ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 409

เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาพูดอย่างเคร่งขรึม “ภรรยาของผมโกรธ เธอคงไม่พอใจกับสิ่งที่ผมทำไปเมื่อกี้ ผมต้องพยายามอีกครั้ง”

“ไม่ ไม่ ฉันโอเคแล้ว ฉันไม่โกรธแล้ว”

เนลล์รีบพูดด้วยความกลัวว่าเขาจะลองอีกครั้งจริง ๆ

กิดเดียนหัวเราะ “คุณไม่โกรธแล้วจริง ๆ เหรอ?”

"ใช่" เนลล์พยักหน้า

"อืม ก็ดี"

จากนั้นชายคนนั้นก็ปล่อยเธอไป เขาลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพูดพร้อมกับสวมเสื้อผ้าเหล่านั้นว่า “คุณนอนต่ออีกสักพัก ผมจะบอกป้าจอยซ์ให้เธอมาเรียกคุณ เพื่อทานอาหารกลางวันในตอนหลัง”

เนลล์ที่ห่มผ้าอยู่ถามขึ้นว่า "คุณจะไปไหน?"

กิดเดียนเลิกคิ้วขึ้น ทันใดนั้น เขาก็เอนตัวไปพร้อมกับหรี่ตาอันชั่วร้าย “อะไรกัน คุณคิดถึงผมแล้วเหรอ?”

เนลล์มองเขาทันที “ไม่ อย่าหลงตัวเอง”

ขณะที่เธอพูด เธอห่มผ้าห่มด้วยความระมัดระวังและพลิกตัวหนีไป

กิดเดียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเขามองดูเธอราวกับว่าเธอกลัวว่าเขาจะกินเธอทั้งเป็น

เขาเอื้อมมือไปแตะหัวเธอและพูดว่า “ผมจะออกไปทำธุระ คุณพักไปก่อนเถอะ ผมจะกลับบ้านมารับคุณตอนกลางคืน”

เนลล์พึมพำเบา ๆ

กิดเดียนก็ออกจากบ้านไป

ในตอนเย็น งานเลี้ยงวันเกิดของ โจเอลถูกจัดขึ้นที่วิลล่าริมชายหาด

มีบุคคลภายนอกไม่มากนักและเนื่องจากส่วนใหญ่เป็นพี่น้องกัน พวกเขาจึงสนุกสนานกันอย่างเป็นธรรมชาติ

กลุ่มคนกำลังย่างบาร์บีคิวและดื่มที่ชายหาด ปัจจุบันมี เลียม เจเน็ต โอเวน ธารา ไซมอน และคนอื่น ๆ ปาร์ตี้นั้นดูมีชีวิตชีวามาก

เจ้านายของตระกูลฟอสเตอร์ อลัน พี่ชายคนโตของโจเอลก็มาด้วย

นี่เป็นครั้งแรกที่เนลล์ได้พบอลัน เธอเคยได้ยินข่าวลือมาก่อนว่าเขาเป็นคนจริงจังและเข้มงวด

หรืออาจเป็นเพราะอายุห่างกันเกือบสิบปีกับกิดเดียนและโจเอล เขาจึงดูเชยชาไปหน่อย

อย่างไรก็ตาม หลังจากไปเที่ยวกับเขา เธอค้นพบว่าถึงแม้เขาไม่อบอุ่นเกินไป แต่เขาก็ยังเข้าถึงได้ และไม่มีการออกอากาศเกี่ยวกับเขา

ในขณะที่คนที่เนลล์คุ้นเคยมากที่สุดคือ ไซมอน

ขณะที่ทั้งคู่อยู่ในวงการบันเทิง ไซมอนเป็นพี่น้องกลุ่มแรก ๆ ที่รู้จักเธอ ทันทีที่เขาเห็นเธอ เขาก็เรียก “พี่สะใภ้รอง” อย่างมีความสุข

นั่นทำให้โจเอลหัวเราะเยาะเขาอย่างไม่พอใจ ไซมอนขอให้โจเอลพูดกับเธอด้วย โจเอลเคยเรียกเนลล์ว่าน้องสะใภ้คนสุดท้องต่อหน้าไซมอน แต่เขาปฏิเสธที่จะทำตามที่เขาขอ ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธที่จะพูด

เมื่อไซมอนเห็นเช่นนั้น เขาก็ไปหากิดเดียนเพื่อบ่น แต่กิดเดียนใช้ด้ามแปรงเคาะหัว ส่งผลให้เขาตะโกนลั่น

“พี่สะใภ้รอง ดูสิ พวกเขารังแกผม มาช่วยผมที”

เนลล์หัวเราะลั่นขณะที่ ไซมอนรีบวิ่งมาดึงเธอ “พี่สะใภ้รอง หยุดหัวเราะ ช่วยตีเขาเพื่อผมหน่อย”

กิดเดียนสะบัดมือออกแล้วพูดว่า “เอาอุ้งเท้าแกออก เธอเป็นภรรยาของฉัน ทำไมเธอถึงช่วยแกด้วย?”

ไซมอนหน้าแดงด้วยความโกรธ “ผมรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของพี่ แต่เธอก็เป็นพี่สะใภ้ของผม!”

พูดจบก็ดึงเนลล์เข้าไปหาเขาอีกครั้ง

เนลล์ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากลุกขึ้นและมองไปยังกิดเดียนกับโจเอล แสร้งทำเป็นโกรธ “คุณอย่าแกล้งไซมอน เขาอายุน้อยที่สุด คุณต้องเคารพคนแก่และรักเด็ก”

ไซมอนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ใช่ ๆ ผมเป็นน้องชาย ทุกคนควรรักผมและตามใจผม ทำไมถึงพยายามรังแกผมล่ะ?”

โจเอลหัวเราะหนักมากจนไอไม่หยุด ขณะที่เขาหัวเราะ เขาก็พูดว่า "ใช่ แกเป็นน้องชาย"

เมื่อไซมอนได้ยินคำพูดนั้น เขาก็ตระหนักว่าเขาถูกล้อเลียนอีกครั้ง และเขาก็จ้องไปที่โจเอลอย่างโกรธจัด

“เห็นไหม แกกำลังสำลักเสียงหัวเราะ นั่นคือกรรม!”

ทำอะไรไม่ถูก เนลล์หยิบขวดน้ำแล้วยื่นให้โจเอล

เธอยื่นจานให้ แต่เมื่อเธอหันศีรษะ เธอเห็นว่าดวงตาที่เหมือนหมึกของเขากำลังจ้องมาที่เธอ

ดวงตาของเขาดูเสน่หาจนทำให้เนลล์หน้าแดงและหัวใจของเธอก็เต้นแรง

“ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”

เธอก้มศีรษะลงก่อนจะหลบตาเขา

กิดเดียดเม้มริมฝีปาก ขณะเอื้อมมือไปหยิบจาน เขาพูดว่า "ภรรยาของผมสวยมาก"

เนลล์อดไม่ได้ที่จะเขินตั้งแต่แก้มจนถึงหู

เธอไม่ได้คาดหวังคำพูดแสดงความรักอย่างกะทันหันจากชายคนนั้น ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงพยายามเปลี่ยนเรื่อง

“อ้อ ฉันได้ยินพวกเขาเรียกกันเสมอว่า พี่รอง พี่สาม พี่สี่ คุณเป็นพี่คนรอง ดังนั้นพี่คนโตจึงเป็นอลัน?”

กิดเดียนส่ายหัว

“อลันแก่กว่าเรา 10 ปี ตอนที่เรายังเด็ก เขาถูกลุงฟอสเตอร์ส่งเข้ากองทัพ ดังนั้นเขาจึงไม่เล่นกับเราและไม่รวมอยู่ในอันดับ”

“แล้วเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายคนโต เขาเป็นใคร ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินชื่อเขาเลย?”

กิดเดียนกำลังจะจับตะเกียบแต่มือของเขากลับแน่นขึ้นทันที

เมื่อสังเกตเห็นสิ่งนี้ เนลล์ก็ถามด้วยความสงสัย “มีอะไรเหรอ?”

กิดเดียนส่ายหัว สีหน้าของเขากลับมาเป็นปกติในทันที ขณะที่เขาหยิบตะเกียบคู่หนึ่งออกจากโต๊ะแล้วพูดเบา ๆ ว่า "เขาตายแล้ว"

เนลล์ตกใจมากจนเผลอเอามือไปวางที่ขอบเตา

"อ๊า"

เธอกระโดดขึ้นจากเก้าอี้และคิ้วของกิดเดียนก็กระตุก เขาโยนจานทิ้งก่อนจะยืนขึ้นและจับมือเธอ

“ทำไมคุณถึงไม่ระวัง?”