ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 491

ลูซี่ แคทซ์ขาดแคลนเงิน

เมื่อคิดถึงแม่ที่ป่วยและพ่อเลี้ยงที่ติดการพนัน ไม่ว่า ซูซาน รีด ผู้จัดการของเธอที่ยืนอยู่ข้างหลังจะตื่นเต้นแค่ไหน ดวงตาของเธอก็ยังเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

ลูซี่ปิดปากเงียบเมื่อเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวของเธอ ที่แม้แต่ซูซานเพื่อนสนิทของเธอเองก็ไม่รู้เรื่อง

เมื่อเห็นว่าลูซี่รู้สึกหดหู่ใจ ซูซานยืนอยู่ข้างหลังเธอและจับผู้หญิงที่พิงเก้าอี้ จ้องมองที่ภาพสะท้อนของเธอ ซูซานงุนงงและถามว่า “ลูซี่ มันเป็นความฝันของเธอที่ได้เข้าร่วมงานปาร์ตี้นี้ เธอควรจะดีใจนะ แต่ทำไม...”

ลูซี่ขดริมฝีปากอย่างไม่เต็มใจและยิ้มอย่างอ่อนแรง

"ไม่เป็นไร ฉันแค่เหนื่อยนิดหน่อยเพราะฉันนอนไม่ค่อยหลับ”

ซูซานมองเธออย่างกังวลและถอนหายใจ

“คุณคงจะรู้สึกเหนื่อยแล้ว”

เธอรู้ว่าลูซี่สิ้นหวังแค่ไหน

นับตั้งแต่ลูซี่เข้าสู่วงการบันเทิง ถึงแม้ว่าเธอจะยังเป็นนักแสดงเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่เธอก็ทำงานอย่างไม่รู้จบ

ลูซี่จะยอมรับทุกโปรเจคไม่ว่าจะยากแค่ไหน หรือความต้องการสูงแค่ไหน ตราบใดที่งานมีคุณภาพและระดับไฮเอนด์

ซูซานเคยถามเธอว่าทำไมเธอจึงทำงานหนัก

ลูซี่บอกเพียงว่า ถ้าเธอต้องการประสบความสำเร็จ เธอก็อดไม่ได้ที่จะต้องทำงานหนัก ยิ่งไปกว่านั้น งานคุณภาพต่ำจะทำให้เธอเสียพลังงาน ดังนั้นเธอจึงตั้งใจทำงานให้หนักขึ้นมากกว่าที่จะทุ่มเทให้กับอาชีพการงานของเธอ

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ซูซานยืนเคียงข้างลูซี่และเห็นเธอเปลี่ยนไปทีละน้อย จากนักแสดงสาวที่ไม่มีชื่อเสียงกลายเป็นซูเปอร์สตาร์ระดับเฟิร์สคลาสที่เธอเป็นอยู่ทุกวันนี้

ไม่ว่าจะเป็นในตอนนั้นหรือตอนนี้ วิถีของ “ผู้หญิงที่กระตือรือร้น” ของลูซี่ก็ไม่เคยเปลี่ยน

ซูซานสงสัยว่าทำไมลูซี่ถึงกระตือรือร้นที่จะหารายได้มหาศาล ถึงแม้จะใช้ชีวิตแบบประหยัด

ลูซี่ยิ้มและไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไร เธอแค่ตอบแล้วบอกว่า เธอไม่ชอบวิถีชีวิตฟุ่มเฟือย

ซูซานเห็นว่ามันน่าสงสัย แต่ไม่ได้สอบสวนเพิ่มเติม

ใครกันจะไม่มีความลับ?

เมื่อซูซานเห็นใบหน้าที่อ่อนล้าของลูซี่ เธอก็ลังเลและไม่ชักชวนให้ลูซี่พักผ่อน

หลายปีผ่านมาแล้ว ถ้าลูซี่ต้องการพัก เธอก็คงจะพักไปนานแล้ว

ซูซานคิด

สิ่งที่เธอไม่รู้คือลูซี่รู้สึกอยากพัก

ใครไม่อยากพักและขี้เกียจอยู่บ้านล่ะ?

ค่ารักษาพยาบาลของแม่เธอยังคงสามารถจัดการได้ ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อเลี้ยงที่สูบเลือดสูดเนื้อของเธอ ลูซี่คงไม่ต้องทำงานหนักขนาดนี้

ในไม่ช้า การแต่งหน้าของลูซี่ก็เสร็จสิ้น

เธอเลือกชุดเดรสท่อนบนสีเงินและจับคู่กับกิ๊บติดผมสีน้ำเงินเข้ม คอของเธอประดับด้วยสร้อยคอเงินอันละเอียดอ่อน และเธอสวมรองเท้าส้นสูงที่ดูราวกับคริสตัล จากนั้นเธอก็ขึ้นรถสปอร์ตอย่างสง่างาม

ตลอดทางที่นั่น ลูซี่ไร้ความรู้สึก ขณะที่เธอจ้องมองที่แสงไฟหลากสีสันตรงหน้าเธอ วันนี้เธอยังไม่ได้พักเลย

ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากพัก เป็นเพราะเธอรู้สึกเหนื่อยมากจนกลัวว่าเมื่อเธอหลับ เธอจะพลาดงานปาร์ตี้

ลูซี่จึงต้องทำให้เป็นจุดที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้

เธอมาถึงสถานที่จัดงานในเวลาต่อมา

ใต้แสงแฟลชของกล้อง ลูซี่ยิ้มอย่างสุภาพและลงจากรถอย่างสง่างาม

เธอจับหน้าอกของเธอไว้ตลอดทางและพยักหน้าด้วยการยอมรับต่อสื่อ บางครั้งเธอก็เก็บผมที่หล่นกลับคืนไป ลูซี่เปรียบเสมือนเทพธิดาในทุกการเคลื่อนไหวของเธอ

อย่างไรก็ตาม ไม่มีนักข่าวสัมภาษณ์เธอแต่อย่างใด

โจเอล ฟอสเตอร์สวมสูทเบอร์กันดีสั่งทำพิเศษ และยิ้มเยาะอย่างเย่อหยิ่ง ไม่มีใครบอกได้ว่า เพิ่งผ่านมาได้นานเท่าไร เขาแค่จ้องไปที่สองคนนั้นด้วยสายตาที่อาฆาตแค้น

"ไม่มีอะไร ผมแค่แปลกใจที่เห็นท่าทีรักใคร่ของนายน้อยสมิธ แม้ว่าคุณทั้งคู่จะหมั้นหมายกัน แต่คุณไม่คิดว่ามันไม่เหมาะสมสักหน่อยไหมที่จะแสดงออกถึงความรักใคร่ในช่วงเวลานี้? ท้ายที่สุดผู้คนจำนวนมากกำลังมองดูอยู่”

ขณะที่เขาพูด เขาเอียงศีรษะส่งสัญญาณไปยังแถวนักข่าวที่อยู่ข้างหลังพวกเขา

สื่อในปัจจุบันมองหน้ากันและเห็นความตื่นเต้นในสายตาของกันและกัน

เรื่องอื้อฉาว! เรื่องอื้อฉาวที่ใหญ่ในวงการบันเทิง!

ของขวัญเหล่านั้นมีประสบการณ์และรู้โดยธรรมชาติเกี่ยวกับการหมั้นหมายระหว่าง เมซ สมิธและ ลูซี่ แคทซ์ ซึ่ง โจเอล ฟอสเตอร์ได้เฝ้าดูอยู่มาตลอด แต่วันนี้...

ใครก็ตามในสื่อที่มีความเป็นมืออาชีพและความตระหนักรู้ต่างถือกล้องของตนขึ้นอย่างเมามันและเตรียมที่จะถ่ายภาพแรก

ลูซี่เห็นสิ่งนี้และออกห่างจากเมซโดยไม่รู้ตัว

เธอหมั้นกับเมซจริง ๆ แต่การที่จะเปิดเผย ในโอกาสนี้จะส่งผลต่อภาพลักษณ์ของเธอ

งานเลี้ยงวันนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับเครือข่ายในอุตสาหกรรมเป็นหลัก ไม่ใช่สำหรับพวกเขาที่จะแสดงความรักกัน

เมซยังคิดอย่างชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้

เขารีบปล่อยแขนของลูซี่ และมองโจเอลที่มีร่องรอยของการข่มขู่

'โจเอลเป็นเพลย์บอย และการพูดอย่างมีเหตุผลคงไม่มีเพราะความสัมพันธ์กับลูซี่หรอกนะ เป็นไปได้ไหมที่โจเอลจะชอบลูซี่?'

'เขาไม่สังเกตเห็นเจตนาโจเอลได้อย่างไร? ดูเหมือนว่าเขาจะต้องระมัดระวัง'

โจเอลยิ้ม เมื่อเห็นช่องว่างที่กว้างขึ้นระหว่างคนทั้งสองและรู้สึกยินดีมากขึ้น

เขาเดินผ่านช่องว่างและมองไปที่ท่าทางแข็งทื่อของเมซ โจเอลยิ้มอย่างแผ่วเบาและพูดว่า “ยังไงก็ตาม ทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล ผมขอแนะนำนายน้อยสมิธอย่ามัวแต่หมกมุ่นอยู่กับการแสดง”