ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 420

แน่นอนว่าคำตอบของโจเอลใส่เต็มมาพร้อมกับอิโมจิที่อาเจียนเป็นเลือด

โจเอล: “พวกคุณ… มันจะมากเกินไปแล้ว!”

เนลล์เองก็พูดไม่ออกเช่นกัน แต่การได้เห็นความโกรธเคืองอันโจ่งแจ้งของโจเอลก็ค่อนข้างสนุกสนาน

กิดเดียนมองดูเนลล์ตัวสั่นจากเสียงหัวเราะ ริมฝีปากของเขาเปิดขึ้นเล็กน้อยและเริ่มพิมพ์คำตอบ “เจ้าหมาน้อย ได้เวลานอนแล้ว”

โจเอล “…”

โหดเหี้ยมแค่ไหน!

กิดเดียนวางโทรศัพท์มือถือของเนลล์ไว้ข้าง ๆ แล้วกอดและจูบเธอ “พอได้แล้ว นอน!”

มันเป็นคืนที่ดี

วันรุ่งขึ้น เนลล์และกิดเดียนยังคงสืบสวนกลุ่มของตระกูลโบฮิเนียต่อไป

แม้ว่ากิดเดียนจะรู้จัก เกล เชลบี แต่เรื่องที่พวกเขากำลังสืบสวนก็อาจสร้างความเสียหายให้กับกลุ่มเชลบีได้ ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วพวกเขาจึงไม่เข้าหาเขาก่อน

โชคดีที่พวกเขาได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลกริฟฟินและสายสัมพันธ์ส่วนตัวของกิดเดียน ดังนั้นมันไม่ใช่งานที่ยากเกินไป พวกเขาแค่ต้องการเวลามากขึ้น

นอกจากนี้ เนลล์ยังมีเพื่อนเก่า ๆ ในประเทศ F อีกด้วย ซึ่งทำให้ง่ายต่อการตรวจสอบกลุ่มเชลบีถ้าเธอติดต่อพวกเขา

เนลล์จึงโทรหาเพื่อนสนิทเก่าของเธอ

เพื่อนของเธอชื่อ เอเวลิน บรู๊ค ย้อนกลับไปเมื่อเธออยู่ในกองทหารมังกร เอเวลินเป็นคู่หูที่เธอไว้ใจที่สุด

มีความวุ่นวายภายในครั้งใหญ่ในกองทหารมังกร ดังนั้นเนลล์จึงไม่รู้จักผู้คนที่นั่นอีกต่อไป นับตั้งแต่อาวุโสเคเสียชีวิต คนเดียวที่เธอรู้จักคือ เอเวลิน บรู๊ค

การโทรเชื่อมต่อติดอย่างรวดเร็ว

เสียงผู้หญิงที่คมชัดดังขึ้นจากปลายอีกด้าน "นั่นใคร?"

“อีฟ นี่ฉันเอง”

มีการหยุดนิ่งไปชั่วคราว

หลังจากเงียบไปนาน อีกฝ่ายก็ถามด้วยความไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด “เซเว่น?”

"ใช่" เนลขมวดคิ้วและยิ้ม “มันก็ผ่านมานานแล้ว คุณเป็นอย่างไร?"

ดูเหมือนว่าบุคคลนั้นเพิ่งสงบสติอารมณ์ลง "ฉันสบายดี หายไปนานหลายปี จู่ ๆ โทรมาทำไม? ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?"

เนลล์ตอบอย่างอบอุ่นว่า “ฉันสบายดี เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันกลับมาที่ ประเทศ F เหตุผลที่ฉันติดต่อเธอคือขอความช่วยเหลือ เธอพอจะมีเวลามาพบฉันไหม?”

คำขอของเธอพบกับความเงียบไม่กี่วินาที

“ตอนนี้ฉันค่อนข้างยุ่งอยู่ข้างนอกตอนนี้ งั้นทำไมเธอไม่บอกกับฉันในตอนนี้ล่ะ แล้วฉันจะไปพบเธอเมื่อฉันทำธุระเสร็จแล้ว”

เนลล์คิดเกี่ยวกับมันและรู้สึกว่ามันจะได้ผล

เธออธิบายสถานการณ์

หลังจากได้ยินคำอธิบายของเธอ อีกคนดูประหลาดใจ

“เธอต้องการสอบสวนตระกูลไวโอเล็ตเหรอ?”

"ใช่ คุณต้องช่วยฉันเก็บเรื่องนี้เป็นความลับอย่าบอกใคร”

เอเวลินเงียบไปครู่หนึ่ง

“โอเค เข้าใจแล้ว รอฟังข่าวนะ”

เนลล์ตกลง หลังจากแลกเปลี่ยนกันอีกสักสองสามเรื่อง การโทรก็ถูกตัดไป

หลังจากที่ เนลล์ได้แจ้งคำขอของเธอแล้ว เธอรู้สึกโล่งใจ ตอนนี้สิ่งที่เธอต้องทำคือรอข้อมูล เธอนัดกับกิดเดียนให้ไปช็อปปิ้งคืนนี้

ในเวลานี้อีกด้านหนึ่ง

ผู้หญิงคนนั้นเดินไปที่โต๊ะและนั่งลง แน่นอนว่ามีคนเทไวน์หนึ่งแก้วให้เธอ เธอไม่ได้ปฏิเสธและดื่มมันทั้งหมด

เมื่อกลุ่มชายหนุ่มเห็นเธอดื่มอย่างเป็นกันเอง รอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาก็ยิ่งลึกซึ้งยิ่งขึ้น ด้วยความตื่นเต้น มีคนถามว่า "คุณผู้หญิง คุณชื่ออะไร?"

ผู้หญิงคนนั้นจ้องมาที่เขาและตอบกลับด้วยความหงุดหงิดว่า “คุณผู้หญิงอะไร? ทัศนคติแบบนั้นคืออะไร?”

คนนั้นสะดุ้งแต่ไม่ได้โกรธ แต่เขากลับคิดว่าการจ้องมองของเธอเป็นอันตรายถึงตาย เธอจึงทำให้กระดูกของเขาเหี่ยวไปครึ่งหนึ่ง

เขาโค้งคำนับและหัวเราะอย่างรวดเร็ว “ใช่ ใช่ ผมผิดเอง ในกรณีนี้ คุณต้องแนะนำตัวเองให้เรารู้จัก มิฉะนั้นเราจะไม่รู้จักคุณ!”

ผู้หญิงคนนั้นเม้มริมฝีปากของเธอและซ่อนรอยยิ้ม เธอกลอกตา “นามสกุลของฉันคือ แกรนด์”

“ยิ่งใหญ่เหมือนใน แกรนด์ มาร์เนียร์?”

ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้า “ฉันชื่อโนริอาเรียกฉันว่า นอร่า”

บุคคลนั้นยิ้ม “ชื่อของคุณมีเอกลักษณ์และฟังดูดีมาก มาเถอะ นอร่า เอ้าชน”

ผู้หญิงคนนั้นดูพอใจ เธอยกแก้วขึ้นชนกับเขา

อีกคนก็พูดขึ้นว่า “การที่เราได้พบกันในวันนี้คือโชคชะตา เรามาฉลองกันเถอะ”

ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าและชนแก้วกับแว่นตาของพวกเขา จากนั้นเธอก็กลืนลงไปในอึกเดียว

มีคนไม่กี่คนที่เห็นว่าเธอกำลังดื่มหนัก ดังนั้นพวกเขาจึงเทไวน์ให้เธอมากขึ้นและกระตุ้นให้เธอดื่มมากขึ้น

ดูเหมือนผู้หญิงคนนั้นจะไม่ได้ตระหนักถึงความตั้งใจของพวกเขา เธอไม่ได้ปฏิเสธข้อเสนอใด ๆ ของพวกเขา ในไม่ช้าเธอก็ดื่มมากกว่าหนึ่งโหล

เนื่องจากผู้ชายเหล่านี้มีเจตนาร้าย พวกเขาจึงเทบรั่นดีคุณภาพสูงของเธอต่อไป แม้แต่นักดื่มรุ่นเฮฟวี่เวทก็ยังเมาเล็กน้อยหลังจากดื่มไปมากกว่าหนึ่งโหล

ในเวลานี้ผู้หญิงคนนั้นเมา เธอแทบจะไม่สามารถลืมตาได้และรู้สึกราวกับว่ามีหมอกหนาทึบในการมองเห็นของเธอ ริมฝีปากสีแดงเชอร์รี่ของเธอถูกแยกออกเล็กน้อย ซึ่งดึงดูดให้ผู้ชายมาอยู่ด้วยไม่สิ้นสุด

ชายคนหนึ่งกลืนน้ำลายอย่างแรง คอของเขาตึงขึ้น ก่อนจะขยิบตาให้เพื่อน