ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 489

กิดเดียนไม่ได้ปฏิเสธ แต่เขายังคงยิ้มอย่างมีความสุขและพยักหน้าอย่างเสแสร้ง

“ใช่ ผมแค่แกล้งคุณ”

เขาพูดขณะเล่นนิ้วของเธอ ขณะที่แสงแดดส่องเข้ามาในห้อง ซึ่งทำให้ห้องอบอุ่นและทำให้จิตใจและร่างกายของพวกเขาผ่อนคลาย

เนลล์รู้สึกไม่สบายใจไปทั่วร่างกาย เนลล์ยิ้มอย่างเขินอายและผลักเขาออกไป “หยุด มันจั๊กจี้!”

“คุณภรรยา ตอนนี้ร่างกายของคุณดีขึ้นหรือยัง?”

เนลล์ขมวดคิ้วและถามว่า “อาการดีขึ้นหมายความว่าอย่างไร?”

กิดเดียนดึงเธอเข้ามาทันที

"คุณ..."

เนลล์หน้าแดงก่ำ เธออยากจะลุกขึ้นแต่ถูกสามีกดดัน

ชายคนนั้นซุกศีรษะของเขาไว้ที่คอของเธอและดมกลิ่นผมที่หอมกรุ่นของเธอ ช่วงเวลานั้นดูสงบและอบอุ่น

“อย่าหนี ขอผมกอดคุณเงียบ ๆ แบบนี้สักพักเถอะนะ”

กิดเดียนพูดเบา ๆ น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน สภาพแวดล้อมก็อบอุ่นและเงียบสงบ

หลังของเธอแข็งและหยุดเคลื่อนไหว เธอกอดไหล่ชายของเธอด้วยความรัก

ตั้งแต่เธอท้อง กิดเดียนได้ดูแลเธอและพวกเขาก็มีเพศสัมพันธ์ไม่กี่ครั้ง

หลังจากนั้นไม่นาน กิดเดียนก็เงยหน้าขึ้นและใช้นิ้วยาวยกคางขึ้นเพื่อเผชิญหน้ากับเขา

“เมื่อกี้คิดอะไรอยู่? คุณดูไม่มีความสุข”

เนลล์ม้วนผมของเธอและพึมพำ “ไม่มีอะไรหรอก”

“อย่าโกหกผม”

กิดเดียนหรี่ตาลง และในที่สุดเนลล์ก็พูดความจริงผ่านสายตาของเขา

“เกล เชลบีมาเมื่อเช้านี้ และเล่าเรื่องตระกูลเชลบีให้ฉันฟัง”

กิดเดียนตกใจมาก

เขาเม้มริมฝีปากเข้าหากันและถามว่า “เขาพูดอะไร?”

จากนั้นเนลล์ก็ย้ำสิ่งที่เกลบอกเธอก่อนหน้านี้ในวันนี้

“ฉันค่อนข้างลังเลเพราะฉันไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับเรื่องของตระกูลเชลบี พูดตามตรง มันซับซ้อนเกินไปและขัดกับค่านิยมของฉัน ฉันแค่อยากมีชีวิตที่เรียบง่าย

“ฉันยังไม่รู้สึกรักครอบครัวใด ๆ กับพวกเขาเลย ฉันจะรู้สึกขุ่นเคืองถ้าฉันต้องทำอะไรเพื่อพวกเขา และพวกเขาอาจจะไม่ชอบมันเช่นกัน”

กิดเดียนยิ้มเยาะ

“คุณเคยคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เข้ายึดครองตระกูลโบฮิเนียหรือไม่? จำนวนอำนาจและความมั่งคั่งที่คุณจะได้รับ...”

เนลล์ถึงกับอึ้ง

เธอจ้องไปที่กิดเดียนและกะพริบตาที่ใสเป็นน้ำ

“ฉันไม่เคยคิดเกี่ยวกับมัน นอกจากนี้ ฉันไม่เคยต้องการความมั่งคั่งหรืออำนาจ ทั้งหมดที่ฉันต้องการคือคุณ!"

เนลล์จึงเผยรอยยิ้มที่สดใสที่สุดของเธอ ภายใต้แสงแดดยามบ่าย เธอดูเหมือนเอลฟ์ที่เปล่งประกาย เธอเอื้อมมือไปคล้องคอของกิดเดียน

“ฉันมีคุณและลูกของเรา ฉันสามารถทำทุกอย่างที่ฉันชอบและแสดงในภาพยนตร์ที่ฉันต้องการ ทั้งหมดนี้ก็เพียงพอแล้ว ฉันไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้ การมีมากเกินไปหมายถึงความรับผิดชอบและการเสียสละที่มากขึ้น ฉันไม่ต้องการให้ชีวิตของฉันเป็นแบบนั้น ฉันแค่หวังว่าเราจะมีชีวิตที่เรียบง่าย อบอุ่น และมีความสุข”

กิดเดียนรู้สึกใจสั่น

เขาจับที่ด้านหลังศีรษะของเธอและจูบเธออย่างลึกซึ้งทันที

จูบนี้มีความรู้สึกซับซ้อนนับไม่ถ้วน ความรักที่ปั่นป่วนและความสุขที่อธิบายไม่ได้

เนลล์พึมพำและตะโกน

เนลล์รู้สึกหงุดหงิดจนต้องเกาหัว

“ฉันไม่กลัวพวกมัน แต่ถึงแม้ไม่มีใครตายจากแมลงวันที่มากเกินไป แต่ก็ยังน่ารำคาญอย่างบ้าคลั่งที่ถูกรบกวนอยู่ตลอดเวลา”

กิดเดียนหัวเราะและลูบผมของเธอ เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “คุณไม่มีทางอื่นแล้วเหรอ?”

เนลล์ขมวดคิ้วและมองมาที่เขา “ทางอื่นอะไรอีก?”

ชายคนนั้นส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

จากนั้นเขาก็เอื้อมมือออกไปและตีหน้าผากของเธอเบา ๆ

กิดเดียนพูดด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลายว่า “คุณมัวแต่จมอยู่กับมันจนมองไม่เห็น”

เขาถอนหายใจและพูดต่อ “คุณเคยได้ยินวลีที่ว่า การหารากเหง้าของปัญหาไหม?”

เนลล์ชะงักไปครู่หนึ่งก่อนในทันใด ดวงตาของเธอเบิกกว้าง

“คุณหมายถึง...”

กิดเดียนพยักหน้า

“ถ้าคุณแน่ใจว่าคุณไม่ต้องการสิ่งนี้ คุณก็ควรปล่อยมันไปให้หมด ด้วยวิธีนี้ตระกูลโบฮิเนียจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณอีกต่อไป แต่เนลลี่ คุณต้องคิดให้รอบคอบ เพราะเมื่อคุณทำแล้ว จะไม่มีวันหวนกลับไปได้”

เนลล์ตกตะลึงและคิดเกี่ยวกับมันชั่วครู่

หลังจากนั้นไม่นาน เธอพูดอย่างหนักแน่นว่า “ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะทำมัน"

สองสามวันต่อมา สมาชิกทุกคนในตระกูลเชลบีได้รับอีเมล

อีเมลมีวิดีโอสั้น ๆ

เนลล์สวมชุดยาวสีชมพูดอกบัวกับเสื้อสเวตเตอร์ถักเข้าชุดกัน เธอนั่งบนม้านั่งในสวนใต้ร่มไม้ดอก

ในวิดีโอ เธอยิ้มและอธิบายทุกอย่างอย่างเรียบง่าย เธอบอกว่าเธอไม่ต้องการเป็นหัวหน้าตระกูลเชลบี และเธอไม่สนใจเรื่องใด ๆ เกี่ยวกับตระกูลโบฮิเนีย ใครก็ตามที่คิดจะยุ่งกับเธอเพราะสิ่งนี้สามารถหยุดคิดได้ ส่วนใครจะได้ตำแหน่งนั้นในที่สุด นั่นก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกเขา