสรรค เมื่อเนลล์รู้เรื่องนี้ เธอจึงเซ็นสัญญากับซิงฮุยโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว

กิดเดียนก็ไม่ได้มีปัญหากับมัน เนลล์เป็นภรรยาของเขาและเพื่อนของเธอก็เหมือนเพื่อนของเขาเช่นกัน

ในทางกลับกัน เจเน็ตรู้สึกหดหู่เพราะเรื่องนี้

นอกจากอีธานแล้ว เธอยังรู้แย่ที่เธอทะเลาะกับพ่อของเธออีกด้วย

อย่างไรก็ตาม เว้นเสียแต่จะมีตัวเลือกที่สามก็ไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

เนลล์ไม่สามารถช่วยเธอในเรื่องนี้ได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงถอนหายใจอย่างไร้หนทาง

วันนี้เธอเชิญ เอริค ฟรีแมน และนักลงทุนคนอื่น ๆ มารับประทานอาหารค่ำ เอริคมีภาพยนตร์เรื่องใหม่ที่ต้องการให้เธอร่วมแสดงด้วย ดังนั้นเขาจึงต้องสรุปเกี่ยวกับบทบาทของเธอ

เนลล์กับเอริครู้จักกันเป็นอย่างดี พวกนักลงทุนเองก็รู้จักกับกิดเดียน ดังนั้นเขาจึงให้เกียรติเนลล์ด้วย

อาหารเย็นดำเนินไปอย่างราบรื่นและการสนทนาก็ประสบผลสำเร็จเช่นกัน

เนลล์ได้สัญญากับลิซซี่เอาไว้ว่าจะดูการ์ตูนด้วยกัน ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถอยู่นานได้หลังจากรับประทานอาหาร เธอกล่าวอำลาเอริคและพวกนักลงทุน จากนั้นก็ออกไป

เธอลงไปที่ลานจอดรถและกำลังจะขึ้นรถเมื่อเธอได้ยินการโต้ตอบกันจากที่มุมหนึ่ง

รถของเธอจอดห่างจากที่หัวมุมนั้นไม่ถึงสิบเมตร เนื่องจากมีเสาปูนบังอยู่ตรงกลางอีกฝ่ายจึงมองไม่เห็นเธอและเธอก็มองไม่เห็นพวกเขา

แต่ถึงอย่างนั้น เสียงที่ได้ยินฟังดูคุ้นเคย ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเนลล์จึงหยุดเดิน

ฟังดูเหมือนกับว่าผู้หญิงและผู้ชายกำลังเถียงกัน

ผู้หญิงคนนั้นร้องขึ้น “นายแม่งคิดว่านายเป็นใคร?! ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนายถึงฉันจะท้องก็ตาม! นายก็รู้เรื่องดีและไปให้พ้น! ถ้าเราโดนถ่ายภาพ ฉันจะไม่ปล่อยให้นายลอยหน้าลอยตาแน่!”

“สเตฟานี่...”

“ยังอีก! เด็กคนนี้เป็นแค่ผลพลอยได้ของความไม่ตั้งใจ ฉันจะไม่เก็บเขาเอาไว้และนายก็ไม่เหมาะที่จะเป็นพ่อของเขาด้วย ดังนั้นหยุดหมกมุ่นกับเรื่องนี้ เรามาจากพื้นฐานที่แตกต่างกัน และถ้านายเอาแต่ตามรังควานฉัน ก็ไม่มีผลดีกับเราทั้งคู่”

“ฉันจะให้เงินนายหนึ่งก้อน ถ้านายเต็มใจปล่อยฉันไป เพื่อที่นายจะได้ไปจากที่นี่และเริ่มต้นชีวิตใหม่ มันคือทางเลือกไม่ว่านายจะต้องการเงินหรือไม่ก็ตาม! โทรหาฉันเมื่อนายตัดสินใจได้ นั่นคือทั้งหมด”

สเตฟานี่พูดในส่วนของเธอและเข้าไปในรถของเธออย่างรีบร้อน เธอกระแทกประตูปิดและเหยียบคันเร่งออกจากที่จอดรถ

จัสตินจ้องไปที่รถด้วยดวงตาที่แดงก่ำพลางกำมือแน่น

เนลล์ไม่ได้ขับไปไกลก่อนที่จะถูกรถเฟอร์รารี่สีแดงหยุดเอาไว้

นาทีต่อมาก็มีคนมีเคาะที่หน้าต่างหน้ารถของเธอ เธอลดกระจกลงและเห็นใบหน้าสวยของสเตฟานี่

“เป็นคุณจริง ๆ ด้วย?!”

ท่าทางของสเตฟานี่เจือไปด้วยความกลัวและความโกรธผสมกัน

ไม่มีอะไรอื่นที่เนลล์สามารถทำได้ เช่นนั้นเธอจึงโบกมือทักทายเธอไป “สวัสดี! คุณการ์เร็ตต์! ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

ในทางตรงกับข้ามความร่าเริงของเนลล์ สเตฟานี่กลับรู้สึกหดหู่

เธอมองไปรอบ ๆ จากนั้นก็ลดเสียงของเธอลง “คุณเจนนิงส์ คุณให้ฉันเข้าไปข้างในเพื่อคุยกับคุณได้ไหม?”

เนลล์ยิ้มกลับไป “ไม่เป็นไร เราไม่มีอะไรจะต้องคุยกัน”

สเตฟานี่ตอบกลับด้วยเสียงอันเย็นชา “คุณเจนนิงส์ ฉันไม่เคยมีเกลียดชังกับคุณเลยนะ ตอนที่คุณแย่งพี่กิดเดียนไปจากฉัน ฉันก็อวยพรให้คุณทั้งคู่มีความสุขเหมือนกัน แล้วทำไมคุณถึงผลักไสไล่ส่งฉัน?”