ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 355

“เมื่อคุณเชื่อใจเธอมากและรู้สึกว่าเธอไม่สามารถทำอะไรที่เป็นอันตรายได้อย่างตั้งใจ นั่นก็คือเหตุผลว่าทำไมเจ้าหน้าที่จึงเหมาะสมที่จะเข้าแทรกแซงเพื่อค้นหาความจริง เพื่อสะสางเชื่อเสียของเธอ?

นายท่านการ์เร็ตต์หายใจไม่ออกไปชั่วขณะ

แขกบางคนเริ่มมองดูเหตุการณ์ ราวกับว่าพวกเขากำลังดูละครที่น่าสนใจ

หึ ๆ ดูเหมือนว่าลีย์และการ์เร็ตต์กำลังจะต่อสู้

พวกเขาไม่รู้ว่าการโต้เถียงครั้งนี้เป็นเพราะเด็กหรือว่าอย่างอื่นกันแน่

ในตอนนี้ชายชราก็หน้าซีด

เขากำหน้าอกของเขาแล้วอ้าปากค้างอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับว่าเขาไม่สามารถหายใจได้อีกต่อไป

สมาชิกการ์เร็ตต์ที่เห็นสิ่งนั้นก็หน้าซีดและวิ่งไปในทันที

“นายท่าน!”

"พ่อ!"

“ปู่!”

“เรียกหมอด่วน!”

โชคดีที่แพทย์ประจำตระกูลของการ์เร็ตต์พร้อมให้บริการตลอดเวลา หลังจากตรวจสอบลิซซี่ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ออกไปไหนและยังคงอยู่ข้างนอกเพื่อรอรับคำสั่ง

ในตอนนี้เขารีบเข้าไปและเปิดชุดยาเพื่อทำการปฐมพยาบาลแก่ชายชรา

แฮเรียต บร็อคแมน กังวลมากจนตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง เหมือนเธอกำลังจะร้องไห้

เธอหันไปหาเนลล์และวิงวอนด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมด้วยความเมตตา “คุณนายลีย์ ฉันรู้ว่าเซลีนและคุณไม่ถูกกัน เธอเคยทำหลายสิ่งหลายอย่างกับคุณในอดีตและในวันนี้คุณยังจับเธอได้ ดังนั้นคุณช่วยปล่อยเธอไปเถอะ

“อย่างไรก็ตามวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของนายท่านใหญ่ของครอบครัวเรา เป็นวันแห่งความสุขดังนั้นฉันหวังว่าคุณจะให้อภัยเธอในนามของเขา และปล่อยให้อดีตผ่านไป

“ถ้าคุณไม่พอใจกับคำขอโทษของเซลีน ฉันจะขอโทษอีกครั้งในนามของเธอ โปรดยกโทษให้เธอ หากคุณยืนยันที่จะดำเนินการตามเรื่องนี้จริง ๆ สิ่งที่คุณต้องการคือ ชีวิตของนายท่าน!”

ถัดจากเธอ จิม การ์เร็ตต์ ยังกล่าวด้วยสีหน้าหนักใจว่า “ เซลีนเป็นสมาชิกคนหนึ่งของการ์เร็ตต์ ถ้าเธอทำอะไรผิดฉันก็รับผิดชอบในฐานะลุงด้วย

“ถ้าคุณต้องการที่จะไล่ตาม คุณอาจไล่ตามฉันไม่ทัน! เธอไม่ได้พยายามฆ่าใครโดยเจตนา เธอแค่อายกับการถูกเข้าใจผิด และกลัวถูกตำหนิเพราะเธอเพิ่งกลับมา

“ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับลิซซี่ตัวน้อยในวันนี้ ฉันจะไม่พูดอะไรสักคำ ถึงแม้ว่าคุณจะต้องการให้เซลีนชดใช้ด้วยชีวิตของเธอก็ตาม อย่างไรก็ตามลิซซี่ก็ไม่ได้เป็นอะไร ดังนั้นฉันหวังว่าคุณจะมีน้ำใจและปล่อยให้เซลีนมีชีวิตที่ดีเช่นเดียวกับนายท่านของเรา”

ทันทีที่พูดเช่นนี้ฝูงชนก็อยู่ในความโกลาหล

เห็นได้ชัดว่าการ์เร็ตต์กำลังตำหนิเนลล์อย่างรุนแรง ถ้าเธอยังคงใส่ใจเกี่ยวกับมิตรภาพระหว่างสองครอบครัวเธอก็ต้องปล่อยเซลีนไป

เนลล์ก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าสิ่งต่าง ๆ จะจบลงเช่นนี้

เธอมองไปที่จิมอย่างเย็นชาและพูดว่า “เมื่อคุณพูดแบบนั้นฉันจะดูไม่เป็นคนโหดเกินไปหรือเปล่า? และฉันตัดสินใจที่จะตามเรื่องนี้อย่างแน่นอน”

ท่านผู้หญิงควินตันก็ขมวดคิ้ว และตระกูลการ์เร็ตทำหน้าเบื่อหน่าย

อย่างไรก็ตามเพื่อชื่อเสียงของนายท่านเธอไม่ได้พูดอะไร

นายท่านลีย์ก็จากไปแล้วด้วยความกังวลเกี่ยวกับสุขภาพของพี่ชายของเขา

โชคดีที่หมอคุ้นเคยกับอาการป่วยของ นายท่านการ์เร็ตต์และสามารถช่วยเขาได้อย่างรวดเร็ว หลังจากให้ยาแก่เขาอาการของเขาก็บรรเทาลงอย่างมาก

“นายท่านคุณเป็นอย่างไรบ้าง? คุณยังไหวไหม?”

นายท่านการ์เร็ตต์พยักหน้าขณะที่สีหน้าของเขาเริ่มดีขึ้น

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เนลล์ดวงตาที่ขุ่นมัวของเขาก็ไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ

เมื่องานเลี้ยงในคืนนี้สิ้นสุดลงรับรองได้ว่างานนี้จะกระจายไปทั่วแวดวงชนชั้นสูงของเมืองหลวงก่อนเที่ยงวันพรุ่งนี้

เมื่อถึงตอนนั้นชื่อเสียงของเซลีนจะเสียหายอย่างมาก

ถึงกระนั้นก็ตามด้วย นายท่านการ์เร็ตต์ที่คอยสนับสนุนเธอไม่ว่าชื่อเสียงของเธอจะแย่แค่ไหนเธอก็ยังคงเป็นคุณหนูรองของตระกูลการ์เร็ตต์ที่สูงส่ง และได้รับการยอมรับอย่างสูง

ทุกคนรู้ว่านายท่านการ์เร็ตต์เป็นส่วนหนึ่งของเธอ แม้ว่าพวกเขาจะไม่พอใจ แต่พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอะไร

อย่างไรก็ตามหากเธอโค้งคำนับและขอโทษแขกกับคนรับใช้ในคืนนี้สิ่งต่าง ๆ จะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

ลองนึกภาพดูสิว่าถ้าหญิงสาวผู้มีค่า สูงส่ง สง่างามคนนั้นก้มหัวขอโทษแขกที่มีสถานะต่ำกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชื่อเสียงของเธอและการ์เร็ตต์ เมื่อเรื่องดังกล่าวอาจจะแพร่กระจายออกไป? จะเกิดอะไรขึ้นกับชื่อเสียงของเซลีน?

ในตอนนั้นเธอจะเป็นคนตลกที่สมบูรณ์แบบเลยล่ะ!

เธอจะกลายเป็นคนขี้โกงที่น่ารังเกียจ ไม่ว่าสถานะของเธอจะสูงส่งเพียงใดเธอก็จะถูกหัวเราะเยาะตลอดชีวิตเพราะเธอก้มหัวให้คนอื่น!

นี่เป็นสิ่งที่คนในตำแหน่งสูงจะไม่มีวันยอม!

“เนลลี่อย่าทำให้มันมากเกินไป…”

โจเซฟ การ์เร็ตต์ ก็พูดขึ้น

เนลล์ยิ้ม “ลุงรองการ์เร็ตต์เมื่อตอนเรายังเด็กครูของเราสอนเราเสมอว่าเราควรยอมรับข้อผิดพลาดและเรียนรู้จากสิ่งเหล่านั้น ในตอนนั้นเราจะคำนึงถึงหลักการเหล่านั้นและเชื่อว่าถูกต้อง

“ถ้าอย่างนั้นทำไมตอนนี้เราโตขึ้นมา มีสถานะและสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันแต่หลักการที่เรายังยึดถือว่ามันถึงเป็นเรื่องที่ 'มากเกินไป'ล่ะ ?

“นอกจากนี้ฉันก็ทำเพื่อพวกคุณ การ์เร็ตต์เป็นตระกูลที่มีอิทธิพลในเมืองหลวง บ่อยครั้งที่เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณออกไปข้างนอกคุณไม่ใช่แค่ตัวคุณเอง แต่เป็นตัวแทนของตระกูลการ์เร็ตต์ทั้งหมด

“วันนี้เซลีนสามารถทิ้งเด็กคนหนึ่งในน้ำได้เพราะเธอกลัว เธออาจจะไม่ทำผิดอะไรร้ายแรงในครั้งต่อไป แต่ถ้าเธอทำสิ่งที่แก้ไขไม่ได้ มันก็จะไม่สายเกินไปที่จะเสียใจกว่าไหมคะ?”