อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะคร่ำครวญแค่ไหน ดวงตาของชายที่นอนอยู่บนพื้นยังคงปิดอยู่
ความรู้สึกสิ้นหวังอย่างท่วมท้นเต็มไปด้วยความเป็นอยู่ของเธอ ราวกับโลกทั้งใบกลายเป็นความมืดมิด
เธอกรีดร้องอย่างไม่ลดละ “กิดเดียน ลีย์!!!”
ต่อจากนั้น เธอก็รู้สึกคลื่นไส้ในลำคอ ตามด้วยอาการปวดท้องอย่างรุนแรง การมองเห็นของเธอหรี่ลงและเธอก็เป็นลม
…
เมื่อเนลล์ตื่นขึ้น เธอพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล
ทันทีที่เธอลืมตา เธอก็เอื้อมมือไปด้านข้างโดยอัตโนมัติ แต่มันก็ว่างเปล่า
หัวใจของเธอแน่นขึ้นทันที เธอรีบกระโดดลงจากเตียงและวิ่งไปที่ทางเดิน
เนลล์ที่เพิ่งไปที่ประตูแต่เธอกลับถูกคุณหมอหยุดไว้ “เฮ้ คุณจะไปไหน?”
เนลล์คว้าตัวเขาแล้วถามด้วยเสียงแหบ “กิดเดียน ลีย์ทอยู่ที่ไหน? เขาอยู่ที่ไหน?"
แพทย์หายใจออกอย่างแรง “คุณหมายถึงผู้บาดเจ็บที่ถูกส่งมาที่นี่พร้อมกับคุณใช่ไหม?”
เนลล์พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม การแสดงออกทางสีหน้าของเธอนั้นอย่างเคร่งเครียด "เขาอยู่ที่ไหน? บอกฉันเดี๋ยวนี้!"
“โอ้ เขายังอยู่ในการผ่าตัด เฮ้…”
ก่อนที่หมอจะพูดจบ เธอก็วิ่งหนีไปเหมือนลมกระโชก
ที่ชั้น 3 บริเวณทางเข้าห้องผ่าตัด
เมื่อเนลล์ไปถึงที่นั่น ป้ายนีออนที่ด้านบนของห้องผ่าตัดยังคงสว่างอยู่ ซึ่งหมายความว่าผู้ป่วยยังไม่ออกมา การผ่าตัดยังไม่สิ้นสุด
ตระกูลกริฟฟินยืนอยู่รอบ ๆ ข้างหลังพวกเขาคือ บอดี้การ์ดหน้าเคร่งเครียดอยู่หลายคน
ผู้ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มีท่านผู้หญิงกริฟฟินและเบลีย์
ใบหน้าของเนลล์ก็ซีดเผือด
เธอเดินโซเซไปหาพวกเขา เธอไม่กล้าถามท่านผู้หญิงกริฟฟิน ดังนั้นเธอจึงคว้าแขนของเบลีย์แล้วถามว่า “เขาเป็นอย่างไร? เขาโอเคไหม?”
เบลีย์มองดูท่าทางตื่นตระหนกของเธอและขมวดคิ้วของเขา หลังจากหยุดไปนาน เขาตอบอย่างไม่เต็มใจว่า “หมอบอกว่าอาการของเขารุนแรง โอกาสรอดของเขาน้อยกว่าสิบเปอร์เซ็นต์”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เนลล์ก็รู้สึกเหมือนกับว่าเธอเพิ่งถูกกระหน่ำตีเข้ามาที่หัว รู้สึกเหมือนท้องฟ้าล่วงตกลงมาที่เธอ
เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าว ร่างกายของเธอเกือบจะทรุดตัวลง โชคดีที่เบลีย์จับเธอทัน
"พี่สะใภ้!"
ท่านผู้หญิงกริฟฟินตื่นตระหนกกับเสียงตะโกนอันดังของเบลีย์ เธอจึงหันไปมองพวกเขา
เนลล์ส่ายหัว น้ำตาไหลอาบหน้า
“มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด ทำไมฉันถึงไว้ใจเธอง่ายจัง ถ้าฉันไม่โง่ขนาดนี้ เรื่องนี้คงไม่เกิดขึ้น คุณจะไม่ถูกโจมตีหรือได้รับบาดเจ็บ ฉันขอโทษ”
เบลีย์มองดูความทุกข์ยากของเธอและรู้สึกได้ถึงความบีบคั้นหัวใจของเธอ
เขาพูดเบา ๆ ว่า “อย่าโทษตัวเองมากเกินไป ยังมีโอกาสอีกตั้งสิบเปอร์เซ็นต์ ไม่ได้หมายความว่าเขาจะทำไม่ได้ซะหน่อย”
ท่านผู้หญิงกริฟฟินก็รีบเข้าไปปลอบเธอ “ใช่ อย่าเพิ่งสิ้นหวัง กิดเดียนจะต้องรอด แต่คุณต่างหากที่จะตายซะซะก่อน”
เนลล์ได้รับการปลอบใจจากพวกเขาให้นั่งบนเก้าอี้
เบลีย์ถามว่า “พี่สะใภ้ คุณอยู่ในที่เกิดเหตุ คุณรู้หรือไม่ว่าใครคือคนร้าย?”
เนลล์จับที่เท้าแขนแน่นจนนิ้วเจ็บ
สายตาของเธอกลายเป็นน้ำแข็ง จากนั้นเธอก็พูดอย่างเงียบ ๆ "ฉันรู้"
"ใคร?"
“เธอชื่อ เอเวลิน บรู๊ค ฉันคิดว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันในชีวิตนี้ แต่กลับกลายเป็นว่า… เฮอะ!”
เธอหัวเราะเยาะตัวเอง เธอไม่รู้ว่าเธอกำลังหัวเราะเยาะความไร้เดียงสาและความล้มเหลวของตัวเอง หรือสถานการณ์ที่ไร้สาระ
ดวงตาของเบลีย์เบิกกว้าง
เขาคว้าแขนเธออย่างแรงและพูดอย่างเฉียบขาด “คุณพูดอะไร? เธอชื่ออะไรนะ?”
นี่… คือลูกของเขาเหรอ?
กิดเดียน ลีย์ คุณได้ยินไหม เราจะมีลูกอีกคน!
ดังนั้นคุณต้องรอด คุณต้องอยู่ต่อไป
น้ำตาก็เริ่มไหลอีกครั้ง
ทันใดนั้น เธอก็หมอบลงและเอามือปิดหน้า เธอรู้สึกเหมือนชิ้นส่วนของหัวใจของเธอถูกฉีกออกจากกัน มันเจ็บมากจนเธอแทบหายใจไม่ออก
เบลีย์รู้สึกว่าตาของเขาแดงเช่นกัน
เขาจ้องมองเธออยู่ครู่หนึ่ง จนกระทั่งเขารู้สึกว่าความเจ็บปวดในหัวใจของเขาลดลงเล็กน้อย
เขาบอกเธอเบา ๆ ว่า “พี่สะใภ้ คุณควรไปพบแพทย์เพื่อทำอัลตราซาวด์ ที่เหลือให้ผมจัดการ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นผมสัญญา”
เขาโทรออกและไม่นาน แพทย์หญิงอีกคนก็เดินเข้ามา
“นี่คือเพื่อนของผม แพทริเซีย เธอเป็นแพทย์สูติศาสตร์และนรีเวชศาสตร์ แพทริเซีย ภายในท้องของเธอมีลูกของพี่ใหญ่ของผม คุณต้องช่วยผมดูแลเธอให้ดี”
แพทริเซียสวมแว่นขอบดำและดูขี้อายมาก เธอพยักหน้า
“เข้าใจแล้ว ไม่ต้องห่วง!”
เบลีย์พยักหน้าและหันหลังเดินจากไป
หลังจากที่เขาจากไป แพทริเซียก้าวไปข้างหน้าและเกลี้ยกล่อมเนลล์ “คุณนายลีย์ ตอนนี้สุขภาพของลูกคุณสำคัญที่สุด แน่นอนว่าคุณไม่ต้องการให้คุณชายลีย์ตื่นขึ้นมาพร้อมกับการได้รับข่าวร้ายใช่ไหมคะ!”
เนลล์ตกใจเล็กน้อย เธอเงยหน้าขึ้นมองที่แพทริเซีย แล้วก็พยักหน้าในที่สุด
“ก็ได้ ฉันจะไปกับคุณ”
ในห้องอัลตราซาวนด์
เนลล์นอนอยู่บนเตียงเย็น ปล่อยให้เครื่องมือเย็น ๆ เคลื่อนผ่านท้องของเธอเบา ๆ
เครื่องดนตรีที่อยู่ถัดจากเธอแสดงการเต้นของหัวใจของทารกในครรภ์ แพทย์บอกกับเธอว่า “อาการของทารกไม่คงที่เล็กน้อย และมีสัญญาณเตือนของการแท้งบุตร อย่างไรก็ตามมันยังคงมีความมั่งคงอยู่ในขณะนี้ ตราบใดที่คุณดูแลอารมณ์ของตัวเอง อย่าทำงานหนักเกินไป ก็ไม่ควรมีปัญหาใหญ่ใด ๆ เกิดขึ้นอีก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก