ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 60

สาวใช้มีความสุขอย่างล้นหลาม

ทั้งนายใหญ่และคุณผู้หญิงหน้าตาดีแน่นอนว่านายหนุ่มจะน่ารักไม่แพ้กัน! เนลล์ไม่รู้ถึงความคิดของพวกเขา เธอหมกมุ่นอยู่กับความคิดของเธอว่าจะจัดการเรื่องนี้อย่างไรเมื่อกิดเดียนกลับมาในภายหลัง

โรลส์รอยซ์สีดำขับเข้ามาในสนามตอนหกโมงครึ่ง กิดเดียนถึงบ้านแล้ว สาวใช้เสิร์ฟอาหารบนโต๊ะ

หลังจากเปลี่ยนชุดอีกครั้งเนลล์ก็นั่งรอเขาที่โต๊ะอาหารเย็นอย่างเชื่อฟัง การแสดงความพึงพอใจครั้งแรกของเนลล์สร้างความประหลาดใจให้กับกิดเดียน เขากวาดสายตามองไปที่จานและจับอาหารสองจานที่ไม่ธรรมดา กระนั้นเขาก็เมินและไม่พูดอะไร เนลล์ทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม

“คุณกลับมาแล้ว! มาทานอาหารเย็นกัน!”

กิดเดียนพยักหน้า เขานั่งลงหลังจากเช็ดมือบนผ้าขนหนูร้อนที่แม่บ้านส่งมา เขาเอื้อมมือไปที่อาหารจานแรก เป็นหน่อไม้ตุ๋นเห็ดที่เนลล์ทำ หลายปีแห่งการที่อยู่ด้วยตัวเองเนลล์ได้ฝึกฝนทักษะการทำอาหาร แต่เธอก็ยังคงตั้งคำถามกับความสามารถของเธอกับคนที่ชอบจู้จี้จุกจิกอย่างกิดเดียน

การสนทนาในคืนนี้อาจมีความมัวหมองขึ้นถ้าเขาไม่ชอบการทำอาหารของเธอ กิดเดียนหยิบหน่อไม้เข้าปาก

เนลล์กัดฟันและคิ้วขมวด หัวใจของเธอบีบตัน

“เป็นยังไงบ้าง? รสชาติ ... โอเคไหม?” กิดเดียนมองเธออย่างมีความหมาย

"คุณทำมันเหรอ?"

เอิ่ม ... เนลล์ไม่แน่ใจว่าจะเป็นเจ้าของได้หรือไม่ มันดีมากถ้าเขาชอบ แต่สิ่งต่าง ๆ อาจย้อนกลับมาได้ถ้าเขาไม่ชอบ

เธอกำลังจะปฏิเสธเมื่อคนข้าง ๆ เธอป้าจอยซ์หัวเราะเบา ๆ

“คุณผู้ชายคะ คุณผู้หญิงทำหน่อไม้ตุ๋นกับเห็ดและปลานิ่งซอสค่ะ เธอทำมาเพื่อคุณโดยเฉพาะเลยนะคะ!”

“ ... ”

ป้าจอยซ์มีปากแหละ ถึงบอกเรื่องเธอ เนลล์ยิ้มอย่างเชื่องช้า

“ฉันแค่ลองดู อย่ากินมันถ้าคุณไม่ชอบ” ด้วยเหตุนี้เธอจึงยื่นแขนออกไปเพื่อเคลื่อนย้ายจานออกไป

ก่อนที่แขนของเธอจะไปถึงมันเธอก็หยุดชะงัก กิดเดียนจ้องมองเธอ ดวงตาของเขาฉายแววยิ้ม

“ผมบอกว่าไม่ชอบตั้งแต่เมื่อไหร่?” เนลล์ผงะ

เขาหยิบปลาอีกชิ้นในน้ำซอสใส่ชามของเขาตามใจปากทุกคำ ดูเหมือนเขาจะอร่อยกับมัน

“... ” แล้วที่ขมวดคิ้วเพื่ออะไร?

ป้าจอยซ์หลีกเลี่ยงที่จะไม่ทำเมนูที่เขาไม่ชอบ

ดังนั้นเนลล์ยังคงทำถูกต้องจากการเลือกอาหารแบบสุ่มของเธอเพื่อทำอาหาร เห็นได้ชัดว่าเธอกับกิดเดียนมีรสชาติคล้ายกันในอาหาร ทั้งคู่ไม่ชอบอาหารรสจัด เนลล์ชอบของเปรี้ยวและหวาน

กิดเดียนก็ไม่ชอบเหมือนกัน ในที่สุดเนลล์ก็สบายใจที่เขายอมรับอาหารของเธอ เธอยิ้มออกมา กิดเดียนถามว่า

“คืนนี้คุณกระตือรือร้น คุณมีอะไรจะถามผมไหม? เนลล์ยิ้มเขิน

“ฉันมีบางอย่างที่ต้องพูดคุยกับคุณ”

“มาคุยกันหลังอาหารเย็น”

“ฉันจะติดสินบนคุณได้อย่างไร ... ” กิดเดียนยิ้มแล้วเข้ามาหาเธอพร้อมกับกระซิบว่า

“คุณนายลีย์ คุณมีหลายวิธีที่จะติดสินบนผมหากคุณต้องการ คุณเข้าใจในสิ่งที่ผมหมายถึง”

“ ... ”

เมื่อชายคนนั้นเข้ามาใกล้ ๆ ลมหายใจเย็น ๆ ที่หอมกรุ่นอยู่รอบจมูกของเธอส่งกลิ่นหอมของฮอร์โมนเพศชาย

เธอคิดได้ในภายหลังว่าเธอต้องถูกความโลภบังตาที่อาจจะจิกหัวเขาอย่างไร้ยางอาย ความชุ่มชื้นจาง ๆ ที่สัมผัสได้ลูบไล้เบา ๆ ที่มุมริมฝีปากของเขา รูม่านตาของกิดเดียนขยายออก โดยไม่รอช้าอีกต่อไปเขาหมุนตัวเธอทันทีก่อนที่เธอถอยออกมา

เมื่อสูญเสียการทรงตัวของเธอเนลล์ก็ตกลงไปในอ้อมแขนของเขา วินาทีถัดมาด้านหลังศีรษะของเธอถูกกดลงเมื่อมีจูบที่เร่าร้อนตามมา ริมฝีปากของกิดเดียนเข้าประกบกับเธอด้วยพลังเช่นนี้ มันเป็นธรรมชาติของเขาที่จะห่างเหินและโดดเดี่ยว

เมื่อไม่เคยเห็นด้านที่ชั่วร้ายของเขาเนลล์ก็ค่อนข้างตกใจ ครู่หนึ่งเธอตกอยู่ในภวังค์

ก่อนที่เธอจะคิดได้ปากของเธอก็ถูกครอบครองจนหมด

เวลาผ่านไป

ในที่สุดกิดเดียนก็ยอมปล่อยเธอ เนลล์กำลังสูดหายใจเข้า ใบหน้าแดงก่ำและดวงตาที่ชุ่มชื้นของเธอดูเหมือนสิ่งมีชีวิตตัวเล็ก ๆ ที่น่าสงสาร ริมฝีปากที่บวมเจ่อของเธอจากการจูบเปล่งประกายแวววาวเปียกชื้น

กิดเดียนจ้องมองเธออย่างตั้งใจและรู้สึกถึงก้อนที่ลำคอ เขาอยากจะจูบเธออีกครั้ง

"คุณนายลีย์ คุณกำลังยั่วผมอยู่หรือเปล่า?”

เขาพึมพำด้วยเสียงแหบพร่า