ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 542

โจเอล ฟอสเตอร์ไม่รู้ว่าลูซี่ แคทซ์ จะกลับบ้านแล้วหรือยัง

ตอนที่เขาอยู่ที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เขาได้ยินหมอบอกว่าถ้าไม่มีปัญหาอะไร เธอสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ในวันนั้น

ก่อนออกจากโรงพยาบาล เขาถามหมอเกี่ยวกับอาการของลูซี่ ซึ่งหมอบอกว่าอาการบาดเจ็บของเธอไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วง

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้โจเอลออกจากโรงพยาบาลมาได้อย่างสบายใจ ถ้าไม่อย่างนั้น เขาจะทิ้ง ลูซี่ไว้ตามลำพังได้อย่างไร

โจเอลคิดกับตัวเองว่าเขาต้องถามลูซี่แบบตัวต่อตัวให้ได้

ในเวลาค่ำแบบนี้ ชายคนนั้นน่าจะออกจากบ้านของลูซี่ไปแล้ว ถ้าเขายังอยู่ที่นั่นอยู่ในชั่วโมงแบบนี้ ก็คงจะน่าสงสัยน่าดู

โจเอลตัดสินใจที่จะไปดูให้เห็นด้วยตาของตัวเอง

เขาต้องการถามลูซี่ว่าทำไมเธอถึงเลือกไปอยู่ในอ้อมแขนของชายอีกคนหนึ่ง ทั้งที่เธอยังมีความรู้สึกให้กับเขาอยู่

โจเอลก็อยากรู้ว่าลูซี่ทำอะไรอยู่ในคืนนี้

ผู้ชายคนนั้นตามเธอกลับบ้านหรือเปล่านะ?

แล้วความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสองเป็นแบบไหนกัน?

โจเอลครุ่นคิดเล็กน้อย และตัดสินใจว่าเขาจะไปพบลูซี่

เขารีบลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วและไม่ได้ใส่ใจกับเวลาในตอนนี้

โจเอลสร่างเมาจากเครื่องดื่มที่เขาดื่มไปก่อนหน้านี้แล้ว

เขาต้องการแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง และไม่ต้องการให้คนขับรถหรือแม่บ้านต้องออกมารับใช้ ดังนั้นเขาจึงแต่งตัวเงียบ ๆ และเดินไปที่โรงรถ แล้วจึงขับรถไปที่บ้านของลูซี่

ในช่วงเวลานี้ โจเอลไม่เคยเหยียบเท้าเข้าบ้านของลูซี่มาก่อน เขารู้แค่เพียงที่อยู่ของเธอ

เมื่อเขากำลังจะออกไป เขาคิดว่าเขาควรทำความคุ้นเคยกับเส้นทางไว้

ไม่นานนัก โจเอลก็มาถึงบ้านของลูซี่แล้ว เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาคิดถึงลูซี่ หรือเขาแค่ต้องการคำตอบจากเธอ

โจเอลขับเร็วมากจนความเร็วเกือบเท่าการแข่งรถ

เนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาดึก ทำให้ไม่ค่อยมีผู้คนหรือรถยนต์มากนัก การเดินทางของเขาจึงราบรื่น

เพียงชั่วพริบตา จอห์นก็ได้จอดรถไว้ใต้อพาร์ตเมนต์ของลูซี่แล้ว

โจเอลหยิบช่อดอกไม้สดออกจากที่นั่งผู้โดยสารขณะที่เขาลงจากรถ

เขาซื้อดอกไม้พวกนี้จากร้านดอกไม้ที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมงระหว่างทางไปที่พักของลูซี่

ปัจจุบัน ผู้หญิงทุกคนชื่นชอบดอกไม้ แม้ว่าเขาจะมาที่นี่เพื่อพูดคุยทำความเข้าใจเรื่องต่าง ๆ ก็ตาม แต่อย่างไรเขาก็ควรมอบของขวัญแสนโรแมนติกให้กับเธอ

โจเอลถือดอกกุหลาบไว้ในมือ และเดินเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของลูซี่

ขณะที่เขากำลังเดินเข้าไป โจเอลเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ที่ทางเข้าอพาร์ตเมนต์ของเธอ

ผู้ชายคนนั้นดูคุ้น ๆ

เขาเป็นคนที่โจเอลเกือบจะต่อสู้ด้วยที่โรงพยาบาลจริง ๆ ด้วย

ทำไมชายคนนี้ถึงมาที่บ้านเธอในเวลาดึกจัง

โจเอลมองดูชายคนนั้นกำลังเดินออกจากอพาร์ตเมนต์ อารมณ์ของเขาก็เปลี่ยนเป็นขุ่นมึว

เขาไม่คิดว่าชายคนนั้นจะยังอยู่ที่บ้านของลูซี่ในเวลานี้ พวกเขากำลังทำอะไรกันงั้นหรือ?

โจเอลเลือกที่จะอยู่ที่จุดที่เขายืนอยู่ในตอนแรก และยืนเงียบ ๆ ข้างหลังรถของเขา

เมซเห็นปฏิกิริยาของลูซี่จึงหัวเราะออกมาดัง ๆ

“ผมแค่อยากจะกอดคุณแบบที่เพื่อนเขากอดกัน อย่าคิดมาก ผมไม่เหมือนกับผู้ชายที่เจอวันนี้นะ”

เมซกลัวว่าลูซี่จะคิดเรื่องนี้มากเกินไปเลยรีบอธิบาย

แม้ว่าเขาจะรู้สึกอยากกอดลูซี่ ที่ไม่เคยบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น ลึก ๆ ในใจของเมซ เขาเข้าใจดีว่าเขาไม่เคยต้องการให้เกิดเรื่อยุ่งยากใจระหว่างพวกเขากับเธอ

ยิ่งไปกว่านั้น เขาเพียงต้องการยืนเคียงข้างลูซี่อย่างเงียบ ๆ แบบที่เพื่อนจะทำได้ และจะไม่ปล่อยให้เธอต้องเจ็บปวด เขาไม่ควรจะเร่งอะไร ถ้าหากพวกเขาต้องการที่จะอยู่ด้วยกัน

เมซเต็มใจที่จะรอวันที่ลูซี่ยอมรับเขาเข้าไปในใจของเธอ นอกจากนี้ยังมีสัญญาระหว่างพวกเขา ดังนั้นลูซี่จะไม่หนีไปไหน

นี่คือสิ่งที่เมซมั่นใจ

“คุณยังไม่เต็มใจที่จะกอดผมอีกเหรอ? ฟังนะ แขนของผมล้ากับการยื่นอยู่ท่านี้มานานแล้วนะ!”

เมซเห็นความลังเลของลูซี่เลยตั้งใจทำให้ดูเป็นเรื่องตลก

“ก็ได้ค่ะ ฉันจะกอดคุณ”

เธอทำให้เขาลำบากทั้งวันและเมซก็ช่วยเธอมามาก กอดก็ไม่ควรจะเป็นเรื่องใหญ่

ลูซี่เดินเข้าไปในอ้อมแขนที่เปิดกว้างเมซ

ทั้งสองกอดกันครู่หนึ่งแล้วจึงปล่อย

“เอาล่ะ ผมกลับบ้านได้แล้ว ดูแลตัวเองด้วยนะ โทรหาผมถ้าคุณรู้สึกไม่สบายใจล่ะ!”

เมซเงยหน้าขึ้น และเห็นว่าเศษฝุ่นอยู่บนหน้าผากของลูซี่ เขาจึงเป่ามันออกเบาๆ

จากมุมที่โจเอลยืนอยู่ เขาเห็นเมซและลูซี่โอบกอดกันแน่น เมซยังจูบที่หน้าผากของเธออีกด้วย