ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 525

ทันทีที่จอห์นพูดจบ เขาก็ถอดผ้าเช็ดตัวรอบเอวออกแล้วกระโจนเข้าหาโคลอี้

โคลอี้ตื่นขึ้นด้วยความร้อน

เมื่อเธอลืมตาขึ้น เธอก็ตระหนักว่าร่างกายของเธอเจ็บปวดเพียงใด ตะเกียงคริสตัลแขวนอยู่เหนือศีรษะของเธอและเปล่งแสงสีเหลืองอ่อน ๆ รูปแบบที่สลับซับซ้อนหมุนไปรอบ ๆ ภายใต้แสงและทำให้ตาของเธอแสบ

เธออยู่ที่ไหน

เธอพยายามครุ่นคิด ขณะที่เธอปรับสายตาช้า ๆ

สิ่งที่เธอเห็นคือ ความยิ่งใหญ่และความมั่งคั่ง การตกแต่งสไตล์วินเทจสไตล์อังกฤษทำให้ดูสง่างาม ภาพเขียนสีน้ำมันของปิกัสโซบนฝาผนังประกอบด้วยสีที่โดดเด่นและลายเส้นที่โดดเด่น ทำให้เธอเข้าใจว่าเธอถูกขังอยู่ในดินแดนแห่งความฝันที่แปลกประหลาด

เธอคงกำลังฝันอยู่!

เธอหลับตาลงและสงสัย เธอภาวนาให้ฝันอยู่ต่อไปไม่อยากตื่น

เธอปฏิเสธที่จะตื่นขึ้นเพื่อเผชิญกับความจริงที่โหดร้าย

ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอได้ยินเสียงฝีเท้าเบา ๆ และตัวสั่นไปด้วยความกลัว

เตียงทรุดลงเล็กน้อยและเธอสัมผัสได้ว่ามีคนกำลังยกผ้าห่มขึ้นมานอนในไม่ช้า เธอก็รู้สึกความเยือกเย็นของผู้ชาย แขนที่โอบไว้บนร่างกายที่เพรียวบาง และเปลือยเปล่าของเธอ

"ว๊ายยยยยยย!"

โคลอี้กรีดร้องและลืมตาขึ้น

แขนใต้ผ้าห่มหยุดเคลื่อนไหว

จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงของชายที่ร่ำรวยคนนั้น “ตื่นแล้วเหรอ?”

โคลอี้หันไปหาเขาและประหลาดใจกับสิ่งที่เธอเห็น

หล่ออะไรขนาดนี้!

เขามีดวงตาที่เย้ายวน สันจมูกโด่ง กรามเชิงมุม และริมฝีปากบาง การที่เขาเอนตัวพิงหมอนอย่างเกียจคร้านทำให้เขาดูเซ็กซี่เหมือนกับอยู่ในนรก!

เขาค่อย ๆ จ้องมองของเธอ เลื่อนลงไป ขณะที่เธอมองดูหน้าอกที่เปลือยเปล่าของเขา และหน้าท้องที่ตึง...

"อา!"

เธอกรีดร้องอีกครั้งและเอาผ้าห่มคลุมหัว

“คุณ คุณเป็นใคร? ทำไมไม่ใส่กางเกง!”

จอห์นเลิกคิ้ว

จากนั้นเขาก็ตอบอย่างใจเย็นว่า “ทำไมคุณต้องประหลาดใจด้วย คุณยังกลัวที่จะมองสิ่งนั้นอยู่อีกเหรอ”

อะไรนะ

โคลอี้เปิดผ้าห่ม เผยให้เห็นดวงตาสีเข้มคู่หนึ่งของเธอ

“เอ่อ เรามี…”

จอห์นพยักหน้า

อ๊ากกกกกกก!

โคลอี้อยากจะร้องไห้ แต่เธอทำไม่ได้

มีความทรงจำที่คลุมเครืออยู่ในใจของเธอ เธอทะเลาะกับชาเนียและถูกตบ ตอนนั้นเธอยังเมาอยู่ และถูกชายคนนั้นพาไป

'โคลอี้ โอ้ย โคลอี้! ต้องโง่ขนาดไหนเนี่ย! แกตกหลุมพรางแบบเดิมเป็นครั้งที่สองแล้วนะ!'

เมื่อสองปีที่แล้ว เธอดื่มที่บาร์มากเกินไปและมีวันไนท์สแตนด์ เป็นผลให้เธอเลิกกับจิมมี่!

สองปีต่อมา สิ่งเดียวกันก็เกิดขึ้น!

'โคลอี้ แกนี่มันโง่จริง ๆ!'

จอห์นแสดงรอยยิ้มอันบอบบาง ขณะที่เขาสังเกตว่าผู้หญิงคนนั้นพยายามดิ้นรนกับผ้าห่มอย่างไร เขากังวลว่าเธอจะหายใจไม่ออก

เขาดึงผ้าห่มแล้วเรียก “เมียจ๋า!”

“เมียอะไร? ใครเป็นภรรยาของคุณ?”

โคลอี้คำราม และใบหน้าของเธอแดงด้วยความกังวล

สายตาที่ดูชั่วร้ายปรากฏขึ้นในสายตาของจอห์นขณะที่เขาพูดว่า “เมื่อคืนคุณนอนกับผม จะไม่รับผิดชอบเหรอ?”

อะไรนะ!

ดวงตาของเธอเบิกกว้าง รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบของเธอพังทลาย!

เธอจ้องมองเอกสารอย่างไม่เชื่อสายตาอยู่พักหนึ่ง ทันใดนั้นเธอก็บีบต้นขาของเธอ “โอ๊ย…”

มันเจ็บ เธอไม่ได้ฝันไป

หมายความว่าเธอแต่งงานแล้วจริงเหรอ

“ไม่ มันเป็นไปไม่ได้ นี่… นี่เป็นของปลอมหรือเปล่า”

โคลอี้พบว่ามันยากที่จะเชื่อ จะมีทะเบียนสมรสได้อย่างไร เมื่อไม่มีทะเบียนบ้าน และเธอไม่อยู่ในระหว่างการจดทะเบียนสมรส

อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นพูดอย่างมั่นใจ “คุณสามารถตรวจสอบกับอำเภอได้ ถ้าคุณไม่เชื่อผม”

หลังจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและห่อตัวด้วยผ้าขนหนูที่เขาพบอยู่ใกล้ ๆ “เมื่อคุณตื่นแล้ว ก็รีบแต่งตัว ผมจะพาคุณออกไปทานอาหารเย็น เพื่อฉลองการแต่งงานครั้งล่าสุดของเรา”

…

กว่าจะแต่งตัวก็ประมาณหนึ่งทุ่ม

เมื่อโคลอี้ขึ้นรถ เธอพบว่าเธออยู่ในพื้นที่ รอยัล การ์เดน วิลล่า แอเรียล ที่แพงที่สุดของเจียงเฉิง เธอได้ยินมาว่าบ้านที่นี่ราคาอย่างน้อยสามสิบล้าน

เธอแทบจะอ้าปากค้างและเธอก็กลืนน้ำลาย ขณะที่เธอแอบสังเกตชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอ

เขาเป็นคนที่มีเสน่ห์ โดดเด่น อายุน้อย มั่งคั่ง และเก่งเรื่องบนเตียง กล่าวอีกนัยหนึ่งเขาเป็นหนุ่มโสดที่มีคุณสมบัติ

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงเลือกเธอ

โคลอี้คิดว่าเธอไม่มีรูปลักษณ์ที่น่าหลงใหล รูปร่างหน้าตาของเธอสูงกว่าค่าเฉลี่ย และเธอก็ไม่มีพรสวรรค์พิเศษเช่นกัน ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงสนใจเธอกันนะ

เธอไม่พบคำตอบสำหรับคำถามของเธอ

พวกเขามาถึงกรุงเยรูซาเลม ซึ่งเป็นร้านอาหารชั้นเลิศกลางแจ้งที่เสิร์ฟอาหารตะวันตก การตกแต่งภายในที่หรูหราของร้านอาหาร และการบริการที่ไร้ที่ติ ทำให้โคลอี้ตกใจอีกครั้ง เธอยังสูดหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อได้ดูเมนูที่แพงเกินไป

สเต็กเนื้อราคาสามหมื่น ในขณะที่ไวน์แดงหนึ่งขวดมีราคาหลายหมื่น

พวกเขาไม่ได้กินอาหาร แต่เป็นเพชรและทอง!